Goh jongens, jullie zijn zo'n fijn gezelschap, dus hoe moet ik dit nu in 's hemelsnaam aankaarten ?
Ik ga maar gelijk voor de korte pijn.
Onlangs heb ik al enkele keren verwezen naar de leesbril die ik tegenwoordig moet opzetten om beter te kunnen werken.
1/35 figuurtjes op niveau afwerken vergt haviksogen en die heb ik sedert het afgelopen jaar niet meer terwijl ik keiharde eisen stel aan mezelf en het eindproduct op de werktafel.
Vandaag ben ik mezelf tegen gekomen...
Ik heb met de tranen in mijn ogen gezeten en geen enkele modelbouwer die zichzelf respecteert wens ik dit moment toe, want het besef om een deur binnen de hobby voorgoed dicht te moeten doen is verschrikkelijk.
Moeten, zeker, want als ik een project doe wil ik het in die zin realiseren dat mijn bijna neurotische drang naar "perfectie" bevredigd wordt en dit gevoel is prima zolang ik alles onder totale controle heb.
Dat is niet langer meer het geval, en deze pathfinder heeft me dat verteld. Vroeger dartelde mijn 000 penseeltje over een figuur en nu is het een zoeken, aftasten, draaien en keren om het goede licht te vangen...hopeloos.
Jongens, ik zoek hier geen enkele reactie à la "kom op Guy" mee uit de brand te slepen...
Mijn figuren die ik nog in dozen klaar had zitten, zal ik in een lot aan een heel zacht prijske verkopen mocht er een liefhebber voor zijn.
Als ik van de opbrengst een degelijk 1/16 figuur kan aanschaffen is het al lang goed, dat zal immers wel nog lukken.
Het is het einde van de wereld niet (al voelt het wel zo aan), en nu ik het aan mijn vrienden hier heb kunnen meedelen valt er iets van mijn schouders.