Er zijn geen bouwplannen voor dit schip zuiver omdat het geheim was en er niets van bouwplannen van bestaan. Gelukkig mag ik in dit project mij los laten en mijn avontuurlijke fantasie en inschattingsvermogen gebruiken. Er komen nog treats aan hoor
1/100 Neuschwabenland [DONE]
- Onderwerp starter homeghost
- Startdatum
Er zijn geen bouwplannen voor dit schip zuiver omdat het geheim was en er niets van bouwplannen van bestaan. Gelukkig mag ik in dit project mij los laten en mijn avontuurlijke fantasie en inschattingsvermogen gebruiken. Er komen nog treats aan hoor
Weet je het zeker?. Het project wordt luguberder als het verhaal verder komt. Wordt spannend
. Gelukkig is er genoeg plaats op het dek dus stap maar in...Dank je..
Het is februari 1938 als soldaat Heinz Lunner laat in de avond door een van de vele gangen snel loopt richting het centraal gelegen deel van Base 211. Daar is het " Generalkommando ". Hoopvol loopt hij met een brief naar zijn SS-Oberführer. De brief overhandigt hij aan zijn meerdere die deze direct opent en inziet. " Jawohl ! " roept deze uit en steekt zijn armen in de lucht. Nadat deze woorden waren uitgesproken rende deze meteen uit de commando ruimte en liep snel daarna door de grote gang omgeven door vrij grote planken en waar dikke stroomleidingen aan het plafond hangen naar een dikke stalen doch roestige deur. Aan beide zijden van deze deur stonden soldaten met een geweer aan hun lichaam hangend met een star uiterlijk. De geopende deur bood een alomvattende indruk waar zelfs de meest standvastigde soldaat koude rillingen van zou krijgen. Daar lag een groot schip aan de kade in deze basis. Omgeven door rotsen waaraan grote ronde lichten schenen in het anders duistere en zeer koude gebergte. Het was een grote grot want een schip als de " neuschwabenland " nam toch een groot gedeelte van de kunstmatig aangelegde kade in beslag. De SS-Oberfuhrer rende nu over het houten aangelegde pad richting het schip. Steeds als hij hier was keek hij vol trots om zich heen. In deze ruimte stonden voertuigen en machines die wel eens een beslissende rol konden gaan spelen. Voertuigen die leken op grote borden omgeven door dikke stalen pijlers en waar kleine openingen licht doorlieten. Soms zag je dan een schim aan de binnenzijde voorbij schieten ten teken dat er mensen binnen bezig waren. Geluiden die leken op grote zwermen bijen die voorbij vlogen. Hij had geleerd om er niet langs te gaan lopen want iedere keer als je erlangs liep gingen de haren rechtop staan en werd hij misselijk. Arbeiders gehuld in witte lange jassen droegen altijd een soort wollen pakken daaronder en droegen helmen met beschermende glazen kappen voor het gezicht. Gruwelijk waren wel soms de indringende beelden van gevangen soldaten die vastgeketend aan de pijlers vrijwel geheel naakt in de koude schreeuwden van pijn en die altijd na een dag brandwonden kregen over hun lichamen. Maar vandaag keek hij er niet naar want hij had een zeer belangrijke opdracht gekregen....de neuschwabenland mocht eindelijk na vele maanden harde arbeid eraan uitvaren voor de eerste grote zee test met het speciale wapen aan boord. Vol trots overhandigde hij de brief aan de kapitein van het schip. Nee er was nooit een vaste kapitein geweest op dit schip. Inmiddels was dit alweer de vierde ervan. Namen van deze mensen..nee daar deed hij al niet meer aan. Had geen zin want morgen kon er alweer een andere staan. De kapitein las zeer snel het bericht en rende toen naar binnen om het nieuws aan zijn bemanningen mede te gaan delen. Ondanks de koude in de grote grot gaven de vele machines altijd warmte af waardoor er rondom alle voertuigen en machines een constante stroom van water langs de rotsen omlaag liep. Dit gaf altijd het gevoel alsof er een waterval in de grot was. Na het overhandigen van de brief draaide hij zich om en met gebalde vuisten en een brede glimlach dacht hij ernaan dat zijn inzet nu eindelijk eens bewezen zou gaan worden....neuschwabenland zou zich gaan bewijzen!.
En zo ben ik inmiddels gestart met de constructie van dit schip. Het geheel is inmiddels gevormd uit twee blokken styropor.
Spreekt voor zich dat het vormen van de romp enorm veel losse schuimbolletjes opleverd. Daarom dat ik deze klus altijd in de grote kelder volbreng ( we hebben drie kelder ruimtes waarvan een mijn werkruimte is. Op de workbench laat het zich allemaal prima in ruwbouw vormen.
De twee blokken zijn uiteraard samengevoegd met behulp van dwarse latten om het geheel te verstevigen tijdens de constructie. Later zal de balsawand dit versterken gaan. Maar voor het zaag en schuurwerk is dit nodig om de twee delen niet los te rukken van elkaar.
