Jammer, maar goed opgelost en op deze schaal hoedje af
1/72 1:72 Yokosuka Ginga (Hasegawa) (wip)
- Onderwerp starter Roy vd M.
- Startdatum
Roy, het is heel mooi dat je deze (en de andere openingen) uitboort, freest en dunner maakt en ja, ik zou het waarschijnlijk ook doen.
Maar als Hasegawa dit zou doen in een basis kit blijft dan wel de vraag of deze kit evengoed betaalbaar zou blijven voor de "normale" modelbouwer, zeg maar Jan Modaal die graag kits bouwt. Kits van Japanse toestellen liggen zo-wie-zo al minder in de markt (zeker voor ons Westerlingen) en als je dan nog al die zaken in je moule moet voorzien vrees ik toch dat de algemene kost te duur gaat worden.
Dit gezegd zijnde hoedje af voor je volharding ter opzoeking en herstelling van de schade na het afbreken en opzoeken van het koppelstuk. Waarschijnlijk was ikzelf teruggevallen op het basis item uit de kit.
Dank jullie wel Jan en Erwin.
@Erwin: in 9 van de 10 gevallen zou ik je gelijk geven. Maar nu Hasegawa een andere grotere inlaat wél heeft opengemaakt, kan ik me voorstellen dat ze deze aan de achterkant vergeten zijn. Het niveau van de kit is zo hoog, op die verkeerde vleugelstand na ongeveer foutloos; dan past dit niet in dat plaatje. Let wel, ik heb het alleen maar over de uitlaat van de oliekoeler he (die aangewezen door de buitenste pijltjes). Alle andere openingen, daarvan is het logisch dat ze dichtgegoten zijn. Maar ik ben vol lof over deze kit, een van de beste die ik ooit heb gebouwd denk ik.
Wat betreft het koppelstuk, daarvoor kent de kit geen equivalent... en om dan beide photo etch onderdelen weg te laten, daarvoor was ik inmiddels teveel verwend met het uitzicht
61. De motoren vol in zicht...
- Motoren: Alclad aluminium + klepstoterstangen Vallejo Model Air zilver + koelribben wash Abteilung 502 Dark Mud.
- Bougiekabel-leidingen: Vallejo Model Air German Dark Grey.
- Naven: Alclad steel + veroudering filter Abteilung 502 Snow White + details Vallejo Model Air Black, Dark Grey en Silver.
62. Met de kappen erop, worden de motoren al wat lastiger zichtbaar (binnenkant kappen Alclad polished aluminium + white aluminium oil canning).
63. ... en met dryfit propeller. Geen commentaar :lol:
64. Voordat ik de kappen erop ga zetten, nog één keer een feel good-dryfit
Deel van plezier in de modelbouw is toch dit detailwerk, ook al zie je er later weinig meer van. Ik heb ervan genoten. Voor degenen die deze prachtige kit gaan bouwen (ook zonder de photo etch ringleiding is het een geweldig uitziend blok)... zo'n opstelling als ware hij nog in de fabriek, half-geassembleerd, is erg aantrekkelijk. Hasegawa heeft de motor uit zoveel individuele stukjes gebouwd en zo goed gedetailleerd, dat dit tot de mogelijkheden behoort.
Bestede tijd: 41 uur.
@Erwin: in 9 van de 10 gevallen zou ik je gelijk geven. Maar nu Hasegawa een andere grotere inlaat wél heeft opengemaakt, kan ik me voorstellen dat ze deze aan de achterkant vergeten zijn. Het niveau van de kit is zo hoog, op die verkeerde vleugelstand na ongeveer foutloos; dan past dit niet in dat plaatje. Let wel, ik heb het alleen maar over de uitlaat van de oliekoeler he (die aangewezen door de buitenste pijltjes). Alle andere openingen, daarvan is het logisch dat ze dichtgegoten zijn. Maar ik ben vol lof over deze kit, een van de beste die ik ooit heb gebouwd denk ik.
Wat betreft het koppelstuk, daarvoor kent de kit geen equivalent... en om dan beide photo etch onderdelen weg te laten, daarvoor was ik inmiddels teveel verwend met het uitzicht
61. De motoren vol in zicht...
- Motoren: Alclad aluminium + klepstoterstangen Vallejo Model Air zilver + koelribben wash Abteilung 502 Dark Mud.
