@Beyond, @Spaander, @Marc: ik ben minstens zo nieuwsgierig als jullie, maar dan naar het antwoord op de vraag of het zo gaat worden zoals ik het in m'n hoofd heb.
@Marc: ik ben blij dat je het leuk vindt om mijn posts te lezen en dat het allemaal goed begrijpelijk is beschreven kennelijk, maar als het op een bepaald punt te belerend overkomt mag je het me zeggen, dat is nooit de bedoeling. Ik heb niet de illusie dat ik een betere modelbouwer ben dan de andere leden van dit forum, wel is het zo dat ik vaak goed nadenk bij wat ik doe en dat ik het leuk vind om kennis te delen ook al weet ik dat anderen die kennis vaak al hebben.
Voordat ik verder ga met het bouwplan, even dit: de naam van deze vrachtwagen is "Titan" en die naam is niet willekeurig gekozen. Het was destijds de grootste, meest imposante vrachtwagen die op de markt was. Nog steeds zijn mensen onder de indruk als ze hem (het enige regelmatig rijdende exemplaar, van Expedition Hoffmann) zien staan. Een persoon van gemiddelde lengte is net zo hoog als de bovenkant van de motorkap...
Ik heb een wiel en het chassis eens naast dat van een Volkswagen Kever gelegd, allebei in schaal 1/24. Dat zegt genoeg denk ik:
70. De eerste sprues zijn voor driekwart leeg. Tijd om stukken sprue af te knippen en weg te gooien. Ik heb een aantal lange stukken afgeknipt en in mijn reserveonderdelenbak gegooid, je weet maar nooit wanneer je stretched sprue nodig hebt.
71. Een cardanas met gietnaad en eentje zonder. Dit om aan te geven hoe slordig het eerste staat. Het volledig gietvrij maken van zo'n onderdeel kost ongeveer een kwartier, maar het is echt de moeite waard. Met dit soort ronde onderdelen gebruik ik een mesje om de gietnaad weg te schrapen en daarna een schuurstick om de ronde vorm weer mooi terug te krijgen. Begin met het mesje bij de kruiskoppelingen, verreweg het meeste werk. Als je daarmee begint, kun je de gietnaadlijnen over de as gebruiken als checkpoint van waar de gietnaad op de koppelingen zat. Zijn de koppelingen volledig schoon, verwijder dan de gietnaden over de assen.
Overigens is de volgende foto weer een bewijs waarom het goed is naar foto's te kijken. Ik was er toch zo van overtuigd dat ik elk naadje weg had gehaald... toch niet dus! Het resterende naadje (rechts) is inmiddels verwijderd.
72. En klaar.
73. Een verzamelingetje attributen: vier remstangen, de claxon en de radiateur.
74. Da's nou jammer, de koppelpin-hendel blijkt op de sprue afgebroken. Dit is misschien gebeurd tijdens het schoonmaken van de sprue.
75. Dit is snel opgelost met een stukje 0,5 mm. koperdraad, een buigtangetje, een kniptangetje en het oude hendeltje als voorbeeld, enerzijds...
76. ...en een 0,5 mm. boortje anderzijds.
77. Het koper wordt in het plastic bevestigd met een druppeltje secondenlijm. Bijkomstige voordelen van dit nieuwe constructietje zijn, dat het steviger is en niet zal afbreken of buigen, dat er geen gietnaadje weg te werken valt, dat de hoek scherper is en dat dat het mooi rond is.
78. Ik kreeg ineens het idee om liquid poly te gebruiken als een soort verkapte putty voor samen te plakken onderdelen. Beetje putty opbrengen, de onderdelen op elkaar inschuren en het schuursel (=fijn plasticpoeder) gebruiken als substantie, samen met de liquid poly, om te vullen. Het werkte in theorie goed, in de praktijk tot op zekere hoogte ook. Ik ga hier nog meer mee testen, voorlopig is mijn conclusie dat je niet teveel lijm moet gebruiken omdat je anders het risico loopt dat het een rommeltje wordt. Op de onderstaande foto is het rechterdeel op die wijze gevuld. Sommige stukken zitten volkomen en naadloos dicht; succesvol dus, lijkt het. Andere stukken hadden nog kleine putjes, wat door de kleverigheid van de lijm kan komen of gewoon doordat de putjes er al zaten. Dit was wel de plek waar wat meer lijm zat, vandaar dat ik het de volgende keer met wat minder lijm ga proberen. Als dit werkt, is het een wel heel eenvoudige oplossing voor vullen van haast onzichtbare naadjes.
79. Waarom ik toch twijfel is, dat ik vervolgens met enkel een schuurstick een soortgelijk resultaat bereikte. Op de volgende foto zit alles dicht en zo te zien en te voelen volkomen naadloos. De reden dat dit zo goed dicht zit is overigens wél weer liquid poly: ik had beide helften goed ingesmeerd met die lijm en daarna buitengewoon stevig tegen elkaar aangedrukt. Hoe meer je ze tegen elkaar aandrukt, des te groter wordt de massadichtheid op de gelijmde plek.
Dat hard vastdrukken (en daarna met klemmetjes vastzetten) is dus sowieso een effectieve oplossing.
Totaal bestede tijd tot nu toe: 34 uur