1/48 CH-46D Sea Knight
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
Bedankt voor de aanmoedigingen. De Seaknight is nu gemoduleerd voor de grijze kleur. Daarvoor is er een druppel bruin en twee druppels NATO zwart in de verf gemengd. Het zwart mengde niet even makkelijk als het bruin en kwam er eerder uit dan de rest, dus is het daarna nog eens herhaald, wat ook wat afwisseling brengt in de schaduwtonen. Oplichten is gedaan met een beige druppeltje in het grijs.
Ook de rotorbladen, de rotorkoppen, de banden en landingsgestellen zijn nu geschilderd. Hiervoor zijn Tamiya NATO Zwart en Tamiya zijdemat zwart gebruikt.
De wieldoppen moeten in de camouflagekleur, ik zag dat dat groen is. Dat groen moet nu met kneedgom afgeplakt worden op de romp.
Ook de rotorbladen, de rotorkoppen, de banden en landingsgestellen zijn nu geschilderd. Hiervoor zijn Tamiya NATO Zwart en Tamiya zijdemat zwart gebruikt.
De wieldoppen moeten in de camouflagekleur, ik zag dat dat groen is. Dat groen moet nu met kneedgom afgeplakt worden op de romp.
De andere twee kleuren zitten er nu ook op.
Er was net genoeg spaghetti om het grijs mee te kunnen afplakken.
Er werd Tamiya Olijfgroen XF-58 gebruikt volgens het schema van mijn MAW decals.
Het groen is hier afgewerkt met schaduwen, waar ook weer een drupje bruin en zwart in gegaan zijn.
Een moeilijke kwestie is om de Blackdog resin cowling van de rotors mee in de camo te spuiten, het moet aansluiten met de romp en met de andere stukjes.
Nu kan het zwart nog gespoten worden. Ik zag wel dat op de kleureninstructie een paar onderdelen staan die ik niet gebouwd heb. Ik denk dat ze voor verschillende versies CH-46 dezelfde lijntekening gebruikt hebben. Ik hoop dat straks de decals uit mijn set niet gaan verwijzen naar installaties die niet op het model staan.
Met NATO Black is het zwart gespoten, zodat er nog wat schaduw op kon met echt zwart en een drupje bruin. Nu komt het groengeel van de cowlings nog.
Er was net genoeg spaghetti om het grijs mee te kunnen afplakken.
Er werd Tamiya Olijfgroen XF-58 gebruikt volgens het schema van mijn MAW decals.
Het groen is hier afgewerkt met schaduwen, waar ook weer een drupje bruin en zwart in gegaan zijn.
Een moeilijke kwestie is om de Blackdog resin cowling van de rotors mee in de camo te spuiten, het moet aansluiten met de romp en met de andere stukjes.
Nu kan het zwart nog gespoten worden. Ik zag wel dat op de kleureninstructie een paar onderdelen staan die ik niet gebouwd heb. Ik denk dat ze voor verschillende versies CH-46 dezelfde lijntekening gebruikt hebben. Ik hoop dat straks de decals uit mijn set niet gaan verwijzen naar installaties die niet op het model staan.
Met NATO Black is het zwart gespoten, zodat er nog wat schaduw op kon met echt zwart en een drupje bruin. Nu komt het groengeel van de cowlings nog.
Bedankt. Beide camokleuren zijn met de gomworstjes toegevoegd, anders lukt dit soort harde camo niet zonder overspray.
De cowlings zijn nu gespoten in Tamiya XF-4, behalve het luik voor de neus, want dat geeft uit in de cabine en is dus gewoon grijs.
De open transmissiezones zijn ook in deze kleur, maar die worden zo dadelijk verder gedetailleerd. Daarvoor moest ik wel op het web op zoek naar prentjes, want in het boek zijn er onvoldoende aanzichten voor deze onderdelen.
Hier zijn een nieuwe Molotow-marker voor chroomzilver en verder wat zwart en metallic kleuren gebruikt.
Nu komen de decals van MAW aan de beurt. Er zijn een paar opmerkingen over te geven.
