1/35 M1070 Gun Truck
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
Bedankt aan de volgers, thanks! Vandaag waren er drie handleidingen tegelijk te volgen want ik ben al aan het interieur begonnen, aangezien ik de rest thuis had laten liggen (en op zaterdag ben ik zelf niet thuis). Voor het interieur ben je aangewezen op Eduard, want de Voyagerset is voor de buitenzijde. En dan is er tegelijk nog wat PE uit de kit nodig.
Het dashbord is op zich gedetailleerd genoeg, maar je zou over alle knopjes ook decals moeten gaan kleven en dan is het beter om het geprinte PE van Eduard in de plaats te zetten. Je verliest daarbij iets aan diepte omdat draaiknopjes, klinknagels en lichtschakelaars allemaal geprint zijn en niet gegoten. Maar alles zit al in de kleur en met de metertjes en stencils allemaal op hun plek. Ik besloot om het instrumentenpaneel uit de console te zagen, anders zou het nooit lukken om het rode deel uit de handleiding keurig te verwijderen zonder littekens.
De wijzerplaten zijn in twee lagen PE opgebouwd, je kan hier later nog een glaasje in gieten met blanke lak. Het zal uiteraard nodig zijn dit PE nog af te plakken voor het schilderen. Achteraf opplakken zou toch niet gaan, want dan is de rand van het PE nog glanzend.
Hier zijn ook wat stukjes van het ongeschilderde PE uit de kit toegevoegd. Een ding dat ik wel opmerk in mijn referentieboek, is dat het paneel rond de wijzertjes daar zwart is en niet groen. Dat omschilderen zou ons te ver leiden.
Van de beurs van Tienen had ik naast enkele aanmoedigingen ook twee setjes van Legend en een figuur van Maim meegenomen. Die leken me best bruikbaar voor dit project. De twee rechtse zijn ter vervanging van de bewapening uit de kit, waarvan ik vermoed dat die niet helemaal op het niveau van de rest van mijn upgrades is. Het is een MK19 grenade launcher en een .50 machinegeweer. Die zullen later aan bod komen. Nu bouw ik eerst de figuur die ik had gekocht om een van die dingen te bemannen.
Deze zullen niet nodig zijn, een white metal aanvalsgeweer en een laservisier. Voor dat laatste heeft de figuur een opening in zijn voorhoofd die dichtgemaakt zal moeten worden.
Wat op de cover niet zichtbaar was, is dat deze figuur een backpack draagt. Ik vraag me af of dat wel te verenigen is met de rol die ik aan hem wil toewijzen als rear gunner. Hij zal fysiek wel passen in de opstelling, maar daarbij heeft hij natuurlijk geen bepakking nodig. Helaas zou dit wel wat zaagwerk onder water betekenen om het er af te halen. Wat me ook opvalt in vergelijking met de figuren van Black Dog is dat de kledij slechts op het niveau van een standaard styreenfiguur is, met vlakke plooien.
Het verschil is meteen zichtbaar, al is de aanzet voor de armen bij Black Dog nogal rudimentair, met ook wat luchtbellen en missende vingers. Hier zal geplamuurd moeten worden.
Het dashbord is op zich gedetailleerd genoeg, maar je zou over alle knopjes ook decals moeten gaan kleven en dan is het beter om het geprinte PE van Eduard in de plaats te zetten. Je verliest daarbij iets aan diepte omdat draaiknopjes, klinknagels en lichtschakelaars allemaal geprint zijn en niet gegoten. Maar alles zit al in de kleur en met de metertjes en stencils allemaal op hun plek. Ik besloot om het instrumentenpaneel uit de console te zagen, anders zou het nooit lukken om het rode deel uit de handleiding keurig te verwijderen zonder littekens.
De wijzerplaten zijn in twee lagen PE opgebouwd, je kan hier later nog een glaasje in gieten met blanke lak. Het zal uiteraard nodig zijn dit PE nog af te plakken voor het schilderen. Achteraf opplakken zou toch niet gaan, want dan is de rand van het PE nog glanzend.
Hier zijn ook wat stukjes van het ongeschilderde PE uit de kit toegevoegd. Een ding dat ik wel opmerk in mijn referentieboek, is dat het paneel rond de wijzertjes daar zwart is en niet groen. Dat omschilderen zou ons te ver leiden.