- Bougiekabel-leidingen: Vallejo Model Air German Dark Grey.
- Naven: Alclad steel + veroudering filter Abteilung 502 Snow White + details Vallejo Model Air Black, Dark Grey en Silver.
62. Met de kappen erop, worden de motoren al wat lastiger zichtbaar (binnenkant kappen Alclad polished aluminium + white aluminium oil canning).
63. ... en met dryfit propeller. Geen commentaar :lol:
64. Voordat ik de kappen erop ga zetten, nog één keer een feel good-dryfit
Deel van plezier in de modelbouw is toch dit detailwerk, ook al zie je er later weinig meer van. Ik heb ervan genoten. Voor degenen die deze prachtige kit gaan bouwen (ook zonder de photo etch ringleiding is het een geweldig uitziend blok)... zo'n opstelling als ware hij nog in de fabriek, half-geassembleerd, is erg aantrekkelijk. Hasegawa heeft de motor uit zoveel individuele stukjes gebouwd en zo goed gedetailleerd, dat dit tot de mogelijkheden behoort.
Bestede tijd: 41 uur.
Dank voor jullie reacties weer!
@Yvdp: ik moet zeggen dat ik dat landingsgestel niet meer zo had gebouwd, als ik deze bouw zou moeten overdoen. Dan zou ik gewoon de kit-onderdelen gebruiken...
65. Vleugels uitlijnen was moeilijk, ik denk dat ook daar een kleine oneffenheid in de kit zit. Maar uiteindelijk een voor mij genoegzaam resultaat. Daarbij liet wel het instrumentenpaneel los... precies, dat ding waar ik al zoveel moeite mee had om 'm op zijn plek te krijgen toen ik er nog wél enigszins goed bij kon. Het heeft me een uur gekost om het, in deze bijzonder lastige positie, alsnog op z'n plek te krijgen. Toen dat was gelukt, heb ik de achterzijde voor de zekerheid nog voorzien van een extra laagje secondenlijm.
In plaats van Maskol, heb ik tape gebruikt om de resterende stukjes ruit te bedekken.
66. De stabilo's zijn geplaatst en uitgelijnd ten opzichte van de vleugels.
Intussen is het werkschema op talloze fronten aangepast. De moeilijkste resterende volgordebepaling ziet op die van de verschillende kleuren (aluminium, groen en 'zwart'). Dat wordt nog even puzzelen. Maar op afplakwerkzaamheden na, is het vliegtuig klaar om te worden geprimed.
Bestede tijd: 46 uur.
@Yvdp: ik moet zeggen dat ik dat landingsgestel niet meer zo had gebouwd, als ik deze bouw zou moeten overdoen. Dan zou ik gewoon de kit-onderdelen gebruiken...
65. Vleugels uitlijnen was moeilijk, ik denk dat ook daar een kleine oneffenheid in de kit zit. Maar uiteindelijk een voor mij genoegzaam resultaat. Daarbij liet wel het instrumentenpaneel los... precies, dat ding waar ik al zoveel moeite mee had om 'm op zijn plek te krijgen toen ik er nog wél enigszins goed bij kon. Het heeft me een uur gekost om het, in deze bijzonder lastige positie, alsnog op z'n plek te krijgen. Toen dat was gelukt, heb ik de achterzijde voor de zekerheid nog voorzien van een extra laagje secondenlijm.
In plaats van Maskol, heb ik tape gebruikt om de resterende stukjes ruit te bedekken.
66. De stabilo's zijn geplaatst en uitgelijnd ten opzichte van de vleugels.
Intussen is het werkschema op talloze fronten aangepast. De moeilijkste resterende volgordebepaling ziet op die van de verschillende kleuren (aluminium, groen en 'zwart'). Dat wordt nog even puzzelen. Maar op afplakwerkzaamheden na, is het vliegtuig klaar om te worden geprimed.
Bestede tijd: 46 uur.
65. In de primer (Alclad Grey Microfiller & Primer, verdund met Mr Colour). Na het primen werd de body volledig geschuurd met korrel 1.500. Ik heb geprobeerd een foto te maken van het verschil (met het oog te zien), maar de camera pikte dat helaas niet op.
66. Vervolgens, het vliegtuig in z'n nachtjager-jasje. Had ook nog gekund.
67. Ah en waarom had ik ook alweer dat stappenplan gemaakt? Ik keek erop om te zien wat de volgende stap was, maar toen zag ik dat ik nog wat onderdeeltjes was vergeten. Dan maar alsnog.