De decals in de rode vakjes zijn om een of andere reden niet genummerd. Ze komen voor op de instructies, maar niet met een nummeraanduiding. Ze zijn nu wel vrij opvallend, maar er kon best nog wel een extra nummertje op het vel? Bovendien is de eerste ster-insigne onderaan het blad (hier links voor jullie) niet symmetrisch, omdat die op de overbrenging tussen de koepels terechtkomt en die zit wat naar rechts. De andere drie worden links, rechts en onderaan gebruikt. De "rescue" pijlen zien er anders uit dan op de instructies, daar zijn ze met zwarte letters op een lichte ondergrond en dus ook niet genummerd. De streepaanduidingen in oranje hebben allemaal het nummer drie gekregen, hoewel er verschil in lengte is. Verder vond ik ook al stencils voor antennes die er niet zijn op het model, en die ik ook niet op de referentiefoto in het boek vond.
Helaas komen er weer spellingsfouten voor op de stencils. Het is even wat gemiezer, maar ik heb de lettertjes kunnen omkeren op het model.
De cowlings zijn nu gespoten in Tamiya XF-4, behalve het luik voor de neus, want dat geeft uit in de cabine en is dus gewoon grijs.
De open transmissiezones zijn ook in deze kleur, maar die worden zo dadelijk verder gedetailleerd. Daarvoor moest ik wel op het web op zoek naar prentjes, want in het boek zijn er onvoldoende aanzichten voor deze onderdelen.
Hier zijn een nieuwe Molotow-marker voor chroomzilver en verder wat zwart en metallic kleuren gebruikt.
Nu komen de decals van MAW aan de beurt. Er zijn een paar opmerkingen over te geven.
De decals in de rode vakjes zijn om een of andere reden niet genummerd. Ze komen voor op de instructies, maar niet met een nummeraanduiding. Ze zijn nu wel vrij opvallend, maar er kon best nog wel een extra nummertje op het vel? Bovendien is de eerste ster-insigne onderaan het blad (hier links voor jullie) niet symmetrisch, omdat die op de overbrenging tussen de koepels terechtkomt en die zit wat naar rechts. De andere drie worden links, rechts en onderaan gebruikt. De "rescue" pijlen zien er anders uit dan op de instructies, daar zijn ze met zwarte letters op een lichte ondergrond en dus ook niet genummerd. De streepaanduidingen in oranje hebben allemaal het nummer drie gekregen, hoewel er verschil in lengte is. Verder vond ik ook al stencils voor antennes die er niet zijn op het model, en die ik ook niet op de referentiefoto in het boek vond.
Helaas komen er weer spellingsfouten voor op de stencils. Het is even wat gemiezer, maar ik heb de lettertjes kunnen omkeren op het model.
Nu gaan we de helikopter wat verder assembleren.
Ik vond deze UHF-antenne wat te vet uitgevallen. Daarom heb ik de fairing maar vervangen door een dun plaatje plastic dat ik uitgesneden heb en dan wat scherper gevijld.
Toen ik de referentie bij mijn MAW-decals nog eens doorzocht, kwam ik de termen "the red blade", "the yellow blade" en "the green blade" tegen. Kennelijk worden de rotorbladen met kleuren onderscheiden. Er is een kleurband aan de rotorkop en een aan het bijbehorende blad. Van dit gegeven vond ik in de kit niks terug en vreemd genoeg ook niet in de MAW-decals. Dit opvallende detail zou ik dan wel zelf moeten reproduceren. Maar geel spuiten op een matzwarte rotor leek me ook geen goed idee, dus wilde ik reepjes gekleurde decal kleven. Op het vel uit de kit vond ik tweemaal het logo van Academy, dat telkens twee rode strips opleverde. In de sparebox vond ik veel donkergeel, maar in de referentie leek het eerder citroengeel. Dat is veel zeldzamer in spare decals, maar ik vond een vel van een Leopard-2 tank. Die zijn tegenwoordig voor alles bruikbaar. Er zat wel wat geel op. Groen was nog het moeilijkst, ik vond twee kleine insignes op een velletje voor een voertuig.
