1: Ik mis de "soupappen" op de fiets.
Blijft leuk,
Maar even over puntje 3,
De raf heeft standaard fietsen gebruikt in die tijd. Dus deze hadden stermeyArcher naven en hierdoor ook blok remmen die op de banden doormiddel van een blokje neer te drukken remkracht geven. De wielen waren standaard in die tijd. De wielen werden gemaakt door de fietsfabriek en met de hand gespaakt. Het frame werd in de kleur zwart gespoten in die tijd al. Dan had deze daarvoor een rode loodprimer gekregen, maar de velgen waren zwart van origine en op de zelfde wijze gekleurd. Je ziet bij de originele fietsen de rode kleur daar doorheen komen. Dat geeft die rode gloed door de zwarte verf.
Dan zijn de spaken van verenstaal gemaakt in die tijd en de naaf is in die tijd al van onbewerkt metaal. Dus dat is echt metaal kleurig. Dan de bouten zijn ook onbewerkt en zouden bij een iets oudere fiets dus roestbruin moeten wezen. Het stuur zou ook zwart zijn, maar daar zat dan weer een rubber hoes omheen. Dit ter bescherming van het metaal en een stukje mode. Dan voor de remstangen die hadden al de eerste soort van Galvanisatie. Dus een coating. En was verder onbewerkt.
De ventielen zouden Dunlop ventielen zijn, die vervelende met een slangetje er aan. De oudste die je kunt vinden zoals je ze bij hele goedkope banden nog wel eens vind.
Maar waarschijnlijk heeft deze fiets geen binnenbande, en dus ook geen sjoepapen. De banden werden vaar gevuld doormiddel van oude buitenbanden, dus zo massief gemaakt als maar kon. Goedkoop en zeer lekvrij. Tja, tijd van oorlog he. De overige ruimte werd dan met touw opgevuld om zo toch een stevige band en rijoppervlak te krijgen. Het zadel zou dan van het merk Lepper zijn. Zoals wij deze nu nog wel eens zien, leren zadels met van die grote veren er onder en zelfs een mooie krul ervoor. Deze zadels zorgden dan voor het rijgemak. Daar de banden hard als beton aan zouden voelen doordat deze gevuld waren met oude buitenbanden en touw.
Verder werden in deze tijd de fietsen vaak met kwast geschilderd door de gebruiker bij wijze van onderhoud. En je zou het gebruik op de stang (herenfiets) goed merken omdat daar vaak vanalles opgelegd werd. Bij de Dames. Opoe fietsen hier in Nederland genoemd, gaf vaak de gebruikelijke slijtage op het onderste punt bij de instap. Dit vanwege de harde leren zool van die tijd nog. En natuurlijk de hak. Daarvoor werd er vaak een touw om de bovenste frame buis heen gedraaid en geknoopt. Of een leren hoes omheen gespannen. Zoals de kettingkasten in die tijd. Je kent ze nog wel, de lakdoeken schermen. Btw, die leg ik in 20 minuten op een fiets nog.
Met de hand een passer.
Ik hoop je zo weer wat wijzer gemaakt te kunnen hebben.