1/35 AFV M24 Chaffee[wip]
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
Bedankt dat iedereen weer op de eerste rij zit. De rest van het motordeksel is vandaag gebouwd. Het onderdeel van AFV was van buiten goed gevormd, maar de onderkant had zoveel flash dat de openingen ook langs de bovenkant gezien niet helemaal vrij waren.
Dit heb ik met een scalpel opgeschoond en ik heb de restanten met Tamiya Extra Thin glad gemaakt. De PE roosters hierop komen van Voyager, te vergelijken met het PE uit de kit maar zeker beter dan Lionroar omdat hier teveel verstevigingen op zitten.
De scharnieren die je hiervoor krijgt in de kit, zien er mooi uit, maar ze zijn wel fout ten opzichte van de foto's die ik kan zien in Tankograd. De vleugels van de scharnier horen niet aan de hull te zitten, maar op het luik. Van Voyager krijg je de kant die op het luik geschroefd zit, maar er hangt een onbruikbaar aanhangsel aan. Dit heb ik er af gehaald.
Er moest ook nog een groot aantal handgrepen op het achterdek komen, die heb ik allemaal vervangen door ijzerdraad.
Hiervoor heb ik 0,4mm staaldraad gebruikt, dat met een scalpel gesneden is.
Met alles er op en er aan ziet het achterdek er nu zo uit. Ik denk dat ik nu best de fenders eens bouw.
Dit heb ik met een scalpel opgeschoond en ik heb de restanten met Tamiya Extra Thin glad gemaakt. De PE roosters hierop komen van Voyager, te vergelijken met het PE uit de kit maar zeker beter dan Lionroar omdat hier teveel verstevigingen op zitten.
De scharnieren die je hiervoor krijgt in de kit, zien er mooi uit, maar ze zijn wel fout ten opzichte van de foto's die ik kan zien in Tankograd. De vleugels van de scharnier horen niet aan de hull te zitten, maar op het luik. Van Voyager krijg je de kant die op het luik geschroefd zit, maar er hangt een onbruikbaar aanhangsel aan. Dit heb ik er af gehaald.
Er moest ook nog een groot aantal handgrepen op het achterdek komen, die heb ik allemaal vervangen door ijzerdraad.
Hiervoor heb ik 0,4mm staaldraad gebruikt, dat met een scalpel gesneden is.
Met alles er op en er aan ziet het achterdek er nu zo uit. Ik denk dat ik nu best de fenders eens bouw.
Ik moest eens kijken of ik ook iets met die nieuwe set Lion Roar fenders aan kon vangen.
De handleiding is wel duidelijk, met heel wat bladzijden in een handig boekje. Ik vond net nog een lastige fout in de bouwhandleiding van het model, het machinegeweer vooraan de tank verschijnt plots geassembleerd op de bouwtekening. Dit bestaat duidelijk uit drie aparte delen, maar er staat dus niet bij welke. De loop herken ik wel, maar de mantlet en de ring daarachter is niet zo eenvoudig terug te vinden. Ik moet dus wachten tot er al wat meer sprues leeggemaakt zijn.
Onderdelen van de fenders worden ontbraamd met een vijltje, met de richting van de plaat mee om die niet te verplooien.
Alle componenten zij hier geplooid. Door fijne gaatjes zie je goed hoe het in elkaar past.
Ik had de linkerfender al geassembleerd met lijm.
Toen bleek de bemating van de middelste PE-platen zo te verschillen met het model, dat er tot een halve centimeter speling was tussen de platen.
Door
het draagframe te versnijden en de middelste platen te vervangen door langere van aluminium, kon de vorm van de fenders uit de kit terug benaderd worden.
Aan een zijde kunnen nu de steunplaten op de romp aangesloten worden. Hier zullen nu nog de boutjes in PE op gekleefd worden, die op de stukken van Lion Roar zouden komen. er zullen ook spatborden op maat gemaakt moeten worden voor deze nieuwe zijplaten.
De handleiding is wel duidelijk, met heel wat bladzijden in een handig boekje. Ik vond net nog een lastige fout in de bouwhandleiding van het model, het machinegeweer vooraan de tank verschijnt plots geassembleerd op de bouwtekening. Dit bestaat duidelijk uit drie aparte delen, maar er staat dus niet bij welke. De loop herken ik wel, maar de mantlet en de ring daarachter is niet zo eenvoudig terug te vinden. Ik moet dus wachten tot er al wat meer sprues leeggemaakt zijn.
Onderdelen van de fenders worden ontbraamd met een vijltje, met de richting van de plaat mee om die niet te verplooien.
Alle componenten zij hier geplooid. Door fijne gaatjes zie je goed hoe het in elkaar past.
Ik had de linkerfender al geassembleerd met lijm.
Toen bleek de bemating van de middelste PE-platen zo te verschillen met het model, dat er tot een halve centimeter speling was tussen de platen.
Door
het draagframe te versnijden en de middelste platen te vervangen door langere van aluminium, kon de vorm van de fenders uit de kit terug benaderd worden.Aan een zijde kunnen nu de steunplaten op de romp aangesloten worden. Hier zullen nu nog de boutjes in PE op gekleefd worden, die op de stukken van Lion Roar zouden komen. er zullen ook spatborden op maat gemaakt moeten worden voor deze nieuwe zijplaten.
Wel een staaltje engelengeduld, al die PE. Kan zo in een blaadje.
Nog bedankt voor de reacties, ik heb er blijkbaar ineens vijf maanden over gedaan om deze terug op te pakken. Maar nu we in een soort modelbouwgevangenis terechtgekomen zijn, kan deze wel weer uit de kast.
(Ennis + Dillon "The Preacher" tpb nr.2 "Until the end of the world" p. 255)
Deze inleiding uit een van mijn favoriete comics dient als sfeermaker voor de volgende situatie:
De fenders waren dus nog niet half geïnstalleerd op de vorige bladzijden, er komt nog veel meer bij kijken. Zo moet je de verstevigingsribben er op plaatsen met ieder vier van deze PE boutjes, die weg zijn voor je het beseft.
Het komt er op neer dat je elk van deze stukjes in een van de uitsparingen op het etsplaatje kleeft. Je kan dit niet met een pincet doen, want dan lijm je de pincet aan je boutje. Wat je wel doet, is alle stukjes met de zeskant naar boven op de mat leggen (ik gebruik hier een tegel voor). Dan gebruik je iets zwak kleverig zoals een stuk gom aan je mespunt en pikt er zo'n boutje mee op. Dat hou je net dicht genoeg tegen een lijmdruppel zodat er een drupje overspringt naar het boutje. Heb je pech, dan valt het boutje in de druppel en moet je het schoonmaken en herbeginnen. Dan ga je ermee naar de plaat en probeert het boutje in de uitsparing te duwen. Heb je daar pech, dan zit het net niet op de juiste plek of blijft het toch liever aan de gom zitten dan aan de plaat, wat betekent dat er toch lijm aan de verkeerde kant raakte. Die operatie heb ik voorlopig 44 keer herhaald en ze zit er nog een veertigtal keer aan te komen.
Ik besloot dat uit de drie verschillende sets die ik gekocht heb, alleen de ribben van Lionroar bruikbaar zijn. Die van Voyager zijn correct maar er zitten geen plooikanten aan omdat ze bedoeld zijn voor de op de plastic fenders en de hull zittende bevestiginsplaten, die ik verwijderd heb toen ik de PE fenders installeerde. Waarom die van Lionroar beter zijn dan die van Eduard, kan je op deze afbeelding zien. Eduard heeft de zeskantbouten niet als aparte stukjes meegeleverd, wat als voordeel of als nadeel bekeken kan worden. Maar er zit duidelijk een fout in de hellingshoek (tussen oranje en groene lijn) van de pantserplaat in de Italeri-kit waar de Eduard set voor ontworpen was, in de veronderstelling dat Eduard bewust een fout overgenomen heeft. Als je deze ribben dus plat op de fenders kleeft, is er een discrepantie tussen de hull en de plooikanten aan de ribben.
Hier zitten alle ministukjes op hun plek op de ribben.
Om die ribben te kunnen plaatsen, heb ik aan de onderzijde van de fenders een stuk van de Lionroar frames moeten vervangen door een zelfgeplooid L-profiel. Dat sluit niet perfect aan op het gedeelte dat kon blijven en moest dus wat dichtgeplamuurd worden, maar hier kan uiteraard wat modder over gegooid worden.
De ribben konden nu geplaatst worden op de plekken waar ze bij AFV weggesneden waren. Ze sluiten mooi aan met de hull.
Achteraan heb ik wel een kleine concessie moeten maken, de laatste ribben worden normaal gezien op de achterste pantserplaat gelast, maar ik heb ze moeten afsnijden en plooien (vergelijk met foto 3) omdat ik de fenders, ontworpen voor Italeri, gelijk had laten eindigen met die plaat. Dit gaat niet erg opvallen omdat de achterlichten nog op de plaat gelijmd zullen worden.
Volgende stap bij Lionroar, je moet de overgang van de horizontale platen naar de verticale "schurzen" maken. Hier ging Lionroar nog verder de mist in. Eerst benoemen ze een aantal deeltjes fout op de tekening, want dit is fret B en niet D. Twee van de stukjes hebben ze ook nog eens omgewisseld met elkaar. Dat alles zou ik met de mantel der liefde hebben kunnen bedekken, want dit is in een minuutje uitgevist. Het ergste moest nog komen, want deze PE-delen lijden aan dezelfde ziekte als de frames voor de fenders. Lionroar bekommert zich zozeer om de plooi(on)kundigheid van zijn cliënten dat ze er van uitgaan dat die geen stukjes kunnen plooien langer dan vier keer de breedte. Daarom hebben ze haast de volledige plooilijn weggeëtst op vier à vijf breekpuntjes na (want dat is wat ermee gebeurt als je die een keer vanuit 90 graden terugplooit). Hieraan willen ze dat je het hele zijgedeelte vastmaakt. Ik ik had een van die profielen al gelijmd met grote bedenkingen van hoe die naad er uit zou gaan zien met al die ritssluitinkjes er in. Het tweede profieltje brak gewoon in twee toen ik het wat wilde terugplooien. Daarom besloot ik ook het eerste er terug af te halen en deze hele zooi meteen te vervangen. Zo kon ik meteen de juiste positie aanduiden van de bouten die op de plastic AFV fenders zaten, wat iets afwijkt van hoe Lionroar die plaatst. Ook kon ik die profielen uit een stuk maken voor de hele lengte van de fenders, wat een stuk meer stevigheid aan de constructie geeft. Ik kon nog altijd de indruk geven van vier aparte stukken door een graveerlijn toe te voegen. Met de grote plooibank van Mastertools kon dit hele stuk van 12.4 centimeter in twee keer geplooid worden.
Hier zie je de onderdelen die vervangen worden, het bleek dat de onderste lat niet recht maar schuin moest staan. Dat was gauw gecorrigeerd met mijn profiel, maar het zou bij de stukjes van Lionroar onherstelbare schade opgeleverd hebben.
Het was nu niet zo moeilijk om beide stuks op hun plek te zetten. Ik moet ook nog de vier uiteinden scratchen, want op de koop toe hebben die stukjes bij Lionroar de verkeerde vorm. Er zit geen scherpe hoek aan om te passen op de lange stukken. ik hoop dat ik uiteindelijk de grote platen op de zijkant toch nog ga kunnen gebruiken, want ik weet dat ik in het midden van de fenders een verlenging uitgevoerd heb.
(Ennis + Dillon "The Preacher" tpb nr.2 "Until the end of the world" p. 255)
Deze inleiding uit een van mijn favoriete comics dient als sfeermaker voor de volgende situatie:
De fenders waren dus nog niet half geïnstalleerd op de vorige bladzijden, er komt nog veel meer bij kijken. Zo moet je de verstevigingsribben er op plaatsen met ieder vier van deze PE boutjes, die weg zijn voor je het beseft.
Het komt er op neer dat je elk van deze stukjes in een van de uitsparingen op het etsplaatje kleeft. Je kan dit niet met een pincet doen, want dan lijm je de pincet aan je boutje. Wat je wel doet, is alle stukjes met de zeskant naar boven op de mat leggen (ik gebruik hier een tegel voor). Dan gebruik je iets zwak kleverig zoals een stuk gom aan je mespunt en pikt er zo'n boutje mee op. Dat hou je net dicht genoeg tegen een lijmdruppel zodat er een drupje overspringt naar het boutje. Heb je pech, dan valt het boutje in de druppel en moet je het schoonmaken en herbeginnen. Dan ga je ermee naar de plaat en probeert het boutje in de uitsparing te duwen. Heb je daar pech, dan zit het net niet op de juiste plek of blijft het toch liever aan de gom zitten dan aan de plaat, wat betekent dat er toch lijm aan de verkeerde kant raakte. Die operatie heb ik voorlopig 44 keer herhaald en ze zit er nog een veertigtal keer aan te komen.
Ik besloot dat uit de drie verschillende sets die ik gekocht heb, alleen de ribben van Lionroar bruikbaar zijn. Die van Voyager zijn correct maar er zitten geen plooikanten aan omdat ze bedoeld zijn voor de op de plastic fenders en de hull zittende bevestiginsplaten, die ik verwijderd heb toen ik de PE fenders installeerde. Waarom die van Lionroar beter zijn dan die van Eduard, kan je op deze afbeelding zien. Eduard heeft de zeskantbouten niet als aparte stukjes meegeleverd, wat als voordeel of als nadeel bekeken kan worden. Maar er zit duidelijk een fout in de hellingshoek (tussen oranje en groene lijn) van de pantserplaat in de Italeri-kit waar de Eduard set voor ontworpen was, in de veronderstelling dat Eduard bewust een fout overgenomen heeft. Als je deze ribben dus plat op de fenders kleeft, is er een discrepantie tussen de hull en de plooikanten aan de ribben.
Hier zitten alle ministukjes op hun plek op de ribben.
Om die ribben te kunnen plaatsen, heb ik aan de onderzijde van de fenders een stuk van de Lionroar frames moeten vervangen door een zelfgeplooid L-profiel. Dat sluit niet perfect aan op het gedeelte dat kon blijven en moest dus wat dichtgeplamuurd worden, maar hier kan uiteraard wat modder over gegooid worden.
De ribben konden nu geplaatst worden op de plekken waar ze bij AFV weggesneden waren. Ze sluiten mooi aan met de hull.
Achteraan heb ik wel een kleine concessie moeten maken, de laatste ribben worden normaal gezien op de achterste pantserplaat gelast, maar ik heb ze moeten afsnijden en plooien (vergelijk met foto 3) omdat ik de fenders, ontworpen voor Italeri, gelijk had laten eindigen met die plaat. Dit gaat niet erg opvallen omdat de achterlichten nog op de plaat gelijmd zullen worden.
Volgende stap bij Lionroar, je moet de overgang van de horizontale platen naar de verticale "schurzen" maken. Hier ging Lionroar nog verder de mist in. Eerst benoemen ze een aantal deeltjes fout op de tekening, want dit is fret B en niet D. Twee van de stukjes hebben ze ook nog eens omgewisseld met elkaar. Dat alles zou ik met de mantel der liefde hebben kunnen bedekken, want dit is in een minuutje uitgevist. Het ergste moest nog komen, want deze PE-delen lijden aan dezelfde ziekte als de frames voor de fenders. Lionroar bekommert zich zozeer om de plooi(on)kundigheid van zijn cliënten dat ze er van uitgaan dat die geen stukjes kunnen plooien langer dan vier keer de breedte. Daarom hebben ze haast de volledige plooilijn weggeëtst op vier à vijf breekpuntjes na (want dat is wat ermee gebeurt als je die een keer vanuit 90 graden terugplooit). Hieraan willen ze dat je het hele zijgedeelte vastmaakt. Ik ik had een van die profielen al gelijmd met grote bedenkingen van hoe die naad er uit zou gaan zien met al die ritssluitinkjes er in. Het tweede profieltje brak gewoon in twee toen ik het wat wilde terugplooien. Daarom besloot ik ook het eerste er terug af te halen en deze hele zooi meteen te vervangen. Zo kon ik meteen de juiste positie aanduiden van de bouten die op de plastic AFV fenders zaten, wat iets afwijkt van hoe Lionroar die plaatst. Ook kon ik die profielen uit een stuk maken voor de hele lengte van de fenders, wat een stuk meer stevigheid aan de constructie geeft. Ik kon nog altijd de indruk geven van vier aparte stukken door een graveerlijn toe te voegen. Met de grote plooibank van Mastertools kon dit hele stuk van 12.4 centimeter in twee keer geplooid worden.
Hier zie je de onderdelen die vervangen worden, het bleek dat de onderste lat niet recht maar schuin moest staan. Dat was gauw gecorrigeerd met mijn profiel, maar het zou bij de stukjes van Lionroar onherstelbare schade opgeleverd hebben.
Het was nu niet zo moeilijk om beide stuks op hun plek te zetten. Ik moet ook nog de vier uiteinden scratchen, want op de koop toe hebben die stukjes bij Lionroar de verkeerde vorm. Er zit geen scherpe hoek aan om te passen op de lange stukken. ik hoop dat ik uiteindelijk de grote platen op de zijkant toch nog ga kunnen gebruiken, want ik weet dat ik in het midden van de fenders een verlenging uitgevoerd heb.
ach ach al die extra kleine toevoegingen,ik heb er een hekel aan om ze zelf te maken net omdat alles zo klein is ,maar hier gaat dat vlotjes moet ik zeggen je hebt veel meer geduld dan mezelf.
We gaan er gewoon mee verder zoals we bezig waren. Ik blijf alvast voortknoeien met de gom in de volgende update.
De sand shields zijn bij Lionroar iets groter in de hoogte dan in de kit. Als ik dat nameet, dan kan Lionroar er wel eens dichterbij zitten dan AFV. Het is in elk geval de moeite om de onderdelen van de PE-set te gebruiken, al heb ik er een paar van moeten vervangen door een langere zelfgesneden plaat.
Je ziet namelijk dat de tweede plaat iets te kort is om de gegeven ruimte in te vullen. Wat de boel nog wat moeilijker maakt, is dat er nauwelijks voldoende hechting mogelijk is tussen de platen doordat de schuine verbindingsstukken niet in het midden tussen de twee hangen. Er is maar een millimeter verbinding tussen de twee platen, waardoor je het sand shield niet zomaar recht kan plooien.
Hier zie je dat er aan de achterkant nog verstevigingsstrips geschroefd worden. Die zijn er niet in de PE-set, ondanks dat ze de schilden onderaan zichtbaar dikker maken. Je ziet ook dat de drie verbindingsstukken van Lionroar in het echt alleen dienden als stootplaat voor de schilden, die uit een samengelast stuk bestonden en niet vier aparte plaatjes.
Ik heb de strips met de schroeven er op toegevoegd uit scratchmateriaal. Zo worden de schilden ook minder buigzaam.
De volgende statie was het aanbrengen van de scharnieren aan de schilden. Er stonden streepjes op de platen waar die scharnieren moesten komen, maar dat bleek onbetrouwbaar nadat ik al een zijde geplooid en vastgekleefd had.
Ik had voor deze schilden geen foto op schaal ter beschikking, dus moet ik het hier tonen met congruentie. De groene lijntjes volgen de verkleining van mijn plaat naar de foto, je merkt wel dat de scharnieren bij de rode lijntjes te ver uiteen staan.
Hier zijn de scharnieren allemaal half gemaakt en in positie geplaatst.
De spil moest 2,5 mm zijn en ik heb die uit Friuldraad gemaakt. Beide kanten zijn steeds recht gevijld.
De andere eindjes van de scharnieren. Ik had ze al bijna in twee gespiegelde groepen gemaakt, maar ik zag gelukkig op de foto's dat er gestandaardiseerd is en dat ze aan beide kanten identieke scharnieren gebruiken.
Deze stukjes zijn nu zonder te lijmen op de schilden gemonteerd.
Dan zijn die op een zelfgemaakte jig gezet die net zo hoog kwam als de onderkant van de fenders.
De schilden konden nu stukje bij beetje vastgelijmd worden, want in één keer was dit niet gelukt. Ze zijn nu niet echt beweegbaar meer, maar geven genoeg mee om de wielen er nog tussen te krijgen.
Achteraan heb ik de fenders mooi kunnen dichtmaken met de Lionroar uiteinden.
Vooraan worden dezelfde onderdelen gebruikt, maar daar past het niet en zal ik weer zelf iets moeten ontwerpen.
Daarna zijn de bouten boven op de fenders nog geplaatst, maar er zouden nog zoveel van deze stukjes over moeten zijn, dat ik ook op de zijkanten een zeventigtal zou moeten kunnen plaatsen en die zijn er niet. Ik heb nog wel een extra aftermarketset, maar daar kan ik er nog maar een tiental dezelfde uit halen. Ik heb ook geen hex punch&die, dus moet ik even bekijken of ze anders te produceren zijn.
De sand shields zijn bij Lionroar iets groter in de hoogte dan in de kit. Als ik dat nameet, dan kan Lionroar er wel eens dichterbij zitten dan AFV. Het is in elk geval de moeite om de onderdelen van de PE-set te gebruiken, al heb ik er een paar van moeten vervangen door een langere zelfgesneden plaat.
Je ziet namelijk dat de tweede plaat iets te kort is om de gegeven ruimte in te vullen. Wat de boel nog wat moeilijker maakt, is dat er nauwelijks voldoende hechting mogelijk is tussen de platen doordat de schuine verbindingsstukken niet in het midden tussen de twee hangen. Er is maar een millimeter verbinding tussen de twee platen, waardoor je het sand shield niet zomaar recht kan plooien.
Hier zie je dat er aan de achterkant nog verstevigingsstrips geschroefd worden. Die zijn er niet in de PE-set, ondanks dat ze de schilden onderaan zichtbaar dikker maken. Je ziet ook dat de drie verbindingsstukken van Lionroar in het echt alleen dienden als stootplaat voor de schilden, die uit een samengelast stuk bestonden en niet vier aparte plaatjes.
Ik heb de strips met de schroeven er op toegevoegd uit scratchmateriaal. Zo worden de schilden ook minder buigzaam.
De volgende statie was het aanbrengen van de scharnieren aan de schilden. Er stonden streepjes op de platen waar die scharnieren moesten komen, maar dat bleek onbetrouwbaar nadat ik al een zijde geplooid en vastgekleefd had.
Ik had voor deze schilden geen foto op schaal ter beschikking, dus moet ik het hier tonen met congruentie. De groene lijntjes volgen de verkleining van mijn plaat naar de foto, je merkt wel dat de scharnieren bij de rode lijntjes te ver uiteen staan.
Hier zijn de scharnieren allemaal half gemaakt en in positie geplaatst.
De spil moest 2,5 mm zijn en ik heb die uit Friuldraad gemaakt. Beide kanten zijn steeds recht gevijld.
De andere eindjes van de scharnieren. Ik had ze al bijna in twee gespiegelde groepen gemaakt, maar ik zag gelukkig op de foto's dat er gestandaardiseerd is en dat ze aan beide kanten identieke scharnieren gebruiken.
Deze stukjes zijn nu zonder te lijmen op de schilden gemonteerd.
Dan zijn die op een zelfgemaakte jig gezet die net zo hoog kwam als de onderkant van de fenders.
De schilden konden nu stukje bij beetje vastgelijmd worden, want in één keer was dit niet gelukt. Ze zijn nu niet echt beweegbaar meer, maar geven genoeg mee om de wielen er nog tussen te krijgen.
Achteraan heb ik de fenders mooi kunnen dichtmaken met de Lionroar uiteinden.
Vooraan worden dezelfde onderdelen gebruikt, maar daar past het niet en zal ik weer zelf iets moeten ontwerpen.
Daarna zijn de bouten boven op de fenders nog geplaatst, maar er zouden nog zoveel van deze stukjes over moeten zijn, dat ik ook op de zijkanten een zeventigtal zou moeten kunnen plaatsen en die zijn er niet. Ik heb nog wel een extra aftermarketset, maar daar kan ik er nog maar een tiental dezelfde uit halen. Ik heb ook geen hex punch&die, dus moet ik even bekijken of ze anders te produceren zijn.
Laatst bewerkt:
Oeps, het is hier even stilgevallen zie ik. Nog bedankt voor de reacties, we zullen het maar eens terug oppakken.
De telefoonbox van de M24 wordt volledig vervangen door PE en dan heb ik nog een stuk plastic laten zitten omdat het er al tussen gelijmd zat.