In het midden van de romp wordt later het " wunderwaffe " geplaatst.
Ook is inmiddels een triplex plaat in deze plaats gemonteerd met montagekit. Later wordt hierop een kunstof plaat gelijmd omdat dit niet meer valt te plamuren als dit eenmaal omgeven is door de rompwanden. Verder verstevigd deze triplex plaat nu ook de romp in ruwbouw. De twee delen worden hiermee ook aan de bovenzijde nu verbonden..
Spreekt voor zich dat er wel het nodige gewicht aan te pas moest komen voor deze lange droogtijd van minstens twee dagen.
En zo ben ik inmiddels gestart met de constructie van dit schip. Het geheel is inmiddels gevormd uit twee blokken styropor.
Spreekt voor zich dat het vormen van de romp enorm veel losse schuimbolletjes opleverd. Daarom dat ik deze klus altijd in de grote kelder volbreng ( we hebben drie kelder ruimtes waarvan een mijn werkruimte is. Op de workbench laat het zich allemaal prima in ruwbouw vormen.
De twee blokken zijn uiteraard samengevoegd met behulp van dwarse latten om het geheel te verstevigen tijdens de constructie. Later zal de balsawand dit versterken gaan. Maar voor het zaag en schuurwerk is dit nodig om de twee delen niet los te rukken van elkaar.
In het midden van de romp wordt later het " wunderwaffe " geplaatst.
Ook is inmiddels een triplex plaat in deze plaats gemonteerd met montagekit. Later wordt hierop een kunstof plaat gelijmd omdat dit niet meer valt te plamuren als dit eenmaal omgeven is door de rompwanden. Verder verstevigd deze triplex plaat nu ook de romp in ruwbouw. De twee delen worden hiermee ook aan de bovenzijde nu verbonden..
Spreekt voor zich dat er wel het nodige gewicht aan te pas moest komen voor deze lange droogtijd van minstens twee dagen.
Laatst bewerkt:
Je hebt het niet zien staan en je hebt het ook niet over het hoofd gezien. Naarmate het project vordert zullen de contouren zichtbaar worden evenals de geschiedenis. Dat is de bedoeling van dit project. Sinister en luguber als de " neuschwabenland " was is dit project ook. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Het wordt met de vorderingen veeleisender aan de fantasie van de lezer ....
..Fictie of waarheid.Owla, merk ik daar al een klein duits accent op? "Was is dit project ook"? ;-)
Heel sinister en luguber, we griezelen gezamenlijk verder
Gelukkig want samen sta je sterk
. Maar ik moet sommige onderdelen minder " dramatisch " neerschrijven omdat dit geen horror boek is maar een openbaar verhaal. Leuk en spannend kan het wel zijn.
Ach wat dramaturgie mag wel hoor... alleen wel op de tijden letten, want je schakelt regelmatig over tussen verleden tijd en tegenwoordige tijd, dat kan eigenlijk enkel bij het gebruik van aanhalingstekens (wanneer iemand iets zegt dus).
Ik ben alvast benieuwd wat voor schip dit wordt, in ieder geval dus geen Haunebu.
Excuses het heeft even geduurd voor het antwoord. Het model is 120 cm. Geeft toch een creepy schaal als je de nul dan weglaat ?......
We gaan even uit het verhaal om de volgende stap in dit project te bekijken. De dekken...
Het voordek en het achterdek zijn tijdens de constructie " normaal" geconstrueerd. Bij het middendek ligt dit iets anders. Tijdens het inzetten van het wapen kwamen zoals eerder vermeld ongewoon heftige reacties naar buiten. Het " superwaffe" creëerde tijdens de inzet een toen nog onbekend fenomeen. Door de microgolven op dit formaat en op deze hoge spanning bleek al snel dat mensen die eromheen stonden brandwonden kregen. Net zoals de " beam" werd er een enorm krachtveld om de mast heen opgebouwd. Hoewel al snel de verwondingen werden geconstateerd waren de brandblaren vrijwel meteen zichtbaar en zeker voelbaar op de huid. Haren gingen recht overeind staan en metalen delen zoals ringen en kettingen werden heet en gaven ook brandwonden af aan de huid.Bij de eerste test destijds stonden er wel 35 tot misschien 50 mensen om de mast heen en deze zijn toen vrijwel allemaal verwond geraakt door de straling welke ervan af kwam. Vreemd was bovendien dat er voordat het wapen zijn lading afstootte er ook een grote luchtverplaatsing kwam...alsof je ineens midden in een tornado stond. De oorzaak hiervan is nooit verder onderzocht. Om te voorkomen dat de eigen mensen ( soldaten , geleerden en nazi officieren) gewond raakten werd besloten om tijdens het afvuren geen mensen op het dek te laten. Sterker nog het dek waar het apparaat stond (middendek verzonken) werd zowel aan de boegzijde alsmede aan de achterzijde en het dek zelf volledig bekleed met lood. Zo werd gedacht dat de straling niet door het dikke metaal kon dringen. Maar omdat lood zacht is werd er over het loden dek een houten dek aangebracht om ook op het dek te kunnen lopen uiteraard.
