G
Grendel
Guest
Zowaar even een paar daagjes de tijd gehad om wat knutselwerkzaamheden te verrichten (wat ernstig nodig was omdat er toch ook wel weer wat zaken afgebouwd moeten zijn voor de ESM volgende week..) en onder andere, na een paar maand stilstand, dit project afgerond.
...en dus een leuk moment om het verslag dus ook maar hier om de hoek te schuiven ter uwer leringhe ende vermaeck!
gestart rond 15-02-2013 en -nagenoeg- afgerond op 01-06-2013.
_____________________________________________________________________
Na een vrij hectisch jaar met erg weinig fatsoenlijke rustmomenten en ruimte om ontspannen wat te kunnen knutselen en wat langer m'n kop d'r bij te kunnen houden lijkt het tij langzaam te keren en kunnen er wellicht weer wat projectjes worden opgepakt, afgerond en wellicht zelfs gestart gaan worden.
Nou ben ik sinds ik de mig aan de kant schoof in november or so wel wat aan de knutsel geweest maar dan voornamelijk met wat simpeler projectjes
...en aangezien ik natuurlijk wel stug foto's ben blijven maken heb ik zo onderhand dus een beste bats aan ploatiens dus toch maar eens tijd om weer eens wat schrijfwerk te doen leek me zo!
het lijdens voorwerp in dit project gaat er één uit de categorie "'tis weer eens wat anders" zijn en ben ik eigenlijk gestart nadat ik in januari een hasegawa watervliegding om had gebouwd tot opvouwvliegtuig:
nou was dat op zich best een leuk werkje om eens te doen, zo'n ding op drijvers, en toen 'ie in de droogbak werd gezet na z'n laatste laag glimsap werd er dus al gauw besloten nòg een watervliegdinges te gaan bouwen.
maar ja, welke...
en dan ben je dus zo eens wat aan het rondklikken op marktplaats en jawel...:
een kit die in zo'n beetje alle reviews die je d'r over vinden kunt als topkit wordt bestempeld en vrij simpel te bouwen zou moeten zijn; de revell 1/32 Arado AR196!
_____________________________________________________________________
Arado ar196
_____________________________________________________________________
De Arado196 is voortgekomen uit een vraag van de Duitse marine naar een standaard verkenningsvliegtuig dat gebruikt kon worden vanaf schepen. Hoewel in eerste instantie werd gekozen voor de Heinkel HE60 tweedekker bleek al snel dat dit vliegtuig qua prestaties niet voldeed aan wat nodig was en de RLM vroeg daarom dan ook aan Heinkel om met een vervanger te komen wat resulteerde in het ontwerpen van de He114. dit vliegtuig was echter maar marginaal beter dan z'n voorganger en zelfs na doorgevoerde wijzigingen in het ontwerp werden de 9 hier uit voorgekomen prototypes aan de kant gezet, werd het Heinkelproject opgeheven en ging de marine op zoek naar een andere oplossing.
Heinkel He60
Heinkel He114
Om de kans op een bruikbaar toestel te vergroten werd er een algemene opdracht uitgegeven voor het ontwerpen van een vervanger voor de Heinkel waarbij de enige voorwaarden waren dat het toestal voorzien zou zijn van een BMW132 motor (wegens meer voorhanden dan de DB600 lijnmotor) en dat er prototypes zouden worden aangeleverd in zowel mono- als duodrijverconfiguratie. de opdracht werd opgepikt door Dornier, Gotha, Arado and Focke-Wulf terwijl Heinkel zich niet inschreef omdat ze er van overtuigd waren dat hun He114 bruikbaar gemaakt zou kunnen worden.
Alle aangeboden ontwerpen waren de meer conventionele tweedekkers met als uitzondering het ontwerp van Arado, de Ar196. De keus om voor een enkele vleugel te gaan zorgde ervoor dat het vliegtuig aanzienlijk beter presteerde dan z'n concurrenten en de RLM bestelde dus daarom ook 4 prototypes die dusdanig goed presteerden dat al gauw de keus werd gemaakt in zee te gaan met Arado. De 4 prototypes bestonden uit 2 vliegtuigen met een enkele middendrijver en 2 vliegtuigen met een dubbel drijversysteem en ondanks dat er amper verschil bleek te zijn tussen de twee varianten werd er uiteindelijk gekozen voor de variant met 2 drijvers.
in november '38 werd een 5e prototype opgeleverd dat gebruikt werd als pre-fabrikatiemodel om de laatste kleine wijzigingen aan het ontwerp te testen en eventueel aan te brengen en eind november en in december werden de eerste 10 productiemodellen opgeleverd.
gedurende de productie-run werd het ontwerp een aantal keer aangepast, resulterend in een A0, A1, A2, A3, A4 en A5 type (waarbij de verschillen voornamelijk zaten in verzwaring/verbetering van de wapens, aanpassingen in de radio-apparatuur, airframe verstevigingen, etc) en tussen de start van de productie in '38 en het eind in '44 werden er zo'n 550 stuks gebouwd.