Ik kwam er maar net voor het groen, door ook nog de strip rond het fluodeken af te knippen. Door veelvuldig gebruik van Daco Sol trokken de stripjes zich goed samen rond de rotor. Ik heb dit product nodig voor elke decal, want ze drogen meteen uit voor ze geplaatst worden.
Nu dit achter de rug was, kon ik de rotors samenstellen, ik merkte dat ik dan nog een stukje van de pin moest knippen omdat ik de rotorkop uitgewerkt had waar die dichtgegoten was.
Nu enkele plaatjes waarop je de rotors op hun plek ziet, ik heb ze zo gemaakt dat ik ze er af kan halen. Scheelt ook weer als hij mee moet naar ergens. Je ziet ook de winch, die ik eerst te ver vooraan had gemonteerd waardoor daar nu 2 gaatjes zijn. Maar daar moest de pitotbuis blijkbaar, en de winch moest ergens waar er totaal geen aanduiding was. Ik heb er ook wat van de kabels voor gescratcht.
De wielen heb ik nog niet bevestigd, want ik moet ze nog in de camo schilderen.
Ik vond deze UHF-antenne wat te vet uitgevallen. Daarom heb ik de fairing maar vervangen door een dun plaatje plastic dat ik uitgesneden heb en dan wat scherper gevijld.
Toen ik de referentie bij mijn MAW-decals nog eens doorzocht, kwam ik de termen "the red blade", "the yellow blade" en "the green blade" tegen. Kennelijk worden de rotorbladen met kleuren onderscheiden. Er is een kleurband aan de rotorkop en een aan het bijbehorende blad. Van dit gegeven vond ik in de kit niks terug en vreemd genoeg ook niet in de MAW-decals. Dit opvallende detail zou ik dan wel zelf moeten reproduceren. Maar geel spuiten op een matzwarte rotor leek me ook geen goed idee, dus wilde ik reepjes gekleurde decal kleven. Op het vel uit de kit vond ik tweemaal het logo van Academy, dat telkens twee rode strips opleverde. In de sparebox vond ik veel donkergeel, maar in de referentie leek het eerder citroengeel. Dat is veel zeldzamer in spare decals, maar ik vond een vel van een Leopard-2 tank. Die zijn tegenwoordig voor alles bruikbaar. Er zat wel wat geel op. Groen was nog het moeilijkst, ik vond twee kleine insignes op een velletje voor een voertuig.
Ik kwam er maar net voor het groen, door ook nog de strip rond het fluodeken af te knippen. Door veelvuldig gebruik van Daco Sol trokken de stripjes zich goed samen rond de rotor. Ik heb dit product nodig voor elke decal, want ze drogen meteen uit voor ze geplaatst worden.
Nu dit achter de rug was, kon ik de rotors samenstellen, ik merkte dat ik dan nog een stukje van de pin moest knippen omdat ik de rotorkop uitgewerkt had waar die dichtgegoten was.
Nu enkele plaatjes waarop je de rotors op hun plek ziet, ik heb ze zo gemaakt dat ik ze er af kan halen. Scheelt ook weer als hij mee moet naar ergens. Je ziet ook de winch, die ik eerst te ver vooraan had gemonteerd waardoor daar nu 2 gaatjes zijn. Maar daar moest de pitotbuis blijkbaar, en de winch moest ergens waar er totaal geen aanduiding was. Ik heb er ook wat van de kabels voor gescratcht.
De wielen heb ik nog niet bevestigd, want ik moet ze nog in de camo schilderen.
Bedankt voor de complimentjes, ik hoop om nog een paar extra details toe te voegen voor de heli af geraakt. Maar ik moet ook nog een ondergrondje regelen.
Er hangt een soort handdoekdrogerantenne onder de cockpit. Ik had die nog niet vastgemaakt omdat het model uit de kit er wat goedkoop uitzag. Op foto's is te zien dat de antenne niet rond maar plat is. Ik moest deze dus maken uit een platgeknepen koperdraad. Aan de uiteinden daarvan kwamen korte stukjes messingbuis.
