1/35 RSO met PaK 75mm + tracklink

[StevenVD]

https://modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?t=54171&f=2

Een poosje geleden heb ik de Befehlspanzer I gebouwd naast een echte tracklink. Je zag het modelletje nauwelijks staan naast zijn echte tegenhanger, maar ik had nog wat diomateriaal over voor een tweede ronde. Ik wilde daarom ook graag een Panzer II tracklink te pakken krijgen, maar dat is tot nu toe niet gelukt, ook al heb ik er nu twee Dragon kits voor klaarliggen. Toen ik in 2022 Militracks afschuimde, kon ik wel de hand leggen op een ander type link, voor een RSO of Raupenschlepper Ost, geproduceerd door Steyr.

Een Raupenschlepperkit had ik toen nog niet, ik had verwacht om de kit van Dragon in driekleurencamo te kunnen kopen. Dat bleek toen niet de laatste nieuwe uitgave te zijn, er was nu een panzergrau kit met een Allwetterverdeck (huif) en die heb ik dan ook aangekocht met een Eduard setje om de wielen te maskeren.

Ondertussen zijn we 2 jaar en nog verschillende upgrades verder en zijn een paar veeleisende scheepsmodellen gepasseerd, maar die tracklink zit nog altijd niet op zijn plank vast en dat steekt. Dus gaan we hier eens werk van maken.

Eerst eens kijken wat er verder nog in de doos zit. We beginnen met het plastic.

De beruchte magic tracks, ze zien er goed voorbereid uit zo zonder sprue.

Een klein frame met de brandstoftank er aan vast.

De Allwetterverdeck is de belangrijkste toevoeging in deze box, maar het ziet er zwaar uit met een niet afgewerkte doosvormige binnenkant. Dit onttrekt ook grotendeels het geschut aan het zicht, dus wordt dit onderdeel waarschijnlijk vaak aan de kant gelegd. Ik heb de huif eens onder de tracklink gelegd om te bepalen hoeveel plek er beschikbaar zal zijn voor een klein diootje.

Dragon voorziet wat metaal in kleine zakjes, waarvan je er eentje haast achteloos zou kunnen weggooien als je niet de twee microscopische stukjes geplooid ijzerdraad opmerkt. Verder een decalvel met niet veel meer dan een generische nummerplaatdecal.

De handleiding in oblong folderformaat, omdat we allemaal zoveel plek hebben. Nu de spullen die niet meegeleverd waren:

De maskingset.

Een uitbreiding van Eduard voor de RSO with PaK. Ik had deze liever van Voyager gehad, maar die was werkelijk niet meer beschikbaar. Ik zal deze dus moeten combineren met een andere Voyager kit voor het kanon en heb geen idee hoe compatibel ze zijn.

De Voyagerset toont weer veel meer dan er eigenlijk in zit, praktisch alleen het kanon, een resin lampekap en de extra kogels zitten er in.

Op zich gaat dat wel een boeiende constructie worden, maar ik ben toch blij dat de Eduard kit de rest van het voertuig op niveau zal brengen.

Ik dacht dat dit de gereviseerde versie van de trackset is, waar helaas een belangrijk stuk uitgehaald is. In de originele set zat er een idler met de merknaam van Steyr in verwerkt. Maar als ik goed tel, moet er toch een idler bij zitten, welke is dan de vraag.

Toch heel wat stukjes voor zo'n onooglijk voertuigje.

Ik dacht nog aan deze tweedehands Dragon figuurtjes met een MG34-schutter en een lader. De eerste komt uit een set "last resistance 1945"

Dan nog even iets over de boeken:

Nuts and Bolts vol. 9 over de RSO met PaK, alles wat je nodig hebt van referentie over het voertuig zelf, met o.a. Cad-tekeningen en plannen. In het midden van dit boek zit een herwerkte versie met nieuwe inzichten en metingen.