Het vliegtuig was erg geliefd bij piloten vanwege z'n goed handelbaarheid, zowel in de lucht als op het water. nadat de Duitse marine steeds meer terrein begon te verliezen en de vloot amper meer een rol speelde werd de Ar196 ingezet als vliegtuig voor kustverkenningsgroepen en functioneerde hier tot in de laatste maanden van '44 als verkenner en onderzeebootjager en uiteindelijk wordt de Arado Ar196 gezien als het beste watervliegtuig uit de tweede wereldoorlog.
voor boel veel info en zeker zoveel mooie plaatjes zie vooral hier: http://ww2seaplanes.e-monsite.com/pages/arado-ar-196.html
_____________________________________________________________________
_____________________________________________________________________
Een waterdinges dus en laten we ook maar eens even bekijken wat er allemaal aan plastic voor nodig gaat zijn om er daadwerkelijk eentje te kunnen bouwen. Wegens 1/32 is het een beste doos en ik moet zeggen...
in die beste doos zit ook een beste bak plastic!
ziet er allemaal keurig uit en bij gebrek aan wielekes heeft meneer revell een mooie grote schijf meegeleverd die als standaard dient. ziet er allemaal mooi compleet uit maar ja...jullie weten onderhand vast wel hoe dat hier gaat :roll:
genau:
...maar dat komt zo :titter:
eerst nog even het erg mooie glaswerk:
..waarbij revell ervoor gekozen heeft om alle panelen los te leveren in plaats van als één gegoten kap. hoewel ik op interpret voornamelijk lees dat dit door velen gezien wordt als minpunt lijkt het mij juist een slimme oplossing! je hebt er misschine wat meer werk aan, maar het afplakken van het glaswerk gaat vrij simpel zijn op deze manier en wegens er moeten ook nog handgreepjes worden geplaatst is het allemaal prima handelbaar zo.
tuurlijk ook nog de gebruikelijke plakkerts en een boekie
...en nu dan maar gelijk even de inhoud van die lhs-doos laten zien. zoals gebruikelijk zo onderhand een vette-ed set van eduard:
...wat vervangende knalpijpen:
en de grote klapper; een fatsoenlijk onderzettertje:
:titter:
kost een paar kwartjes (ongeveer 3 Arado Ar196 kits in 1/32 van Revell
) maar dan heb je ook wel wat plankvulling natuurlijk. doos"je" ziet er keurig verzorgd uit, inhoud bestaand uit resin, ijzerwaren voor stevigheid en wat gaas is netjes verpakt:
en qua bouwhandleiding kun je d'r weinig van zeggen:
wat wel een klein beetje ironisch is, is dat de jongens die deze catapult produceren 'm hebben uitgebracht om gebruikt te worden bij, jawel, hun eigen resin 1/32 Ar196 die praktisch tegelijk met die van revell uitkwam en die nu dus amper verkocht wordt..
best lullig wel :roll:
dames und apfelstrudels, er bouwt sich ein waterfleugzeug!
________________________________________________
________________________________________________
Klussen met kijkers...
goed, nou is dit dus een kit die schijnbaar erg lekker wegbouwt en waarbij vanwege de schaal er erg lekker veel details te zien gaan zijn maar dat wil dus niet zeggen dat er ondanks dat niets te verherverbouwen gaat zijn :titter:
eerste verhaaltje (met maar een foto of 100 om te bekijken....) gaat er dus eentje worden waarbij er maar weinig gebouwd gaat worden maar waarin voornamelijk te zien gaat zijn wat ik allemaal nog aan uitbouwactiviteiten kon verzinnen maar omdat ik er altijd anders aan het eind weer achter moet komen dat ik dit vergeten ben als eerste even dit:
gedaan. de boel in een badje p+ laten drijven (rechts) en aansluitend in de droogbak (links) geparkeerd en het geheel veilig ergens te drogen gezet.
...en vervolgens aan de slag gegaan met waar zo'n beetje elk vliegding mee begint: den stuurkuil:
boel veel stukkies, lekker veel details maar wegens er moeten natuurlijk ook nog ijzerwaren worden gemonteerd eerst de zaag, vijl en overige sloopwerktuigen d'r over! leuke meegegoten riempjes enzo, maar ja...ik heb een vette-edset met metalen riempies dus...:
hmm, dat schoot niet echt op en geen zin om de dremel tevoorschijn te graven dus hoppa:
na het hakken weer plakken:
en onder het motto:"verkoop u ook kussentjes?"
