Knap hoor Roy, al dat werk in zo korte tijd. Fraaie Halb Kette !!
Forum Groepsbouw Sd.kfz 250/9 Tamiya 1/35 [DONE]
- Onderwerp starter Roy vd M.
- Startdatum
Inhoud van deze post:
- De laatste loodjes
- How-to: scharniertjes maken
- Eindoordeel over deze weekendbouw
- Tamiya
- Eindfoto's
Dank allemaal voor jullie aanmoedigingen en leuke reacties, dat maakte de bouw alleen al de moeite waard!
@StevenVD: dat wist ik niet, kun je dat eens toelichten? Kon er dus op twee verschillende manieren worden gestuurd?
De laatste loodjes...
Zo zagen de laatste loodjes eruit:
30. Zoals Erwin al aangaf, had wat dieptewerking de roosters geen kwaad gedaan. Normaal gesproken had ik ze kunnen scratchen maar daar was nu echt geen tijd voor. Ik heb ze een oliewash gegeven waarna ik met een tippy de overtollige verf heb weggehaald.
31. Met een houten prikkertje heb ik de randen en hoeken schoongemaakt.
32. Met de latere verwering wordt het bovengetoonde effect afgezwakt, maar er was helaas echt geen tijd om de wash nog een keer te doen.
Tijd voor de olieverwering. Hele kleine stipjes olieverf op de plekken waar bepaalde kleuren min of meer hoorden.
33. Dan met een minimum aan white spirit (doekje niet alleen deppen maar ook echt droogdrukken tussen duim en wijsvinger in) met plat penseel inwerken in het model. Achteraan was het wel een bloedbad, dat moest later hersteld worden met andere olieverf. Ik heb in totaal denk ik wel drie kwartier lopen borstelen.
34. Weer even verder:
En zo ging het nog wel even door.
De verdere verwering bestond uit het aanbrengen van streaking grime (regendruppelstrijkjes), op een paar plekken roestvlekken en een stoflaag. Die bestaat uit een laagje Tamiya Buff en daarbovenop een laagje Tamiya flat earth.
35. De wieltjes zijn vervolgens allemaal met modderspetters bespat. Bij montage bleek dat de wielen van een sd.kfz 250/9 zonder uitzondering niet één maar twee kanten hebben. Om die reden moest ik terug naar de modderspuitinstallatie om ook de andere kant van de wieltjes nog te doen. Voor het maken van de modder heb ik AK15 / AK17 en plaster gebruikt. Opgebracht met airbrush-lucht en een penseel.
36. Natuurlijk kreeg ook de onderzijde van het voertuig een modderbehandeling, en wel een droge (lichte) laag en een (vochtige) donkere laag. Ook de -zeer fragiele- tracks kregen een laagje modder aan de buitenzijde. De binnenkant kreeg een laag Vallejo air gun metal.
Het laatste uur was ontzettend stressvol, zelfs paniekerig. Ik moest en zou het ding afkrijgen maar de tracks wilden maar niet lukken. Uiteindelijk is het nét gelukt.
How-to: scharniertjes maken
Let op: betere scharniertjes (met als basis het onderstaande stappenplan) maak je door even te kijken naar deze post.
Zoals beloofd hierbij een kleine how-to voor het maken van scharnieren. Dit moest tijdens het weekend zelf omdat we alleen mochten scratchen wat er in de doos incidenteel ontbrak. Daar was in dit geval geen sprake van, Tamiya biedt je de keuze om de motorkapluikjes en het deurtje achterin open of dicht te monteren, maar dan is het niet beweeglijk. Ik vond dit zonde. Had ik meer tijd gehad, dan had ik ook scharniertjes gemaakt voor de koepelkleppen (helemaal bovenop, met de roosters).
Stap 1 is het maken van de bevestigingsstripjes (de platte delen van de scharnieren). Elk scharnier heeft er twee. Omdat er drie luikjes zijn en dus zes scharniertjes, moesten er 12 gemaakt worden. Ik heb een stukje messing strip van 0,5 millimeter of zo afgesneden van messing plaat. Het is belangrijk om de strip overal even breed te houden. Vervolgens maak ik er een zigzag-dingetje van. Steeds met een pincet buigen in Z-vorm:
Stap 2 is het doorknippen (ook kan: heen en weer buigen totdat het los raakt) van die stukjes.
