Vanaf hier begint het gedeelte dat enkele weken geleden terug opgestart is, nadat het topic drie jaar vastgeroest bleef zitten. Post 6:
En toen gleden er ongemerkt drie jaar voorbij zonder dat de FW uit de doos kwam. Een van de redenen dat dit zo was, is dat bij het bekijken van de kit ik de indruk kreeg dat alles gewoon een upscale versie was van een 1/72 kit. Er waren geen onderdelen kleiner dan een centimeter bij en in de cockpit kon je de stukjes op een hand tellen. Er leek geen uitdaging te zitten in dit model. In die drie jaar heb ik ook zelden iets van aftermarket gezien dat ik aan de kit kon toevoegen om het gebrek aan detail op te vangen. Ik zag eens ergens een kit van Verlinden voor een interne tank waar je waarschijnlijk toch geen lap van terugzag. Nu ik mijn volledige stash verhuisd heb naar mijn nieuwe woning, dook deze doos weer op. Het huis heeft een degelijke tuin waar je met mooi weer plezierig in kan bouwen. Deze kit met zijn grote onderdelen bespaart me daar de ellende van wegschietende frutseltjes. Laat ik deze kist nog eens een kans geven, dan heb ik binnenkort misschien nog eens iets om op mijn zelfgebouwde draaiplaat te zetten. Het beruchte atoomkanon gaat daar namelijk toch wat te zwaar voor worden. Maar eerst moesten er nog een paar knopen doorgehakt worden.
De naaf van de propeller bleek wel erg veel bewegingsruimte te hebben in de motor. Hij kon zo'n vijf graden in alle richtingen bewogen worden. Dit zou later problemen opgeleverd hebben bij het monteren van de prop, die dan niet in het midden van de cowling zou blijven. Ik brak dus dit deel van de motor terug open.
Na het toevoegen van een stuk sprue dat als extra lager dienst moest doen, zat de naaf stevig verankerd. Terwijl blijft hij wel draaibaar om de beste pose op te zoeken.
De vleugelkanonnen bestaan ieder uit vier onderdelen. Als dit Dragon geweest was, dan zou daar nog een nul achter gekomen zijn. Vreemd genoeg zijn de meest gedetailleerde stukken, zoals de kulas en de bedrading bestemd om nooit meer aan het licht te komen. Er is zelfs geen luik voorzien, je zou er een klus aan hebben om de uitstulpingen op de vleugel uit te zagen. De loop is voorbeeldig uitgeboord door gebruik van slide mold, maar die moeite wordt tenietgedaan door een opvallende gietnaad over heel het kanon.
De ondervleugelhelft wordt hier voorzien van de wheelbays. Voorheen schreef ik dat de vleugel na de romp zou moeten gebouwd worden, maar dit blijkt onwaar als ik de stappen in de handleiding volg. Let op de wielpoten die in zwart styreen bijgeleverd zijn, deze zijn wel een goed idee. Door slide mold cilinders in de uiteinden en springveren kan je vering inbouwen zonder dat er gelijmd moet worden. De hoek van de poten is ook automatisch bepaald door de ovale vorm van de pasnokjes.
Je kan de besturingsvlakken van de kist naar goeddunken bijstellen na het vastlijmen van de bovenvleugel. Het PE in deze kit is beperkt tot de scharnieren daarvoor. Die passen zonder gelijmd te worden aan de as in deze ailerons, die je dan wel dichtkleeft rond de as.
Wil je alle kleppen open zetten, dan heb je hier en daar wel wat schuur- en schaafwerk. De meeste marks zijn bereikbaar met het schaafscalpel.
Tot hiertoe de opmerkelijkste uitschuiver is wel de warping van de ondervleugelhelft aan de trailing edge. Dit is de plek waar je niet wil dat de boel gaat openstaan, want daar zijn alle besturingsvlakken lijmloos in de vleugelrand geplugd. Op de koop toe is de lijmrand op deze plek minimaal uitgevoerd en vertoont hiaten. Er zitten slechts een drietal kleine paspinnetjes. Het komt er eigenlijk op neer dat je hier toch zoveel lijm van buitenaf zal moeten toevoegen, dat de bewegende delen in hun scharnieren vast komen te zitten.
Om de vleugel toch dicht te krijgen zijn er verschillende hulpmiddelen inzet, zoals Tamiya-tape aan de uiteinden, schroefklemmen en knijpers. Daarbij zal de vleugel uiteindelijk wel een rechte stand aannemen.
Post 7:De andere vleugel heeft het ook en je ziet op de plek waar het scheef is de gelaagdheid in het plastic aan de oppervlakte komen. De temperatuur van het mengsel was dus iets te laag op die plek waardoor het daar inkromp en de vleugel krom trok. In de doos is genoeg plaats om geen sprues te verpletteren.