...zien we d'r al niet zo heel veel meer van terug. qua afwerking hoef ik me d'r ook niet zo heel druk om te maken wegens we hangen wel gewoon riempies over die zaaglijn (ik was natuurlijk niet helemaal in het wilde weg aan het zagen gegaan) en voor nu mooi zat even. wat wel een beetje jammer is, is dat revell dan wel heel erg z'n best heeft gedaan op die mooie details in de cockpit maar dat meneer eduard daar dus gewoon een bak plaatwerk overheen wil hebben:
het schijnt dat in het echie d'r triplex plaatwerk aan de binnenkant van de bak werd geplaatst omdat het vliegtuig verder een open romp heeft zonder binnenschotten en dergelijke waardoor eventuele gevallen patroonhouders en andere gevallen spullen door de hele romp rond konden gaan zwerven.
..en dat zal de stabiliteit niet echt ten goed zijn gaan komen gok ik zo.
beetje doorvouwen, beetje schuren, hakken en plakken:
en hmmmm:
dan kan je natuurlijk weer aan het schuren gaan maar ook voor de weg van de minste weerstand. en aangezien ik eigenlijk best wel een behoorlijke luie modelbouwer ben gaan we voor de gemakkelijkheid natuurlijk!
zagezagezage:
knutselknutselknutsel:
iesse siempel!
wegens:"ach, waarom niet?" ook gelijk de schietgeweertjes voorzien van stalen pijpen:
en de twee nogal prominente in beeld gaan zijnde luchthappers even uitboren:
(op de rechter is een begingaatje geprikt met een speld zodat de boor niet wegschiet, daarna met een klein boortje tot in het buisdeel achter de toeter geboord en aansluitend met een grote boor het toeterding uitgeboord dus)
..en ook even netjes gladgemaakt met een ouderwetse betonboor uit de gereedschapskast:
en dan daarna bedenken dat er ook nog een stukkie iezerwark op moest komen te zitten:
nou ja, het houdt je van de straat zullen we maar denken :roll:
maar goei, tiet veur eens even wat plaatjes uit de referentiemap te gaan bekijken om te zien hoe het nou precies zat. en dan vraag je je af hoe wat zat..nou ik bedoel dus dat:
onder de neus hangt een luchthappert voor -lijkt me- de oliekoeling en meneer Revell vond dat dat zo kon:
nou, ik dus niet!
gatje hakselen, beetje vijlen, beetje schuren en hotseklots:
gaatje, ijzertouwtje en een stukje PE-avfal:
buiske d'r achter:
tadaaaa:
en't werkt nog ok! vraag niet hoe het kan, maar profiteer d'r van:
aan de achterkant wat aan de klungel met eduardstukkies en wat afval:
en well...:
NEEEEXT!
Ik moet zeggen dat ik het volgende klusje wat ik ga laten zien eigenlijk wel een beetje een misser vind voor dit model. met name gezien de schaal en de overige details had Revell volgens mij van met name zo'n overduidelijk zichtbaar deel toch wel wat meer mogen maken! Nou heeft meneer Eduard dan wel wat stukkies meegeleverd om de boel wat op te pimpen, maar uiteindelijk in mijn ogen niet voldoende om te overtuigen.
woar het'etdan over?
de roerdingessen:
hevig gevalletje uit één stuk gegoten en het moet dan een systeem voorstellen dat zowel horizontaal als verticaal moet kunnen bewegen maar zo ziet het er dus best niet uit. wederom dus maar weer zelf aan de knutsel (en dat vond ie heeeeel erg natuurlijk :titter
en eerst maar even aan de slag met de zaag en een vijl:
lang leve de polystyreenvoorraad:
en lang leve de metalen buisjes voorraad:
en lang leve de EZ-Line:
EZ-line is een elastisch draadspul wat uit kan rekken tot zo'n 700% en wordt gebruikt door ww1 bouwers voor de waslijnen op hun vliegdingessen. dat spul heb ik voor nu nog niet in europa kunnen vinden in de webshops, maar TripleP had wat van het spul uit de united states of obesitas laten komen en had mij een poos geleden eens van een testsetje voorzien. dus.
de stuurlijnen dus al geplaatst, maar wegens een gevalletje deed mooi wat afbreken durfde ik nog even geen verdere spanning aan te zetten...:
....dus eerst maar even snel wat anders:
het radioblok ontdoen van alle knoppies en tellers en gelijk maar even een fatsoenlijk tafelblad toegevoegd. het ding wat er zat stak een mm of 3 onder het bovenste kastje uit en leek me niet heel erg praktisch:
aangezien ik met dit soort knutselwerk veelvuldig gebruik maak van secondenplak (wat trouwens een ramp is met de hoge luchtvochtigheid op het moment wegens droogt voor geen meter en wordt wat gel-achtig) waren de roerdingen inmiddels wel stevig zat dus daar ook de laatste hand maar aan gelegd in de vorm van nog een derde touwtje en wat PE-prutjes:
en mooi genoeg voor nu.