Stap 3 behelst het buigen van die stukjes, precies op de helft. Dit kan ook met het pincet. Maak er 90 graden-hoekjes van.
Stap 4: je pakt een stuk 0,4mm. koperdraad en zet daar een stukje messing tegenaan. Je buigt het stukje messing samen en met een mesje druk je de messing strak om het koperdraad (niet té strak, dan beweegt het niet meer). Dit gaat heel makkelijk als je een harde ondergrond hebt. Vervolgens plak je het vast met een fractie secondenlijm.
Stap 5: je herhaalt stap 4, maar nu met een tegenoverliggend stripje messing. Let erop dat je het mesje aan de juiste kant drukt! Zo krijg je een 'vlinder' om koperdraad. Hier zijn er twee te zien:
Stap 6: je knipt het koperdraad aan één kant een paar millimeter van de 'vlinder' af. Dan schuur je de kop van het koperdraad mooi plat.
Stap 7: je pakt een punch & die-set en wat dunne plasticard strip. Je slaat (of: drukt) een aantal 0,8mm.-schijfjes uit de strip. Als je geen punch & die hebt, kun je ook een stukje Evergreen 0,6mm rod met een scherp mesje afsnijden. Uiteindelijk heb je per scharnier twee schijfjes nodig.
Stap 8: je plakt met een druppel secondenlijm het schijfje aan de kop van de koperdraad vast. Zorg ervoor dat er zo weinig mogelijk secondenlijm op de lengte van het koperdraad zit.
Stap 9: je schuift de twee 'vlinder'-onderdelen helemaal tegen het plastic schijfje aan.
Stap 10: je pakt een arterieklem (!) en zet die op het messing stripje dat het verst van het plastic schijfje af zit. Daarmee klem je het vast zodat het niet van het koperdraad af kan vallen.
Stap 11: je knipt het koperdraad af tot bijna aansluitend aan laatstgenoemd stukje messing. Hou wat speling voor de secondenlijm, je wilt niet dat het messing in aanraking komt met de secondenlijm. Hou ook wat speling voor het plat vijlen van de volgende stap.
Stap 12: vijl ook weer deze kant van het koper plat, zodat er gripvlak is voor de plasticard.
Stap 13: je drukt een tweede schijfje plasticard met een klein beetje secondenlijm tegen de kop van het koper. En klaar!
Zo ziet het eindresultaat eruit:
De uiteindelijke grootte van de scharnieren zal ongeveer schaalgetrouw zijn, want ze zijn even groot als de scharnieren die Tamiya had gemonteerd en die eraf gesneden zijn.
Hopelijk heeft iemand hier iets aan. Het kostte mij 2 uur en drie kwartier voor 6 scharniertjes, maar misschien dat het met deze prefab how-to iets sneller zou kunnen.
Eindoordeel over deze weekendbouw
Mijn eerste idee voor zo'n snelle bouw was om 'm af te ronden binnen 24 uur. Dat zou betekenen, dat er 24 uur achter elkaar gebouwd zou worden. Er stond een Hawker Hurricane op het programma, schaal 1/48. Dit zou binnen 24 uur prima mogelijk zijn, dacht ik. Toen het forumbestuur besloot om zo'n snel bouwproject wel door te laten gaan maar dan de 24 uursgrens op te rekken naar 50 uur, probeerde ik de grens op te zoeken. Ik wilde voor mezelf bewijzen dat het mogelijk was dat ik een model compleet met interieur en enigszins verweerd, weer te geven. Daarbij zou ik enkele visueel belangrijke verweringsmethoden gebruiken.