Van de beurs van Tienen had ik naast enkele aanmoedigingen ook twee setjes van Legend en een figuur van Maim meegenomen. Die leken me best bruikbaar voor dit project. De twee rechtse zijn ter vervanging van de bewapening uit de kit, waarvan ik vermoed dat die niet helemaal op het niveau van de rest van mijn upgrades is. Het is een MK19 grenade launcher en een .50 machinegeweer. Die zullen later aan bod komen. Nu bouw ik eerst de figuur die ik had gekocht om een van die dingen te bemannen.
Deze zullen niet nodig zijn, een white metal aanvalsgeweer en een laservisier. Voor dat laatste heeft de figuur een opening in zijn voorhoofd die dichtgemaakt zal moeten worden.
Wat op de cover niet zichtbaar was, is dat deze figuur een backpack draagt. Ik vraag me af of dat wel te verenigen is met de rol die ik aan hem wil toewijzen als rear gunner. Hij zal fysiek wel passen in de opstelling, maar daarbij heeft hij natuurlijk geen bepakking nodig. Helaas zou dit wel wat zaagwerk onder water betekenen om het er af te halen. Wat me ook opvalt in vergelijking met de figuren van Black Dog is dat de kledij slechts op het niveau van een standaard styreenfiguur is, met vlakke plooien.
Het verschil is meteen zichtbaar, al is de aanzet voor de armen bij Black Dog nogal rudimentair, met ook wat luchtbellen en missende vingers. Hier zal geplamuurd moeten worden.
Een deel van de chassisbalken wordt vervangen door Voyager PE. in het begin dacht ik dat dit alleen gedaan wordt zodat het holle profielen worden, maar de balken zijn ook nog eens een stuk steviger geworden. Deze balken vind ik het zwakke punt van de Hobbyboss kit. Door de kleine paspinnen zijn ze haast niet recht te verlijmen, terwijl hier wel de carrosserie op moet steunen.
De voorspatborden worden ook op van deze plastic balken geplaatst, maar daar vind ik geen PE vervanging voor. Toch maar even uitlijnen. De verlichting wordt wel aangepakt met de andere twee resin stukken. De bescherming hiervoor moet je van Hobbyboss zelf plooien uit draad, hiervoor geven ze zelfs geen instructies.
De achterbank in de cabine is gedry-fit, er zat wel wat warping op de onderkant maar dit is recht te trekken. Een console boven de versnellingsbak blijft ook dry-fit omdat die zwart moet, de rest van het interieur wordt groen. Het PE van Eduard was gedeeltelijk fout genummerd, gelukkig is het goed herkenbaar op de plaatjes.
De stoelen bestaan uit heel wat onderdelen.
Ook die blijven dry-fit. Op de bank moeten nu wat voorgekleurde gordels komen, misschien gaat dit beter na het spuiten zodat ik die niet moet afplakken.
De voorspatborden worden ook op van deze plastic balken geplaatst, maar daar vind ik geen PE vervanging voor. Toch maar even uitlijnen. De verlichting wordt wel aangepakt met de andere twee resin stukken. De bescherming hiervoor moet je van Hobbyboss zelf plooien uit draad, hiervoor geven ze zelfs geen instructies.
De achterbank in de cabine is gedry-fit, er zat wel wat warping op de onderkant maar dit is recht te trekken. Een console boven de versnellingsbak blijft ook dry-fit omdat die zwart moet, de rest van het interieur wordt groen. Het PE van Eduard was gedeeltelijk fout genummerd, gelukkig is het goed herkenbaar op de plaatjes.
De stoelen bestaan uit heel wat onderdelen.
Ook die blijven dry-fit. Op de bank moeten nu wat voorgekleurde gordels komen, misschien gaat dit beter na het spuiten zodat ik die niet moet afplakken.
Ik ben gisteren bezig geweest met de wanden van de cabine. Daarbij viel al op dat er een evolutie geweest is. In het boek zie je een paar walkarounds met oudere M1070's, met de posities van raampjes zoals ze in de kit zijn, en dan zijn er de foto's van na Irak waar de cabines plots minder ramen hebben en de kit dus niet meer klopt. Ik moet er dus op letten om net niet te bouwen volgens de recente foto's.