Hier zie je de antenne, gelukkig was het aangeduid waar die moest komen. Wat verder zie je nog een onderdeel dat ik vergeten was, zodat ik ook terug aan de schilder kon. Er hangt nu ook ergens een waslijnantenne aan.
Dan kon ik met behulp van een cirkelmal ook de wielen eens afwerken. De schokdemper is met een Molotow chroom gekleurd. Het enige dat dus fout ging aan de wielen, is dat ik de remmen niet op de juiste plek had gedraaid. Nu ik ze gecorrigeerd heb, staan daardoor de aangietpunten niet onderaan, maar bijna boven.
Voor de static points naast de cockpit waren witte rondjes decal nodig, die ik nergens vond. Dan heb ik ze maar zelf geslagen uit nummerplaten.
Voor de .50's had ik Brassin exemplaren gekocht. Vergelijk maar het verschil in proporties, het lijkt of ze bij Academy eerder het plan van een .30 hebben gebruikt op 1/24. Je krijgt alles in viervoud, maar ik vond maar 2 van de 4 lopen recht genoeg. Ik heb ook het vermoeden dat dit niet het juiste type van loop is, die op de referentiefoto's hebben een volledige cooling sleeve.
De krengen zijn geassembleerd, voor het kleinste stukje van de trekker krijg je 8 exemplaren, maar daar heb ik er 3 definitief van weggeschoten met de pincet (1 kwam terug na het uitkloppen van de mat). De hele helikopter staat nu opnieuw in de P+ met alle decals er op, de bedoeling is dat ik Tamiya donkerbruine panel line wash er op uittest.
Er hangt een soort handdoekdrogerantenne onder de cockpit. Ik had die nog niet vastgemaakt omdat het model uit de kit er wat goedkoop uitzag. Op foto's is te zien dat de antenne niet rond maar plat is. Ik moest deze dus maken uit een platgeknepen koperdraad. Aan de uiteinden daarvan kwamen korte stukjes messingbuis.
Hier zie je de antenne, gelukkig was het aangeduid waar die moest komen. Wat verder zie je nog een onderdeel dat ik vergeten was, zodat ik ook terug aan de schilder kon. Er hangt nu ook ergens een waslijnantenne aan.
Dan kon ik met behulp van een cirkelmal ook de wielen eens afwerken. De schokdemper is met een Molotow chroom gekleurd. Het enige dat dus fout ging aan de wielen, is dat ik de remmen niet op de juiste plek had gedraaid. Nu ik ze gecorrigeerd heb, staan daardoor de aangietpunten niet onderaan, maar bijna boven.
Voor de static points naast de cockpit waren witte rondjes decal nodig, die ik nergens vond. Dan heb ik ze maar zelf geslagen uit nummerplaten.
Voor de .50's had ik Brassin exemplaren gekocht. Vergelijk maar het verschil in proporties, het lijkt of ze bij Academy eerder het plan van een .30 hebben gebruikt op 1/24. Je krijgt alles in viervoud, maar ik vond maar 2 van de 4 lopen recht genoeg. Ik heb ook het vermoeden dat dit niet het juiste type van loop is, die op de referentiefoto's hebben een volledige cooling sleeve.
De krengen zijn geassembleerd, voor het kleinste stukje van de trekker krijg je 8 exemplaren, maar daar heb ik er 3 definitief van weggeschoten met de pincet (1 kwam terug na het uitkloppen van de mat). De hele helikopter staat nu opnieuw in de P+ met alle decals er op, de bedoeling is dat ik Tamiya donkerbruine panel line wash er op uittest.
Het is bijna zo ergelijk als iets willen vastplakken en dan merken dat je het aan je pincet vastgeplakt hebt, Bert. Maar de stoffer en blik kunnen soms wonderen doen.
We gingen dus panellines washen. Ik wist dat Tamiya daar een handig gamma voor heeft en ik heb dus donkerbruin gekozen. Het zijn dezelfde potjes als voor de lijm, dus zit het penseel er aan vast.