Wat heb ik mij ontzettend vergist in de planning! Ik zou beide dagen 7 of 8 uur kunnen slapen. Uiteindelijk blijkt dat ik het hele weekend 4 uur heb geslapen en dat ik de rest heb moeten bouwen om mijn volstrekt onrealistische planningsschema bij te kunnen benen. Ik heb dan ook 46 uur aan dit model gewerkt. Ik ben daar niet trots op en de bedoeling is ook niet om 'beter' te willen zijn dan een ander (anders had ik ook niet toegegeven dat ik zoveel tijd heb besteed) maar wilde gewoon zelf het uiterste uit mezelf en uit dit weekend halen.
Daarbij wilde ik het ook goed doen, zoals primen, een paar washes, de motor verweren, modder in twee kleurentinten, stof in twee kleurentinten, et cetera.
Het was geen wedstrijd, dat was het vanaf het begin niet. En ik denk dat het daarom zo leuk was. We hoefden ons geen zorgen te maken om details, om competitie, we wilden allemaal elkaar naar de finish helpen. Maar eerlijk gezegd ervoer ik het op een enkel punt wel als een wedstrijd en die was tegen de klok: hoe kon ik zoveel mogelijk bereiken binnen zo kort mogelijke tijd! Een paar keer heb ik genoemd dat het heel moeilijk zou worden en tot op het laatst was het me niet duidelijk of ik het af zou kunnen ronden. Om 21:55u. moesten er nog 8 onderdelen worden bevestigd: de trekkabel, de twee voelertjes vooraan, de twee koepelluikjes, de koepelluikscharnieren en de houweel. Met trillende handjes zat ik alles te bevestigen. Uiteindelijk lukte het me niet om de tracks goed te krijgen wegens het te fragiele systeem in combinatie met stukjes prikkertjeshout in de holtes van de wielen die er eerst uitgepulkt moesten worden in combinatie met een afgebroken naafje bij het achterste wiel links. Ik had dat niet eerder opgemerkt.
Door de geweldige sfeer op het forum, het voor mij (op de rupsband na) zeer bevredigende resultaat, het feit dat ik hier erg veel van heb geleerd en het ongelooflijke simpele feit dat hier nu een gereed voertuigje klaar staat, 'volledig' verweerd en al, MET interieur en MET scharnierende luikjes en deurtje, is dit weekend voor mij zeer geslaagd. Het is voor mij ZEKER voor herhaling vatbaar. Mijn eindoordeel voor de weekendbouw: 10 out of 10.
Tamiya
Wow... hoe de ingenieurs van Tamiya in 1979, zonder geavanceerde computers, een kit zoals deze konden ontwerpen, is mij een groot raadsel. De pasvorm is perfect, echt perfect, en zelfs nog beter dan die van Revell-kitjes van nu hoewel die pasvorm de laatste jaren alom wordt geprezen. Er is gewoon in het geheel geen te vullen naad tussen de twee hoofdonderdelen van de romp. Er is legio detail, ook binnenin en ook op plekken die je niet meer terug ziet.
De wielen zijn in stand verstelbaar, de koepel draait (samen met het koepelinterieur, ook als het kanon en de MG34 naar boven gericht staat), de motorkapjes, achterdeur en koepelklepjes zijn open- of dicht te bouwen (zonder gebruik van de scharniertjes dus) en er zijn nauwelijks gietnaden te zien.
Er zijn drie uitvoeringen beschikbaar waar je uit kunt kiezen. De decals zijn van goede kwaliteit. Photo etch-look wordt verkregen door een stukje 'rooster'-stof. En dan heb ik het nog niet eens over het figuurtje dat erbij wordt geleverd en dat er ook erg goed uitziet. Als ik naar de inhoud van de sprues kijk (wat er overgebleven is) zie ik nog:
- een verrekijker;
- een holster voor een Mauser;
- twee machinegeweren;
- een stand voor een machinegeweer;
- drie geweren;
- de twee ongebruikte koplampen met verduisteraars.
In totaal krijg je dus nog vijf wapens erbij. Ik denk dat deze kunnen worden gebruikt door de luikjes open te maken en ze daar te positioneren.
