Gestart met een nieuw project: de F-82G van Modelcraft in 1/48, een Canadees merk, op het eerste zicht zitten er prachtige details, maar het is een shortrun kwaliteit, dus schuurpapier en plamuur gaan een must worden...
De f-82 ook wel twin mustang genoemd, werd ontwikkeld als zware jager voor hele grote afstanden (meer dan 3200km) om de B-29's te vergezellen/verdedigen bij aanvallen op het Japanse vasteland naar het einde van de tweede wereldoorlog toe. 2 Bommen bespoedigden de hele zware gevechten die er zaten aan te komen, dus kwam het toestel te laat om actie te zien in WOII.
Bij het ontwerp werd uitgegaan van de P-51 als basis maar met een verlengde romp (57" of 145cm langer) net na de cockpit waar extra brandstoftanks werden geplaatst gaat deze vergelijking ook niet verder dan dit. In de verbindingsvleugel tussen de romp werden 6 .50 machinegeweren geplaatst, hetzelfde als een normale P-51, maar het geeft een meer geconcentreerd vuur zoals de p-38...
(F-82's onder constructie, bron: wikipedia)
Verder kon er onder de vleugels extra brandstof of 450kg bommen meegenomen worden.
In het begin draaiden de motoren tegengesteld en draaiden naar boven als ze bij de centrale vleugel kwamen. Hierdoor ging het toestel meer controleerbaar zijn als er een motor uitviel, maar werd ook de lift van de centrale vleugel teniet gedaan.. door het omkeren van de rotatie werd dit opgelost.
Bij de eerste versies van dit toestel hadden beide zijden een volledig uitgeruste cockpit, maar bij de F-, G- en H-versie zat er rechts enkel een radaroperator en links een piloot.
Het toestel kwam op het toneel in het begin van het jet-tijdperk en op het einde van WOII dus na de bommen op Hiorshima en Nagasaki ging het prototype in opslag, klaar om definitief geschrapt te worden. Maar door een onverwachte passage op een airshow van 3-B29's en een Tu-4 (een exacte russische kopie van de B-29, de andere 3 toestellen waren noodgedwongen moeten landen in de USSR tijdens de oorlog) in 1947 kwam men tot het besef dat de Verenigste staten ook wel eens aangevallen zouden kunnen worden, en dat het niet lang zou duren voor andere landen ook een atoombom zouden hebben. Dus werden de reeds gebouwde twin mustangs uit de motteballen gehaald als een interim oplossing, voor er voldoende jets beschikbaar zouden zijn voor de verdediging. De ontwikkeling van een all-weather jager als jet was moeilijker dan gedacht en de eerste toestellen werden niet voor 1952 verwacht. Dus werd de p-82 noodgedwongen geconverteerd naar nachtjager om het ontdtane gat op te vullen. In deze periode verdween ook de P-designatie van Pursuit en werd deze vervangen door de F van Fighter, dus werd finaal de f-82 geaccepteerd...
Uiteindelijk kende het type een hele korte operationele geschiedenis, een beetje eigen aan die tijd met hele snelle vooruitgang op alle gebied. de E versies werden na twee jaar uitgefaseerd en geconverteerd naar de G-standaard als nachtjager, als vervanging voor de toestellen aan het front, andere naar de H-standaard voor dienst in Alaska. De toestellen in de pacific werden vanaf 1951 vervangen door de f-94 starfire en sommige werden ingezet als doelsleper..
Het toestel werd kortstondig ingezet tijdens de Koreaanse oorlog. Bij het eerste gevecht werden 3 vijandige toestellen neergehaald, maar verder werden deze toestellen ook ingezet als grondaanvalstoestel waar nodig tot ze vervangen konden worden door voldoende jets..
De doos:
Toen ik deze kreeg van een clublid waren bepaalde delen uit de sprue geknipt en gewoon met tape aan elkaar gezet als dryfit.
de inhoud:
rompdelen +resin radarsectie ter correctie van de te kleine kit-radar
klein grut met veel extra vlees:
neusdelen + vleugels
Radar, droptanks en schroeven
decals + Eduard PE:
Momenteel ben ik bezig met het schuren van de vleugeldelen. als ik deze droogpas is de achterrand van de vleugels meer dan 1mm dik... ik probeer deze naar een halve mm te brengen. Verder lijkt deze me heel compleet qua paneellijnen, maar deze zijn heel licht uitgevoerd, dus dien je deze best allemaal na te krassen voor ze volledig verloren gaan...
Voor de verandering dus eens begonnen met de vleugels:
Achterrand dunner geschuurd:
Voorvleugelrand met een beetje veel plamuur:
En ook begonnen met de aanwezige lijnen te verdiepen:
Zelfde voor de centersectie:
De eerste update gaat dus een tijdje op zich laten wachten, vooral veel droogpassen, schuren, plamuren en rescriben...
ik weet nog niet of ik werk ga steken in het aanbrengen van de rivets...