68. De zwarte verf is extreem kleverig, dus elk stofdeeltje dat ook maar in de buurt komt wordt er haast naartoe gezogen. Op foto 66 leek de laklaag dan wel misschien strak, vooral op de vleugels, maar niets is minder waar. Overal stofjes, die eruit moesten worden geschuurd; ditmaal met korrel 2.500.
Op de foto onderaan zie je dat dit is gebeurd met de linker vleugel (op de foto rechts). Dat de laklaag hier lelijk van wordt is niet zo'n punt, er komen toch nog wat laagjes andere kleuren overheen. Dat zwart mag toch willekeurig.
69. En dan stijgt de spanning Start van de oil canning: Alclad semi matt aluminium (heb ik voor gekozen omdat ik polished aluminium toch teveel vond blinken) is in 'wolkjes' over de zwarte ondergrond gedrapeerd. Dus: airbrush erbij houden, triggeren heen en weer, als een soort mottling patroon maar dan à la grande. Zo krijg je een -atypische- preshading die straks onmiddellijk wordt gevolgd (na vernis) door postshading, echter op de al evenzeer ongebruikelijke wijze zoals eerder in het topic al een beetje getoond. Ik ben echt heel erg benieuwd...
Eerste oordeel is, dat de aluminium basisverflaag stofvrij tot stand is gekomen.
Bestede tijd: 51 uur.
66. Vervolgens, het vliegtuig in z'n nachtjager-jasje. Had ook nog gekund.
67. Ah en waarom had ik ook alweer dat stappenplan gemaakt? Ik keek erop om te zien wat de volgende stap was, maar toen zag ik dat ik nog wat onderdeeltjes was vergeten. Dan maar alsnog.
68. De zwarte verf is extreem kleverig, dus elk stofdeeltje dat ook maar in de buurt komt wordt er haast naartoe gezogen. Op foto 66 leek de laklaag dan wel misschien strak, vooral op de vleugels, maar niets is minder waar. Overal stofjes, die eruit moesten worden geschuurd; ditmaal met korrel 2.500.
Op de foto onderaan zie je dat dit is gebeurd met de linker vleugel (op de foto rechts). Dat de laklaag hier lelijk van wordt is niet zo'n punt, er komen toch nog wat laagjes andere kleuren overheen. Dat zwart mag toch willekeurig.
69. En dan stijgt de spanning
Start van de oil canning: Alclad semi matt aluminium (heb ik voor gekozen omdat ik polished aluminium toch teveel vond blinken) is in 'wolkjes' over de zwarte ondergrond gedrapeerd. Dus: airbrush erbij houden, triggeren heen en weer, als een soort mottling patroon maar dan à la grande. Zo krijg je een -atypische- preshading die straks onmiddellijk wordt gevolgd (na vernis) door postshading, echter op de al evenzeer ongebruikelijke wijze zoals eerder in het topic al een beetje getoond. Ik ben echt heel erg benieuwd... Eerste oordeel is, dat de aluminium basisverflaag stofvrij tot stand is gekomen.
Bestede tijd: 51 uur.
70. Afplakken.
71. Tamiya XF70.
72. En het begin van de oil canning (OC).
73. Je moet er echt dicht opzitten wil je het zien:
Zelfde foto maar dan ingezoomd:
74. Toen ben ik maar gaan slapen. Ik had gemengde gevoelens: het ziet er mooi uit, maar het is bija niet te zien. Anderzijds, is dat ook weer precies wat ik wil... realisme en geen overdreven effecten. Maar al die moeite die ik erin stop en dan is het toch niet goed zichtbaar... maar wederom anderzijds, het algehele plaatje van het vliegtuig is dan weer realistischer. Vergeleken met foto's die ook van afstand zijn genomen, klopt dit uiterlijk precies. Even een nachtje erover slapen en wachten wat Natasja erop te zeggen heeft. Die geeft teken- en kunstonderwijs en is vaak nog kritischer dan ikzelf.