tiet veur nog 'n missert; de uitlaten:
die platte stukken met die rondjes d'r op zijn dus eigenlijk de uiteinden van de uitlaten en dan zou dat dus toch eigenlijk wel hol moeten zijn. nou is boren op zich een oplossing, maar wegens risico op de boel vernaggelen leek me dat het handiger en mooier kon. de PE-restantenbak d'r dus maar weer bij en een stuk van een raamwerkje afgeknipt:
bietjen buug'n rond die gekke uitsteekstukken van revell:
uitsteekstukken halveren, ijzertjes d'r over en wat secondenplak om de boel vast te zetten:
zo, net anders wel. en aangezien 'ie lekker bezig was....:
leek mij niet dus toch maar zo:
en gewoon omdat het kan....:
niet dat je d'r uiteindelijk heel erg veel van gaat zien, maar ach...'t is weer eens wat anders dan wat je op de interwebs ziet
inmiddels waren dus alle binnenwerkzaamheden voor wat betreft de drijvers wel achter de rug dus een mooi moment om het onderstel eens aan elkaar te gaan vrotten. hoewel vrij strak allemaal ontkom je niet aan wat tochtigheid rond de pootjes dus even in de weer met wat styreen:
en omdat er gewacht moest worden op het drogen alvast de gaten waar de waslijnen door moeten komen te lopen geboord en voorzien van een buiske voor de stevigheid:
...en aansluitend hevig op zoek gegaan naar een rolletje elastisch draad dat ik ooit eens mee liet komen bij een bestelling bij een knutseltoko:
helaas was 0.3 de dunste maat en daarmee eigenlijk te grof voor 1/48 maar in 1/32 moest ik d'r wel mee weg kunnen komen leek me:
nou, en toen dus ondertussen de pootbevestigingen aan het uitharden waren kon ik dus mooi eens op zoek gaan naar wat plaatjes! nou was me namelijk opgevallen op deze foto:
...dat er een soort "doppen"op de poten zitten en als je kijkt naar deze foto:
lijkt er een kabel langs die doppen te loppen. nou had ik eerst het idee dat het ging om brandstofgerelateerde leidingen wegens kiek toch:
...maar die lijken eerder dóór de poten heen te lopen en daarbij gaan ze niet over de "horizontale" balken maar alleen over de staande. hmmmmmm, lastiglastiglastig.
en wat het dan nog weer interessanter maakt allemaal is dat je op de revell boxart dus dit kunt zien:
...waarbij de lijnen dus helemaal tot voor aan de drijvers lijken te lopen.
het blijven dus een klein beetje mysterieuze leidingen (mede doordat ik dus ook foto's heb van 196's zonder die lijnen over de struts) waarvan ik in eerste instantie het idee had dat het ontluchtingslijnen voor de tanks waren, maar wegens dit:
lijkt dat ook niet het geval want volgens mij is lijn c daar voor bedacht.
ah well, vast wel iemand die het uit kan leggen maar ondertussen in ieder geval wel een hoop houtjetouwtjezaken die gefreubeld kunnen worden om de boel aan te kleden
eerst de pootaansluitingen netjes glad gemaakt, lekker aan de freubel met boortjes, ijzertouw en secondenplak en na wat gezellig tralalalala:
oh ja; die 2 stukkies wit plastic zijn om de boel wat stabieler te maken. doordat de hele constructie nog wel een aardig gewicht heeft en de drijvers alleen in het midden een dunne, enkelvoudige verbinding hebben is het op deze manier nogal een kwetsbaar geheel. vandaar dus.
nog even een druppie secondenplak om te doen alsof er een mooie kruisklem op zit:
wat gaatjes boren, ijzertouwtjes buigen en de sleepogen van meneer Eduard die zo mooi vastgelijmd moesten worden netjes aan een oogje opgehangen:
...gevolgd door wat laatste lijmwerk en ijzerfreubelarij en voor nu leken me de drijvers wel efkes klara:
tijd om voor de afwisseling even weer wat werk te doen waar je wat minder bij na hoeft te denken. sproeitijd!
potje zwart:
potje RLM02 interieur groen:
wat detaildingesjes en ijzerwaren:
GLIMMMMMMMMMMMM:
en vanwege omdat er wat uithardingstijd nodig was vast wat vleugelwerk voorbereid en voor de leut de boel even in mekander gehangen met plakselband:
und gleich ook maar wat leerwerkzaamheden voorbereid:
gelukkig moesten er aansluitend weer wat daagjes gearbeitetetet worden dus kon de boel mooi uitharden en toen er weer even wat tijd voorhanden was kon ik dus met het opleuken van de badkuip beginnen.
sop in....
sop uit....
om te voorkomen dat ik me ging vervelen tijdens het aandrogen van de oliekledder even wat gefreubeld met wat plastic en een ijzerdraadje:
hmm, nee. net te grof die kabel zo.
even anders dan maar:
en jawel...op naar de volgende update!
