Ik snap dat hij bang is na gebeurtenissen in het verleden. Maar hij moet begrijpen dat hij jou een ondoenbare opdracht meegeeft als hij enerzijds op zoek is naar realisme en anderzijds jou geen referenties ten behoeve van dat realisme meegeeft, behalve wat zich in je geheugen bevindt.
Ik heb meermaals foto's van (extreem veel zeldzamere en kostbaardere) auto's en vliegtuigen gemaakt en telkens werden er wel afspraken gemaakt met, meestal, de desbetreffende museumcuratoren. Bijvoorbeeld van de Delage in Florida, daar was de afspraak dat ik geen foto's van alle motorkappen gedemonteerd, dus ook de zijpanelen, zou publiceren. Natuurlijk was ik al als een kind zo blij dat ze voor mij (=geen opdracht, mijn eigen model) de motor-zijpanelen losschroefden (!) en dat ze me twee dagen lang lieten meten en foto's maken. Vanzelfsprekend deel ik die foto's dan ook niet (maar ik mocht ze wél maken!) hoe zonde ik het ook vind dat dat stukje automobielkunst verborgen blijft. Maar als zij het ooit willen tentoonstellen, dan is dat logischerwijze hun keuze en ik begrijp dat ze hem inderdaad een keer per half jaar regulier open maken om het publiek ervan te laten genieten. Maar ook dan mogen er door het publiek geen foto's worden gemaakt.
Bij Louwman museum heb ik ook eens voor een vriend van mij foto's gemaakt. Hij is bezig met de Pocher Bugatti 50T en ik bood aan, mits ik toestemming kreeg de hele auto te fotograferen, referentiefoto's en filmpjes te maken. Met wat heen en weer gecommuniceer heb ik dan toestemming gekregen. Uiteindelijk zat ik zelfs met mijn knieën op de achterbank foto's te maken van het interieur achterin de auto (normaal gesproken verscholen achter een luik) om een vet-smeerpunt te kunnen traceren. Ben daar ook denk ik ruim een uur bezig geweest om zoveel mogelijk details van de Bugatti op de foto te zetten. Daar was de afspraak, dat ik de foto's niet zou delen met wie dan ook behalve mijn vriend en dat ik typenummers etc., zoals te zien in de motorruimte (die ook speciaal voor de gelegenheid werd opengemaakt), zelfs niet aan hem zou doorsturen maar strikt geheim zou houden. Kijk, dat zijn redelijke voorwaarden en natuurlijk al helemáál als het museum je al een gunst verleent door je de auto (op je eigen verzoek) te laten fotograferen.
Heinkel 111 bommenwerper gefotografeerd in Londen, maar met als voorwaarde dat we niet in het toestel zouden klimmen. De reden was, dat het daarbinnen gevaarlijk is i.v.m. giftige vloeistoffen in de klokjes of zoiets. We mochten nog net wel IN het entreeportaal onderaan het vliegtuig, dat stond namelijk open. Maar niet richting cockpit lopen dus. Allemaal goed te begrijpen. En ook hier was het een gunst.
In het geval van jouw opdrachtgever beschouw ik het juist als gunst dat jij voor hem iets wilt bouwen, waar de beloning in financiële zin niet opweegt tegen de moeite die het kost om het model te maken. In dat geval vind ik dat hij jou redelijkerwijze die foto's zou moeten laten maken, om jou ook het vertrouwen te geven dat hij daadwerkelijk blij zal zijn met het gerede model (in plaats van dat hij allerhande op- of aanmerkingen heeft). Maar denkt hij dat hij de enige is met een Camaro? Je maakt toch ook geen adresgegevens bekend o.i.d.? In het uiterste geval kan hij toch gewoon zijn kentekenplaat afplakken en je dán foto's laten maken, zonder zijn adres kenbaar te maken? Of als hij helemaal paranoïde is, spreek je af bij de dichtstbijzijnde McDonald's parkeerplaats en plakt hij daar de platen af, doet hij daarna jouw blinddoek af en laat hij je dan alle foto's maken die je nodig hebt.
