@Yves: in tijden van modelbouwrampspoed, zoals vandaag, is het fijn om dat soort berichten te krijgen.
@Spaander: gooi de putty zeker niet in de vuilnisbak, je weet nooit waar het nuttig voor kan zijn. Ik heb heel soms nog m'n putty's nodig. Bovendien is Zap Kicker, hoe enthousiast ik er ook over ben, ook niet perfect. Je zult het hieronder lezen en zien.
De driewegkipper zal toch ook misschien met verlengde cabine zijn geleverd lijkt me.. er waren toen ook al zoveel variaties! Er zijn ook transportmodellen met verkorte cabine geleverd, ik denk dat het zo'n beetje 50/50 was. Ik zou me daar niet door laten weerhouden, als je graag een driewegkipper zou willen bouwen kun je dat naar mijn idee prima doen. Ik heb in het boek geen informatie gelezen waaruit blijkt dat het door jou gewenste type niet zou bestaan. En dan nog, als het al niet door Krupp werd aangeboden werd het wellicht later alsnog zo gemaakt. Zo zijn er (alleen?) in Nederland drieassers geweest. Voor Duitsland was dit niet opportuun, ik geloof vanwege belastingwetgeving. In Nederland werd zo'n vrachtwagen dan verder afgebouwd en voorzien van een derde as.
Juist vanwege hetzelfde argument als dat je zelf gebruikt ("weinig referenties dus het zal veel improviseren zijn") denk ik dat je best die driewegkipper zou kunnen maken.
Echter, ook zo'n zijkipper is geweldig en echt een aanwinst voor iedere modelbouwshowroom. Wellicht niet zo'n technisch hoogstandje als de driewegkipper, maar wel degelijk een mogelijk pareltje.
226. Dit wordt een update met een terugval, ik zeg het maar alvast. Maar goed, toen alles nog goed was: gezellig driehoekjes zagen om later te verplaatsen
227. Het begin van de ellende dan. Ik had al met een half oog op een tekening gezien dat de dieseltank misschien niet helemaal op de juiste plek zat. Wel de juiste grootte, maar niet waar 'ie hoorde. De luchttanks aan de andere kant van het chassis zitten wel goed. Echter, in eerste instantie overwoog ik gewoon om het maar te laten. Teveel werk om het te verplaatsen, visueel is het niet zo'n groot verschil en bovendien zijn er zoveel verschillende versies van deze vrachtwagen dat het best zou kunnen dat Revell zich op een ander exemplaar heeft gebaseerd. Cognitieve dissonantie, heet zoiets in de psychologie. Ofwel, oogkleppen op.
Maar ik kan het dan toch niet laten om ander referentiemateriaal te bekijken. En overal zag ik, bij deze lastwagens met maar één tank (er zijn ook tweetanksversies), dat de tank op dezelfde plek zit. Meerdere tekeningen, meerdere foto's van vroeger, en ook het nog overgebleven exemplaar van Hoffmann. Zucht...........
228. Berekend door middel van de langsdraagbalken voor de bak, kwam ik op een afstand van 8,8 millimeter uit die de tank teveel naar voren stond. Dus naar achteren verplaatsen. Jammer van het buigwerk (messingstaafjes) van vorige week maar ja er zijn ergere dingen. Wat ontzettend goed nieuws is, is dat de tank precies de juiste maten heeft. Dit bevestigt mijn vermoeden dat Revell gewoon op twee plekken het chassis heeft ingekort en de rest visueel een beetje heeft rechtgetrokken zonder de maten van de individuele onderdelen te veranderen. Degene die alles heeft opgemeten, zal zijn best dus goed hebben gedaan.
229. Waarschijnlijk ten gevolge van de ruwe zaagwerkzaamheden om de tank los te snijden, ontstond er een scheurtje in een van de lijmstukken tussen Evergreen en kit. Damn! Het was me een uur eerder ook al overkomen en ik begreep het niet goed, want liquid poly is zo sterk dat je aan elkaar gelijmde onderdelen bijna niet uit elkaar krijgt. In plaats van liquid poly bij te schenken in de kier en dan even opnieuw te schuren, wat ik veeeeeel beter had kunnen doen, dacht ik slim te zijn en de kier met een tikkeltje secondenlijm te vullen en op elkaar te lijmen. Ik trok de onderdeeltjes als kaken van een mond iets van elkaar en toen... ontstonden soortgelijke haarscheurtjes ook aan de andere kant, tweemaal.
