1/350 CVL-23 USS Princeton 1/350 [wip]
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
Dat type was mij onbekend, maar de strepen en de trage vlucht zeiden me dat het toch iets interessants moest zijn.
Ondertussen heb ik gelezen dat de kabels alleen weggehaald worden om er nieuwe te hangen. Iemand die er over zou vallen, zou niet thuishoren op een vliegdek. Het eerste vliegdekschip dat in de US tentoongesteld werd, had de kabels ook nog op het dek, waardoor er steeds maar toeristen ten val kwamen. Daarom zijn ze alsnog weggehaald. Maar op de Princeton heb ik de steunen nu allemaal op het dek gemonteerd.
Spuiten viel nog niet mee. Ze waren te fijn om gun metal te spuiten, de deeltjes uit de spuitbus verstopten de gaatjes en ik heb alles met aceton schoongemaakt. Met zwart lukte het wel.
Plaatsen ging gemakkelijk. Vreemd genoeg is er ook een steun nodig in de liftvloer, die ben ik nog kwijt.
De kabel wordt gemaakt met Uschi Van Der Rosten 0,001 draad. Dit kan je aanspannen tot aan een druppeltje lijm.
Omdat er een kabel over de lift loopt en ik me niet goed kon inbeelden dat die over de liftschacht en de noodreling daarrond bleef hangen, ging ik op zoek naar foto's waaruit bleek hoe dat nu opgelost werd. Werd deze kabel losgemaakt? Uiteindelijk vond ik een foto in mijn referentieboek, waar je nog net twee diagonale lijntjes achter de lift ziet verdwijnen. Hij wordt dus omgelegd. Uiteraard vind je hierover helemaal niks in de literatuur over "arresting gear" op het net of in de handleiding, waardoor recht uit de doos de achterste lift openzetten niet helemaal juist kan uitgevoerd worden.
De reling die omhoog komt uit het dek rond de lift, krijg je bij de uitbreiding van WEM. Ik spuit ze nog grijs.
Hier zitten de geschilderde reling, de omgeleide remkabel en twee van de vijf resin Hellcats terug op het schip. De andere drie kunnen er niet terug in, maar die zouden dan ook nauwelijks zichtbaar geweest zijn door de hangardeuren vooraan.
Na deze kabels is het de beurt aan de crash barrier meer centraal op het vliegdek, maar die moet nog bijgespoten worden.
Ondertussen heb ik gelezen dat de kabels alleen weggehaald worden om er nieuwe te hangen. Iemand die er over zou vallen, zou niet thuishoren op een vliegdek. Het eerste vliegdekschip dat in de US tentoongesteld werd, had de kabels ook nog op het dek, waardoor er steeds maar toeristen ten val kwamen. Daarom zijn ze alsnog weggehaald. Maar op de Princeton heb ik de steunen nu allemaal op het dek gemonteerd.
Spuiten viel nog niet mee. Ze waren te fijn om gun metal te spuiten, de deeltjes uit de spuitbus verstopten de gaatjes en ik heb alles met aceton schoongemaakt. Met zwart lukte het wel.
Plaatsen ging gemakkelijk. Vreemd genoeg is er ook een steun nodig in de liftvloer, die ben ik nog kwijt.
De kabel wordt gemaakt met Uschi Van Der Rosten 0,001 draad. Dit kan je aanspannen tot aan een druppeltje lijm.
Omdat er een kabel over de lift loopt en ik me niet goed kon inbeelden dat die over de liftschacht en de noodreling daarrond bleef hangen, ging ik op zoek naar foto's waaruit bleek hoe dat nu opgelost werd. Werd deze kabel losgemaakt? Uiteindelijk vond ik een foto in mijn referentieboek, waar je nog net twee diagonale lijntjes achter de lift ziet verdwijnen. Hij wordt dus omgelegd. Uiteraard vind je hierover helemaal niks in de literatuur over "arresting gear" op het net of in de handleiding, waardoor recht uit de doos de achterste lift openzetten niet helemaal juist kan uitgevoerd worden.
