De Messerschmitt Bf 109 was een Duits jachtvliegtuig. Het werd voor het eerst ingezet tijdens de Spaanse Burgeroorlog, en was tijdens de Tweede Wereldoorlog in gebruik bij de Duitse Luftwaffe en haar bondgenoten. Bf is een afkorting van Bayerische Flugzeugwerke waar de door Willy Messerschmitt ontworpen toestellen werden gebouwd.
De kwaliteiten van dit toestel waren te vergelijken met de Spitfire van de RAF, zijn tegenstander in onder meer de Slag om Engeland. De Bf 109 vereiste hard werken bij een duikaanval, er was flink wat spierkracht nodig om het doel in het vizier te krijgen.
De vleugels vormden een zwak onderdeel en de staart was nog zwakker. Messerschmitt was wel verplicht zijn toestellen licht, aerodynamisch efficiënt en klein te bouwen, omdat hij de beperkingen van de Duitse motoren kende. In 1936 leverde de Engelse Merlin-motor 900 pk terwijl de Duitse Jumo amper 670 pk kon leveren. Het smalle landingsgestel van de Messerschmitt maakte het opstijgen en landen tot een lastige klus, vooral voor onervaren piloten. De cockpit was bovendien nogal krap bemeten.
Het toestel had een draaicirkel van amper 225 meter (de Spitfire 265 en de Hurricane 240 meter). Dit kon tijdens luchtgevechten van vitaal belang zijn.
De specificatie van het Duits Ministerie van Luchtvaart voorzag in een bewapening van twee mitrailleurs, die Messerschmitt boven in de motorkap plaatste.
Het was een slag voor diegenen die ervoor gezorgd hadden dat de Bf 109 door de tests kwam toen ze vernamen dat de RAF zijn jagers met acht mitrailleurs uitrustte. De vleugel van de 109 was zo dun dat er eenvoudigweg geen ruimte was om de standaardmitrailleurs te plaatsen. Er werd een nieuwe mitrailleur ontwikkeld gebaseerd op een lichte mitrailleur van de infanterie. Er was echter nog steeds geen plaats voor een gewoon munitie-aanvoersysteem met ruimte voor patroonhouders. Dit werd opgelost door de patroonband helemaal naar de vleugeltip te leiden over een roller, weer helemaal terug naar de vleugelwortel over een andere roller en dan naar de mitrailleur.
Tijdens de Slag om Engeland waren de mitrailleurs vervangen door kanonnen in een nieuw ontworpen vleugel. Na de Bf 109E (voorzien van een motor die 400pk extra stuwkracht leverde) vielen de ontwerpers voor alle andere varianten terug op de vleugel zonder bewapening.
Het grootste voordeel van de Messerschmitt was de brandstofinjectie van de motor. Hierdoor kon de Messerschmitt makkelijker op de kop vliegen en duikvluchten maken omdat de motor, in tegenstelling tot de Hurricane, geen vlotterkamer bevatte.
Het toestel bleef tot het einde van de Tweede Wereldoorlog in productie en rolde in grotere aantallen uit de fabrieken dan welk ander gevechtsvliegtuig ooit. Duitsland leverde het toestel ook aan haar bondgenoten. Na de oorlog werd het type nog enige tijd door Finland gebruikt. In Tsjechoslowakije werd nog een serie gebouwd bij Avia als S-99 en CS-99, waarvan een aantal aan Israël werd geleverd. Ook in Spanje werd het toestel gebouwd. Voorzien van een andere motor bleef de Bf 109 tot 1967 in gebruik bij de Spaanse luchtmacht.
maar succes en have fun.