De firewall voor de cabine moest omgebouwd worden volgens Voyager om de aansluiting met de motorkap fijner te maken. Helaas gaan ze behoorlijk de mist in door alle drie de onderdelen van twee dezelfde frets te halen. Daardoor zit ik hier met twee identieke profielen die gespiegeld hadden moeten zijn. Daar waar het geplooid moet worden rond de kap, horen geen rivets te zitten.
Hier zie je hoe bij het foute profiel de rivets geplamuurd zijn. Op de correcte posities zijn aanduidingen voor nieuwe rivets gemaakt, die met een graveerpunt ingedrukt worden. Daarna wordt het stuk terug gerecht, gebogen en op zijn plek gezet. Zulke fouten moeten er toch uitkomen bij een testfit? Hun uitbreidingen komen uitgebreid op de foto op hun eigen website.
Dit PE is dan weer uit de Hobbyboss kit. De dikte van het materiaal is ontoereikend en het is waarschijnlijk scheefgetrokken door hun verpakkingsmethode.
Wordt dit rechtgeplooid, dan zitten er knikjes in die bij een pantserplaat erg ongewenst zijn.
Dit wordt bij de carrossier er uit gehamerd met een bolle kop.
Dit stuk is vlak gehamerd en op zijn plek geplakt. De raampjes hier waren licht beschadigd geraakt omdat ze zowel aan de binnenkant als de buitenkant van de cabine passen. Ik veronderstelde foutief dat je ze traditioneel via de binnenzijde moet vastdrukken, maar dit zijn raampjes die naar buiten scharnieren. Ik heb ze dus terug moeten losdrukken en naar de buitenzijde brengen, maar toen zat er al Tamiya Thin op de buitenrand. Nog een ander probleem met de clearparts is dat ze achteraf bekeken van slechte gietkwaliteit zijn. De kleine raampjes werken als een lens en in de voorruiten vind ik zelfs deukjes. Daarom wil ik de vier grootste stukken clearpart vervangen door stukken zelf gesneden plexiglas.
Ik had het rechten van de plaat al gedaan voor de vier pantserplaten uit de Hobbyboss kit. Er zijn nog steeds spoortjes van rimpels zichtbaar.
Gelukkig kon een deel van het probleem weggewerkt worden, want blijkbaar heeft Voyager toch een deel van de protection kit voorzien. Alleen het deel aan het portier helaas. Dat heeft nu ook een schuine klep zoals op de referentiefoto's van Tankograd.
Iets raars uit de handleiding is deze opmerking dat er aan de rug van de cabine iets moet gecorrigeerd worden. De vraag is wat er volgens hen niet klopt met dit plaatje.
Het enige dat ik kon opmerken, was deze verzameling korreltjes/littekens op de plaat. Die ga ik eerst even schuren.
De firewall voor de cabine moest omgebouwd worden volgens Voyager om de aansluiting met de motorkap fijner te maken. Helaas gaan ze behoorlijk de mist in door alle drie de onderdelen van twee dezelfde frets te halen. Daardoor zit ik hier met twee identieke profielen die gespiegeld hadden moeten zijn. Daar waar het geplooid moet worden rond de kap, horen geen rivets te zitten.
Hier zie je hoe bij het foute profiel de rivets geplamuurd zijn. Op de correcte posities zijn aanduidingen voor nieuwe rivets gemaakt, die met een graveerpunt ingedrukt worden. Daarna wordt het stuk terug gerecht, gebogen en op zijn plek gezet. Zulke fouten moeten er toch uitkomen bij een testfit? Hun uitbreidingen komen uitgebreid op de foto op hun eigen website.
Dit PE is dan weer uit de Hobbyboss kit. De dikte van het materiaal is ontoereikend en het is waarschijnlijk scheefgetrokken door hun verpakkingsmethode.
Wordt dit rechtgeplooid, dan zitten er knikjes in die bij een pantserplaat erg ongewenst zijn.
Dit wordt bij de carrossier er uit gehamerd met een bolle kop.