Je raakt de paneellijnen net zolang aan, tot ze volgelopen zijn. Wel zien dat je alles mee hebt. Laat dan even opdrogen.
Met een vod gedoopt in thinner kan je dan over de panelen strijken, zodat je het overtollig spul wegveegt. Soms moet je dit met een penseel doen, je kan niet overal makkelijk bij waar de wash naartoe stroomt.
Deze zou klaar moeten zijn.
Na een beurt met Vallejo matvernis duikt er heel wat rijm op. Je moet het vernis met water verdund zo spaarzaam mogelijk opbrengen, maar dat lukt me niet altijd met vernissen door tipdry.
Hier is de rijm verwijderd door er met een scalpel tegenaan te tikken. Hier en daar duikt dan de glanslaag wel terug op, maar het kan er wel mee door, denk ik. Nu kan ook alle masking van het toestel. Het is gebleken dat een van de ruitjes aan het cargogedeelte gebarsten is, iets dat je soms nog met clearparts kan meemaken, ook al staan ze niet onder druk. Gelukkig is het aan de rand en valt het niet zo op.
Nu zijn de Blackdog cowlings eindelijk op hun plek gezet. Ergens was er nog een camovlek die niet klopte, gelukkig kan je de camo op de cowlings nu nog zeer moeilijk zien.
De helikopter ziet er wel wonderlijk uit zo.
Het zat me niet zo lekker dat mijn .50's de loop van een M2 hadden, terwijl men in helikopters steeds de lichtgewicht AN/M3 installeert.
Ik heb die wel gebruikt voor de Black Widow maar ik had er geen meer over. Wat ik wel nog had, was een restje uit de ouwe B-25 Mitchell set van Eduard. Hier zaten ontvouwingen in van de cooling sleeve rond de loop, maar er was geen volledige loop meer, alleen nog deze drie tussenstukjes waarvan ik nooit snapte wat je ermee aan moest. We gaan dit dus nog eens uitproberen. Je moet de juiste diameter van boor vinden om dit dunne stukje PE rond te buigen.
Op deze foto zie je allerhande wanhopige pogingen om de benodigde stukjes uit te lijnen, we willen natuurlijk geen kromme proppenschieter. Er zijn twee Mastertools buisjes bij komen liggen voor de nieuwe loop en voor de verlengstukken van de cooling sleeve. De buizen passen niet in elkaar, maar er gaat wel een zilverdraad door als je de uiteinden van de kleine buis met een boor van 0.30 een kort stukje openboort.
Resultaat van de oefening, onze loop is tweemaal afgewerkt en heeft een pinnetje om in de bestaande kulas geboord te worden. Op deze loop kan dan nog een vlamdemper geschroefd worden, maar ik denk dat het zo al goed genoeg is.
Nog even de messing buisjes in gun metal en het was zo goed als af. Toch had de hendel aan het onderste schietijzer de opmerking van Bert gehoord en wou zijn kans nog eens wagen. Op miraculeuze wijze had ik die na een paar seconden al opgeraapt van tussen twee vloerstenen.
Ook de ingewikkelde laaddeur moest nog geplaatst worden. Hier zie je de klep die omhoog kantelt en waar Eduard dan nog twee stukjes plaatwerk aan toegevoegd wilde zien. Het heeft toch tien minuten geduurd eer die tegen de zwaartekracht in wilden blijven staan. De oplossing was om twee losse scalpelmesjes er tussen te steken.
De deur moet er dan nog onder. Het valt nu op dat de bovenkant van de klep niet geschilderd is. Dit doe ik met het penseel. Van het grondwerkje onder de helikopter staat de tweede versie nu uit te harden, de eerste was een leerrijke mislukking.
We gingen dus panellines washen. Ik wist dat Tamiya daar een handig gamma voor heeft en ik heb dus donkerbruin gekozen. Het zijn dezelfde potjes als voor de lijm, dus zit het penseel er aan vast.