Voor het geschut heb je dit deel over de Marder III en het 75mm-snelvuurkanon nodig.

En dan is er nog dit mooie boek van AK met een bouwverslag dat ook aandacht schenkt aan de naked-kit-fase. Ik moet dit echter nog bestuderen.

Maar eerst nog de nodige materialen zoeken om de link op de plank te zetten.

 

[Pascal]

Aan info wederom geen gebrek en zal weer de moeite om volgen zijn.

 

[Erwin]

Interessant, heb hier nog een paar RSO’s liggen om te restaureren, ooit, en dus volger bij.

 

[StevenVD]

Bedankt voor de reacties. Oudere modellen van RSO's zijn waarschijnlijk Italeri's. Dat maakte mijn zoektocht voor aftermarket ook wat ingewikkelder, want ik vermoed dat er wel wat verschil tussen zit.

Dit weekend besloot ik om eerst die twee figuurtjes eens te bekijken. Een ervan was snel samengesteld, al moet ik nog een magazijn voor de MG zoeken die hij kan dragen.

De andere figuur had een fysiek probleem, voortkomende uit het feit dat hij tweedehands was aangeschaft. Degene die dit verkocht, heeft een hele lading samengegooide stukjes moeten uitsorteren en daardoor waren er twee borststukjes in 1 pakket terechtgekomen. Toen ik dit opmerkte, had ik de figuur eerst terug in het zakje geflikkerd. Maar in feite is een figuur wel te bouwen met alleen de voorkant. Ik besloot om eens te kijken hoever ik geraakte.

De accessoires konden al gekleefd worden, maar hoe kon ik de rug aanvullen? Helemaal opvullen met plastic stukjes, lijmen en plamuren zou een slordig werkje worden.

Ik wilde proberen om een stuk van een onbruikbare figuur (Trumpeter heeft er zo wel een paar) over te zetten naar de ongelukkige.

Dit was een massief stuk romp waar zelfs de Dremel niet goed door geraakte. Dan maar de zaag erin.

Van een zijde gezien paste het prima.

Maar de soldaat ligt wat gedraaid en een schouder staat daardoor open.

Het stukje moest daarom nog wat bewerkt worden. De schouder die moet afzakken, wordt inwendig ingesneden.

In de plooi wordt lijm gestort, zodat het plastic zo week mogelijk wordt.

Dan wordt met een platte punttang het stuk verplooid.

Om de soldaat helemaal op zijn positieven te laten komen, zal er nu nog een stel riempjes uit folie toegevoegd worden.

 

[StevenVD]

Ik ben zaterdag aan de RSO begonnen.

De eerste stukjes zijn voor de luchtkoeler op de motor. Wat me bij de eerste stappen opviel, is dat je pas na vijf stappen weet hoe de stukken zich juist ten opzichte van elkaar moeten bevinden. Het is niet erg duidelijk hoe ver deze twee van elkaar moeten staan.

Deze as moet uit 8 stukjes samengekleefd worden, wat de rechtheid niet bevordert.

Aan het motorblok, waarvan ik niet weet of het te zien zal zijn, moet je deze 16 minuscule dekseltjes plakken. Eentje heeft geleid tot een tijdelijke plaatselijke vloerschoonmaakbeurt.

Het blijkt dat de luchtkoeler boven op de motor komt, maar het gebrek aan montagevlakken maakt dit een rommelig geheel. De twee roosters hier vooraan de foto bleken achteraf in de eduard-set te zitten, die worden dus nog vervangen.

Het begint pas duidelijk te worden waar alles vast moet plakken, als je aan het eind van de tweede pagina komt. Voor het geperforeerde tussenschot zijn er geen montageaanduidingen op het frame, je moet het maar ergens tussen de twee balken mikken. Op dit punt heeft de motor zelf nog geen bevestigingssteun. Ik had geen tijd meer voor de buitenkant van het chassis, waar dit geheel als een blok in moet schuiven. Hopelijk past dat volgende keer.