(waarin ik hoop de romp dicht te kunnen gooien)
______________________________________________________________________
______________________________________________________________________
g. out
...en dus een leuk moment om het verslag dus ook maar hier om de hoek te schuiven ter uwer leringhe ende vermaeck!
gestart rond 15-02-2013 en -nagenoeg- afgerond op 01-06-2013.
_____________________________________________________________________
Na een vrij hectisch jaar met erg weinig fatsoenlijke rustmomenten en ruimte om ontspannen wat te kunnen knutselen en wat langer m'n kop d'r bij te kunnen houden lijkt het tij langzaam te keren en kunnen er wellicht weer wat projectjes worden opgepakt, afgerond en wellicht zelfs gestart gaan worden.
Nou ben ik sinds ik de mig aan de kant schoof in november or so wel wat aan de knutsel geweest maar dan voornamelijk met wat simpeler projectjes
...en aangezien ik natuurlijk wel stug foto's ben blijven maken heb ik zo onderhand dus een beste bats aan ploatiens dus toch maar eens tijd om weer eens wat schrijfwerk te doen leek me zo!
het lijdens voorwerp in dit project gaat er één uit de categorie "'tis weer eens wat anders" zijn en ben ik eigenlijk gestart nadat ik in januari een hasegawa watervliegding om had gebouwd tot opvouwvliegtuig:
nou was dat op zich best een leuk werkje om eens te doen, zo'n ding op drijvers, en toen 'ie in de droogbak werd gezet na z'n laatste laag glimsap werd er dus al gauw besloten nòg een watervliegdinges te gaan bouwen.
maar ja, welke...
en dan ben je dus zo eens wat aan het rondklikken op marktplaats en jawel...:
een kit die in zo'n beetje alle reviews die je d'r over vinden kunt als topkit wordt bestempeld en vrij simpel te bouwen zou moeten zijn; de revell 1/32 Arado AR196!
_____________________________________________________________________
Arado ar196
_____________________________________________________________________
De Arado196 is voortgekomen uit een vraag van de Duitse marine naar een standaard verkenningsvliegtuig dat gebruikt kon worden vanaf schepen. Hoewel in eerste instantie werd gekozen voor de Heinkel HE60 tweedekker bleek al snel dat dit vliegtuig qua prestaties niet voldeed aan wat nodig was en de RLM vroeg daarom dan ook aan Heinkel om met een vervanger te komen wat resulteerde in het ontwerpen van de He114. dit vliegtuig was echter maar marginaal beter dan z'n voorganger en zelfs na doorgevoerde wijzigingen in het ontwerp werden de 9 hier uit voorgekomen prototypes aan de kant gezet, werd het Heinkelproject opgeheven en ging de marine op zoek naar een andere oplossing.
Heinkel He60
Heinkel He114
Om de kans op een bruikbaar toestel te vergroten werd er een algemene opdracht uitgegeven voor het ontwerpen van een vervanger voor de Heinkel waarbij de enige voorwaarden waren dat het toestal voorzien zou zijn van een BMW132 motor (wegens meer voorhanden dan de DB600 lijnmotor) en dat er prototypes zouden worden aangeleverd in zowel mono- als duodrijverconfiguratie. de opdracht werd opgepikt door Dornier, Gotha, Arado and Focke-Wulf terwijl Heinkel zich niet inschreef omdat ze er van overtuigd waren dat hun He114 bruikbaar gemaakt zou kunnen worden.
Alle aangeboden ontwerpen waren de meer conventionele tweedekkers met als uitzondering het ontwerp van Arado, de Ar196. De keus om voor een enkele vleugel te gaan zorgde ervoor dat het vliegtuig aanzienlijk beter presteerde dan z'n concurrenten en de RLM bestelde dus daarom ook 4 prototypes die dusdanig goed presteerden dat al gauw de keus werd gemaakt in zee te gaan met Arado. De 4 prototypes bestonden uit 2 vliegtuigen met een enkele middendrijver en 2 vliegtuigen met een dubbel drijversysteem en ondanks dat er amper verschil bleek te zijn tussen de twee varianten werd er uiteindelijk gekozen voor de variant met 2 drijvers.
in november '38 werd een 5e prototype opgeleverd dat gebruikt werd als pre-fabrikatiemodel om de laatste kleine wijzigingen aan het ontwerp te testen en eventueel aan te brengen en eind november en in december werden de eerste 10 productiemodellen opgeleverd.
gedurende de productie-run werd het ontwerp een aantal keer aangepast, resulterend in een A0, A1, A2, A3, A4 en A5 type (waarbij de verschillen voornamelijk zaten in verzwaring/verbetering van de wapens, aanpassingen in de radio-apparatuur, airframe verstevigingen, etc) en tussen de start van de productie in '38 en het eind in '44 werden er zo'n 550 stuks gebouwd.