Later zal ik dus het middendek bekleden met planken ( op schaal uiteraard).
Alle dekken zal ik bekleden met styreen plaat omdat het schuren/plamuren van de dekken later bij het primeren erg moeilijk zal gaan. Nu hoef ik alleen maar lichtjes te schuren en dan meteen primeren zonder plamuur werk erin.
Het voordek en het achterdek zijn tijdens de constructie " normaal" geconstrueerd. Bij het middendek ligt dit iets anders. Tijdens het inzetten van het wapen kwamen zoals eerder vermeld ongewoon heftige reacties naar buiten. Het " superwaffe" creëerde tijdens de inzet een toen nog onbekend fenomeen. Door de microgolven op dit formaat en op deze hoge spanning bleek al snel dat mensen die eromheen stonden brandwonden kregen. Net zoals de " beam" werd er een enorm krachtveld om de mast heen opgebouwd. Hoewel al snel de verwondingen werden geconstateerd waren de brandblaren vrijwel meteen zichtbaar en zeker voelbaar op de huid. Haren gingen recht overeind staan en metalen delen zoals ringen en kettingen werden heet en gaven ook brandwonden af aan de huid.Bij de eerste test destijds stonden er wel 35 tot misschien 50 mensen om de mast heen en deze zijn toen vrijwel allemaal verwond geraakt door de straling welke ervan af kwam. Vreemd was bovendien dat er voordat het wapen zijn lading afstootte er ook een grote luchtverplaatsing kwam...alsof je ineens midden in een tornado stond. De oorzaak hiervan is nooit verder onderzocht. Om te voorkomen dat de eigen mensen ( soldaten , geleerden en nazi officieren) gewond raakten werd besloten om tijdens het afvuren geen mensen op het dek te laten. Sterker nog het dek waar het apparaat stond (middendek verzonken) werd zowel aan de boegzijde alsmede aan de achterzijde en het dek zelf volledig bekleed met lood. Zo werd gedacht dat de straling niet door het dikke metaal kon dringen. Maar omdat lood zacht is werd er over het loden dek een houten dek aangebracht om ook op het dek te kunnen lopen uiteraard.
Later zal ik dus het middendek bekleden met planken ( op schaal uiteraard).
Alle dekken zal ik bekleden met styreen plaat omdat het schuren/plamuren van de dekken later bij het primeren erg moeilijk zal gaan. Nu hoef ik alleen maar lichtjes te schuren en dan meteen primeren zonder plamuur werk erin.
Inmiddels zijn de drie dekken bekleed met styreen. Dit geeft de mogelijkheid om later bij de eind detaillering de verschillende kunststof onderdelen gemakkelijk op deze dekken te lijmen. Ook geeft dit het gemak om later tijdens het primeren sneller te werken. Immers hoeven deze drie dekken niet meer geplamuurd te worden voor een glad resultaat. De romp zelf wordt bekleed met 1,5 mm balsahout gelijmd met montagekit.
En het begin van de bekleding van de romp. De spelden geven dat het hout niet kan gaan werken. Het wordt nu eenmaal nat door de kit en kan gaan kromtrekken anders.
En het begin van de bekleding van de romp. De spelden geven dat het hout niet kan gaan werken. Het wordt nu eenmaal nat door de kit en kan gaan kromtrekken anders.
I
Interceptor
Guest
Prima werk weer dat je neerzet Ron. Je begint hier onderhand wel een expert in te worden...
Benieuwd naar het vervolg...
Mark
Benieuwd naar het vervolg...
Mark
De rompbekleding is nu van start gegaan. De balsa plankjes van 1,5 mm dik worden gemonteerd met montagekit. Met koud water worden ze nat gemaakt zodat ze mooi meebuigen in de rompvorm. Daarna laat ik ze minstens 24 uur met de kopspelden erin drogen op kamertemparatuur.
De lastige hoeken vul ik op met balsablokken. Na volledige droging kunnen deze dan mooi in de juiste vorm geschuurd worden zonder dat je door de bekleding heen kan schuren per ongeluk.
Close up foto ervan..
De lastige hoeken vul ik op met balsablokken. Na volledige droging kunnen deze dan mooi in de juiste vorm geschuurd worden zonder dat je door de bekleding heen kan schuren per ongeluk.
Close up foto ervan..
ja je ziet zo dat hier iemand bezig is die al een hoop ervaring heeft met de vorm van beplanken, die blokjes balsa op de moeilijke hoeken zijn daar wel het levende bewijs van en de rest van de romp is ook zo strak.
prachtig om je weer bezig te zien ron en het vlot nog goed ook
prachtig om je weer bezig te zien ron en het vlot nog goed ook