Roy, ik heb er zelf geen probleem mee.
Hoe triest de hele geschiedenis van WO2 ook was, het is geschiedenis en daar kan je niets meer aan veranderen. Als je Dolf wil bannen uit de geschiedenis dan doe je dat best ook met Stalin, Pol Pot en vele anderen.
Wat de buste betreft is deze in de eerste plaats voor mij een oefening in figurine schilderen. Ik heb er ondertussen een tweede, identieke, van liggen en daar zou ik graag een oefening marmer schilderen op toepassen maar dat is nog toekomstmuziek.
Wat het tentoonstellen van deze buste betreft zal dit hier in België vermoedelijk geen probleem geven. Binnen mijn club staat men er voor open en op de meeste beurzen heb ik ook al gezien dat er geen vijandige reacties zijn indien er een figuur van Dolf wordt tentoongesteld. Moest er echter reactie op komen tijdens een evenement dan zal ik de buste wegnemen van de stand.
Wat de persoon van Dolf zelf betreft is de geschiedenis natuurlijk nog zeer jong, minder dan 100 jaar.
Maar mijn zoon werkt regelmatig in Duitsland en daar zou je denken dat Dolf sterk taboe is maar je zou eens moeten weten hoe de Duitsers zelf, de generatie 30-40 jaar oud, er zelf de spot met drijft en zelfs filmpjes post op diverse kanalen.
Alle respect voor de mensen die de oorlog meegemaakt hebben en er onder geleden hebben maar hij is een deel van de geschiedenis en als je militair WO2 bouwt dan kan je er niet omheen.
Persoonlijk ben ik zeker geen persoon die Dolf zal verafgoden maar ik heb wel bewondering voor de manier waarop hij een gans stadium kon stil krijgen alleen maar door zijn houding, door stilte, vooraleer zelf uit te barsten in een tirade. Laat ons ook niet vergeten dat Dolf voor die zaken opgeleid werd door een Amerikaan ( die later zelf gevlucht is uit Duitsland) die hem leerde hoe hij met lichaamstaal en gebaren zijn toespraken moest accentueren. Ook zijn fameuze korte snor, hét kenmerk van Dolf, is daar het resultaat van. Ik verwijs hierbij graag naar de serie "Hitler: the rise of evil" waar dit prachtig in vertoond wordt.
Binnen mijn familie kent men mijn passie voor geschiedenis en WO2. Mijn kinderen zijn er met opgegroeid maar weten ook dat er niet aan afgoderij wordt gedaan. Als mijn kleinkinderen ooit zullen vragen wie de persoon op de buste is, dan zal ik hen dat uitleggen zoals het was.
Tenslotte is er nog de "politieke correctheid". Wel, die was er in WO2 ook, toen mocht je ook niet zeggen wat je wou en moest je alles ook omschrijven onder andere termen. Politieke correctheid is een manier om je mond te snoeren, een beperking op de individuele vrijheid tot vrije meningsuiting en hoe ouder ik word, hoe slechter ik er met kan omgaan. Dat de politiek maar eerst eens in eigen boezem kijkt vooraleer aan anderen op te leggen wat ze mogen zeggen.