Als ik dan mijn best moet doen om zwakke punten te zoeken, zou ik gaan voor de tracks (die zijn erg zwak, maar misschien als je de bouwvolgorde van de kit aanhoudt dat het beter werkt), sommige attributen die aan de spatborden vast zitten (hadden ze beter los kunnen doen) en vlampijp (zijn ze vergeten). Voor de rest is de kit grandioos en een genot om te bouwen. Deze 36 jaar oude Tamiya-set is, denk ik, stukken beter dan de gemiddelde kit die momenteel wordt geproduceerd.
De eindfoto's, genomen van buiten
Zo, straks eens alle threads van deze weekendbouw rustig doornemen
- De laatste loodjes
- How-to: scharniertjes maken
- Eindoordeel over deze weekendbouw
- Tamiya
- Eindfoto's
Dank allemaal voor jullie aanmoedigingen en leuke reacties, dat maakte de bouw alleen al de moeite waard!
@StevenVD: dat wist ik niet, kun je dat eens toelichten? Kon er dus op twee verschillende manieren worden gestuurd?
De laatste loodjes...
Zo zagen de laatste loodjes eruit:
30. Zoals Erwin al aangaf, had wat dieptewerking de roosters geen kwaad gedaan. Normaal gesproken had ik ze kunnen scratchen maar daar was nu echt geen tijd voor. Ik heb ze een oliewash gegeven waarna ik met een tippy de overtollige verf heb weggehaald.
31. Met een houten prikkertje heb ik de randen en hoeken schoongemaakt.
32. Met de latere verwering wordt het bovengetoonde effect afgezwakt, maar er was helaas echt geen tijd om de wash nog een keer te doen.
Tijd voor de olieverwering. Hele kleine stipjes olieverf op de plekken waar bepaalde kleuren min of meer hoorden.
33. Dan met een minimum aan white spirit (doekje niet alleen deppen maar ook echt droogdrukken tussen duim en wijsvinger in) met plat penseel inwerken in het model. Achteraan was het wel een bloedbad, dat moest later hersteld worden met andere olieverf. Ik heb in totaal denk ik wel drie kwartier lopen borstelen.
34. Weer even verder:
En zo ging het nog wel even door.
De verdere verwering bestond uit het aanbrengen van streaking grime (regendruppelstrijkjes), op een paar plekken roestvlekken en een stoflaag. Die bestaat uit een laagje Tamiya Buff en daarbovenop een laagje Tamiya flat earth.
35. De wieltjes zijn vervolgens allemaal met modderspetters bespat. Bij montage bleek dat de wielen van een sd.kfz 250/9 zonder uitzondering niet één maar twee kanten hebben. Om die reden moest ik terug naar de modderspuitinstallatie om ook de andere kant van de wieltjes nog te doen. Voor het maken van de modder heb ik AK15 / AK17 en plaster gebruikt. Opgebracht met airbrush-lucht en een penseel.
36. Natuurlijk kreeg ook de onderzijde van het voertuig een modderbehandeling, en wel een droge (lichte) laag en een (vochtige) donkere laag. Ook de -zeer fragiele- tracks kregen een laagje modder aan de buitenzijde. De binnenkant kreeg een laag Vallejo air gun metal.
Het laatste uur was ontzettend stressvol, zelfs paniekerig. Ik moest en zou het ding afkrijgen maar de tracks wilden maar niet lukken. Uiteindelijk is het nét gelukt.
How-to: scharniertjes maken
Let op: betere scharniertjes (met als basis het onderstaande stappenplan) maak je door even te kijken naar deze post.
Zoals beloofd hierbij een kleine how-to voor het maken van scharnieren. Dit moest tijdens het weekend zelf omdat we alleen mochten scratchen wat er in de doos incidenteel ontbrak. Daar was in dit geval geen sprake van, Tamiya biedt je de keuze om de motorkapluikjes en het deurtje achterin open of dicht te monteren, maar dan is het niet beweeglijk. Ik vond dit zonde. Had ik meer tijd gehad, dan had ik ook scharniertjes gemaakt voor de koepelkleppen (helemaal bovenop, met de roosters).
