1/35 20 mm Flakvierling 38 [DONE]
- Onderwerp starter InFlandersFields
- Startdatum
- Status
D
Droop
Guest
Prachtig nagemaakt zeg! 
Ik zou niet graag achter die schilden gezeten hebben.
Droop
Ik zou niet graag achter die schilden gezeten hebben.
Droop
Ik ook niet, want ik denk dat diegene die achter het schild gezeten heeft ,nu ervoor op de grond ligt.....
), en deze gebruiken als "soldeerbout".....
Goedenavond Beste Kijkers !
Ik ben er nog steeds niet uit wat ik zal doen met de battle damage op de plastiek onderdelen. Misschien boor ik een fijn gaatje dat ik dan bewerk met een klein freesje... ?
Dinsdag tuimelde dit in de bus :
Yep, net op tijd verschenen, de laatste Nuts & Bolts gaat over de 2 cm Flakvierling 38. Moet het nu net lukken dat ik hier mee bezig ben.
Eens te meer wordt hier bewezen dat goed referentiemateriaal het halve werk is. Zoals jullie wellicht weten is een gans deel van dit boekwerkje gevuld met museumfoto's.
Deze zijn een prima handleiding om nog extra te superen, en zelfs de fouten bij Eduard te verbeteren...
Zo ben ik te weten gekomen dat oorspronkelijk de Flakvierling uitgerust was met een Flakvisier 40 of 40a. Deze werkte met elektriciteit. Een batterijkastje was voorhanden van waaruit enkele kabels vertrokken.
Later in de oorlog gebruikte men een Schwebekreisvisier 38. Deze werkte zonder elektriciteit waardoor sommige delen overbodig werden. Deze werden soms verwijderd, niet altijd.
Het Tamiya model is uitgerust met een Schwebekreisvisier 38. Maar bepaalde onderdelen voor de voorziening van elektriciteit zijn nog aanwezig.
Rechts staat de batterijkast, errond zit een handvat, een selfmade detail aan de hand van de foto's uit N&B.
Hier heb ik met wat fijn koperdraad de kabels nagemaakt. Hoewel niet meer gebruikt wegens het Schwebekreisvisier bleef dit soms wel zitten.
Bij Eduard zat deze schakelkast. Deze is typsich voor het regelen van het geschut bij gebruik van een Flakvisier 40a. Maar de positie die Eduard aangaf om het object te lijmen strookte niet met het grote voorbeeld. Dus het mes ertussen en herlijmd.
Op het etsplaatje zijn twee vierkantjes en drie cirkeltjes geëtst. Wat de betekenis hiervan was werd duidelijk bij het bekijken van het boek. De vierkantjes zijn venstertjes met meetapparatuur, de cirkeltjes dienen draaiknoppen te zijn. Met een ponsje en wat plasticard was dit zo gefikst.
Boven de schakelkast was een beugel bevestigd. Deze is geplooid uit 0.5 mm messingdraad waarbij de uiteinden geplet werden en drie klinknagels ingeprent.
Op het voorbeeld zat aan de ene kant één, aan de andere kant twee klinknagels.
Op de Tamiya onderdelen zitten soms wat sinkmarks, met wat plamuur en een beetje schuren loste ik dit op.
Grote fout bij Eduard : het afvuursysteem van de kanonnen.
De kanonnen zijn vier dezelfde exemplaren. Dus links hangen ze ondersteboven ten opzichte van de rechterzijde.
Het afvuursysteem dient dus ook zo geplaatst te worden.
Eduard heeft echter een links en een rechts afvuursysteem voorzien.
Aan de linkerzijde heb ik de veer dus een halve toer gedraaid waardoor ik de hefbomen correct kon plaatsen. De positie aangeduid op het plan bij Eduard was ook niet juist, dit is verbeterd aan de hand van de foto's uit N&B.
Groeten Rik
Ik ben er nog steeds niet uit wat ik zal doen met de battle damage op de plastiek onderdelen. Misschien boor ik een fijn gaatje dat ik dan bewerk met een klein freesje... ?
Dinsdag tuimelde dit in de bus :
Yep, net op tijd verschenen, de laatste Nuts & Bolts gaat over de 2 cm Flakvierling 38. Moet het nu net lukken dat ik hier mee bezig ben.
Eens te meer wordt hier bewezen dat goed referentiemateriaal het halve werk is. Zoals jullie wellicht weten is een gans deel van dit boekwerkje gevuld met museumfoto's.