Ik heb zelfs de eerst gelijmde vleugel terug moeten losmaken. Vooraan zat hij niet helemaal uitgelijnd, de paspinnetjes make niet eens allemaal contact als je het juist doet. Op de onderstaande foto zie je dat aan het vleugeluiteinde de lijmrand boven en onder de trailing edge niet aansluiten maar een aantal millimeter van elkaar gescheiden blijven. Waarom er dan gekozen wordt om de flaps niet te verlijmen is me een raadsel. Alleen de twee uitsteeksels achter de ondervleugel kan je aan de bovenkant lijmen. Ik heb ook nog extra pinmarks gevonden onder de flap.
Nu is de vleugel eerst aan de leading edge nauwkeurig verlijmd, waarna ik de flaps apart ga monteren. Er is ook al een externe brandstoftank gelijmd.
Het lijkt er wel op dat de vleugel mooi in de romp gaat passen straks.
Post 8:We zijn weer een stuk gevorderd, de eerste verfspetters zitten al op de FW. Het begon wel eerst met het dichtstoppen van heel wat ongenode interieurdetails.
Op die plek blijven ze langs buiten zichtbaar als je hier geen voorbereidselen treft. De vleugel werd nog eens finaal dichtgekleefd.
Met behulp van een autolakspuitbus Multicolor donkergrijs (kan doorgaan voor German Grey) is het interieur gespoten. Dit ging niet overal zo goed aangezien er blijkbaar klodders vet in de hoekjes hangen. Ik denk niet dat de gevolgen onoverkomelijk zijn, hier een vergelijking met het interieur van een Dora uit een Amerikaans museum in Dayton, de kist van Ernst Udet:
inzetfoto:
http://www.nationalmuseum.af.mil/Vi.../Display/Article/196261/focke-wulf-fw-190d-9/
Ik stak er ook een tank in al is hier nog weinig van te zien. Ik heb mijn chrome marker eens uitgetest, na deze foto heb ik nog wat lichtblauwe verf over het chrome gekwast om het wat af te zwakken.
Dan kon alles dicht, de uitlaten zijn nog in roestkleur gezet nadat ze samen met de mitrailleurs en de pedalen in Armypainter Gun Metal gezet zijn.
Hier zie je dat de tank niet in het midden gemonteerd moest worden, ik zal Trumpeter hier maar in vertrouwen.
Op de zetel liggen nog geen gordels. Ik bouw mogelijk de cockpit in open stand zodat je alles goed ziet zitten.
De vleugel paste goed maar moest wat geassisteerd worden door een elastiek.
De mitrailleurs. Eerst Gun Metal gespoten, dan een bijna zwarte wash met wat bruin, dan met de chromestift wat glans gezet en daarna met een vijltje bijgepolijst zodat het niet te hard blonk.
Post 9, waar ik gisteren aanbeland was:Ik vond het machinegeweer niet erg gunmetal, ook na comments daarop. Ik heb de loop wat bijgeschilderd, aangezien dit alles is wat er te zien zal zijn van de guns. Vandaag nam ik ook de beslissing dat het landingsgestel ingetrokken moet zijn, aangezien er blijkbaar vanalles in het motorcompartiment zichtbaar wordt als de wielen uitgeklapt zijn. Niet alleen is daar niks geschilderd maar je kijkt dan nog eens recht in dat lelijke gat van de compressor waar me de moed een paar jaar geleden door gefnuikt was. Ik zal dus ook een stand onder het vliegtuig moeten bouwen. Die zal een behoorlijk gewicht moeten kunnen dragen. Ik moet ook nog het achterwiel inklappen.
Ik kon nu de staart al eens vervolledigen met de hoogteroeren. De hoek wordt hier gecontroleerd.
De twee platen boven de neus passen redelijk goed, als je aan de binnenkant wat materiaal weghaalt waar de machinegeweren zitten. Ik heb de gesloten cowling flaps gekozen, die passen ook wel. De inlaat voor de compressor bestaat uit twee helften, dus vooraan moet je wat aan de rand werken. Er is dan weer geen opening door de cowling voorzien. Wat me ook stoort, is dat het uitlaatspruitstuk aan de rechterkant van het vliegtuig niet even ver naar buiten kan door de rookdeflector die aan de romp voorzien is.
Onderaan zijn er wel een paar opvallende kieren.
Hier krijg je een idee van de grootte als hij afgewerkt geraakt. Ik had de radiator eerst verkeerd georiënteerd, gelukkig kreeg ik die nog uit de cowling gelicht.
Van de wielpoten heb ik al de paspinnetjes afgezaagd. De deuren van het landingsgestel passen in de openingen maar de smalle uiteinden laten een onregelmatige opening zien. Ik heb de wielen ook geschilderd, want die blijven voor een stuk zichtbaar.
.