Dit stuk is vlak gehamerd en op zijn plek geplakt. De raampjes hier waren licht beschadigd geraakt omdat ze zowel aan de binnenkant als de buitenkant van de cabine passen. Ik veronderstelde foutief dat je ze traditioneel via de binnenzijde moet vastdrukken, maar dit zijn raampjes die naar buiten scharnieren. Ik heb ze dus terug moeten losdrukken en naar de buitenzijde brengen, maar toen zat er al Tamiya Thin op de buitenrand. Nog een ander probleem met de clearparts is dat ze achteraf bekeken van slechte gietkwaliteit zijn. De kleine raampjes werken als een lens en in de voorruiten vind ik zelfs deukjes. Daarom wil ik de vier grootste stukken clearpart vervangen door stukken zelf gesneden plexiglas.
Ik had het rechten van de plaat al gedaan voor de vier pantserplaten uit de Hobbyboss kit. Er zijn nog steeds spoortjes van rimpels zichtbaar.
Gelukkig kon een deel van het probleem weggewerkt worden, want blijkbaar heeft Voyager toch een deel van de protection kit voorzien. Alleen het deel aan het portier helaas. Dat heeft nu ook een schuine klep zoals op de referentiefoto's van Tankograd.
Iets raars uit de handleiding is deze opmerking dat er aan de rug van de cabine iets moet gecorrigeerd worden. De vraag is wat er volgens hen niet klopt met dit plaatje.
Het enige dat ik kon opmerken, was deze verzameling korreltjes/littekens op de plaat. Die ga ik eerst even schuren.
Zaterdag is er weer wat verder geknutseld.
Als ik de cabine wilde spuiten, moest ook het plafond afgewerkt zijn. Voor de PE dakplaat uit de kit is er een vervangstuk bij Voyager, met ook voor de acclimatisatiemodule een PE ontplooiing. Helaas is dit zo ingewikkeld dat ik er meerdere kanten fout van geplooid had. Bij het omdraaien is er een vouw gescheurd, gelukkig maakt dit niet uit in de constructie. Een ander stukje heb ik er helemaal afgebroken, wat later toch niet meer te zien is.
De bovenste plaat moest aan vier zijden geplooid worden, dus heb ik de kortste zijde met een korter plooimes moeten doen dan de plooilengte. Gelukkig volgde deze rand mooi.
Dit ding is door zijn asymmetrische ontplooiing en net niet perfecte passing moeilijk recht uit te lijnen. Ook zal het inwendig gespoten moeten worden vooraleer ik het verluchtingsrooster kan toevoegen.
De nieuwe dakplaat staat door de vele embossinglijnen stijf van de spanningen. Tussen de lijnen heb ik het gebogen waarbij het telkens met een klap omplooide en het resultaat enigszins recht werd, zolang niemand het aanraakte. Door de airco op het dak zou dit normaal gezien ook onder controle blijven.
Alleen houdt die geen rekening met de verstevingingsplaat die ik daar al op geplakt had.
Drie PE-ogen zijn hier al toegevoegd maar er moet nog een zonneklep.
De verlichting onder de zonneklep wordt in de instructies van Voyager te ver naar achter getoond. Volg hierbij beter de handleiding van de kit.
Ook de zonneklep heeft embossing in de gills maar dat werkt prima.
Het dak past ook op de cabine, mits toevoeging van een frame uit de kit dat er nog onder gekleefd moet worden.
Iets waar ik ontevreden over was, de binnenzijde van de clearparts is niet even mooi afgewerkt als de buitenkant. Omdat dat vervorming geeft in het beeld, wilde ik dit vervangen.
De doorkijkplastic in een 1/350 vliegtuigsetje van Trumpeter geeft het ideale plastic om de ruitjes mee te maken, iets dikker en steviger dan gewoon cellofaan en het kan geschuurd worden om het af te ronden.
De ruit zit er nu in met secondelijm en is zelfs bestand tegen spatten met Tamiya Extra Thin (waarschijnlijk is dit HDPE ofzo).
De ruit is zo dun dat je perfect het interieur kan blijven zien zonder vervormingen.
Ook de achterruit is vervangen. Het luchtverversingssysteem kon maar gedeeltelijk afgewerkt worden, om de ruitjes in de cabine nog af te kunnen plakken. Nu wordt het dus eerst maskeren en spuiten.
