V
Verbeek
Guest
Mijn bijdragen aan deze groepsbouw met deze Wingnut Wings kit.
Ik ben geen snelle bouwer dus er kan wel eens een tijd zitten tot mijn volgend update.
Door de recensie model van de WnW ,Sniper ben ik voor dit merk gevallen. (Van de IPMS Nederland)
Vandaar nu de bouw van deze Junkers, die in een diorama komt, ik heb daar een idee voor in mijn hoofd, maar nog lang niet alles is compleet.
Ik heb nu van dit merk een aantal dozen en ze zijn werkelijk prachtig gedetailleerd.
Op dit model zit dus niet zo veel touwwerk/bespanning dus is dit een mooi model om mee de beginnen ..........
Het model:
Hier enkel foto"s van het web;
Een beknopt geschiedenis:
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Junkers J.I (manufacturer's designation J.4)
Op 18 november 1916, ontving Junkers een order voor drie proef vliegtuigen.
Hoewel er al twee oorlogsjaren waren verstreken, had de Junkers werken nog niet bij gedragen tot een geschikt vliegtuig.
Rond deze tijd eiste maandelijks het Duitse leger en de marine (!) 1000 nieuwe vliegtuigen (van januari 1918 werden deze eisen verhoogd met een maandelijks van 2.000 vliegtuigen).
De J.4 was gewenst als een laagvliegend gepantserd anti-infanterie vliegtuig, waaruit handgranaten en kleine handbommen zouden worden afgeworpen boven frontlinie posities en loopgraven, terwijl de 'badkuip' bepantsering
de motor en bemanning beschermde tegen de kogels van karabijnen en machinegeweren.
De Junkers bouwmethode was ook bijzonder geschikt, als een compleet metalen vliegtuig zodat het nauwelijks of niet, in brand gestoken kon worden door de tegenstanders.
Professor Junkers wilde vasthouden aan de volledig metalen eendekker concept, terwijl de Idflieg (Inspektion der Fliegertruppen, Inspectie van Flying Troepen) categorisch een tweedekker wilden.
De eendekker werd geschat op een startgewicht van 3968 tot £ 4.409 (1.800 tot 2.000 kg) en zou een grote vleugelspanwijdte nodig hebben.
Argument van de Idflieg's was dat de grote vleugelspanwijdte van het vliegtuig niet zou passen in de bestaande hangars en tenten in het veld.
Dus de sesquiplane (Vertaald naar Nederlands is dit een anderhalf dekker J 4 was een compromis om te kunnen worden uitgerust met twee vleugels en, om het gewicht te verminderen, een met stof beklede staart.
De J.4 was de enige afgeleiden Junkers, gemaakt van de volledig metalen eendekker concept. Het eerste toestel werd uit Döberitz gevlogen door Arved von Schmidt
Op 28 Januari 1917 en in Juli, was de eerste productie van dit vliegtuig (met nieuw ontworpen rolroeren en roer) klaar.
Deze kreeg de Idflieg aanduiding JI, met vermelding van de eerste Junkers vliegtuigen besteld door de Duitse militairen, en deze mag niet worden verward met de eerste Junkers vliegtuigen, de J.1.
De eerste vliegtuigen werden geleverd aan de Duitse troepen in Gent, België. De motor was de 200 pk Benz Bz IV, vanaf 1918 werd er een 260 pk Benz in geplaatst.
Aan het einde van de oorlog in november 1918, waren er 189 vliegtuigen geleverd.
De toestellen die in aanbouw waren, 38 stuks, werden afgemaakt en afgeleverd bij de geallieerden.
Hoofd onderwerp overgenomen van: 1000aircraftphotos.com/ (vertaald, bij gewerkt en aangevuld)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
De piloten en waarnemers waren erg gesteld op dit toestel
Dat, ondanks de langzame snelheid, manoeuvre en de niet grote bewapening, dit toestel hun een erg goede bepantsering/bescherming gaf.
Daardoor een grotere kans op overleven. Best wel belangrijk in een luchtoorlog zonder parachute.
De Idflieg (Inspektion der Fliegertruppen - 'Inspectie van Flying Troops') was een bureau van het Duitse Rijk, dat op de Duitse militaire luchtvaart toezicht hield
voorafgaand aan en tijdens de Grote Oorlog. De Idflieg maakte deel uit van de Luftstreitkräfte (bestond ook in de Tweede Wereld Oorlog).
Technische Details
De Junkers J1 werd gemaakt door Junkers-Fokker Werke AG, Duitsland. Er was ruimte voor twee man, de piloot en schutter/waarnemer.
Hij werd aangedreven door een 200 pk (150kW) Benz BZ IV lijnmotor. Door het relatief grote gewicht van 2.140 kg was het een traag toestel en bereikte slechts een snelheid van 155 km/h.
Het plafond en het bereik zijn niet bekend omdat het meestal vloog op lage niveaus. Het was bewapend met twee of drie 7,92 mm machinegeweren, één op de kap (ik heb er nergens daar ook maar één foto van gezien) en één of twee voor de achterste schutter.
