Beste mensen, deze kit is helaas nog niet klaar, maar sommigen (diegenen die mij ook volgen op FB, alsook diegenen die mijn houtbouw begonnen te volgen waren vorig jaar) weten dat ik sedert april vorig jaar enkele serieuze klappen heb gekregen.
Ik zal even kort samenvatten :
- vader had na aanraden van de huisarts een routine onderzoek laten doen naar darmk*nker omdat dat blijkbaar in onze familie zit,
- uitslag van het onderzoek : positief...
- volgende stap : lichte chemo om de medische ingreep minder zwaar te maken...
-eerste stap daartoe... inbrengen van een portaalcatheter aka "Portacath"....
-drie dagen na het inbrengen van die verrekte catheter stort mijn vader in...
- wat volgt is een lijdensweg inclusief meer dan drie maanden coma... stoma...
- rond november, blijkt vader sterker dan die verrekte ziekenhuisbacterien en mag hij naar huis terug,
Mei 2018 ... pa mag terug het ziekenhuis in om de stoma dicht te maken... twee dagen later alweer op IC met slechte vooruitzichten...
Mam... mijn moeder dus, bezorgd zoals altijd, en zelf niet in staat om met een wagen te rijden, laat zicht iedere dag door mij, of door haar jongere broer, of door mijn twee nichtjes vervoeren.
Goed nieuws pa is beter, mag terug naar huis.
Mam hoest al een hele tijd.... "Ma ga toch eens naar de dokter".... "Ach je weet toch dat ik ieder jaar rond deze tijd een lange bronchitis heb"...
18 juni, mam wordt opgenomen in het ziekenhuis... ik heb de late shift en kan dus niet op bezoek, maar geen nood, de 22ste ben ik vrij en de kinderen ook, dus gaan we vrijdag de 22ste wel allemaal op bezoek bij oma in het ziekenhuis...
- donderdag 21 juni 19u05, ik ben aan het werk, en krijg net de opdracht om een trein op de duwen naar een drukke kaai... mij gsm gaat, normaal gezien neem ik geen gesprekken op als ik aan het werk ben, maar ik zie op mijn schermpje dat het pa is die mij belt... hij weet dat ik aan het werk ben, dus moet het wel dringend zin...
Zijn woorden : "Dany, ze hebben net gebeld van de kliniek.... moeder is dood..."
Weet je, wat het meest doorweegt in dit geval... je bereid je voor op het ergste voor je vader, dan is er eindelijk hoop... en dan steekt het lot je een dolk in de rug en neemt je moeder in enkele dagen van je weg