Stap 1 is het maken van de bevestigingsstripjes (de platte delen van de scharnieren). Elk scharnier heeft er twee. Omdat er drie luikjes zijn en dus zes scharniertjes, moesten er 12 gemaakt worden. Ik heb een stukje messing strip van 0,5 millimeter of zo afgesneden van messing plaat. Het is belangrijk om de strip overal even breed te houden. Vervolgens maak ik er een zigzag-dingetje van. Steeds met een pincet buigen in Z-vorm:
Stap 2 is het doorknippen (ook kan: heen en weer buigen totdat het los raakt) van die stukjes.
Stap 3 behelst het buigen van die stukjes, precies op de helft. Dit kan ook met het pincet. Maak er 90 graden-hoekjes van.
Stap 4: je pakt een stuk 0,4mm. koperdraad en zet daar een stukje messing tegenaan. Je buigt het stukje messing samen en met een mesje druk je de messing strak om het koperdraad (niet té strak, dan beweegt het niet meer). Dit gaat heel makkelijk als je een harde ondergrond hebt. Vervolgens plak je het vast met een fractie secondenlijm.
Stap 5: je herhaalt stap 4, maar nu met een tegenoverliggend stripje messing. Let erop dat je het mesje aan de juiste kant drukt! Zo krijg je een 'vlinder' om koperdraad. Hier zijn er twee te zien:
Stap 6: je knipt het koperdraad aan één kant een paar millimeter van de 'vlinder' af. Dan schuur je de kop van het koperdraad mooi plat.
Stap 7: je pakt een punch & die-set en wat dunne plasticard strip. Je slaat (of: drukt) een aantal 0,8mm.-schijfjes uit de strip. Als je geen punch & die hebt, kun je ook een stukje Evergreen 0,6mm rod met een scherp mesje afsnijden. Uiteindelijk heb je per scharnier twee schijfjes nodig.
Stap 8: je plakt met een druppel secondenlijm het schijfje aan de kop van de koperdraad vast. Zorg ervoor dat er zo weinig mogelijk secondenlijm op de lengte van het koperdraad zit.
Stap 9: je schuift de twee 'vlinder'-onderdelen helemaal tegen het plastic schijfje aan.
Stap 10: je pakt een arterieklem (!) en zet die op het messing stripje dat het verst van het plastic schijfje af zit. Daarmee klem je het vast zodat het niet van het koperdraad af kan vallen.
Stap 11: je knipt het koperdraad af tot bijna aansluitend aan laatstgenoemd stukje messing. Hou wat speling voor de secondenlijm, je wilt niet dat het messing in aanraking komt met de secondenlijm. Hou ook wat speling voor het plat vijlen van de volgende stap.
Stap 12: vijl ook weer deze kant van het koper plat, zodat er gripvlak is voor de plasticard.
Stap 13: je drukt een tweede schijfje plasticard met een klein beetje secondenlijm tegen de kop van het koper. En klaar!
Zo ziet het eindresultaat eruit:
De uiteindelijke grootte van de scharnieren zal ongeveer schaalgetrouw zijn, want ze zijn even groot als de scharnieren die Tamiya had gemonteerd en die eraf gesneden zijn.
Hopelijk heeft iemand hier iets aan. Het kostte mij 2 uur en drie kwartier voor 6 scharniertjes, maar misschien dat het met deze prefab how-to iets sneller zou kunnen.
Eindoordeel over deze weekendbouw
Mijn eerste idee voor zo'n snelle bouw was om 'm af te ronden binnen 24 uur. Dat zou betekenen, dat er 24 uur achter elkaar gebouwd zou worden. Er stond een Hawker Hurricane op het programma, schaal 1/48. Dit zou binnen 24 uur prima mogelijk zijn, dacht ik. Toen het forumbestuur besloot om zo'n snel bouwproject wel door te laten gaan maar dan de 24 uursgrens op te rekken naar 50 uur, probeerde ik de grens op te zoeken. Ik wilde voor mezelf bewijzen dat het mogelijk was dat ik een model compleet met interieur en enigszins verweerd, weer te geven. Daarbij zou ik enkele visueel belangrijke verweringsmethoden gebruiken.