Als ik de cabine wilde spuiten, moest ook het plafond afgewerkt zijn. Voor de PE dakplaat uit de kit is er een vervangstuk bij Voyager, met ook voor de acclimatisatiemodule een PE ontplooiing. Helaas is dit zo ingewikkeld dat ik er meerdere kanten fout van geplooid had. Bij het omdraaien is er een vouw gescheurd, gelukkig maakt dit niet uit in de constructie. Een ander stukje heb ik er helemaal afgebroken, wat later toch niet meer te zien is.
De bovenste plaat moest aan vier zijden geplooid worden, dus heb ik de kortste zijde met een korter plooimes moeten doen dan de plooilengte. Gelukkig volgde deze rand mooi.
Dit ding is door zijn asymmetrische ontplooiing en net niet perfecte passing moeilijk recht uit te lijnen. Ook zal het inwendig gespoten moeten worden vooraleer ik het verluchtingsrooster kan toevoegen.
De nieuwe dakplaat staat door de vele embossinglijnen stijf van de spanningen. Tussen de lijnen heb ik het gebogen waarbij het telkens met een klap omplooide en het resultaat enigszins recht werd, zolang niemand het aanraakte. Door de airco op het dak zou dit normaal gezien ook onder controle blijven.
Alleen houdt die geen rekening met de verstevingingsplaat die ik daar al op geplakt had.
Drie PE-ogen zijn hier al toegevoegd maar er moet nog een zonneklep.
De verlichting onder de zonneklep wordt in de instructies van Voyager te ver naar achter getoond. Volg hierbij beter de handleiding van de kit.
Ook de zonneklep heeft embossing in de gills maar dat werkt prima.
Het dak past ook op de cabine, mits toevoeging van een frame uit de kit dat er nog onder gekleefd moet worden.
Iets waar ik ontevreden over was, de binnenzijde van de clearparts is niet even mooi afgewerkt als de buitenkant. Omdat dat vervorming geeft in het beeld, wilde ik dit vervangen.
De doorkijkplastic in een 1/350 vliegtuigsetje van Trumpeter geeft het ideale plastic om de ruitjes mee te maken, iets dikker en steviger dan gewoon cellofaan en het kan geschuurd worden om het af te ronden.
De ruit zit er nu in met secondelijm en is zelfs bestand tegen spatten met Tamiya Extra Thin (waarschijnlijk is dit HDPE ofzo).
De ruit is zo dun dat je perfect het interieur kan blijven zien zonder vervormingen.
Ook de achterruit is vervangen. Het luchtverversingssysteem kon maar gedeeltelijk afgewerkt worden, om de ruitjes in de cabine nog af te kunnen plakken. Nu wordt het dus eerst maskeren en spuiten.
Allen bedankt voor het wachten, het maskeren is gisteren gebeurd, de Eduard set vervangt de maskering uit de kit volledig en gebruikt daarvoor iets geavanceerder materiaal met een gladde plastic film. Daardoor is het wat steviger dan de meer papierachtige klevertjes van Hobbyboss. Een probleem blijft hetzelfde, ze geven hetzelfde masker in spiegelbeeld voor de buitenzijde van elk glaasje, maar trekken daar niet de dikte van de raamsponning af. Die geraakt daardoor mee gemaskeerd en die wil je net wel schilderen. Er moet dus wat gemeten en getrimd worden op een deel van de maskertjes. Ook voorzien ze een stofstreep voor de ruitenwissers, maar omdat dit niet overlapt krijg je de naad nooit perfect afgedicht. Hier kan je dus best het masker een stukje verschuiven en de naad aan de open kant overplakken met tape. Je wil geen verfstreep op je windshield zien...
We gaan meteen naar de resultaten van het schilderen met Tamiya NATO green. Als schaduw heb ik een groot aandeel Olive Drab gebruikt en als highlight een drup citroengeel.
Nu zal er weer afgeplakt worden voor de zetels, eentje is al freehand in kleur gezet.
We gaan meteen naar de resultaten van het schilderen met Tamiya NATO green. Als schaduw heb ik een groot aandeel Olive Drab gebruikt en als highlight een drup citroengeel.
Nu zal er weer afgeplakt worden voor de zetels, eentje is al freehand in kleur gezet.
