De film deed veel stof opwaaien en hij werd door sommigen gezien als een belediging van het christendom. Het einde van de film, een scène waarin slachtoffers van een massale kruisiging onder wie Eric Idle en de hoofdfiguur Brian (gespeeld door Graham Chapman) een komisch liedje zingen (Always Look on the Bright Side of Life) speelde bij die protesten een belangrijke rol.
Verschillende Britse gemeenten verboden aanvankelijk de vertoning van de film. Dat bleek echter weinig zoden aan de dijk te zetten, want mensen gingen naar gemeenten waar de film wel werd vertoond om hem daar te bekijken. In Ierland was de film gedurende acht jaar verboden, en in Noorwegen gedurende een jaar. Het Noorse verbod dreef de populariteit van de film in Zweden op, waar hij werd geadverteerd als "de film die zo grappig is dat de Noren hem verboden".
In Italië werd de film pas in 1990 voor het eerst uitgebracht.