Wat heb ik mij ontzettend vergist in de planning! Ik zou beide dagen 7 of 8 uur kunnen slapen. Uiteindelijk blijkt dat ik het hele weekend 4 uur heb geslapen en dat ik de rest heb moeten bouwen om mijn volstrekt onrealistische planningsschema bij te kunnen benen. Ik heb dan ook 46 uur aan dit model gewerkt. Ik ben daar niet trots op en de bedoeling is ook niet om 'beter' te willen zijn dan een ander (anders had ik ook niet toegegeven dat ik zoveel tijd heb besteed) maar wilde gewoon zelf het uiterste uit mezelf en uit dit weekend halen.
Daarbij wilde ik het ook goed doen, zoals primen, een paar washes, de motor verweren, modder in twee kleurentinten, stof in twee kleurentinten, et cetera.
Het was geen wedstrijd, dat was het vanaf het begin niet. En ik denk dat het daarom zo leuk was. We hoefden ons geen zorgen te maken om details, om competitie, we wilden allemaal elkaar naar de finish helpen. Maar eerlijk gezegd ervoer ik het op een enkel punt wel als een wedstrijd en die was tegen de klok: hoe kon ik zoveel mogelijk bereiken binnen zo kort mogelijke tijd! Een paar keer heb ik genoemd dat het heel moeilijk zou worden en tot op het laatst was het me niet duidelijk of ik het af zou kunnen ronden. Om 21:55u. moesten er nog 8 onderdelen worden bevestigd: de trekkabel, de twee voelertjes vooraan, de twee koepelluikjes, de koepelluikscharnieren en de houweel. Met trillende handjes zat ik alles te bevestigen. Uiteindelijk lukte het me niet om de tracks goed te krijgen wegens het te fragiele systeem in combinatie met stukjes prikkertjeshout in de holtes van de wielen die er eerst uitgepulkt moesten worden in combinatie met een afgebroken naafje bij het achterste wiel links. Ik had dat niet eerder opgemerkt.
Door de geweldige sfeer op het forum, het voor mij (op de rupsband na) zeer bevredigende resultaat, het feit dat ik hier erg veel van heb geleerd en het ongelooflijke simpele feit dat hier nu een gereed voertuigje klaar staat, 'volledig' verweerd en al, MET interieur en MET scharnierende luikjes en deurtje, is dit weekend voor mij zeer geslaagd. Het is voor mij ZEKER voor herhaling vatbaar. Mijn eindoordeel voor de weekendbouw: 10 out of 10.
Tamiya
Wow... hoe de ingenieurs van Tamiya in 1979, zonder geavanceerde computers, een kit zoals deze konden ontwerpen, is mij een groot raadsel. De pasvorm is perfect, echt perfect, en zelfs nog beter dan die van Revell-kitjes van nu hoewel die pasvorm de laatste jaren alom wordt geprezen. Er is gewoon in het geheel geen te vullen naad tussen de twee hoofdonderdelen van de romp. Er is legio detail, ook binnenin en ook op plekken die je niet meer terug ziet.
De wielen zijn in stand verstelbaar, de koepel draait (samen met het koepelinterieur, ook als het kanon en de MG34 naar boven gericht staat), de motorkapjes, achterdeur en koepelklepjes zijn open- of dicht te bouwen (zonder gebruik van de scharniertjes dus) en er zijn nauwelijks gietnaden te zien.
Er zijn drie uitvoeringen beschikbaar waar je uit kunt kiezen. De decals zijn van goede kwaliteit. Photo etch-look wordt verkregen door een stukje 'rooster'-stof. En dan heb ik het nog niet eens over het figuurtje dat erbij wordt geleverd en dat er ook erg goed uitziet. Als ik naar de inhoud van de sprues kijk (wat er overgebleven is) zie ik nog:
- een verrekijker;
- een holster voor een Mauser;
- twee machinegeweren;
- een stand voor een machinegeweer;
- drie geweren;
- de twee ongebruikte koplampen met verduisteraars.
In totaal krijg je dus nog vijf wapens erbij. Ik denk dat deze kunnen worden gebruikt door de luikjes open te maken en ze daar te positioneren.
