De MB L4500R was een van de voertuigen uit de "Maultier" halftrack-klasse. Dit waren omgebouwde lorry's bestemd voor vrachtvervoer of het trekken van lasten over moeilijk terrein waar wielvoertuigen in vastgeraakten. De Duitse strijdkrachten aan het oostfront kregen met dit probleem te maken wanneer de regens in het voorjaar de Russische aardwegen onberijdbaar maakten. MB was de laatste van vier constructeurs, waaronder ook Opel, Ford en KHD, om in het ombouwproject te stappen, maar dan een jaar later in 1943. Het voertuig was wel een stuk langer en zwaarder, want het was niet op de Carden-Loyd-onderbouw gebaseerd maar op het systeem met individuele loopwielophanging van de Panzer 2, aangedreven door een 7-liter lijnmotor. De halftrack was bruikbaar voor vele verschillende doeleinden als werkpaard of ambulance en er werden ook gewapende versies van gemaakt met luchtafweergeschut en toegevoegde pantserplaat. Het 20mm kanon was hiervoor goed geschikt, maar ook het 3,7cm geschut was een mogelijke verschijningsvorm, al stelde dit het laadvermogen wel op de proef.
Toen ik de kit in de Happyland in Mechelen kocht, was ik getroffen door het prachtige frontplaatje dat Revell er weer van gemaakt heeft, met de attractieve camouflagestrepen in drie kleuren. Ik kocht er ondertussen ook een boel extra's voor die de aankoopprijs vervierdubbelden.
Je ziet hier achtereenvolgens wat er in de doos zat en daarna een publicatie van Nuts & Bolts over deze klasse van voertuigen, een stel resin weighted wielen met reservewiel, een metal tracklinkset van Friulmodelismo en een Voyager updateset voor de originele Zvezda gietramen (geen verschil behalve dat de huif ontbreekt). Het voertuig is momenteel al grotendeels afgebouwd dus kan ik al meteen een aantal plaatjes oplijsten. Eerst een how-to van het maken van de tracks. Die zijn vervangen omdat er bij dit voertuig een zekere mate van doorhang optreedt, wat bij de Revell tracks niet het geval is.
Eerst moet je alle links tweemaal uitboren, want er zit vaak wat restmateriaal van het gieten over de voorgeboorde pingaten. Enkele tracks hadden een tand die niet voorgeboord was en gingen verloren, maar je krijgt er ruim voldoende van. Het boorstof is voorzichtig verwijderd wegens het gehalte aan lood.
Dan moet je de bijgeleverde draad snijden. Ik heb die meteen op lengte gesneden een een uitgetest exemplaar als vaste maat gebruikt. Er zit ook genoeg draad bij om nog een extra stel tracks te pinnen.
De tracks zijn hier allemaal gecombineerd. Er waren er normaal gezien 104 per helft.
Hier liggen de tracks klaar voor het lijmen van de pinnen. Daarna werden die pinnen nog afgevijld om ze op lengte te brengen.
Let even niet op het al afgebouwde onderstel, dat wordt zo meteen behandeld, maar hier zie je het resultaat in vergelijking met de door Revell meegeleverde tracks. Die zijn behoorlijk qua detail maar kunnen het niet halen van het nog fijnere Friul. Wel moeten de idlers nog aangespannen worden en is het mogelijk dat er naar 103 tracks overgestapt moet worden.
De motor lijkt heel goed op het origineel en er zijn geen scratchwerken nodig, al wordt de radiatorfan vervangen door een Voyager onderdeel.
De motor moest in Steingrau 75, wat al lang ongebruikt in mijn verfcollectie stond. De verf was erg brokkelig maar omdat dit een wat verweerd uitzicht opleverde heb ik ze laten zitten. Er is nog een extra laag overgegaan na de foto. Misschien schuur ik het na de p+-ronde nog wat bij. De vraag is ook of er nog wat van te zien is nadat de kap waarschijnlijk dicht gaat.
Het truckframe is hier gekleefd. Haast al deze onderdelen hebben verschillende pin ejector marks omdat ze op een weinig zichtbare plaats komen, uiteraard worden ze allemaal met plamuur behandeld.
Een van de liggers voor het Panzer-2 frame was verplooid tijdens het gietproces. Hiervoor was een gewaagde reparatie nodig met een verwarmde satéspies als hulpmiddel. Het frame werd net op de plek waar het plooide op smelttemperatuur gebracht en dan rechtgezet. De smeltsporen werden dan weggeplamuurd en de rimpels in het frame met Evergreen rechtgetrokken. Gelukkig waren de ophangpunten niet van positie veranderd. In de kit zijn nog wel wat delen vervormd, gelukkig heb je de meeste daarvan niet eens nodig omdat ze voor de ongerupste versie van de truck zijn. Je krijgt zelfs een heel stel banden mee als nuttige spareparts.
Het Pz2-frame is vrij ingewikkeld van samenstelling en je volgt best niet helemaal de handleiding voor de bouwvolgorde wegens het ontbreken van een aantal paspinnen.
Voor de combinatie van de twee frames is wat overtuigingskracht nodig omdat ze maar op een paar smalle punten contact maken.
Het levert een indrukwekkend plaatje op, waar reeds meer dan 50 onderdelen in gekropen zijn.
De wielen kunnen naadloos in elkaar gezet worden. De bladveren vereisen een lichte schaafbehandeling maar de kit is wel erg precies gegoten, ondanks enkele framedelen die bijgeschuurd moeten worden om rechthoekige doorsnedes te krijgen.
De vooras blijft sturend. Hier komen dus de twee resinwielen op te zitten. Om een of andere reden blijft ook de aandrijfas flexibel.
Toen begon het leuke werk: de PE-set. De scharnieren van de laadbak en de slotjes om de wanden te vergrendelen worden allemaal vervangen. Een moeilijk deel was het verwijderen van de plastic scharnieren zonder al te veel van de houtstructuur te raken; de oppervlaktestructuur van het hout is echt een juweeltje in deze kit. Om de scharnieren op de juiste plek terug te plakken, wordt de nog onbehandelde wand ernaast gelegd.
Beide helften zijn nu afgewerkt, de nummers op klevers dienen om de onderdelen niet te verwarren.
Het leuke aan de PE-set is dat alles beweegbaar is zoals bij een echte laadbak. Om de pinnen door de scharnieren te steken gebruik ik een van de planken als onderlegger.
Al snel heb je een mooi glanzend resultaat. Deze toevoegingen houden de uitstappende bestuurders weg van de malende tracks.
De houders voor de huifsteunen zijn hier gelijmd. Let op de plank met het Evergreen, deze moest ik verzetten omdat ze in de weg zat voor de scharnier in PE. De vorm van de scharnieren is iets verbreed en korter, dat blijkt te kloppen met de foto's in het boek.
De kale portierbinnenzijde wordt hier voorzien van een patroontje uit een medicijnenverpakking.
Ook het dashboard wordt stevig onder handen genomen door Voyager. Er zat een film bij voor de snelheidsmeter.