De reling die omhoog komt uit het dek rond de lift, krijg je bij de uitbreiding van WEM. Ik spuit ze nog grijs.
Hier zitten de geschilderde reling, de omgeleide remkabel en twee van de vijf resin Hellcats terug op het schip. De andere drie kunnen er niet terug in, maar die zouden dan ook nauwelijks zichtbaar geweest zijn door de hangardeuren vooraan.
Na deze kabels is het de beurt aan de crash barrier meer centraal op het vliegdek, maar die moet nog bijgespoten worden.
Kleine en fijne vorderingen 
Mooi man !
Mooi man !
Bedankt aan de volgers! Vandaag liep een oproep binnen voor het naamplaatje, dus ging ik dat meteen afhalen in de Hubo. Zouden ze de tekst goed geplaatst hebben?
Maar er was geen vuiltje aan de lucht, hoogstens was er wat zwarte verf van de lettertjes gemorst op de randen. Dat kon er zo afgeschraapt worden, dus weet ik dat ik niet aan de lettertjes mag pulken.
Mijn voorkeur voor versie twee blijft. Het zal ook het makkelijkst zijn om het zware plaatje op vast te maken.
Maar er was geen vuiltje aan de lucht, hoogstens was er wat zwarte verf van de lettertjes gemorst op de randen. Dat kon er zo afgeschraapt worden, dus weet ik dat ik niet aan de lettertjes mag pulken.
Mijn voorkeur voor versie twee blijft. Het zal ook het makkelijkst zijn om het zware plaatje op vast te maken.
Er zijn wat schoonheidsfoutjes aan het dek gerepareerd, waardoor er nu geen glanzend metaal meer tevoorschijn komt. Dit waren wel zulke kleine foutjes, dat er een gaatje van 1 bij 2 millimeter in een stukje tape moest gesneden worden. Op het dek mocht er namelijk geen verf komen. Even later bleek dat de drydecals dan ook nog eens niet bestand waren tegen tape, dus moesten daarna ook nog twee markeringen gerepareerd worden.
Nu kon hier ook de crash barrier van kabels voorzien worden.
Op deze foto zie je ook dat het eiland nu een decal gekregen heeft. Dit is een decoratie waarop aangegeven wordt hoeveel missies er al uitgevoerd waren. Ik vond een foto hiervan in mijn boek over de Princeton.
Ik ontdekte ook op een van de foto's op het net dat de zogenaamde venturi's ook op de Princeton aanwezig waren. Dit zijn de "spoilers" die je op de voorste catwalks tegenkomt. Ik dacht dat dit bij latere schepen pas toegepast was, maar op dit plaatje zijn ze duidelijk te zien:
Ze zitten ook bij de WEM upgrade, dus heb ik ze maar ineengezet, grijs gespoten en op de catwalks gekleefd. Nu hoef ik ze alleen nog in de camo te zetten.
Terwijl ik met de BTR bezig was, heb ik ook de torpedo's en de motorsloepen nog wat afgewerkt. De afwerpbare houten bekisting van de torpedo's is nu gespoten, ik moet alleen het gele stuk overal nog hetzelfde maken.
Ik zal me nu toch eens met de crew moeten gaan bezighouden.
De figuren van North Star Models zitten nu in de primer.
Hier is alles klaargezet om de figuurtjes van de printplaat te halen. Dit is een opgave die je beter niet onderschat. Het duurt een paar uur om alle figuurtjes los te maken en de schade die daarbij eventueel ontstaat, meteen te repareren. Voor je het weet vergeet je welk been bij welk figuurtje hoort.
Hier zijn er al twee op de saté-prikker gelijmd. Die heeft een glad metalen oppervlak waardoor de figuurtjes er later makkelijk af te schaven zijn.