Deze zijn een prima handleiding om nog extra te superen, en zelfs de fouten bij Eduard te verbeteren...
Zo ben ik te weten gekomen dat oorspronkelijk de Flakvierling uitgerust was met een Flakvisier 40 of 40a. Deze werkte met elektriciteit. Een batterijkastje was voorhanden van waaruit enkele kabels vertrokken.
Later in de oorlog gebruikte men een Schwebekreisvisier 38. Deze werkte zonder elektriciteit waardoor sommige delen overbodig werden. Deze werden soms verwijderd, niet altijd.
Het Tamiya model is uitgerust met een Schwebekreisvisier 38. Maar bepaalde onderdelen voor de voorziening van elektriciteit zijn nog aanwezig.
Rechts staat de batterijkast, errond zit een handvat, een selfmade detail aan de hand van de foto's uit N&B.
Hier heb ik met wat fijn koperdraad de kabels nagemaakt. Hoewel niet meer gebruikt wegens het Schwebekreisvisier bleef dit soms wel zitten.
Bij Eduard zat deze schakelkast. Deze is typsich voor het regelen van het geschut bij gebruik van een Flakvisier 40a. Maar de positie die Eduard aangaf om het object te lijmen strookte niet met het grote voorbeeld. Dus het mes ertussen en herlijmd.
Op het etsplaatje zijn twee vierkantjes en drie cirkeltjes geëtst. Wat de betekenis hiervan was werd duidelijk bij het bekijken van het boek. De vierkantjes zijn venstertjes met meetapparatuur, de cirkeltjes dienen draaiknoppen te zijn. Met een ponsje en wat plasticard was dit zo gefikst.
Boven de schakelkast was een beugel bevestigd. Deze is geplooid uit 0.5 mm messingdraad waarbij de uiteinden geplet werden en drie klinknagels ingeprent.
Op het voorbeeld zat aan de ene kant één, aan de andere kant twee klinknagels.
Op de Tamiya onderdelen zitten soms wat sinkmarks, met wat plamuur en een beetje schuren loste ik dit op.
Grote fout bij Eduard : het afvuursysteem van de kanonnen.
De kanonnen zijn vier dezelfde exemplaren. Dus links hangen ze ondersteboven ten opzichte van de rechterzijde.
Het afvuursysteem dient dus ook zo geplaatst te worden.
Eduard heeft echter een links en een rechts afvuursysteem voorzien.
Aan de linkerzijde heb ik de veer dus een halve toer gedraaid waardoor ik de hefbomen correct kon plaatsen. De positie aangeduid op het plan bij Eduard was ook niet juist, dit is verbeterd aan de hand van de foto's uit N&B.
Groeten Rik
Me also! Dat vind ik prachtig!
Wat die beschadigingen betreft, Heb ik eens gelezen dat uitfrezen en daarna een kraagje leggen met wat putty aan een tandenstoker wel zou werken.
Grtz, Erwin.
Wat die beschadigingen betreft, Heb ik eens gelezen dat uitfrezen en daarna een kraagje leggen met wat putty aan een tandenstoker wel zou werken.
Grtz, Erwin.
Goedenavond Beste Kijker !
@Famo : Vorige week was ik voor het werk in Charleroi. Daar waren we het onderhoud aan het doen van een graafmachine. Vlakbij stond een reclamepaneel, met in de rand de inslag van een 9 mm kogel !
Ik moet dus geen gevaarlijke dingen doen, een voorbeeld van een inslag zag ik daar.
@Erwindejongh : De truc met de plamuur is mij ook bekent, maar ik denk dat deze eerder gebruikt wordt om inslagen van antitankgranaten in pantsers te imiteren. Zoals op het reclamebord te zien wordt de plaat ingeduwd tot de kogel erdoor dringt.
Ik heb dit proberen na te maken door eerst een gaatje te boren en dan te bewerken met een freesje. Foto's volgen.
Tamiya onderdeel F7 leek mij te grof. Daarom heb ik zelf iets gefabriceerd uit messing draad. Een draad van 0.8 mm heb ik gegloeid tot hij zacht is, daarna uitgerekt tussen bankschroef en platte tang tot hij mooi recht en terug hard is. Terwijl de draad onder spanning staat heb ik hem geschuurd zodat hij blank is. Aan een einde is een oog geplooid, dichtgesoldeerd en op lengte geknipt.
Nog een oogje (rood op de foto) is aan de andere kant gesoldeerd.