Het diorama is vandaag voor een groot deel samengesteld zoals bij de Panzer I in de eerste post. Ik kon zelfs gebruik maken van boorgaten die al in het geplunderde kastje zaten. Door deze gaten komen stukjes draadstaaf.

Omdat die moeten passen op buizensteunen, zit ik vast aan de ongebruikelijke diameter M5. Gelukkig had ik nog al het nodige over van de Panzer, zoals deze M5 moeren die je alleen in de ijzerwarenwinkel vindt.

De draadstaaf wordt eerst door een mof gestoken, wat nodig is om hoog genoeg boven de plank te komen.

Dan wordt hij doorgezaagd. Ik heb eerst een eindje geslepen en de rest met een ijzerzaag gedaan, dat geeft minder scherpe randen.

De buizensteunen zitten er al op, er zijn alleen nog geen passende buisjes. De houten blokjes geven aan waar het landschapje zal plaatsnemen.

Gelukkig had ik die invalzaag nog liggen.

In verstek zagen is niet mijn favoriete bezigheid, dat ding schuift altijd een paar graden door uit zijn haaksheid.

Op het einde werk ik alle rafelige hoekjes wel weg.

 

[coachke]

Steven dat verstek zagen ken ik , bij mij komt dat ook nooit goed
Succes verder
Marc

 

[StevenVD]

Even een update over hoe de RSO er nu voor staat, er is al een deel van afgewerkt zoals de Friul kettingen en de cabine.

Voor de loop van het kanon is er een Aber upgrade gescoord, hier rechtsonder getoond. Deze lopen beginnen moeilijk vindbaar te worden. Wat betreft het diorama is er alleen nog maar een plaasterbasis gegoten op twee plankjes, da's voor een volgende keer. Nu de cabine van de RSO:

Het interieur is aangepast met de set van Eduard. Deze versie van de kit met de huif heeft de correcte zitjes en niet die van een M113 uit een museum zoals in de originele sprue D.

Ook de luiken voor de bestuurders zijn door Eduard voorzien, maar alles in PE, dus heb ik een paar stangen in draad omgezet.

Het past ook nog over de motor en je ziet die nog duidelijk zitten naast de bestuurder. Aangezien ik geen bestuurder heb, is dat een goeie zaak.

Over naar de Friul trackset, deze moeten zoals elk van deze white metal sets uitgeboord worden om de trackpins ongehinderd toe te kunnen voegen. Er is duidelijk een zakje met linkse links en een met rechtse. Aan de brede zijde moet wat gevijld worden om de gietaanzet te verwijderen.

Ik ben blij dat op mijn set het logo van Steyr duidelijk te zien is.

Verder kan je de idler en de sprocket onmogelijk verwarren omdat Friulmodel zelfs assen van verschillende diameter meelevert, die perfect passen in de kitonderdelen.

Hier zie je hoe ik het gaas op de motor nog in Eduard PE veranderd heb.

De klassieke aanpak voor Friulmodel kettingen, waarbij ik wat tijd win door nu vier pinnen tegelijk te knippen op een lengte van 8.5mm, aangegeven door een stukje tape.

De draad is een stuk dunner dan de pinnen origineel zouden zijn en is daarom makkelijk te installeren.

Aan beide zijden tel ik 68 links.

Omdat de pinnen zo dun zijn, mag je er nog white metal uiteinden over kleven. Toen ik die gesneden had, bleek er een gietnaad over te lopen, daar is nu nog weinig aan te verhelpen.

Nu kunnen ze wel makkelijk in de track blackener.

Dit blijft er over als reserve.

Ter vergelijking met de Dragon Magic Tracks: die missen zowel diepte, een productcode als een stuk van hun trackopening door de zwaarder aangezette guide horns. Nu werken we wat aan de Aber kanonsloop.