Vandaag haar de kist laten zien en tot mijn lichte verbazing was ze erg enthousiast. 'Hoe heb je dat gedaan?' en 'Wow je ziet echt die vlakken' waren haar uitingen. En eigenlijk begin ook ikzelf er steeds beter aan te wennen. Waar ik gisteravond nog dacht 'ok ik doe de bovenkant wel maar de onderkant laat maar zitten, dat is alle moeite niet waard' daar begin ik weer te twijfelen. Ik heb vandaag 's wat meer contrast toegepast, dus iets meer wit bij de XF70.
Hieronder de OC in actie. Blij dat ik verschillende breedtes tape heb, anders wordt het weer zo'n gepriegel. Maar tape in de lengte doorsnijden had ook gekund.
75. Zo ziet het er bij daglicht uit.
76. Ik heb het uiterste deel van de vleugel met meer contrast voorzien van OC. Hier is het verschil goed te zien. Wat meehelpt is dat de vlakken hier groter moesten (want dat zijn ze op het echte vliegtuig ook). Natasja vindt dit deel mooier, want beter zichtbaar. Let wel, dit is onder de daglichtlamp, maar in werkelijkheid is het nog steeds alleen goed te zien als je erop focust.
Uiteindelijk zal ik beide bij elkaar brengen: vleugeldeel links zal ik willekeurig dotjes XF70 geven in het midden van de vakjes (evenzo de witte strook in het midden, daar ben ik wat te ver gegaan met m'n lichte kleur); en het vleugeldeel rechts zal ik nog willekeurig wat dotjes lichte kleur geven. Afplakwerk is voor geen van beide werkzaamheden nodig.
Zoom-in:
77. Intussen worden ook de laatste attributen niet vergeten. Droogtijd voor het een, werktijd voor het ander.
De bandjes krijgen Vallejo Model Air 57 (zwart) met een beetje wit, verhouding 20:1.
Wat de propellers betreft, dat was nog een zoektocht. Ik heb deze site gevonden en heb geprobeerd de kleur van de daar getoonde propeller na te bootsen. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op Vallejo Model Air 71.038 (camouflage brown) met 71.003 (scarlet red) in de verhouding 10:3.
De OC vraagt wel het uiterste van mijn oud compressortje, het wordt loeiheet aan het eind van de rit. Ik moet dus zo nu en dan pauze nemen (denk dat ik een nieuwe compressor ga kopen, olie moet eigenlijk worden bijgevuld maar ja... ik wil eigenlijk al langer een betere). Het is wel relaxed werken... omdat er zo fijne lijntjes worden gespoten, heb ik de spuitcabine niet nodig. Sterker nog, ik zit lekker met m'n airbrush onder de loeplamp te werken. Ook 's leuk
Bestede tijd: 58 uur.
71. Tamiya XF70.
72. En het begin van de oil canning (OC).
73. Je moet er echt dicht opzitten wil je het zien:
Zelfde foto maar dan ingezoomd:
74. Toen ben ik maar gaan slapen. Ik had gemengde gevoelens: het ziet er mooi uit, maar het is bija niet te zien. Anderzijds, is dat ook weer precies wat ik wil... realisme en geen overdreven effecten. Maar al die moeite die ik erin stop en dan is het toch niet goed zichtbaar... maar wederom anderzijds, het algehele plaatje van het vliegtuig is dan weer realistischer. Vergeleken met foto's die ook van afstand zijn genomen, klopt dit uiterlijk precies. Even een nachtje erover slapen en wachten wat Natasja erop te zeggen heeft. Die geeft teken- en kunstonderwijs en is vaak nog kritischer dan ikzelf.
Vandaag haar de kist laten zien en tot mijn lichte verbazing was ze erg enthousiast. 'Hoe heb je dat gedaan?' en 'Wow je ziet echt die vlakken' waren haar uitingen. En eigenlijk begin ook ikzelf er steeds beter aan te wennen. Waar ik gisteravond nog dacht 'ok ik doe de bovenkant wel maar de onderkant laat maar zitten, dat is alle moeite niet waard' daar begin ik weer te twijfelen. Ik heb vandaag 's wat meer contrast toegepast, dus iets meer wit bij de XF70.
Hieronder de OC in actie. Blij dat ik verschillende breedtes tape heb, anders wordt het weer zo'n gepriegel. Maar tape in de lengte doorsnijden had ook gekund.
