Uit mijn radio/telex/telegrafie techniek zou ik het ook een isolator noemen, maar wel aan de andere kant een soort van veer. Want de kabel mag niet breken, zij op grote hoogte zij op de grond.
Nu heb ik mij niet verdiept in de lengte van draaggolf die toen werd gebruikt, lees lange/korte/middengolf. Op dat soort antiek staat ook een meter aanduiding. Dat is de lengte van de draag golf, door hier, bij de zender, verschil in aan te brengen, kan de ontvanger zien of horen, muziek of tekst...Maar dit was dus AM, Amplitude Modulatie. Het komt er op neer dat de lengte van zowel de zender en de ontvanger, uit gelijke meters draad bestaan. Wat je dus vislijn noemt, is een staalkabel, die bevestigd is tussen staart stuk, en begin en bestaat uit een aantal, draden van voor naar achter opgewonden zijn tot een lengte van 50 meter wat gestrekt wordt op de beschikbare 3 meter. Nu bij een zender moet er echt wel vermogen in gestopt worden, dat zijn dus dikkere draden, of gestrekte wikkelingen.
Waar is het begin, nu eigenlijk nergens, omdat het Hoogfrequent, is, waar je de kabel van de zender aan vast maakt, begint de "telling" van de draaggolf, en het einde komt dan aan massa, waar je de veer zou kunnen gebruiken. Nee halverwege, komt de draaggolf wel langs massa, maar die "zien " elkaar niet...
Nou deze uitleg is helemaal verkeerd, uit zoeken, op welke Frequentie en welk signaal de zender van je vliegtuig gebruikte.
Vergeet ik nog te vermelden, dat de draaggolf, Ether wel elkaar raken en vinden op het breedste gedeelte, bij jou vliegtuig zou de ontvanger het liefst haaks op cocpit- staart moeten zijn
De vraag,ja Isolatoren waren gemaakt van Porselein, en de dikte van de vislijn, bij een echte toch wel 8 mm
Denk aan die grafietstaafjes,in die oude radio, lijkt alsof er 500 meter katoen draad om is en de anderen kant wel 50 meter. Jeheb je maken, met begrippen als korte golf, lange golf, VHF en UHF, zoals Very High und/oder ULtra Hoch