Het vliegtuig was erg geliefd bij piloten vanwege z'n goed handelbaarheid, zowel in de lucht als op het water. nadat de Duitse marine steeds meer terrein begon te verliezen en de vloot amper meer een rol speelde werd de Ar196 ingezet als vliegtuig voor kustverkenningsgroepen en functioneerde hier tot in de laatste maanden van '44 als verkenner en onderzeebootjager en uiteindelijk wordt de Arado Ar196 gezien als het beste watervliegtuig uit de tweede wereldoorlog.
voor boel veel info en zeker zoveel mooie plaatjes zie vooral hier: http://ww2seaplanes.e-monsite.com/pages/arado-ar-196.html
_____________________________________________________________________
_____________________________________________________________________
Een waterdinges dus en laten we ook maar eens even bekijken wat er allemaal aan plastic voor nodig gaat zijn om er daadwerkelijk eentje te kunnen bouwen. Wegens 1/32 is het een beste doos en ik moet zeggen...
in die beste doos zit ook een beste bak plastic!
ziet er allemaal keurig uit en bij gebrek aan wielekes heeft meneer revell een mooie grote schijf meegeleverd die als standaard dient. ziet er allemaal mooi compleet uit maar ja...jullie weten onderhand vast wel hoe dat hier gaat :roll:
genau:
...maar dat komt zo :titter:
eerst nog even het erg mooie glaswerk:
..waarbij revell ervoor gekozen heeft om alle panelen los te leveren in plaats van als één gegoten kap. hoewel ik op interpret voornamelijk lees dat dit door velen gezien wordt als minpunt lijkt het mij juist een slimme oplossing! je hebt er misschine wat meer werk aan, maar het afplakken van het glaswerk gaat vrij simpel zijn op deze manier en wegens er moeten ook nog handgreepjes worden geplaatst is het allemaal prima handelbaar zo.
tuurlijk ook nog de gebruikelijke plakkerts en een boekie
...en nu dan maar gelijk even de inhoud van die lhs-doos laten zien. zoals gebruikelijk zo onderhand een vette-ed set van eduard:
...wat vervangende knalpijpen:
en de grote klapper; een fatsoenlijk onderzettertje:
:titter:
kost een paar kwartjes (ongeveer 3 Arado Ar196 kits in 1/32 van Revell
) maar dan heb je ook wel wat plankvulling natuurlijk. doos"je" ziet er keurig verzorgd uit, inhoud bestaand uit resin, ijzerwaren voor stevigheid en wat gaas is netjes verpakt:
en qua bouwhandleiding kun je d'r weinig van zeggen:
wat wel een klein beetje ironisch is, is dat de jongens die deze catapult produceren 'm hebben uitgebracht om gebruikt te worden bij, jawel, hun eigen resin 1/32 Ar196 die praktisch tegelijk met die van revell uitkwam en die nu dus amper verkocht wordt..
best lullig wel :roll:
dames und apfelstrudels, er bouwt sich ein waterfleugzeug!
________________________________________________
________________________________________________
Klussen met kijkers...
goed, nou is dit dus een kit die schijnbaar erg lekker wegbouwt en waarbij vanwege de schaal er erg lekker veel details te zien gaan zijn maar dat wil dus niet zeggen dat er ondanks dat niets te verherverbouwen gaat zijn :titter:
eerste verhaaltje (met maar een foto of 100 om te bekijken....) gaat er dus eentje worden waarbij er maar weinig gebouwd gaat worden maar waarin voornamelijk te zien gaat zijn wat ik allemaal nog aan uitbouwactiviteiten kon verzinnen maar omdat ik er altijd anders aan het eind weer achter moet komen dat ik dit vergeten ben als eerste even dit:
gedaan. de boel in een badje p+ laten drijven (rechts) en aansluitend in de droogbak (links) geparkeerd en het geheel veilig ergens te drogen gezet.
...en vervolgens aan de slag gegaan met waar zo'n beetje elk vliegding mee begint: den stuurkuil:
boel veel stukkies, lekker veel details maar wegens er moeten natuurlijk ook nog ijzerwaren worden gemonteerd eerst de zaag, vijl en overige sloopwerktuigen d'r over! leuke meegegoten riempjes enzo, maar ja...ik heb een vette-edset met metalen riempies dus...:
hmm, dat schoot niet echt op en geen zin om de dremel tevoorschijn te graven dus hoppa:
na het hakken weer plakken:
en onder het motto:"verkoop u ook kussentjes?"