75. Zo ziet het er bij daglicht uit.
76. Ik heb het uiterste deel van de vleugel met meer contrast voorzien van OC. Hier is het verschil goed te zien. Wat meehelpt is dat de vlakken hier groter moesten (want dat zijn ze op het echte vliegtuig ook). Natasja vindt dit deel mooier, want beter zichtbaar. Let wel, dit is onder de daglichtlamp, maar in werkelijkheid is het nog steeds alleen goed te zien als je erop focust.
Uiteindelijk zal ik beide bij elkaar brengen: vleugeldeel links zal ik willekeurig dotjes XF70 geven in het midden van de vakjes (evenzo de witte strook in het midden, daar ben ik wat te ver gegaan met m'n lichte kleur); en het vleugeldeel rechts zal ik nog willekeurig wat dotjes lichte kleur geven. Afplakwerk is voor geen van beide werkzaamheden nodig.
Zoom-in:
77. Intussen worden ook de laatste attributen niet vergeten. Droogtijd voor het een, werktijd voor het ander.
De bandjes krijgen Vallejo Model Air 57 (zwart) met een beetje wit, verhouding 20:1.
Wat de propellers betreft, dat was nog een zoektocht. Ik heb deze site gevonden en heb geprobeerd de kleur van de daar getoonde propeller na te bootsen. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op Vallejo Model Air 71.038 (camouflage brown) met 71.003 (scarlet red) in de verhouding 10:3.
De OC vraagt wel het uiterste van mijn oud compressortje, het wordt loeiheet aan het eind van de rit. Ik moet dus zo nu en dan pauze nemen (denk dat ik een nieuwe compressor ga kopen, olie moet eigenlijk worden bijgevuld maar ja... ik wil eigenlijk al langer een betere). Het is wel relaxed werken... omdat er zo fijne lijntjes worden gespoten, heb ik de spuitcabine niet nodig. Sterker nog, ik zit lekker met m'n airbrush onder de loeplamp te werken. Ook 's leuk
Bestede tijd: 58 uur.
Het effect is inderdaad leuk/mooi en een knap geduld werkje. Het werk is nog niet klaar uiteraard maar vind de tip van de vleugel overdone (op mijn monitor) vind het gedeelte wat naar de romp loopt een stuk mooier om te zien. Vind twee keer kijken om het een keer te zien het interessants.
Ron, je zegt heel treffende 'op mijn monitor'. Ik heb mijn uiterste best gedaan om juist de beste hoek te vinden om het contrast het beste te tonen, maar in werkelijkheid is zelfs het uiterste deel enkel te zien als je goed je best doet en focust. Ik snap wel heel goed wat je bedoelt en ik heb een fotootje en een filmpje gemaakt om te tonen wat ik bedoel. En dan nóg zie ik op de film dingen die ik met mijn eigen ogen niet zie. Kwestie van dat de camera preciezer kan focussen denk ik.
https://www.youtube.com/watch?v=lyfMUBTz6KQ
Ben erg blij met je laatste opmerking trouwens, dat biedt me een nieuw inzicht in hoe er naar kan worden gekeken.
Ben erg blij met je laatste opmerking trouwens, dat biedt me een nieuw inzicht in hoe er naar kan worden gekeken.
Sterk, bij mij is het contrast en de vlakken goed te zien. de reflectie van je lampen is het enige wat een beetje stoort, en het feit dat er een satijnen glans is die een deel van het detail opslokt.
Hoedje af voor je spuitkunsten.
Hoedje af voor je spuitkunsten.
Dank je wel Jan. Laatste stap van de OC in deze post te lezen, de vlakken zijn wat meer 'ingebed' nu en niet meer zo sterk omlijnd als voorheen.
78. Ik kreeg op mijn vorige post vooral complimenten, maar ook een reactie van iemand die het niet zo mooi vond en die zich afvroeg hoe realistisch het is. Ik toonde hem dit beeld, van een Yokosuka Ginga:
Daar is het effect heftiger dan op mijn model te zien. Het is maar net hoe een vliegtuig belicht wordt en dat geldt ook voor mijn model.
Ik schreef vervolgens:
Ik waardeer alle commentaar waartoe mensen de moeite schrijven het te posten, positief of (opbouwend) kritisch; maar wil jullie op het hart drukken dat die vleugel nog niet af is; de laatste stap (correcties en details) is nog niet uitgevoerd.