Je moet een ingewikkelde volgorde van bouwstappen volgen, waarbij je stukken met schroefdraad eerst achterstevoren op de loop schroeft, dan losmaakt en omdraait. Als je het dan correct monteert, krijg je deze mondingsrem.

Dan is het opletten hoe je het ding uitlijnt op de schroefdraad, want het slotje "3" op de flens moet bovenaan eindigen. Je moet in PE de loop inklemmen voor op de cradle. Hij moet oorspronkelijk voor een ander model ontworpen zijn, want ik moest de kulas uitboren naar meer dan 3mm.

De messing flens die daar in past, is ook net te lang gemaakt voor de kamer, zodat de schuif straks ook uitgehold zal moeten worden.

Bovendien is de bovenkant van de affuit hier iets te kort. Het zou dus kunnen dat de affuit aangepast zal moeten worden.

De reden waarom ik al aan het kanon begon, was de aanpassing die in feite aan de vloer van de RSO gedaan zou moeten worden. Daarvoor zou je de deksels moeten gebruiken die je van Eduard krijgt.

De plastic vloer van Dragon is linksonder te zien, met vastgegoten luikjes 1 tot en met 9. De PE-luikjes van Eduard kunnen het geheel een lossere indruk geven, zoals we op de museumfoto's zien liggen de deksels niet altijd gelijk met de vloer. Je zou compartimenten kunnen uitzagen en de luiken open leggen om de patronen te tonen. Helaas zijn er een paar redenen voor mij om deze luiken niet te gebruiken. Ten eerste krijg je maar zeven van de negen benodigde exemplaren, waarbij Eduard niet uitlegt waarom ze de middelste twee (8 en 9) niet mee voorzien hebben. Een tweede instinker is dat het antislip-profiel van de deksels alleen accuraat weergegeven wordt door Dragon. Zie de plaatjes linksboven, Eduard heeft maar half zoveel rijen in het patroon dan Dragon. De foto's uit het museum tonen dat Dragon zeer realistisch is. Ik zag in het boek van AK dat men daar een gelijkaardige PE-set van ET-models heeft gebruikt, met de volledige vloer in PE-stukken maar met dezelfde lage resolutie als Eduard. Als het in plastic kan gegoten worden, dan moet het in PE toch even nauwkeurig kunnen? Wat bij Dragon wel fout is: de draaislotjes op elk deksel zijn opliggend. Mijn plan was even om de slotjes uit de plaatjes te snijden en op het plastic te kleven. Helaas zouden er dan twee ontbreken in het midden bij 8 en 9. Ik vroeg me ook even af of er geen fijnere traanplaat te koop is dan er in dit PE gebruikt is. Ik kan ook diamond plate gebruiken volgens sommige museumfoto's, maar werd dit echt gecombineerd met traanplaat of alleen in het museum? Er zijn vaste delen van de vloer die niet geopend kunnen worden en waar toch traanplaat op zit, dus je kan het niet eens volledig vervangen. Gelukkig kan ik nog even door met het kanon voor ik deze knoop doorhak.

 

[Erwin]

Blijkbaar toch weerom serieuze aanpassingswerken om deze kit tot een goed einde te brengen.

 

[StevenVD]

En er kwam nog meer bij kijken vandaag.

Hier is een fout te zien die ik in geen van de reviews over de Pak40 van Dragon terugvond. Deze halfronde pennetjes heb ik volgens mij correct volgens de handleiding aangebracht. Als ik het met de andere zijde had verwisseld, dan zou de afronding de andere kant op wijzen.

Maar bij het plaatsen van de armen voor de elevatie, zitten ze net andersom dan hoe ik ze had gewild. Daardoor zou de arm naar achter wijzen en niet naar voren. In de referentieboeken zitten ze wel degelijk naar voren.

Je zou kunnen zeggen dat ik de armen verwisseld heb, maar deze zijn niet gespiegeld. Dit leidt ertoe dat de armen links en rechts zelfs niet onder dezelfde hoek komen te staan.