Als ik dan mijn best moet doen om zwakke punten te zoeken, zou ik gaan voor de tracks (die zijn erg zwak, maar misschien als je de bouwvolgorde van de kit aanhoudt dat het beter werkt), sommige attributen die aan de spatborden vast zitten (hadden ze beter los kunnen doen) en vlampijp (zijn ze vergeten). Voor de rest is de kit grandioos en een genot om te bouwen. Deze 36 jaar oude Tamiya-set is, denk ik, stukken beter dan de gemiddelde kit die momenteel wordt geproduceerd.
De eindfoto's, genomen van buiten
Zo, straks eens alle threads van deze weekendbouw rustig doornemen
Laatst bewerkt:
D
DAMNbelgium
Guest
Super resultaat! 
Mijn complimenten Roy en dit als tussendoortje fijn afwerking en mooie schilderwerken. ...
@Damnbelgium, @Debart, @Swa, @Erwin, @Danny, @PeiperJ: hartelijk dank voor de leuke commentaren!
@Erwin: ja ik kon het toch niet laten om te beschrijven en tonen wat ik aan het doen was... gewoontedier he
@PeiperJ: ik zal hem zeker meenemen, hopelijk valt 'ie in het echt niet tegen
Nog wat weetjes over het voertuig:
- Ik ben vergeten om een antenne te maken en bevestigen. Hmm!!
- Deze 250/9 behoorde tot de 23e panzerdivisie en wordt getoond zoals 'ie ergens in 1944 rondreed. Het Eiffeltoren-embleempje voorop en achterop is gebaseerd op de plek waar deze divisie werd opgericht: in Frankrijk. Daar was de divisie het eerste jaar actief. In 1942 vertrok de 23e panzerdivisie richting het oostfront waar het bijna de hele rest van de oorlog actief bleef.
Waar het tweede symbool, de pijl met het streepje erdoor, voor staat weet ik niet. Het lijkt een beetje op het symbool voor 'mannelijk' maar ik weet niet of het daar iets mee te maken heeft.
- Dit zal het enige (half)rupsvoertuig uit de recente geschiedenis van de modelbouw zijn met allemaal gele wielen én met beide spatschermen volledig intact. Het is tegenwoordig mode om tanks of halftracks te maken waarbij ten minste één wiel een heel andere kleur heeft, bijvoorbeeld primer rood of donkerblauw, omdat dat wiel van een ander voertuig is afgehaald. Of om delen van spatschermen af te slopen. Bij vliegtuigmodelbouw worden soms metaalpanelen 'vervangen' door ander gekleurde. Ik vraag me af hoe vaak dit in de praktijk voorkwam. Hoe dan ook, heb ik er bewust voor gekozen om daar in dit geval niet aan mee te doen. Dit is overigens niet vervelend bedoeld naar diegenen die het wél hebben gedaan, sowieso bouwt ieder vanuit zijn eigen voorkeuren en ik vind het prachtig om te zien, andere kleur wiele of niet, als het maar goed is afgewerkt.
@Erwin: ja ik kon het toch niet laten om te beschrijven en tonen wat ik aan het doen was... gewoontedier he
@PeiperJ: ik zal hem zeker meenemen, hopelijk valt 'ie in het echt niet tegen
Nog wat weetjes over het voertuig:
- Ik ben vergeten om een antenne te maken en bevestigen. Hmm!!
- Deze 250/9 behoorde tot de 23e panzerdivisie en wordt getoond zoals 'ie ergens in 1944 rondreed. Het Eiffeltoren-embleempje voorop en achterop is gebaseerd op de plek waar deze divisie werd opgericht: in Frankrijk. Daar was de divisie het eerste jaar actief. In 1942 vertrok de 23e panzerdivisie richting het oostfront waar het bijna de hele rest van de oorlog actief bleef.
Waar het tweede symbool, de pijl met het streepje erdoor, voor staat weet ik niet. Het lijkt een beetje op het symbool voor 'mannelijk' maar ik weet niet of het daar iets mee te maken heeft.