Daarnaast ben ik bang dat het onmogelijk is je een definitief oordeel te vormen voordat je het met eigen ogen hebt gezien. Ik kan foto's maken waarop het effect totaal onzichtbaar is en ik kan foto's maken waarin het goed te zien is, waarbij dat laatste moeite kost. Het lukt me tot op heden NIET om foto's te maken van hoe mijn ogen het zien.
Dus of je het nu denkt mooi te vinden of denkt niet mooi te vinden... pas totdat je het in het echt ziet, weet je het zeker. Intussen zal ik proberen zo realistisch mogelijke foto's te maken. Beetje lastig is dat wel, want als je er een halve meter vanaf zit lijkt het vooral alsof het toestel vervuild is. Daarom had ik er vannacht juist zo'n dubbel gevoel over. Mensen die nu zeggen dat het te duidelijk in zicht is... met alle respect, maar je kunt daar echt niets van zeggen. En eerlijk gezegd, degenen die zeggen dat ze het mooi vinden... eigenlijk geldt daarvoor hetzelfde. Beetje vervelende positie heb ik dan, want ik probeer toch het topic af te ronden en alles te laten zien.
Ik kan niet wachten het resultaat aan modelbouwers in real life te laten zien. Zelf begin ik het, met het contrast van het buitendeel op de andere vleugel toegepast, imposant te vinden worden.
79. De laatste stap van het OC proces behoeft geen afplakken en zorgt ervoor dat contrasten iets worden verminderd en dat de afplaklijnen worden vervaagd. Dit gebeurt met de airbrush met losse hand, zonder afplakken dus; en op ongeveer 1,5 centimeter afstand van het model op lage compressordruk. Tot nu toe was alles wat hoekig en recht, wat op zich al een leuk effect opleverde. Maar met deze laatste stap krijg je een effect van driedimensionaliteit.
Hier is dit nog niet toegepast. De vleugels zijn klaar voor de laatste stap:
80. En hier heeft de laatste stap plaatsgevonden, op beide vleugels:
81. Voor versus na:
[size=small][font=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif]Bestede tijd: 60 uur.[/font][/size]
82. OC van de romp en de staart (stabilo en kielvlak) kostte ongeveer 2 uur, wat de groene delen betreft. De volledige oil canning, althans het groene en aluminium deel, zal ongeveer 12 uur kosten schat ik. Daar komt nog bij die van de motorkappen, het geel, het rood en het wit.
Op een gegeven moment krijg je er natuurlijk, zoals met alles, wat meer handigheid in. Stabilo en kielvlak deed ik symmetrisch.
83. Tipje tussendoor, voor als je 'scherpe bochten' moet afplakken: pak een punch & die set, punch een stukje tape, plak het op de juiste plek, goed aandrukken en dan wegsnijden wat je niet nodig hebt. Het motorwortelvlak rechts op de foto is al afgeplakt.
84. Achteraan met, vooraan zonder OC.
85. Motorkappen en propellers in dryfit.
Moet nog best het een en ander gebeuren, zoals de gele decals (toch maar) vooraan, oil canning van de rode decals, plaatsen van meer decals, decals... decals... verwering (uitlaatsporen bijvoorbeeld), de wielen, pitotbuis en antenne... en o ja, het meeste werk dat nog resteert: oil canning van de onderkant. Ik ga dat toch maar doen, hoeveel moeite het ook kost. Ik ben inmiddels helemaal enthousiast. Want hoewel je het effect pas van dichtbij als zodanig herkent, lijkt het vliegtuig ook van iets verder af bekeken, op de een of andere manier 'echter'.
En dan kijk ik nog eens naar het vliegtuig dat ik hier in de kamer heb staan; en zie zo in het kunstlicht niet of nauwelijks die oil canning. Ik een foto maken en jawel! Het is me gelukt om een foto te maken van het toestel bijna zónder zichtbare oil canning... lol! Wilde ik toch nog even met jullie delen:
Gek he
Vergelijk met bovenstaande twee foto's... er is intussen echt niks veranderd
Bestede tijd: 63 uur.
78. Ik kreeg op mijn vorige post vooral complimenten, maar ook een reactie van iemand die het niet zo mooi vond en die zich afvroeg hoe realistisch het is. Ik toonde hem dit beeld, van een Yokosuka Ginga:
Daar is het effect heftiger dan op mijn model te zien. Het is maar net hoe een vliegtuig belicht wordt en dat geldt ook voor mijn model.