Hoewel omlaag gerichte machinegeweren waren gepland, werden zij te moeilijk gevonden om te richten en werden niet gebruikt.
Foto's van het web.
Om meer te zien en te weten over dit toestel kijk hier even, fabrikant site ,maar tevens ook met pracht foto's en tips: http://www.wingnutwings.com/ww/productdetail?productid=1&cat=1
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Zoals aangegeven, voor mij een pracht merk, maar heeft ook wel foutjes hoor.
Veel rondjes op de plastic.
Ik vermoed ook dat dit een eerste kit is uitgebracht door Wingnut Wings (Iemand die hier meer over weet?).
De rondjes bijgewerkt en de voorgegoten bedrading weg gehaald.
Het eerste begin dus
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Even kijken naar het geheel.
Gaat er best wel uitzien als een stoer toestel.
Ook best wel een aardig groot toestel voor die perioden.
Toch jammer dat de cockpit straks niet meer te zien is, door die enorme grote vleugel die de cockpit geheel laat verdwijnen.
Maar de motor zie je daar tegen wel goed, dus jammer dat er geen mooie achterkant zit op de instrument paneel. Die is best zicht baar.
Daar moeten we dus een achterkant op maken met de instrument bedrading, die er dan aan de achterkant er uit komt.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Een simpel lijkend onderkant is toch wat moeilijker dan ik dacht.
Paste niet echt lekker, maar toch een poging gewaagd met behulp van vogelzand.
Lijkt dat dit goed heeft geholpen.
En zo ploegen we met de Junkers door.
Valt mij op dat het plastic best wel dun en kwetsbaar is.
Ik heb de fout gemaakt om een giet rondje weg de halen, zonder mes of tang maar gewoon met de hand, waardoor de D18 (eerste motor steun) spontaan doorbrak.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Waarom gebruik van het vogelzand?
Je moet het eigenlijk zien als een derde hand.
Het onderdeel F1 loopt als een flauwe S.
Op de tekening zie je ook dat er eigenlijk maar een steun is in het midden en aan het eind een klein plat randje.
Daar door blijf het niet goed aangesloten tegen de romp.
Ik heb het geplaatst in de linker en rechter romp delen en het toen in het zand geduwd zodat die gesteund word aan drie zijden en daar door beter aansluit op de delen.
Daarna, aan de binnenkant, de lijm opgebracht.
Ik heb het zand in een bak gedaan en kan het ook gebruiken ,als een extra klem, zonder het onderdeel de beschadigen.
Ik ben geen snelle bouwer dus er kan wel eens een tijd zitten tot mijn volgend update.
Door de recensie model van de WnW ,Sniper ben ik voor dit merk gevallen. (Van de IPMS Nederland)
Vandaar nu de bouw van deze Junkers, die in een diorama komt, ik heb daar een idee voor in mijn hoofd, maar nog lang niet alles is compleet.
Ik heb nu van dit merk een aantal dozen en ze zijn werkelijk prachtig gedetailleerd.
Op dit model zit dus niet zo veel touwwerk/bespanning dus is dit een mooi model om mee de beginnen ..........
Het model:
Hier enkel foto"s van het web;
Een beknopt geschiedenis:
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Junkers J.I (manufacturer's designation J.4)
Op 18 november 1916, ontving Junkers een order voor drie proef vliegtuigen.
Hoewel er al twee oorlogsjaren waren verstreken, had de Junkers werken nog niet bij gedragen tot een geschikt vliegtuig.
Rond deze tijd eiste maandelijks het Duitse leger en de marine (!) 1000 nieuwe vliegtuigen (van januari 1918 werden deze eisen verhoogd met een maandelijks van 2.000 vliegtuigen).
De J.4 was gewenst als een laagvliegend gepantserd anti-infanterie vliegtuig, waaruit handgranaten en kleine handbommen zouden worden afgeworpen boven frontlinie posities en loopgraven, terwijl de 'badkuip' bepantsering
de motor en bemanning beschermde tegen de kogels van karabijnen en machinegeweren.
De Junkers bouwmethode was ook bijzonder geschikt, als een compleet metalen vliegtuig zodat het nauwelijks of niet, in brand gestoken kon worden door de tegenstanders.
Professor Junkers wilde vasthouden aan de volledig metalen eendekker concept, terwijl de Idflieg (Inspektion der Fliegertruppen, Inspectie van Flying Troepen) categorisch een tweedekker wilden.
De eendekker werd geschat op een startgewicht van 3968 tot £ 4.409 (1.800 tot 2.000 kg) en zou een grote vleugelspanwijdte nodig hebben.
Argument van de Idflieg's was dat de grote vleugelspanwijdte van het vliegtuig niet zou passen in de bestaande hangars en tenten in het veld.
Dus de sesquiplane (Vertaald naar Nederlands is dit een anderhalf dekker J 4 was een compromis om te kunnen worden uitgerust met twee vleugels en, om het gewicht te verminderen, een met stof beklede staart.
