Ja en (vooral een paar jaar eerder) waren het “gentlemen”. Piloten van twee strijdmachten die elkaar in de lucht tegenkwamen, wenkten naar elkaar en lieten elkaar voor de rest met rust. Je kunt het je bijna niet voorstellen. Ze lieten elkaar in hun waarde, ze lieten elkaar leven. Er konden rustig verkenningsvluchten worden uitgevoerd, foto’s worden gemaakt, bommen worden gedropt.
En toen begon er iemand die het in zijn hoofd haalde een geweer mee te nemen… die schoot op z’n tegenstander; daarna nam men voor de zekerheid toch ook maar een geweer mee (het was een schande), toen werden toestellen standaard uitgerust met mitrailleurs, toen werden die geplaatst achter de propeller (zodat de propeller van metaal moest worden, om niet doorzeefd te raken), toen vond Anthony Fokker het economisch interessante principe van het gesynchroniseerd afvuren uit*; en daarna kwamen er schutters in sommige toestellen zitten. Bommenwerpers werden hevig bewapend… enzovoorts, hoe dit afliep als opmaat naar hoe er in de Tweede Wereldoorlog in de lucht werd gevochten, weet iedereen.
De moderne oorlogsvoering in de lucht was geboren. In die ontzettend gevaarlijke en lastig te besturen toestellen. Niet in de minste plaats deze Sopwith Camel, die door zijn roterende stermotor beduidend lastiger te besturen was dan zijn voorganger de Sopwith Pup.
* Als de propeller gedurende die ene fractie van een seconde voor het machinegeweer stond, kwam er geen kogel uit, meteen daarna ging het vuren weer verder, et cetera.