...zien we d'r al niet zo heel veel meer van terug. qua afwerking hoef ik me d'r ook niet zo heel druk om te maken wegens we hangen wel gewoon riempies over die zaaglijn (ik was natuurlijk niet helemaal in het wilde weg aan het zagen gegaan
) en voor nu mooi zat even. wat wel een beetje jammer is, is dat revell dan wel heel erg z'n best heeft gedaan op die mooie details in de cockpit maar dat meneer eduard daar dus gewoon een bak plaatwerk overheen wil hebben:
het schijnt dat in het echie d'r triplex plaatwerk aan de binnenkant van de bak werd geplaatst omdat het vliegtuig verder een open romp heeft zonder binnenschotten en dergelijke waardoor eventuele gevallen patroonhouders en andere gevallen spullen door de hele romp rond konden gaan zwerven.
..en dat zal de stabiliteit niet echt ten goed zijn gaan komen gok ik zo.
beetje doorvouwen, beetje schuren, hakken en plakken:
en hmmmm:
dan kan je natuurlijk weer aan het schuren gaan maar ook voor de weg van de minste weerstand. en aangezien ik eigenlijk best wel een behoorlijke luie modelbouwer ben gaan we voor de gemakkelijkheid natuurlijk!
zagezagezage:
knutselknutselknutsel:
iesse siempel!
wegens:"ach, waarom niet?" ook gelijk de schietgeweertjes voorzien van stalen pijpen:
en de twee nogal prominente in beeld gaan zijnde luchthappers even uitboren:
(op de rechter is een begingaatje geprikt met een speld zodat de boor niet wegschiet, daarna met een klein boortje tot in het buisdeel achter de toeter geboord en aansluitend met een grote boor het toeterding uitgeboord dus)
..en ook even netjes gladgemaakt met een ouderwetse betonboor uit de gereedschapskast:
en dan daarna bedenken dat er ook nog een stukkie iezerwark op moest komen te zitten:
nou ja, het houdt je van de straat zullen we maar denken :roll:
maar goei, tiet veur eens even wat plaatjes uit de referentiemap te gaan bekijken om te zien hoe het nou precies zat. en dan vraag je je af hoe wat zat..nou ik bedoel dus dat:
onder de neus hangt een luchthappert voor -lijkt me- de oliekoeling en meneer Revell vond dat dat zo kon:
nou, ik dus niet!
gatje hakselen, beetje vijlen, beetje schuren en hotseklots:
gaatje, ijzertouwtje en een stukje PE-avfal:
buiske d'r achter:
tadaaaa:
en't werkt nog ok! vraag niet hoe het kan, maar profiteer d'r van:
aan de achterkant wat aan de klungel met eduardstukkies en wat afval:
en well...:
NEEEEXT!
Ik moet zeggen dat ik het volgende klusje wat ik ga laten zien eigenlijk wel een beetje een misser vind voor dit model. met name gezien de schaal en de overige details had Revell volgens mij van met name zo'n overduidelijk zichtbaar deel toch wel wat meer mogen maken! Nou heeft meneer Eduard dan wel wat stukkies meegeleverd om de boel wat op te pimpen, maar uiteindelijk in mijn ogen niet voldoende om te overtuigen.
woar het'etdan over?
de roerdingessen:
hevig gevalletje uit één stuk gegoten en het moet dan een systeem voorstellen dat zowel horizontaal als verticaal moet kunnen bewegen maar zo ziet het er dus best niet uit. wederom dus maar weer zelf aan de knutsel (en dat vond ie heeeeel erg natuurlijk :titter
en eerst maar even aan de slag met de zaag en een vijl:
lang leve de polystyreenvoorraad:
en lang leve de metalen buisjes voorraad:
en lang leve de EZ-Line:
EZ-line is een elastisch draadspul wat uit kan rekken tot zo'n 700% en wordt gebruikt door ww1 bouwers voor de waslijnen op hun vliegdingessen. dat spul heb ik voor nu nog niet in europa kunnen vinden in de webshops, maar TripleP had wat van het spul uit de united states of obesitas laten komen en had mij een poos geleden eens van een testsetje voorzien. dus.
de stuurlijnen dus al geplaatst, maar wegens een gevalletje deed mooi wat afbreken durfde ik nog even geen verdere spanning aan te zetten...:
....dus eerst maar even snel wat anders:
het radioblok ontdoen van alle knoppies en tellers en gelijk maar even een fatsoenlijk tafelblad toegevoegd. het ding wat er zat stak een mm of 3 onder het bovenste kastje uit en leek me niet heel erg praktisch:
aangezien ik met dit soort knutselwerk veelvuldig gebruik maak van secondenplak (wat trouwens een ramp is met de hoge luchtvochtigheid op het moment wegens droogt voor geen meter en wordt wat gel-achtig) waren de roerdingen inmiddels wel stevig zat dus daar ook de laatste hand maar aan gelegd in de vorm van nog een derde touwtje en wat PE-prutjes:
en mooi genoeg voor nu.