Hier zijn ze alle 85 aangemonsterd. Er zijn uiteindelijk toch niet zoveel zittende figuren bij. Verschillende hebben een steuntje om opgeheven armpjes te kunnen printen. Soms laten de eilandjes onder de figuren eerder los dan de voeten zelf. Dat werkt ook makkelijker omdat je dan de omstaanders niet kan raken met je scalpel. Een kniptangetje is hier en daar bruikbaar, maar niet bij de figuren die met de benen gespreid staan.
Hier kan je de schaal inschatten. Ik besloot om als primer de lichtblauwe uniformkleur te nemen die ik op foto's zag.
(http://www.navsource.org/archives/02/06.htm) Dit zijn vroege foto's uit de beginjaren van de oorlog, dat merk je aan de neutraliteitskleuren van de vliegtuigen.
Ik heb zelf een mengsel gemaakt van Tamiya blauw en wit. Dit is over alle figuren gespoten. Hierover kan nu het blauw van de overallbroek gepenseeld worden.
Hier is alles klaargezet om de figuurtjes van de printplaat te halen. Dit is een opgave die je beter niet onderschat. Het duurt een paar uur om alle figuurtjes los te maken en de schade die daarbij eventueel ontstaat, meteen te repareren. Voor je het weet vergeet je welk been bij welk figuurtje hoort.
Hier zijn er al twee op de saté-prikker gelijmd. Die heeft een glad metalen oppervlak waardoor de figuurtjes er later makkelijk af te schaven zijn.
Hier zijn ze alle 85 aangemonsterd. Er zijn uiteindelijk toch niet zoveel zittende figuren bij. Verschillende hebben een steuntje om opgeheven armpjes te kunnen printen. Soms laten de eilandjes onder de figuren eerder los dan de voeten zelf. Dat werkt ook makkelijker omdat je dan de omstaanders niet kan raken met je scalpel. Een kniptangetje is hier en daar bruikbaar, maar niet bij de figuren die met de benen gespreid staan.
Hier kan je de schaal inschatten. Ik besloot om als primer de lichtblauwe uniformkleur te nemen die ik op foto's zag.
(http://www.navsource.org/archives/02/06.htm) Dit zijn vroege foto's uit de beginjaren van de oorlog, dat merk je aan de neutraliteitskleuren van de vliegtuigen.
Ik heb zelf een mengsel gemaakt van Tamiya blauw en wit. Dit is over alle figuren gespoten. Hierover kan nu het blauw van de overallbroek gepenseeld worden.
Prachtig die kleine mannetjes Dank aan de techno goden voor de 3D printer !
Ben benieuwd hoe je de ogen gaat schilderen
Dank aan de techno goden voor de 3D printer !Ben benieuwd hoe je de ogen gaat schilderen
jakkes, steeds weer opnieuw nog kleiner spul om te plaatsen dan voorheen.
En het resultaat is gewoon super.
alvast succes met je figuren,al ga ik toch niet zien of er een foutje in zit, zie namelijk de figuren niet eens zonder bril , maar er zijn er waarschijnlijk nog wel die arendsogen hebben net als jij.
En het resultaat is gewoon super.
alvast succes met je figuren,al ga ik toch niet zien of er een foutje in zit, zie namelijk de figuren niet eens zonder bril
, maar er zijn er waarschijnlijk nog wel die arendsogen hebben net als jij.
Bedankt voor de reacties, er is al een deel van de schilderwerken gebeurd. Een paar dingen worden wel nog bijgewerkt.
Op Scaleworld heb ik bij Domino de Fujimi Zuikaku eens bekeken. Er zat geen prijs op, dus heb ik die voorlopig maar teruggelegd. Met 250 euro gaat dat wel een dure duit zijn, en je vindt er een stuk minder info over. Maar het kleurenpatroon lokt me wel...
Op Scaleworld heb ik bij Domino de Fujimi Zuikaku eens bekeken. Er zat geen prijs op, dus heb ik die voorlopig maar teruggelegd. Met 250 euro gaat dat wel een dure duit zijn, en je vindt er een stuk minder info over. Maar het kleurenpatroon lokt me wel...
En zo komt de bemanning tot leven 
ik kijk al uit naar de plaatsing van die zeebonken...
ik kijk al uit naar de plaatsing van die zeebonken...