Je raakt de paneellijnen net zolang aan, tot ze volgelopen zijn. Wel zien dat je alles mee hebt. Laat dan even opdrogen.
Met een vod gedoopt in thinner kan je dan over de panelen strijken, zodat je het overtollig spul wegveegt. Soms moet je dit met een penseel doen, je kan niet overal makkelijk bij waar de wash naartoe stroomt.
Deze zou klaar moeten zijn.
Na een beurt met Vallejo matvernis duikt er heel wat rijm op. Je moet het vernis met water verdund zo spaarzaam mogelijk opbrengen, maar dat lukt me niet altijd met vernissen door tipdry.
Hier is de rijm verwijderd door er met een scalpel tegenaan te tikken. Hier en daar duikt dan de glanslaag wel terug op, maar het kan er wel mee door, denk ik. Nu kan ook alle masking van het toestel. Het is gebleken dat een van de ruitjes aan het cargogedeelte gebarsten is, iets dat je soms nog met clearparts kan meemaken, ook al staan ze niet onder druk. Gelukkig is het aan de rand en valt het niet zo op.
Nu zijn de Blackdog cowlings eindelijk op hun plek gezet. Ergens was er nog een camovlek die niet klopte, gelukkig kan je de camo op de cowlings nu nog zeer moeilijk zien.
De helikopter ziet er wel wonderlijk uit zo.
Het zat me niet zo lekker dat mijn .50's de loop van een M2 hadden, terwijl men in helikopters steeds de lichtgewicht AN/M3 installeert.
Ik heb die wel gebruikt voor de Black Widow maar ik had er geen meer over. Wat ik wel nog had, was een restje uit de ouwe B-25 Mitchell set van Eduard. Hier zaten ontvouwingen in van de cooling sleeve rond de loop, maar er was geen volledige loop meer, alleen nog deze drie tussenstukjes waarvan ik nooit snapte wat je ermee aan moest. We gaan dit dus nog eens uitproberen. Je moet de juiste diameter van boor vinden om dit dunne stukje PE rond te buigen.
Op deze foto zie je allerhande wanhopige pogingen om de benodigde stukjes uit te lijnen, we willen natuurlijk geen kromme proppenschieter. Er zijn twee Mastertools buisjes bij komen liggen voor de nieuwe loop en voor de verlengstukken van de cooling sleeve. De buizen passen niet in elkaar, maar er gaat wel een zilverdraad door als je de uiteinden van de kleine buis met een boor van 0.30 een kort stukje openboort.
Resultaat van de oefening, onze loop is tweemaal afgewerkt en heeft een pinnetje om in de bestaande kulas geboord te worden. Op deze loop kan dan nog een vlamdemper geschroefd worden, maar ik denk dat het zo al goed genoeg is.
Nog even de messing buisjes in gun metal en het was zo goed als af. Toch had de hendel aan het onderste schietijzer de opmerking van Bert gehoord en wou zijn kans nog eens wagen. Op miraculeuze wijze had ik die na een paar seconden al opgeraapt van tussen twee vloerstenen.
Ook de ingewikkelde laaddeur moest nog geplaatst worden. Hier zie je de klep die omhoog kantelt en waar Eduard dan nog twee stukjes plaatwerk aan toegevoegd wilde zien. Het heeft toch tien minuten geduurd eer die tegen de zwaartekracht in wilden blijven staan. De oplossing was om twee losse scalpelmesjes er tussen te steken.
De deur moet er dan nog onder. Het valt nu op dat de bovenkant van de klep niet geschilderd is. Dit doe ik met het penseel. Van het grondwerkje onder de helikopter staat de tweede versie nu uit te harden, de eerste was een leerrijke mislukking.
Je krijgt de witte puntjes er niet af met een borsteltje, je moet er iets meer kracht op zetten. Schuren zou teveel schade opleveren, maar met een mespunt gaan ze er af, met een klein stukje mat vernis. Het is zoals een decal met een luchtbel, die kan je ook lek steken en dan de lucht doen ontsnappen.