Ik schreef vervolgens:
Ik waardeer alle commentaar waartoe mensen de moeite schrijven het te posten, positief of (opbouwend) kritisch; maar wil jullie op het hart drukken dat die vleugel nog niet af is; de laatste stap (correcties en details) is nog niet uitgevoerd.
Daarnaast ben ik bang dat het onmogelijk is je een definitief oordeel te vormen voordat je het met eigen ogen hebt gezien. Ik kan foto's maken waarop het effect totaal onzichtbaar is en ik kan foto's maken waarin het goed te zien is, waarbij dat laatste moeite kost. Het lukt me tot op heden NIET om foto's te maken van hoe mijn ogen het zien.
Dus of je het nu denkt mooi te vinden of denkt niet mooi te vinden... pas totdat je het in het echt ziet, weet je het zeker. Intussen zal ik proberen zo realistisch mogelijke foto's te maken. Beetje lastig is dat wel, want als je er een halve meter vanaf zit lijkt het vooral alsof het toestel vervuild is. Daarom had ik er vannacht juist zo'n dubbel gevoel over. Mensen die nu zeggen dat het te duidelijk in zicht is... met alle respect, maar je kunt daar echt niets van zeggen. En eerlijk gezegd, degenen die zeggen dat ze het mooi vinden... eigenlijk geldt daarvoor hetzelfde. Beetje vervelende positie heb ik dan, want ik probeer toch het topic af te ronden en alles te laten zien.
Ik kan niet wachten het resultaat aan modelbouwers in real life te laten zien. Zelf begin ik het, met het contrast van het buitendeel op de andere vleugel toegepast, imposant te vinden worden.
79. De laatste stap van het OC proces behoeft geen afplakken en zorgt ervoor dat contrasten iets worden verminderd en dat de afplaklijnen worden vervaagd. Dit gebeurt met de airbrush met losse hand, zonder afplakken dus; en op ongeveer 1,5 centimeter afstand van het model op lage compressordruk. Tot nu toe was alles wat hoekig en recht, wat op zich al een leuk effect opleverde. Maar met deze laatste stap krijg je een effect van driedimensionaliteit.
Hier is dit nog niet toegepast. De vleugels zijn klaar voor de laatste stap:
80. En hier heeft de laatste stap plaatsgevonden, op beide vleugels:
81. Voor versus na:
[size=small][font=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif]Bestede tijd: 60 uur.[/font][/size]
82. OC van de romp en de staart (stabilo en kielvlak) kostte ongeveer 2 uur, wat de groene delen betreft. De volledige oil canning, althans het groene en aluminium deel, zal ongeveer 12 uur kosten schat ik. Daar komt nog bij die van de motorkappen, het geel, het rood en het wit.
Op een gegeven moment krijg je er natuurlijk, zoals met alles, wat meer handigheid in. Stabilo en kielvlak deed ik symmetrisch.
83. Tipje tussendoor, voor als je 'scherpe bochten' moet afplakken: pak een punch & die set, punch een stukje tape, plak het op de juiste plek, goed aandrukken en dan wegsnijden wat je niet nodig hebt. Het motorwortelvlak rechts op de foto is al afgeplakt.
84. Achteraan met, vooraan zonder OC.
85. Motorkappen en propellers in dryfit.
Moet nog best het een en ander gebeuren, zoals de gele decals (toch maar) vooraan, oil canning van de rode decals, plaatsen van meer decals, decals... decals... verwering (uitlaatsporen bijvoorbeeld), de wielen, pitotbuis en antenne... en o ja, het meeste werk dat nog resteert: oil canning van de onderkant. Ik ga dat toch maar doen, hoeveel moeite het ook kost. Ik ben inmiddels helemaal enthousiast. Want hoewel je het effect pas van dichtbij als zodanig herkent, lijkt het vliegtuig ook van iets verder af bekeken, op de een of andere manier 'echter'.
En dan kijk ik nog eens naar het vliegtuig dat ik hier in de kamer heb staan; en zie zo in het kunstlicht niet of nauwelijks die oil canning. Ik een foto maken en jawel! Het is me gelukt om een foto te maken van het toestel bijna zónder zichtbare oil canning... lol! Wilde ik toch nog even met jullie delen:
Gek he
Vergelijk met bovenstaande twee foto's... er is intussen echt niks veranderd
Bestede tijd: 63 uur.