tiet veur nog 'n missert; de uitlaten:
die platte stukken met die rondjes d'r op zijn dus eigenlijk de uiteinden van de uitlaten en dan zou dat dus toch eigenlijk wel hol moeten zijn. nou is boren op zich een oplossing, maar wegens risico op de boel vernaggelen leek me dat het handiger en mooier kon. de PE-restantenbak d'r dus maar weer bij en een stuk van een raamwerkje afgeknipt:
bietjen buug'n rond die gekke uitsteekstukken van revell:
uitsteekstukken halveren, ijzertjes d'r over en wat secondenplak om de boel vast te zetten:
zo, net anders wel. en aangezien 'ie lekker bezig was....:
leek mij niet dus toch maar zo:
en gewoon omdat het kan....:
niet dat je d'r uiteindelijk heel erg veel van gaat zien, maar ach...'t is weer eens wat anders dan wat je op de interwebs ziet
inmiddels waren dus alle binnenwerkzaamheden voor wat betreft de drijvers wel achter de rug dus een mooi moment om het onderstel eens aan elkaar te gaan vrotten. hoewel vrij strak allemaal ontkom je niet aan wat tochtigheid rond de pootjes dus even in de weer met wat styreen:
en omdat er gewacht moest worden op het drogen alvast de gaten waar de waslijnen door moeten komen te lopen geboord en voorzien van een buiske voor de stevigheid:
...en aansluitend hevig op zoek gegaan naar een rolletje elastisch draad dat ik ooit eens mee liet komen bij een bestelling bij een knutseltoko:
helaas was 0.3 de dunste maat en daarmee eigenlijk te grof voor 1/48 maar in 1/32 moest ik d'r wel mee weg kunnen komen leek me:
nou, en toen dus ondertussen de pootbevestigingen aan het uitharden waren kon ik dus mooi eens op zoek gaan naar wat plaatjes! nou was me namelijk opgevallen op deze foto:
...dat er een soort "doppen"op de poten zitten en als je kijkt naar deze foto:
lijkt er een kabel langs die doppen te loppen. nou had ik eerst het idee dat het ging om brandstofgerelateerde leidingen wegens kiek toch:
...maar die lijken eerder dóór de poten heen te lopen en daarbij gaan ze niet over de "horizontale" balken maar alleen over de staande. hmmmmmm, lastiglastiglastig.
en wat het dan nog weer interessanter maakt allemaal is dat je op de revell boxart dus dit kunt zien:
...waarbij de lijnen dus helemaal tot voor aan de drijvers lijken te lopen.
het blijven dus een klein beetje mysterieuze leidingen (mede doordat ik dus ook foto's heb van 196's zonder die lijnen over de struts) waarvan ik in eerste instantie het idee had dat het ontluchtingslijnen voor de tanks waren, maar wegens dit:
lijkt dat ook niet het geval want volgens mij is lijn c daar voor bedacht.
ah well, vast wel iemand die het uit kan leggen maar ondertussen in ieder geval wel een hoop houtjetouwtjezaken die gefreubeld kunnen worden om de boel aan te kleden
eerst de pootaansluitingen netjes glad gemaakt, lekker aan de freubel met boortjes, ijzertouw en secondenplak en na wat gezellig tralalalala:
oh ja; die 2 stukkies wit plastic zijn om de boel wat stabieler te maken. doordat de hele constructie nog wel een aardig gewicht heeft en de drijvers alleen in het midden een dunne, enkelvoudige verbinding hebben is het op deze manier nogal een kwetsbaar geheel. vandaar dus.
nog even een druppie secondenplak om te doen alsof er een mooie kruisklem op zit:
wat gaatjes boren, ijzertouwtjes buigen en de sleepogen van meneer Eduard die zo mooi vastgelijmd moesten worden netjes aan een oogje opgehangen:
...gevolgd door wat laatste lijmwerk en ijzerfreubelarij en voor nu leken me de drijvers wel efkes klara:
tijd om voor de afwisseling even weer wat werk te doen waar je wat minder bij na hoeft te denken. sproeitijd!
potje zwart:
potje RLM02 interieur groen:
wat detaildingesjes en ijzerwaren:
GLIMMMMMMMMMMMM:
en vanwege omdat er wat uithardingstijd nodig was vast wat vleugelwerk voorbereid en voor de leut de boel even in mekander gehangen met plakselband:
und gleich ook maar wat leerwerkzaamheden voorbereid:
gelukkig moesten er aansluitend weer wat daagjes gearbeitetetet worden dus kon de boel mooi uitharden en toen er weer even wat tijd voorhanden was kon ik dus met het opleuken van de badkuip beginnen.
sop in....
sop uit....
om te voorkomen dat ik me ging vervelen tijdens het aandrogen van de oliekledder even wat gefreubeld met wat plastic en een ijzerdraadje:
hmm, nee. net te grof die kabel zo.
even anders dan maar:
en jawel...op naar de volgende update!
(waarin ik hoop de romp dicht te kunnen gooien
)
______________________________________________________________________
______________________________________________________________________
g. out
