René Duret zegt:
soms zie ik het niet
man man...ik kijk zo eens al mijn pagina's terug en ik kom niet meer bij...
al mijn eerdere pogingen waren vast nodig om te hebben wat ik nu heb maar moet zeggen dat ik schrok van mijn eerdere karikaturale opzet telkens.
Was er iets loos? Nee, ik denk het niet, ik was helemaal overtuigd dat mijn perceptie deugde maar mijn eerste oog trekt van nature naar kenmerken.
Al vanaf mijn zevende jaar weet ik niet beter dan mijn schoolschriften vol te kladden met de booswichten om me heen ( die dan aan galgen hingen of onder guilotines, complexe zweepmachines en zo)...nee, dat schoot niet op precies te kijken hoe ze eruit zagen.
Beter was het goed te kijken naar die grote neus of gemene snor, dát herkenden mijn klasgenoten.
Maar goed, die tijd is voorbij. Nu wil ik graag
mooie dingen maken. Ik denk wel dat mijn oog voor detail in lang vervlogen tijd een functie had, ik kon zo situaties goed inschatten.
ik denk wel dat ik goede griezelige hoofden zou kunnen maken, denk dat ik er veel in kwijt zou kunnen.
Misschien toch eens een zelfportret eerst...