De f-82 ook wel twin mustang genoemd, werd ontwikkeld als zware jager voor hele grote afstanden (meer dan 3200km) om de B-29's te vergezellen/verdedigen bij aanvallen op het Japanse vasteland naar het einde van de tweede wereldoorlog toe. 2 Bommen bespoedigden de hele zware gevechten die er zaten aan te komen, dus kwam het toestel te laat om actie te zien in WOII.
Bij het ontwerp werd uitgegaan van de P-51 als basis maar met een verlengde romp (57" of 145cm langer) net na de cockpit waar extra brandstoftanks werden geplaatst gaat deze vergelijking ook niet verder dan dit. In de verbindingsvleugel tussen de romp werden 6 .50 machinegeweren geplaatst, hetzelfde als een normale P-51, maar het geeft een meer geconcentreerd vuur zoals de p-38...
(F-82's onder constructie, bron: wikipedia)
Verder kon er onder de vleugels extra brandstof of 450kg bommen meegenomen worden.
In het begin draaiden de motoren tegengesteld en draaiden naar boven als ze bij de centrale vleugel kwamen. Hierdoor ging het toestel meer controleerbaar zijn als er een motor uitviel, maar werd ook de lift van de centrale vleugel teniet gedaan.. door het omkeren van de rotatie werd dit opgelost.
Bij de eerste versies van dit toestel hadden beide zijden een volledig uitgeruste cockpit, maar bij de F-, G- en H-versie zat er rechts enkel een radaroperator en links een piloot.
Het toestel kwam op het toneel in het begin van het jet-tijdperk en op het einde van WOII dus na de bommen op Hiorshima en Nagasaki ging het prototype in opslag, klaar om definitief geschrapt te worden. Maar door een onverwachte passage op een airshow van 3-B29's en een Tu-4 (een exacte russische kopie van de B-29, de andere 3 toestellen waren noodgedwongen moeten landen in de USSR tijdens de oorlog) in 1947 kwam men tot het besef dat de Verenigste staten ook wel eens aangevallen zouden kunnen worden, en dat het niet lang zou duren voor andere landen ook een atoombom zouden hebben. Dus werden de reeds gebouwde twin mustangs uit de motteballen gehaald als een interim oplossing, voor er voldoende jets beschikbaar zouden zijn voor de verdediging. De ontwikkeling van een all-weather jager als jet was moeilijker dan gedacht en de eerste toestellen werden niet voor 1952 verwacht. Dus werd de p-82 noodgedwongen geconverteerd naar nachtjager om het ontdtane gat op te vullen. In deze periode verdween ook de P-designatie van Pursuit en werd deze vervangen door de F van Fighter, dus werd finaal de f-82 geaccepteerd...
Uiteindelijk kende het type een hele korte operationele geschiedenis, een beetje eigen aan die tijd met hele snelle vooruitgang op alle gebied. de E versies werden na twee jaar uitgefaseerd en geconverteerd naar de G-standaard als nachtjager, als vervanging voor de toestellen aan het front, andere naar de H-standaard voor dienst in Alaska. De toestellen in de pacific werden vanaf 1951 vervangen door de f-94 starfire en sommige werden ingezet als doelsleper..
Het toestel werd kortstondig ingezet tijdens de Koreaanse oorlog. Bij het eerste gevecht werden 3 vijandige toestellen neergehaald, maar verder werden deze toestellen ook ingezet als grondaanvalstoestel waar nodig tot ze vervangen konden worden door voldoende jets..
De doos:
Toen ik deze kreeg van een clublid waren bepaalde delen uit de sprue geknipt en gewoon met tape aan elkaar gezet als dryfit.
de inhoud:
rompdelen +resin radarsectie ter correctie van de te kleine kit-radar
klein grut met veel extra vlees:
neusdelen + vleugels
Radar, droptanks en schroeven
decals + Eduard PE:
Momenteel ben ik bezig met het schuren van de vleugeldelen. als ik deze droogpas is de achterrand van de vleugels meer dan 1mm dik... ik probeer deze naar een halve mm te brengen. Verder lijkt deze me heel compleet qua paneellijnen, maar deze zijn heel licht uitgevoerd, dus dien je deze best allemaal na te krassen voor ze volledig verloren gaan...
Voor de verandering dus eens begonnen met de vleugels:
Achterrand dunner geschuurd:
Voorvleugelrand met een beetje veel plamuur:
En ook begonnen met de aanwezige lijnen te verdiepen:
Zelfde voor de centersectie:
De eerste update gaat dus een tijdje op zich laten wachten, vooral veel droogpassen, schuren, plamuren en rescriben...
ik weet nog niet of ik werk ga steken in het aanbrengen van de rivets...
Laatst bewerkt door een moderator:
