1/35 German tram car 641 [wip]
- Onderwerp starter homeghost
- Startdatum
De twee draagpalen voor de hoogleiding zijn geplaatst. het dio ziet er nu dan zo uit met de masten.
De hoofdleiding moet uiteraard nog gemonteerd worden in scratch.
En de eerste stap in het wachthuisje is gemaakt. Erg leuk weer om te doen.
Styreen materiaal bekleed met vinyl behang voor de oppervlakte details erin. Het dak heb ik uit karton gehaald. Door de beide buitenzijden er voorzichtig vanaf te trekken blijven de golven binnen over. Mooi om er golfplaten van te maken.
En een stapje verder met de regengoot e.d. erop.
Het golfkarton heb ik hier behandeld met vernis om het beter bestand te maken voor de verflagen welke er nog op gaan komen. Het blijft toch karton wat zuigt als een spons.
Een eerste indruk ervan. Er komt nog meer erbij later.
Het zitje heb ik gemaakt uiteen klein plastic goaltje van een voetbalspelletje.
En dit is mijn bedoeling geweest...om er een asbest uiterlijk aan te geven wat in die tijd nog volop gebruikt werd.
De hoofdleiding moet uiteraard nog gemonteerd worden in scratch.
En de eerste stap in het wachthuisje is gemaakt. Erg leuk weer om te doen.
Styreen materiaal bekleed met vinyl behang voor de oppervlakte details erin. Het dak heb ik uit karton gehaald. Door de beide buitenzijden er voorzichtig vanaf te trekken blijven de golven binnen over. Mooi om er golfplaten van te maken.
En een stapje verder met de regengoot e.d. erop.
Het golfkarton heb ik hier behandeld met vernis om het beter bestand te maken voor de verflagen welke er nog op gaan komen. Het blijft toch karton wat zuigt als een spons.
Een eerste indruk ervan. Er komt nog meer erbij later.
Het zitje heb ik gemaakt uiteen klein plastic goaltje van een voetbalspelletje.
En dit is mijn bedoeling geweest...om er een asbest uiterlijk aan te geven wat in die tijd nog volop gebruikt werd.
Dank je wel. Ik vind dit erg leuk werk en wil er nog meer omheen gaan maken.
Hey,
Indd, man, da's echt goed gevonden...
Laat me je wel een tip geven, zet het wachthuizen niet rechtstreeks op de straatstenen, maar maak iets van een soort van trottoir waarop dit staat. Tenzij er foto's bestaan van dit soort dingen op straat.
Met enkele figuren erbij komt heel goed...
Indd, man, da's echt goed gevonden...
Laat me je wel een tip geven, zet het wachthuizen niet rechtstreeks op de straatstenen, maar maak iets van een soort van trottoir waarop dit staat. Tenzij er foto's bestaan van dit soort dingen op straat.
Met enkele figuren erbij komt heel goed...
Ziet er heel goed uit.
Tip voor de tijdstabel in het wachthokje, zoek ergens een bestaand tijdsschema, verklein dat en print het uit. Beetje verweren en zo is het nog echter.
Ooit eens op een beurs een verhaal gehoord van een dioramabouwer die soldaten tijdens de tweede wereldoorlog op z'n diorama had staan en één er van had een stafkaart in z'n handen. Dat was een originele stafkaart uit die tijd die hij had verkleind tot de juiste schaal om het diorama een echtheidsgehalte te geven.
Tip voor de tijdstabel in het wachthokje, zoek ergens een bestaand tijdsschema, verklein dat en print het uit. Beetje verweren en zo is het nog echter.
Ooit eens op een beurs een verhaal gehoord van een dioramabouwer die soldaten tijdens de tweede wereldoorlog op z'n diorama had staan en één er van had een stafkaart in z'n handen. Dat was een originele stafkaart uit die tijd die hij had verkleind tot de juiste schaal om het diorama een echtheidsgehalte te geven.
Aris schreef me per PM het volgende, dat ik in iets andere woorden heb gezet om het toegankelijker te maken:
Normaal gesproken stopt een tram met de instapdeuren tegenover het wachthokje.
In die tijd reden er ook trams met een middenbalkon. Stel je beeldt de tram af als gestopt bij het wachthokje. In dat geval zou de trambestuurder de tram met de voorste instapdeur ter hoogte van het tramhokje laten stoppen. Op die manier konden de mensen in het hokje meteen de tram in stappen met zo weinig mogelijk last van de regen, wind en dergelijke.
In die tijd was een wachthokje meestal enkel bestemd voor de passagiers eerste klasse. Ofwel, de passagiers eerste klasse waren de eersten die door de voorste deur instapten, en de enigen die bij de voorste deur mochten uitstappen. Als ze wat te laat waren, of hun sigaar nog aan het oproken waren, moesten de passagiers tweede klasse wachten met instappen. Zij mochten de tram pas betreden als alle passagiers eerste klasse een plaatsje hadden gevonden. Dit was ook bedoeld om, bij grote drukte, de conducteur de tijd te geven om:
1) de achterste deuren open te doen en weer te sluiten;
2) vervolgens, langs de zittende passagiers eerste klas (met abonnement), naar voren te lopen; en
3) bij de voorste deur aan de passagiers tweede klasse een kaartje te verkopen.
Indertijd werd deze procedure alom geaccepteerd. Dit was eenvoudigweg hoe het in zijn werk ging. Het werd lang gehandhaafd, in elk geval in Nederland. Vergelijk de situatie met nu eens...
De trambestuurder rijdt zo ver door dat zijn zitplek net achter het wachthokje terecht komt. Terugkomend op het diorama, door de positionering van het tramhokje kan de toeschouwer (met verstand van zaken) zien:
- wat de voorkant van de tram is;
- wat de achterkant van de tram is; en
- wat de rijrichting van de tram is.
Ik raad je dus aan, als je dit idee wilt verwerken in je diorama, om te kijken hoe lang het diorama is ten opzichte van de tram.
Hoe maakte passagier eerste klasse zich nu bekend? Het gepeupel (tweede klasse) betaalde 10 cent per rit (best een hoog bedrag, openbaar vervoer was een luxeproduct). De eerste klasse-passagiers gingen daarentegen naar het hoofdkantoor en betaalden een abonnementsprijs. Op zo'n tramlijn waren er vervolgens vijf of zes conducteurs, die waren getraind in gezichtsherkenning. Wilde een van de hoge heren zijn abonnement verlengen, dan reed een van de conducteurs op de lijn waar die hoge heer normaal gesproken gebruik van maakte, helemaal met die meneer mee naar het hoofdkantoor waar het abonnement dan verlengd werd. Op die manier kreeg de hoge heer een onbelemmerde doorgang.
Nog een verhaal uit de praktijk.
In de zomer reed 'het gepeupel' niet met de tram. In dat jaargetijde had de conducteur alleen te maken met de heren, die zittend in de tram hun sigaren rookten. Als geste richting de conducteur, gaven de heren dan bij tijd en wijle een van hun sigaren (die zij weer hadden gekregen als cadeau van de sigarenboer) aan de conducteur. Op een mooie dag kwam de conducteur al eens thuis met 10 sigaren per ritje. Dan is er de bestuurder nog. Als zijn conducteur hebberig was en niet wilde delen, had een enkele trambestuurder nogal eens de neiging om plotseling te gaan remmen, zodat de passagiers voorover en achterover kantelden. Geërgerd, zouden de heren dan natuurlijk geen sigaar geven aan de conducteur en de trambestuurder wist dat. Bovendien kon de conducteur aan het einde van de dag niet meer op zijn benen staan. Daardoor was hij weer te laat om met het gepeupel af te rekenen en liep de conducteur commissie mis. De volgende keer kreeg de trambestuurder gewoon een deel van de sigaren
Nog een ding ten aanzien van de bovenleiding. Bij het reguliere tracé stonden de palen voor de bovenleiding zigzaggend links en rechts van het tramspoor. Dit was om slijtage gelijkmatig te laten verlopen. In jouw diorama zullen de twee palen eveneens zigzaggend moeten staan (wil je het natuurgetrouw doen). De hoek van de zigzaglijn is 15 graden. De leiding bestaat uit een staalkabel omwikkeld met koper. Tussen de bekoperde leidingkabel en de bovenleiding zaten vanzelfsprekend isolatoren, die je ook in je model kunt weergeven.
Normaal gesproken stopt een tram met de instapdeuren tegenover het wachthokje.
In die tijd reden er ook trams met een middenbalkon. Stel je beeldt de tram af als gestopt bij het wachthokje. In dat geval zou de trambestuurder de tram met de voorste instapdeur ter hoogte van het tramhokje laten stoppen. Op die manier konden de mensen in het hokje meteen de tram in stappen met zo weinig mogelijk last van de regen, wind en dergelijke.
In die tijd was een wachthokje meestal enkel bestemd voor de passagiers eerste klasse. Ofwel, de passagiers eerste klasse waren de eersten die door de voorste deur instapten, en de enigen die bij de voorste deur mochten uitstappen. Als ze wat te laat waren, of hun sigaar nog aan het oproken waren, moesten de passagiers tweede klasse wachten met instappen. Zij mochten de tram pas betreden als alle passagiers eerste klasse een plaatsje hadden gevonden. Dit was ook bedoeld om, bij grote drukte, de conducteur de tijd te geven om:
1) de achterste deuren open te doen en weer te sluiten;
2) vervolgens, langs de zittende passagiers eerste klas (met abonnement), naar voren te lopen; en
3) bij de voorste deur aan de passagiers tweede klasse een kaartje te verkopen.
Indertijd werd deze procedure alom geaccepteerd. Dit was eenvoudigweg hoe het in zijn werk ging. Het werd lang gehandhaafd, in elk geval in Nederland. Vergelijk de situatie met nu eens...
De trambestuurder rijdt zo ver door dat zijn zitplek net achter het wachthokje terecht komt. Terugkomend op het diorama, door de positionering van het tramhokje kan de toeschouwer (met verstand van zaken) zien:
- wat de voorkant van de tram is;
- wat de achterkant van de tram is; en
- wat de rijrichting van de tram is.
Ik raad je dus aan, als je dit idee wilt verwerken in je diorama, om te kijken hoe lang het diorama is ten opzichte van de tram.
Hoe maakte passagier eerste klasse zich nu bekend? Het gepeupel (tweede klasse) betaalde 10 cent per rit (best een hoog bedrag, openbaar vervoer was een luxeproduct). De eerste klasse-passagiers gingen daarentegen naar het hoofdkantoor en betaalden een abonnementsprijs. Op zo'n tramlijn waren er vervolgens vijf of zes conducteurs, die waren getraind in gezichtsherkenning. Wilde een van de hoge heren zijn abonnement verlengen, dan reed een van de conducteurs op de lijn waar die hoge heer normaal gesproken gebruik van maakte, helemaal met die meneer mee naar het hoofdkantoor waar het abonnement dan verlengd werd. Op die manier kreeg de hoge heer een onbelemmerde doorgang.
Nog een verhaal uit de praktijk.
In de zomer reed 'het gepeupel' niet met de tram. In dat jaargetijde had de conducteur alleen te maken met de heren, die zittend in de tram hun sigaren rookten. Als geste richting de conducteur, gaven de heren dan bij tijd en wijle een van hun sigaren (die zij weer hadden gekregen als cadeau van de sigarenboer) aan de conducteur. Op een mooie dag kwam de conducteur al eens thuis met 10 sigaren per ritje. Dan is er de bestuurder nog. Als zijn conducteur hebberig was en niet wilde delen, had een enkele trambestuurder nogal eens de neiging om plotseling te gaan remmen, zodat de passagiers voorover en achterover kantelden. Geërgerd, zouden de heren dan natuurlijk geen sigaar geven aan de conducteur en de trambestuurder wist dat. Bovendien kon de conducteur aan het einde van de dag niet meer op zijn benen staan. Daardoor was hij weer te laat om met het gepeupel af te rekenen en liep de conducteur commissie mis. De volgende keer kreeg de trambestuurder gewoon een deel van de sigaren
Nog een ding ten aanzien van de bovenleiding. Bij het reguliere tracé stonden de palen voor de bovenleiding zigzaggend links en rechts van het tramspoor. Dit was om slijtage gelijkmatig te laten verlopen. In jouw diorama zullen de twee palen eveneens zigzaggend moeten staan (wil je het natuurgetrouw doen). De hoek van de zigzaglijn is 15 graden. De leiding bestaat uit een staalkabel omwikkeld met koper. Tussen de bekoperde leidingkabel en de bovenleiding zaten vanzelfsprekend isolatoren, die je ook in je model kunt weergeven.
Aris schreef me per PM het volgende, dat ik in iets andere woorden heb gezet om het toegankelijker te maken:
Normaal gesproken stopt een tram met de instapdeuren tegenover het wachthokje.
In die tijd reden er ook trams met een middenbalkon. Stel je beeldt de tram af als gestopt bij het wachthokje. In dat geval zou de trambestuurder de tram met de voorste instapdeur ter hoogte van het tramhokje laten stoppen. Op die manier konden de mensen in het hokje meteen de tram in stappen met zo weinig mogelijk last van de regen, wind en dergelijke.
In die tijd was een wachthokje meestal enkel bestemd voor de passagiers eerste klasse. Ofwel, de passagiers eerste klasse waren de eersten die door de voorste deur instapten, en de enigen die bij de voorste deur mochten uitstappen. Als ze wat te laat waren, of hun sigaar nog aan het oproken waren, moesten de passagiers tweede klasse wachten met instappen. Zij mochten de tram pas betreden als alle passagiers eerste klasse een plaatsje hadden gevonden. Dit was ook bedoeld om, bij grote drukte, de conducteur de tijd te geven om:
1) de achterste deuren open te doen en weer te sluiten;
2) vervolgens, langs de zittende passagiers eerste klas (met abonnement), naar voren te lopen; en
3) bij de voorste deur aan de passagiers tweede klasse een kaartje te verkopen.
Indertijd werd deze procedure alom geaccepteerd. Dit was eenvoudigweg hoe het in zijn werk ging. Het werd lang gehandhaafd, in elk geval in Nederland. Vergelijk de situatie met nu eens...
De trambestuurder rijdt zo ver door dat zijn zitplek net achter het wachthokje terecht komt. Terugkomend op het diorama, door de positionering van het tramhokje kan de toeschouwer (met verstand van zaken) zien:
- wat de voorkant van de tram is;
- wat de achterkant van de tram is; en
- wat de rijrichting van de tram is.
Ik raad je dus aan, als je dit idee wilt verwerken in je diorama, om te kijken hoe lang het diorama is ten opzichte van de tram.
Hoe maakte passagier eerste klasse zich nu bekend? Het gepeupel (tweede klasse) betaalde 10 cent per rit (best een hoog bedrag, openbaar vervoer was een luxeproduct). De eerste klasse-passagiers gingen daarentegen naar het hoofdkantoor en betaalden een abonnementsprijs. Op zo'n tramlijn waren er vervolgens vijf of zes conducteurs, die waren getraind in gezichtsherkenning. Wilde een van de hoge heren zijn abonnement verlengen, dan reed een van de conducteurs op de lijn waar die hoge heer normaal gesproken gebruik van maakte, helemaal met die meneer mee naar het hoofdkantoor waar het abonnement dan verlengd werd. Op die manier kreeg de hoge heer een onbelemmerde doorgang.
Nog een verhaal uit de praktijk.
In de zomer reed 'het gepeupel' niet met de tram. In dat jaargetijde had de conducteur alleen te maken met de heren, die zittend in de tram hun sigaren rookten. Als geste richting de conducteur, gaven de heren dan bij tijd en wijle een van hun sigaren (die zij weer hadden gekregen als cadeau van de sigarenboer) aan de conducteur. Op een mooie dag kwam de conducteur al eens thuis met 10 sigaren per ritje. Dan is er de bestuurder nog. Als zijn conducteur hebberig was en niet wilde delen, had een enkele trambestuurder nogal eens de neiging om plotseling te gaan remmen, zodat de passagiers voorover en achterover kantelden. Geërgerd, zouden de heren dan natuurlijk geen sigaar geven aan de conducteur en de trambestuurder wist dat. Bovendien kon de conducteur aan het einde van de dag niet meer op zijn benen staan. Daardoor was hij weer te laat om met het gepeupel af te rekenen en liep de conducteur commissie mis. De volgende keer kreeg de trambestuurder gewoon een deel van de sigaren
Nog een ding ten aanzien van de bovenleiding. Bij het reguliere tracé stonden de palen voor de bovenleiding zigzaggend links en rechts van het tramspoor. Dit was om slijtage gelijkmatig te laten verlopen. In jouw diorama zullen de twee palen eveneens zigzaggend moeten staan (wil je het natuurgetrouw doen). De hoek van de zigzaglijn is 15 graden. De leiding bestaat uit een staalkabel omwikkeld met koper. Tussen de bekoperde leidingkabel en de bovenleiding zaten vanzelfsprekend isolatoren, die je ook in je model kunt weergeven.
Roy dank je wel voor het prachtige verhaal. Veel dingen die je beschrijft wist ik niet en daar heb ik dus wat gemist bij de voorbereidingen van dit project. Wat betreft de palen voor de bovenleiding dat had ik bij mijn research ook niet terug gevonden. De palen in mijn dio staan inmiddels al vast en kunnen niet meer verwijderd worden. ik heb ze bij deze halte in een lijn staan dus helaas. Ik zal daar een verhaal bij moeten gaan maken
S
Sam
Guest
Ik heb een dik boek over de geschiedenis van de Antwerpse tram van 1873 tot 1979, ik vind nergens een tram terug met een pantograaf tijdens de oorlogsjaren.
De eerste elektrische trams hadden een trolley, d.i. een stang met een wieltje bovenaan en toen liepen de bovenleidingsdraden gewoon rechtdoor.
Pas in het begin van de jaren 1970 werd de pantograaf toegepast waarbij het hele bovenleidingsnet moest worden aangepast van recht-aan, recht-toe naar zigzag.
Deze Duitse tram die, als ik goed heb opgelet, dateert uit de oorlogsjaren is ofwel zijn tijd ver vooruit of de pantograaf is inderdaad een Duitse uitvinding die destijds reeds werd toegepast en ja: dan moet de bovenleiding zigzag lopen.
De eerste elektrische trams hadden een trolley, d.i. een stang met een wieltje bovenaan en toen liepen de bovenleidingsdraden gewoon rechtdoor.
Pas in het begin van de jaren 1970 werd de pantograaf toegepast waarbij het hele bovenleidingsnet moest worden aangepast van recht-aan, recht-toe naar zigzag.
Deze Duitse tram die, als ik goed heb opgelet, dateert uit de oorlogsjaren is ofwel zijn tijd ver vooruit of de pantograaf is inderdaad een Duitse uitvinding die destijds reeds werd toegepast en ja: dan moet de bovenleiding zigzag lopen.
S
Sam
Guest
De palen staan goed, maar met een pantograaf lopen de draden van de ene paal naar de andere van links naar rechts en omgekeerd naar de volgende ten opzichte van de breedte van de koolstofbalk op de pantograaf.
Zo slijt de koolstofbalk geleidelijk evenredig af.
Loopt de draad op één lijn, snijd die al vlug een diepe groef in de pantograaf en wordt hij te snel onbruikbaar.
Zo slijt de koolstofbalk geleidelijk evenredig af.
Loopt de draad op één lijn, snijd die al vlug een diepe groef in de pantograaf en wordt hij te snel onbruikbaar.
dank voor leerrijke uitleg Sam en dus kan het op dit diorama denk ik dan . Omdat dit diorama zo tof is nog wat opgezocht en pantograaf komt uit een Grieks woord en bestaat al van 15de eeuw en heeft te maken met plooisysteem als hulpstuk voor allerhanden.
ziehier foto van tram met pantograaf bouwjaar 1928/29 Duitsland serie TM 36 series TM34 TM35 TM36
en met Russen aan eind van oorlog in Berlijn.
ziehier foto van tram met pantograaf bouwjaar 1928/29 Duitsland serie TM 36 series TM34 TM35 TM36
en met Russen aan eind van oorlog in Berlijn.
S
Sam
Guest
Als dat systeem al zo lang bestaat liepen ze in Antwerpen toch wel enige decennia achter, want daar is hij pas in de jaren 1970 in gebruik genomen.
Maar ik hoor nu net van mijn schoonvader dat de pantograaf inderdaad al voor de oorlog in gebruik was bij de buurtspoorwegen, in Antwerpen "den boerentram" genoemd.
Maar daar heb ik geen boek over.
Maar ik hoor nu net van mijn schoonvader dat de pantograaf inderdaad al voor de oorlog in gebruik was bij de buurtspoorwegen, in Antwerpen "den boerentram" genoemd.
Maar daar heb ik geen boek over.
Zoals Coachke al opmerkte, nog eens voor de duidelijkheid, deze informatie en de bijbehorende anekdotes komen van forumlid Aris af. Ik heb een en ander alleen wat prettiger leesbaar gemaakt.