Ik hoop ze snel te kunnen plaatsen, Peter! Er was echter nog een ander detail te zien op foto's, dat ik in dit diorama wilde opnemen. Bij de waterlijn zijn er altijd een aantal plaatsen waar er water geloosd wordt uit de romp, ook de foto's waar de CVL's vaart maken. Dit leek me niet zo moeilijk om na te bootsen.
Eerst heb ik de plaatsen waar deze waterstralen naar buiten komen, gelokaliseerd op een plan (foto's Navsource).
Wie al wat kitjes in elkaar gezet heeft, weet wat hierboven te zien is. Bij doorzichtige gietramen is het trekken van stretched sprue een stuk makkelijker, want deze hebben in het midden weinig luchtbellen zitten die de vorming van de getrokken draad hinderen.
Hier zijn er een heel aantal draden getrokken, want ik kan alleen de uiteinden gebruiken die 90 graden omgeplooid zijn. Dat is nu net wat je gewoonlijk weggooit.
Je ziet de bruikbare uiteinden hier verzameld in een doosje.
De aangeduide plaatsen worden met een fijn boortje aangeraakt. Dat vergemakkelijkt het vastkleven op de gewenste plek.
Met een donkerbruine emailkleur wordt een afloper geschilderd, nog voor het aanbrengen van de sprue. De volgende foto's tonen het resultaat, dat ik misschien nog wat ga beschilderen als de lijm droog is.
Ik heb de ankers en wat van de roestplekken ook met deze emailkleur bewerkt, Humbrol track color. De kleur was wel erg ingedikt en liet zich weinig verdunnen door wasbezine, maar dit gaf toch het gewenste ruwe verweringspatroon.
Nu rest er nog een probleem dat ik eerder al had zien aankomen, de canopies openmaken. Ik ga eens proberen of deze clearpart makkelijk uit te hollen is.
Eerst heb ik de plaatsen waar deze waterstralen naar buiten komen, gelokaliseerd op een plan (foto's Navsource).
Wie al wat kitjes in elkaar gezet heeft, weet wat hierboven te zien is. Bij doorzichtige gietramen is het trekken van stretched sprue een stuk makkelijker, want deze hebben in het midden weinig luchtbellen zitten die de vorming van de getrokken draad hinderen.
Hier zijn er een heel aantal draden getrokken, want ik kan alleen de uiteinden gebruiken die 90 graden omgeplooid zijn. Dat is nu net wat je gewoonlijk weggooit.
Je ziet de bruikbare uiteinden hier verzameld in een doosje.
De aangeduide plaatsen worden met een fijn boortje aangeraakt. Dat vergemakkelijkt het vastkleven op de gewenste plek.
Met een donkerbruine emailkleur wordt een afloper geschilderd, nog voor het aanbrengen van de sprue. De volgende foto's tonen het resultaat, dat ik misschien nog wat ga beschilderen als de lijm droog is.
Ik heb de ankers en wat van de roestplekken ook met deze emailkleur bewerkt, Humbrol track color. De kleur was wel erg ingedikt en liet zich weinig verdunnen door wasbezine, maar dit gaf toch het gewenste ruwe verweringspatroon.
Nu rest er nog een probleem dat ik eerder al had zien aankomen, de canopies openmaken. Ik ga eens proberen of deze clearpart makkelijk uit te hollen is.
Weeral mooi toegevoegd detail !
Succes met de canopies
Succes met de canopies
Bedankt! De figuurtjes van L'Arsenal zijn nu ook geprepareerd op een nieuw stokje. Bij een tiental kwam het hoofd of een been los van de romp en er mankeren wel wat armen die zelfs niet meer in het plastic zakje te vinden zijn. Ze zijn niet even gedetailleerd als die van North Star en je moet soms wat flash verwijderen, maar ze kunnen zich volgens mij onder de crew mengen. Eerst moeten ze nog geverfd worden.
Wat een priegelwerkje kerel... petje af !