Toen wist ik wat het was. Het was me met de Kever ook al eens overkomen: door overvloedig gebruik van accelerator (Zap Kicker) en het in hoekjes blijven liggen van het spul, is het plastic week geworden. Op de verpakking staat "doesn't craze most plastics" maar in elk geval gaat die vlieger niet op bij Revell-plastic. Voortaan ga ik Kicker aanbrengen alleen nog met een oliepen of zo, toch in ieder geval gecontroleerd.
Het resultaat (ik moet me op zo'n moment DWINGEN om een foto te maken terwijl ik eigenlijk meteen wil gaan repareren):
230. Reparatiepoging met secondenlijm was desastreus... ik kreeg het natuurlijk niet in een microseconde goed op z'n plek en het chassis kwam scheef te staan. Los proberen te halen, lukt niet want zit stevig vast... rustig. Adem in en adem uit Roy.
Uiteindelijk met beleid toch losgekregen. Oppervlakkige secondenlijm verwijderd met een mesje en opnieuw liquid poly aangebracht. Poging mislukt, er komt nauwelijks plastic op plastic om een of andere reden. Of het plastic is al zo week geworden dat het niet meer wordt gegrepen door liquid poly. Op dit punt staat bij mij écht de paniek toe, wat modelbouw betreft was de laatste keer dat dat gebeurde, denk ik, twee jaar geleden. Ik dacht even dat het plastic zo broos was geworden dat ik het chassis grotendeels kon weggooien en een vervangexemplaar moest bestellen. Natuurlijk even vergeten dat ik een stuk plastic van ongeveer 6 centimeter of zo had kunnen wegsnijden en opnieuw beginnen bij 'vers' plastic.
Maar nog één poging doen om het zo te redden: alles haaks afschuren, totdat er wit plastic te zien is, dan liquid poly eroverheen, dan opnieuw met de driehoekjes op tafel zetten en dan de ontstane kieren vullen met secondenlijm. Geen Zip Kicker deze keer, ik moest even onverwachts twee uur weg voor m'n werk en zou zo het chassis mooi kunnen laten drogen. De secondenlijm is na circa 25 minuten wel droog en hard.
Zo zag het eruit toen ik wegging:
231. Not a pretty sight, zie ik je denken. Inderdaad. En dit was nog de goeie kant, waarvan één deel nog vastzat. Toen ik thuis kwam was het droog en... optillen... het bleef mooi in vorm. Pfew! Dat is een hoopvol iets. Ik heb het chassis omgedraaid en alle andere stukjes met secondenlijm gevuld, rechtstreeks opgebracht vanuit de fles. Als voordeel bij het nadeel, kon er op deze manier een mooie secondenlijmbonding ontstaan TUSSEN de chassisdelen in plaats van enkel eroverheen. Het ziet er niet mooi uit, maar hier is 'ie (je ziet dat ik nog een scheurtje was vergeten te vullen, dit is later alsnog gedaan):
232. Vijf uur laten staan en dan weer beginnen te vijlen en schuren. Vijlen en schuren. Etc. Ik had aan de binnenkant ook druppels secondenlijm aangebracht, ten behoeve van de stevigheid laat ik die lekker zitten. Daar zitten modderophopingen, dan maar een iets vuiler chassis dan ik oorspronkelijk gedacht had. Ik kan me voorstellen dat het die jaren voor kwam dat een chassis van binnen niet maandelijks gereinigd werd.
Uiteindelijk, tegen mijn verwachtingen in, het ding toch weer strak gekregen. Ik ben erg blij, héél erg blij, en hoop met de volgende update weer wat vooruitgang te laten zien in plaats van terugslag. Het offer dat ik voor dit geintje heb moeten brengen is, naast de tijd, een inkorting van 1,5 millimeter. Die laat ik lekker zo, want het is 3,6 centimeter in het echte leven en dat is toch al een stuk beter dan 72 centimeter wat het verschil zou zijn zonder mijn ingrepen. Terugkomend op de opmerking dat dit geen OOB-bouw is: niet bepaald inderdaad, maar normaal gesproken zou ik geen genoegen nemen met die 1,5 millimeter en zou ik er alsnog stukjes plastic tussen proberen te proppen, met het risico dat het hele ding van verdriet uit elkaar zou vallen. En ik zou weer uren extra bezig zijn... dat bedoel ik wanneer ik zeg dat niet alle aanpassingen worden gedaan. Visueel maakt het zo goed als geen verschil, dan doe ik het nu ook niet.
Hier dus de foto zoals het er nu uit ziet. Wat kiertjes lijken, is gladgevijlde en -geschuurde secondenlijmvulling.
Totaal bestede tijd tot nu toe: 115 uur