- Dit zal het enige (half)rupsvoertuig uit de recente geschiedenis van de modelbouw zijn met allemaal gele wielen én met beide spatschermen volledig intact. Het is tegenwoordig mode om tanks of halftracks te maken waarbij ten minste één wiel een heel andere kleur heeft, bijvoorbeeld primer rood of donkerblauw, omdat dat wiel van een ander voertuig is afgehaald. Of om delen van spatschermen af te slopen. Bij vliegtuigmodelbouw worden soms metaalpanelen 'vervangen' door ander gekleurde. Ik vraag me af hoe vaak dit in de praktijk voorkwam. Hoe dan ook, heb ik er bewust voor gekozen om daar in dit geval niet aan mee te doen. Dit is overigens niet vervelend bedoeld naar diegenen die het wél hebben gedaan, sowieso bouwt ieder vanuit zijn eigen voorkeuren en ik vind het prachtig om te zien, andere kleur wiele of niet, als het maar goed is afgewerkt.
In deze post beschrijf ik in een stappenplan hoe ik scharniertjes heb gemaakt. Zojuist kwam bij mij ineens de gedachte op dat dat nog simpeler en wellicht mooier had gekund, namelijk door in het midden (tussen de twee messingplaatjes) een schijfje te lijmen over het stukje koperdraad.
(Edit: zie in combinatie met deze post de volgende post, die het nog simpeler maakt).
In dat schijfje boor je dus een klein gaatje, je schuift het over het koperdraad, bevestigt het daar met een druppel secondenlijm of Gator Glue, en plaatst daar de twee messing plaatjes tegenaan (niet lijmen, of een van beide lijmen). Zo hoef je de 'dopjes' aan de uiteinden niet te maken. En op deze manier kun je ook mooier langere scharnieren met meerdere schakels maken (bijv. voor de motorkap van een klassieke auto zoals een T-Ford of van een klassieke vrachtwagen zoals een Opel Blitz).
(Op de afbeelding klikken, daarna nog een keer op de afbeelding klikken, voor een vergroting)
Voor een paar gebruikte techniekjes verwijs ik toch nog naar de eerdere post. Maar deze methode is dus simpeler, sneller en preciezer.
Hopelijk heeft iemand hier iets aan.
(Edit: zie in combinatie met deze post de volgende post, die het nog simpeler maakt).
In dat schijfje boor je dus een klein gaatje, je schuift het over het koperdraad, bevestigt het daar met een druppel secondenlijm of Gator Glue, en plaatst daar de twee messing plaatjes tegenaan (niet lijmen, of een van beide lijmen). Zo hoef je de 'dopjes' aan de uiteinden niet te maken. En op deze manier kun je ook mooier langere scharnieren met meerdere schakels maken (bijv. voor de motorkap van een klassieke auto zoals een T-Ford of van een klassieke vrachtwagen zoals een Opel Blitz).
(Op de afbeelding klikken, daarna nog een keer op de afbeelding klikken, voor een vergroting)
Voor een paar gebruikte techniekjes verwijs ik toch nog naar de eerdere post. Maar deze methode is dus simpeler, sneller en preciezer.
Hopelijk heeft iemand hier iets aan.
Laatst bewerkt:
Ha, het kan nóg simpeler eigenlijk. Dat schijfje kan worden weggelaten als je één van beide messing plaatjes vastlijmt aan het koperdraad. Zorg er dan wel voor dat er ten minste twee scharniertjes worden gebruikt en dat die worden gespiegeld, anders kunnen de scharniertjes alsnog van het koperdraad afschuiven.
Zo kun je dus een scharniertje bouwen met slechts 3 onderdeeltjes. Dit moet een kwestie zijn van 10 minuten per scharniertje...
Extreem logisch, maar toch zo veel tijd nodig om er op te komen....
Zo kun je dus een scharniertje bouwen met slechts 3 onderdeeltjes. Dit moet een kwestie zijn van 10 minuten per scharniertje...
Extreem logisch, maar toch zo veel tijd nodig om er op te komen....
Bedankt Roy ! erg nuttig.
enne, je zei:
scharnierend groetje
enne, je zei:
vergeleken bij de evolutie van ons mensen is die van dit scharnier toch vlot gegaan niet ?
scharnierend groetje