Dank je voor het volgen Luc, ik hoop dat je er iets aan hebt. Ik ben van plan terloops hier en daar wat over de werking van het vliegtuig uit te leggen, soms ook relevant voor jouw Heinkel. Ik vind het altijd leuk om dingen te weten over wat ik aan het bouwen ben, in plaats van dat ik hier een plaatje toevoeg en daar een metertje... hopelijk zijn er meer liefhebbers voor dat soort achtergrondinformatie. Een vliegtuig is natuurlijk een interessant ding!
17. De hengseltjes bevestig ik steeds per onderdeel ofwel voor de horizontaal gelegen cartridges, ofwel voor de verticaal of diagonaal gelegene. Zo hebben ze bij het opdrogen geen hinder van de zwaartekracht. Op de volgende foto zie je twee cartridges die nog geen hengsel hebben gekregen.
18. Op de volgende foto precies hetzelfde, andere kant van de cockpit.
19. Airfix heeft de MG15's een overbodig beetje plastic gegeven. Wil je de Eduard cartridgedekseltjes toevoegen, dan moet je die stukjes plastic eerst verwijderen.
20. Alle dekseltjes liggen te drogen.
21. Als piloot wil je zo weinig mogelijk hoeven doen. Je wilt een bepaalde richting op vliegen, maar onder invloed van vooral de wind wil het vliegtuig vaak ergens anders heen. Of het vliegtuig neigt licht naar beneden, terwijl de piloot op dezelfde hoogte wil blijven vliegen. Je zou dus de hele tijd moeten 'tegensturen'. Vergelijk het met een auto die niet goed uitgelijnd is. Op de snelweg 'wil' de auto steeds naar rechts, dus moet je steeds de druk op links houden. Irritant, waar in een auto niets aan te doen is behalve hem te laten uitlijnen.
In een vliegtuig heb je daarvoor het zogenaamde trimvlak. Dit is een klein roer, bevestigd aan het hoogteroer (voor 'cruise control' van de hoogte) en een soortgelijk roertje, bevestigd aan het richtingroer (voor 'cruise control' van de richting).
Op de volgende foto zie je, geel omlijnd, het hoogteroer. In rood omlijnd is het trimvlak.
(Copyright marsicht.com, enkel educatief doel, foto wordt op eerste verzoek verwijderd)
Waarom vertel ik dit allemaal? Vanwege het kleinste onderdeeltje dat Eduard heeft bijgevoegd. Ik wijs het op de volgende foto met mijn vinger aan:
22. Naar mijn idee is dat de hendel waarmee de piloot het trimvlak voor het
richtingroer kon bedienen. Hier in positie:
Eduard heeft voor de zekerheid maar liefst 5 reserve-exemplaren toegevoegd. En ik moet toegeven dat ook bij mij het eerste exemplaartje op tafel viel en daar niet meer te zien was.
23. Intussen zijn ook alle MG15-cartridges afgerond: 35 stuks in totaal, waarvan elk een photo etched greepje heeft gekregen en 27 stuks een frontje. Voor degenen die ook deze kit gaan bouwen en zich afvragen hoe ik bij 35 stuks kom (het is niet altijd even duidelijk), hier een foto met pijltjes:
Zowel in de instructies van Airfix als in die van Eduard staat dit verkeerd. Wat betreft Airfix: de cartridges zijn wel gegoten (gelukkig) maar de makers van de instructies hadden dit niet altijd in de gaten. Zij instrueren de bouwer om (slechts!) 14 van de 35 zwart te schilderen. Als ze er twee of drie waren vergeten, was dat nog wel te vergeven, maar 21 stuks vergeten? Wow.
Dan Eduard. Die geeft voldoende greepjes (maar ik denk dat ze dat, net als de 6 trimhendeltjes waar er maar 1 nodig was, als reserve hebben bedoeld) en redelijkerwijze gezien voldoende frontjes. Maar volgens de instructies hoeven er slechts 11 (!) greepjes te worden bevestigd en 20 frontjes. Blijf altijd goed opletten als je instructies van kit- of aftermarketproducenten gebruikt.
24. Het is trouwens niet zo gek dat er zoveel cartridges in het vliegtuig werden gestopt, als je ziet hoe snel zo'n ding leeg is:
Klik
hier voor een filmpje van een MG15-cartridge die leeg gevuurd wordt (vanaf 35 seconden). Voor degenen die er geen genoeg van kunnen krijgen,
hier nog eentje.
25. Aan bakboordzijde van de cockpit was een onderdeel helaas vervormd. Met liquid poly van Humbrol kon dit weer rechtmaakt worden en bevestigd aan de romp. Uiteindelijk heb ik niet de knijper gebruikt zoals te zien op de foto hieronder (de druk was niet hoog genoeg), maar een arterieklem.
26. Zoals hierboven al gezegd, het echte gepriegel begon bij het pedaal. De band zit maar op een klein puntje vast aan het plateau. Dit werd hersteld met het voor mij inmiddels heilige Gator Glue (dus niet: Gator's Grip).
27. Nadat het een uur gedroogd had, kon de band worden gebogen. De verbinding tussen band en plateau is door de Gator Glue ongelooflijk stevig.
28. Voor het vastmaken van de banden aan de zijkanten van het plateau heb ik CA Gap medium gebruikt, in combinatie met accelerator. Het was in dit geval belangrijk dat de band onmiddellijk vast zat.
29. Vervolgens is een stukje 0,4mm. koperdraad toegevoegd. Eduard noemt plastic rod maar koperdraad kan even goed.
29. Dan de kaartenbak. Op de volgende foto zie je een fout van mijn zijde. Ik sta daar op het punt de bodem van de bak als eerste te vouwen, maar dat is de verkeerde volgorde. Later bleek mij namelijk, dat er ook kracht nodig is om de beginvouw voor de 'halve cilinder' te maken. Die had ik eerst niet gezien. Gelukkig is het toch goed gekomen, want hier is geen reserveonderdeel van.
31. Voor het maken van de cilinder gebruikte ik een punch uit een punch & die-set. Je kunt zo precies de juiste grootte uitkiezen. Alternatief, zou je een miniboortje kunnen gebruiken.
32. Kaartenbakje is gereed.
Totaal bestede tijd: 18 uur.