De J.4 was de enige afgeleiden Junkers, gemaakt van de volledig metalen eendekker concept. Het eerste toestel werd uit Döberitz gevlogen door Arved von Schmidt
Op 28 Januari 1917 en in Juli, was de eerste productie van dit vliegtuig (met nieuw ontworpen rolroeren en roer) klaar.
Deze kreeg de Idflieg aanduiding JI, met vermelding van de eerste Junkers vliegtuigen besteld door de Duitse militairen, en deze mag niet worden verward met de eerste Junkers vliegtuigen, de J.1.
De eerste vliegtuigen werden geleverd aan de Duitse troepen in Gent, België. De motor was de 200 pk Benz Bz IV, vanaf 1918 werd er een 260 pk Benz in geplaatst.
Aan het einde van de oorlog in november 1918, waren er 189 vliegtuigen geleverd.
De toestellen die in aanbouw waren, 38 stuks, werden afgemaakt en afgeleverd bij de geallieerden.
Hoofd onderwerp overgenomen van: 1000aircraftphotos.com/ (vertaald, bij gewerkt en aangevuld)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
De piloten en waarnemers waren erg gesteld op dit toestel
Dat, ondanks de langzame snelheid, manoeuvre en de niet grote bewapening, dit toestel hun een erg goede bepantsering/bescherming gaf.
Daardoor een grotere kans op overleven. Best wel belangrijk in een luchtoorlog zonder parachute.
De Idflieg (Inspektion der Fliegertruppen - 'Inspectie van Flying Troops') was een bureau van het Duitse Rijk, dat op de Duitse militaire luchtvaart toezicht hield
voorafgaand aan en tijdens de Grote Oorlog. De Idflieg maakte deel uit van de Luftstreitkräfte (bestond ook in de Tweede Wereld Oorlog).
Technische Details
De Junkers J1 werd gemaakt door Junkers-Fokker Werke AG, Duitsland. Er was ruimte voor twee man, de piloot en schutter/waarnemer.
Hij werd aangedreven door een 200 pk (150kW) Benz BZ IV lijnmotor. Door het relatief grote gewicht van 2.140 kg was het een traag toestel en bereikte slechts een snelheid van 155 km/h.
Het plafond en het bereik zijn niet bekend omdat het meestal vloog op lage niveaus. Het was bewapend met twee of drie 7,92 mm machinegeweren, één op de kap (ik heb er nergens daar ook maar één foto van gezien) en één of twee voor de achterste schutter.
Hoewel omlaag gerichte machinegeweren waren gepland, werden zij te moeilijk gevonden om te richten en werden niet gebruikt.
Foto's van het web.
Om meer te zien en te weten over dit toestel kijk hier even, fabrikant site ,maar tevens ook met pracht foto's en tips: http://www.wingnutwings.com/ww/productdetail?productid=1&cat=1
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Zoals aangegeven, voor mij een pracht merk, maar heeft ook wel foutjes hoor.
Veel rondjes op de plastic.
Ik vermoed ook dat dit een eerste kit is uitgebracht door Wingnut Wings (Iemand die hier meer over weet?).
De rondjes bijgewerkt en de voorgegoten bedrading weg gehaald.
Het eerste begin dus
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Even kijken naar het geheel.
Gaat er best wel uitzien als een stoer toestel.
Ook best wel een aardig groot toestel voor die perioden.
Toch jammer dat de cockpit straks niet meer te zien is, door die enorme grote vleugel die de cockpit geheel laat verdwijnen.
Maar de motor zie je daar tegen wel goed, dus jammer dat er geen mooie achterkant zit op de instrument paneel. Die is best zicht baar.
Daar moeten we dus een achterkant op maken met de instrument bedrading, die er dan aan de achterkant er uit komt.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Een simpel lijkend onderkant is toch wat moeilijker dan ik dacht.
Paste niet echt lekker, maar toch een poging gewaagd met behulp van vogelzand.
Lijkt dat dit goed heeft geholpen.
En zo ploegen we met de Junkers door.
Valt mij op dat het plastic best wel dun en kwetsbaar is.
Ik heb de fout gemaakt om een giet rondje weg de halen, zonder mes of tang maar gewoon met de hand, waardoor de D18 (eerste motor steun) spontaan doorbrak.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Waarom gebruik van het vogelzand?
Je moet het eigenlijk zien als een derde hand.
Het onderdeel F1 loopt als een flauwe S.
Op de tekening zie je ook dat er eigenlijk maar een steun is in het midden en aan het eind een klein plat randje.
Daar door blijf het niet goed aangesloten tegen de romp.
Ik heb het geplaatst in de linker en rechter romp delen en het toen in het zand geduwd zodat die gesteund word aan drie zijden en daar door beter aansluit op de delen.
Daarna, aan de binnenkant, de lijm opgebracht.
Ik heb het zand in een bak gedaan en kan het ook gebruiken ,als een extra klem, zonder het onderdeel de beschadigen.