Dit gereedschapsrekje wordt achteraan de tank bevestigd. Dit lijkt bij Voyager wel iets overscale gemaakt te zijn, want ik heb op de hull een deel van de achterlichten moeten afvijlen. Wat je niet ziet, is dat er onderaan de plaat ook nog eens drie staven gelijmd zijn. Het is zo gebouwd dat je het zelfs opplooibaar zou kunnen maken, maar dat hoefde nu ook weer niet.
Hier zie je het zitten tussen de afgevijlde achterlichten. Zelfs daar zit wat PE op.
De loop zou je moeten kunnen laten terugveren in de mantlet, maar daar zit teveel lijm tussen nu. Je krijgt een volledig gedetailleerde kulas, maar de binnenkant van de koepel is niet afgewerkt. Ik heb dus alles dichtgekleefd. Je hebt de optie tussen een .50 vooraan of achteraan, de tijgerversie heeft hem vooraan dus ik moet zelf de steunen opplakken. Ik vond dat de aanhechting van de mantlet aan de turret belachelijk zwak ontworpen was, ik hoop dat die het houdt.
De telefoonbox van de M24 wordt volledig vervangen door PE en dan heb ik nog een stuk plastic laten zitten omdat het er al tussen gelijmd zat.
Dit gereedschapsrekje wordt achteraan de tank bevestigd. Dit lijkt bij Voyager wel iets overscale gemaakt te zijn, want ik heb op de hull een deel van de achterlichten moeten afvijlen. Wat je niet ziet, is dat er onderaan de plaat ook nog eens drie staven gelijmd zijn. Het is zo gebouwd dat je het zelfs opplooibaar zou kunnen maken, maar dat hoefde nu ook weer niet.
Hier zie je het zitten tussen de afgevijlde achterlichten. Zelfs daar zit wat PE op.
De loop zou je moeten kunnen laten terugveren in de mantlet, maar daar zit teveel lijm tussen nu. Je krijgt een volledig gedetailleerde kulas, maar de binnenkant van de koepel is niet afgewerkt. Ik heb dus alles dichtgekleefd. Je hebt de optie tussen een .50 vooraan of achteraan, de tijgerversie heeft hem vooraan dus ik moet zelf de steunen opplakken. Ik vond dat de aanhechting van de mantlet aan de turret belachelijk zwak ontworpen was, ik hoop dat die het houdt.
Nog wat toevoegingen:
- de resin koplamp van Voyager, die wel de correcte vorm voor de behuizing heeft:
(foto van https://car-from-uk.com/sale.php?id=86394, waar je een heuse M24 kan kopen. Je kan ook bieden, maar ze zijn nog niet aan het startbedrag geraakt.)
- de koplampbeschermers van Voyager:
- de tools, die je met riemen en stukken PE aan de tank moet vastkleven.
- de materiaalbak aan de turret, die ik open ga zetten. Er is lijm tussen de scharnieren gelopen, anders kon het ding nog open en toe.
- en de reservetracks uit de kit.
- de resin koplamp van Voyager, die wel de correcte vorm voor de behuizing heeft:
(foto van https://car-from-uk.com/sale.php?id=86394, waar je een heuse M24 kan kopen. Je kan ook bieden, maar ze zijn nog niet aan het startbedrag geraakt.)
- de koplampbeschermers van Voyager:
- de tools, die je met riemen en stukken PE aan de tank moet vastkleven.
- de materiaalbak aan de turret, die ik open ga zetten. Er is lijm tussen de scharnieren gelopen, anders kon het ding nog open en toe.
- en de reservetracks uit de kit.
Dit is wel een erg indrukwekkende build om gelijk alles in één keer te lezen! Knap werk en de Chaffee is zo'n leuke tank 
Ik vraag me af of alle AFV modellen dergelijke gebruiken hebben. Ik heb gezien dat er een M108 is met Belgische decals van AFV dit jaar is uitgekomen. Daar kan je exact dezelfde tank nabouwen die aan de Texaco in Maria-ter-Heide (Brasschaat) staat.
Ik vraag me af of alle AFV modellen dergelijke gebruiken hebben. Ik heb gezien dat er een M108 is met Belgische decals van AFV dit jaar is uitgekomen. Daar kan je exact dezelfde tank nabouwen die aan de Texaco in Maria-ter-Heide (Brasschaat) staat.