Deze oogjes maak ik als volgt : een draad van gewenste dikte wordt gegloeid tot hij zacht is. Rond een stift die de dikte heeft van de diameter van de oog wordt de draad gewikkeld. Mooi strak rond de stift draaien en de wikkelingen netjes naast elkaar. Zo bekom je verschillende (tientallen) oogjes die je met een figuurzaagje kunt afzagen. Met een platte tang sluit je de naad.
De linker kanonnen. Deze exemplaren van Aber zijn iets dikker dan de Tamiya's daar waar ze door de schutplaten passen. Omdat de Eduard schutplaten slecht pasten heb ik toch maar de Tamiya's gebruikt. De openingen voor de lopen zijn bijgevijld met een rattestaartje (fijn rond vijltje).
De sinkmarks zijn weggevijld zodat de platen iets dunner werden, deze indruk werd nog versterkt door de rand dunner te vijlen.
Hier zien we het verschil tussen een Tamiya en een Aber loop.
De rechter kanonnen. De cartouches dienden afgevijld, waarna een nieuwe geëtste houder van Eduard wordt gebruikt.
Op het onderste kanon is de cartouche verwijderd. Foto's uit N&B toonden dat een plaat de opening dichtte wanneer geen cartouche geplaatst is. Dit is geïmiteerd door een stukje Evergreen strip.
Hier is de inslag van een kogel nagebootst door het plastiek te bewerken met een freesje.
Eerst heb ik een gaatje, 0.6 mm, geboord dat ik vervolgens bewerkt heb met een spits en een bol freesje.
Wat vinden jullie ervan ?
Groeten Rik.
@Famo : Vorige week was ik voor het werk in Charleroi. Daar waren we het onderhoud aan het doen van een graafmachine. Vlakbij stond een reclamepaneel, met in de rand de inslag van een 9 mm kogel !
Ik moet dus geen gevaarlijke dingen doen, een voorbeeld van een inslag zag ik daar.
@Erwindejongh : De truc met de plamuur is mij ook bekent, maar ik denk dat deze eerder gebruikt wordt om inslagen van antitankgranaten in pantsers te imiteren. Zoals op het reclamebord te zien wordt de plaat ingeduwd tot de kogel erdoor dringt.
Ik heb dit proberen na te maken door eerst een gaatje te boren en dan te bewerken met een freesje. Foto's volgen.
Tamiya onderdeel F7 leek mij te grof. Daarom heb ik zelf iets gefabriceerd uit messing draad. Een draad van 0.8 mm heb ik gegloeid tot hij zacht is, daarna uitgerekt tussen bankschroef en platte tang tot hij mooi recht en terug hard is. Terwijl de draad onder spanning staat heb ik hem geschuurd zodat hij blank is. Aan een einde is een oog geplooid, dichtgesoldeerd en op lengte geknipt.
Nog een oogje (rood op de foto) is aan de andere kant gesoldeerd.
Deze oogjes maak ik als volgt : een draad van gewenste dikte wordt gegloeid tot hij zacht is. Rond een stift die de dikte heeft van de diameter van de oog wordt de draad gewikkeld. Mooi strak rond de stift draaien en de wikkelingen netjes naast elkaar. Zo bekom je verschillende (tientallen) oogjes die je met een figuurzaagje kunt afzagen. Met een platte tang sluit je de naad.
De linker kanonnen. Deze exemplaren van Aber zijn iets dikker dan de Tamiya's daar waar ze door de schutplaten passen. Omdat de Eduard schutplaten slecht pasten heb ik toch maar de Tamiya's gebruikt. De openingen voor de lopen zijn bijgevijld met een rattestaartje (fijn rond vijltje).
De sinkmarks zijn weggevijld zodat de platen iets dunner werden, deze indruk werd nog versterkt door de rand dunner te vijlen.
Hier zien we het verschil tussen een Tamiya en een Aber loop.
De rechter kanonnen. De cartouches dienden afgevijld, waarna een nieuwe geëtste houder van Eduard wordt gebruikt.
Op het onderste kanon is de cartouche verwijderd. Foto's uit N&B toonden dat een plaat de opening dichtte wanneer geen cartouche geplaatst is. Dit is geïmiteerd door een stukje Evergreen strip.
Hier is de inslag van een kogel nagebootst door het plastiek te bewerken met een freesje.
Eerst heb ik een gaatje, 0.6 mm, geboord dat ik vervolgens bewerkt heb met een spits en een bol freesje.
Wat vinden jullie ervan ?
Groeten Rik.
- Status