Voor de linkse arm zit het pinnetje ook omgekeerd.

Ik had geprobeerd om de situatie op te lossen door de pinnetjes zover rechthoekig te vijlen, dat ze voor links en rechts identiek werden. Maar toen viel me nog iets op, er was een slot voorzien waar een kant van de as in paste.

Als dit niet omgewisseld werd, dan zou de as dus niet volledig tussen de twee ogen passen.

De enige juiste methode is dus om de onderdelen B26 en B27(?) met de pinnen om te wisselen. Dragon heeft dus niet alleen de onderdelen fout genummerd, maar ze ook omgekeerd afgebeeld op de handleiding en een arm niet gespiegeld. Toch is de sprue in 20 jaar nooit gewijzigd.

Nu is de cradle licht beweegbaar, al is het maar een vijftal graden.

Dit zijn de splintershields voor de Pak 40. Om de hoek er in te plooien kan je ze best vergelijken met de kitonderdelen.

Voyager voorziet dus ook in metalen afstandhouders tussen de schilden.

Dit systeem kende ik al van de AFV bouwdoos. Er is er eentje die wil ontsnappen.

Schilderen zal van buitenaf moeten.

 

[Erwin]

Je moet het toch maar weten waar het fout loopt, de doorsnee bouwer zal er geen aandacht aan besteden.

 

[StevenVD]

Het lastige hieraan is, je denkt steeds dat je ergens fameus verkeerd zit. Maar we kennen de problemen met Dragon handleidingen ondertussen.

 

[Modestforest]

De tijd en moeite die jij steekt in het verbeteren van deze kits is bewonderenswaardig , bovendien zijn je verslagen ook nog eens van topkwaliteit
Goed bezig zou ik zeggen...

Greetzzzz Modest

 

[StevenVD]

Bedankt nog voor de toffe reactie Modest, de RSO was wat bedolven onder de andere verslagen maar hij is wel even op de tuintafel geweest. Dat was om de trackpins van mijn echte tracklink te maken.

Ik heb twee stukken in PVC gehaald, een buis van diameter 16 en een stang van 12 die er perfect in paste.

De buis wordt op de breedte van de track gezaagd.

Er wordt eens getest of de link er goed op ligt.

Nu worden de open eindjes dichtgelijmd met mootjes van de PVC-stang. Zo lijken dit massieve pinnen.

Ik had nog een hoeveelheid gunmetal om de pins mee te schilderen.

Bijna de hele pin kon hiermee gecoverd worden, de rest zit toch in de tracklink.

Voorlopig komt de track er nog niet op wegens gewichtsbesparing.

Het statief van het 75mm-kanon wordt nu uit Voyager-PE gemaakt. Dit is een behoorlijk complexe constructie met stukjes PE, Evergreen assen, moertjes, ringen, vleugelmoeren en zo meer, en het moet aan vier kanten uitkomen.

Een deel wordt gebogen over een boortje in plaats van geplooid.

Ik heb deze cilinder wat naar binnen geplooid zodat de plaat nergens overlapte.

Dan worden er hengsels aan gekleefd. Er moet op gelet worden dat deze per twee goed uitgelijnd zitten op elkaar.

Dan heb ik Evergreen assen gebruikt om de klemmen met de vleugelmoeren aan te hangen.

Het binnenste stel assen is gemaakt uit buizen van 1,2 mm met daarover ringetjes geschoven.

 

[Erwin]

Deftig stukje PE werk alweer.

 

[GraemeB]

Do you anneal,the PE first before you bend and shape it , or do you use it as is , Thanks .

 

[StevenVD]

Bedankt voor de reacties. @Graeme: I never heat any PE, it's not possible if any CA glue is on it, and frankly I never needed to. If the metal is elastic, I bend on a smaller radius until it fits.

 

[Pascal]

Alles nog eens door genomen en is toch weer de moeite.

 

[Camaro69]

Das al een mooi begin.