Eind deze week vertrek ik naar Normandië alwaar ik hoop Bernard Dargols aan te treffen ten einde hem de maquette van zijn jeep "La Bastille" te kunnen overhandigen.
Ik heb hem aangeschreven in de hoop een afspraak te kunnen maken en nieuws van hem te ontvangen doch dit is tot heden niet gebeurd en ik begon te vrezen dat deze nu 96-jarige man (°05/05/1920) misschien overleden was. Om die reden heb ik hem eens "gegoogeld" doch nergens te vinden dat hij overleden was en dus toch een sprankje hoop.
Zijn boek werd echter geschreven door zijn kleindochter Caroline Jolivet en bij verdere opzoekingen kreeg ik een koude douche door te lezen dat haar echtgenoot Christophe "Kris" Foultier op 13/11/2015 één der dodelijke slachtoffers was bij de aanslag op de "Bataclan" te Parijs. "Kris" was 39 jaar en laat een echtgenote en 2 kinderen na.
Na zulke tragedie zou het mij dus niets verwonderen indien ik Bernard Dargols niet meer zou ontmoeten in Normandië maar ik blijf het toch hopen.
Een mens staat er toch eens bij stil, zo veraf en toch zo dichtbij.....
Maar ik wil jullie hierbij toch de laatste foto's van La Bastille niet ontzeggen.
De jeep is gemonteerd op een sokkel (fotokader) waarvan de bodem bedekt is met zand afkomstig van Omaha Beach op de plaats waar Bernard Dargols kort na D-Day aan land ging zijnde Le Ruquet, deel uitmakend van St.-Laurent-sur-Mer.
Links boven heb ik een pin gemonteerd met daarop het schild van de US 2nd Inf. Div "Indianhead" waarvan hij deel uitmaakte.
Rechts onder heb ik een verkleinde ingescande versie gelegd van zijn boek waarmee de link naar de jeep kan gelegd worden.
Het is symboliek maar het zegt veel zonder woorden.
Het geheel wordt afgeschermd door een plexi cover welke naar keuze kan verlijmd worden of niet.
Momenteel blijft die open om reden dat ik ook nog wil tonen dat de motorkap open kan om de gedetailleerde motor te bekijken.
Wat er verder gebeurd met deze jeep zal er van afhangen of ik Bernard Dargols zal ontmoeten of niet.
Is hij aanwezig dan schenk ik hem de jeep als erkenning voor de vele mannen en vrouwen die hun plicht deden en er zo voor zorgden dat mijn generatie (die nu de babyboomers genoemd wordt) in vrede zonder oorlog konden opgroeien. Ja, we hebben oorlogen gekend maar in feite waren deze enkel op TV te zien en hebben we er hier niets van ondervonden. Ook onze kinderen en kleinkinderen groeien nog altijd op in vrede.
Ben ik de jeep kwijt, dan maak ik een nieuwe "La Bastille" met iets minder miserie want ik heb nog van die letters.
Is hij niet aanwezig dan komt La Bastille terug mee naar huis en zal hij gepresenteerd worden in deze vorm bij elke gelegenheid met het verhaal van Bernard Dargols er bij. Dat dit verhaal aanslaat heb ik het voorbije WE op de beurs te Middelkerke mogen ondervinden waar een bezoeker mij tot 3x toe de hand schudde omwille van het idee er achter en het feit dat ik dit doe voor een veteraan.
We zijn het de veteranen nog altijd verschuldigd en ik zal hen blijven eren zolang ik kan. Dat is mijn "Devoir du Mémoire"; mijn manier van re-enactment.
Erwin