Bedankt voor de leuke comments! Gisteren is de cabine afgewerkt. Daarvoor moesten nog een paar zaken apart in de kleur worden gezet, zoals het luchtfiltersysteem. Ik heb de kleuren uit de foto's in mijn boek gehaald, ook al komen de koppelingen van de buizen niet helemaal overeen. Dit stukje is met een penseel geschilderd.
De cabine is hier al gedeeltelijk gemonteerd en in de p+ gezet.
Het frame op het dak kon er al op, maar om kieren te vermijden heb ik het tegen de cabine geklemd.
De Black Dog figuren van bestuurder en passagier worden een keer gedry-fit.
De bril van de bestuurder gaat klemmen, dus die kan ik beter losmaken. Hij heeft zijn voeten op de bodem, niet op de pedalen.
Na het aanbrengen van de bruine Tamiya wash worden de voorgekleurde veiligheidsgordels van Eduard toegevoegd. Dit ziet er allemaal keurig uit. Helaas viel er een element tussen de achterbank en dit haakte zich ergens vast. Daarom moest die even terug losgebroken worden, zodat het gerecupereerd kon worden. De bank kon er niet meer uit, dus moest ze ter plaatse gelijmd worden. Er is nu een lijmvlek tegen de naad op de bodem, maar de gordel is volledig geplaatst.
Daarna is alles in de matte vernis gezet. De masking van de ramen is verwijderd en de luchtslangen toegevoegd. Ik had een stuk van de Eduard masking over de voorgekleurde PE op een deur gekleefd, dit trok de kleur gedeeltelijk los, dus gebruik alleen Tamiyatape daarvoor. De deuren hebben jullie nog tegoed, die zijn aan de foto's ontsnapt.
Aangezien de figuren volledig door de deur kunnen, kon het dak geplaatst worden. Ik heb dit wel een keer terug moeten losmaken, omdat ik het eerst gelijk gezet had met de achterkant van de cabine. Hier moet echter een kleine overhang gemaakt worden. Je merkt dat aan de klinknagels op het PE voor het inwendige dakframe, dit moet overeenkomen.
De cabine is hier al gedeeltelijk gemonteerd en in de p+ gezet.
Het frame op het dak kon er al op, maar om kieren te vermijden heb ik het tegen de cabine geklemd.
De Black Dog figuren van bestuurder en passagier worden een keer gedry-fit.
De bril van de bestuurder gaat klemmen, dus die kan ik beter losmaken. Hij heeft zijn voeten op de bodem, niet op de pedalen.
Na het aanbrengen van de bruine Tamiya wash worden de voorgekleurde veiligheidsgordels van Eduard toegevoegd. Dit ziet er allemaal keurig uit. Helaas viel er een element tussen de achterbank en dit haakte zich ergens vast. Daarom moest die even terug losgebroken worden, zodat het gerecupereerd kon worden. De bank kon er niet meer uit, dus moest ze ter plaatse gelijmd worden. Er is nu een lijmvlek tegen de naad op de bodem, maar de gordel is volledig geplaatst.
Daarna is alles in de matte vernis gezet. De masking van de ramen is verwijderd en de luchtslangen toegevoegd. Ik had een stuk van de Eduard masking over de voorgekleurde PE op een deur gekleefd, dit trok de kleur gedeeltelijk los, dus gebruik alleen Tamiyatape daarvoor. De deuren hebben jullie nog tegoed, die zijn aan de foto's ontsnapt.
Aangezien de figuren volledig door de deur kunnen, kon het dak geplaatst worden. Ik heb dit wel een keer terug moeten losmaken, omdat ik het eerst gelijk gezet had met de achterkant van de cabine. Hier moet echter een kleine overhang gemaakt worden. Je merkt dat aan de klinknagels op het PE voor het inwendige dakframe, dit moet overeenkomen.
Bedankt voor de reacties. Ik heb de motorkap er eens op gezet.
Een van de fenders zat er helemaal niet goed op en die stak dus te ver uit. De reden is dat de balk vooraan een stuk te ver naar buiten vastgelijmd was, het model had daar niet eens pasnokjes om de boel bijeen te houden.
Na wat overtuigingskracht zit de balk meer naar binnen. Daarbij moest ik wel de lampbeschermer terugkleven. Even later ontdekte ik dat alle handgrepen die ik zelf geplooid had, al in geplooide metalen stukken in de kit meegeleverd waren. Nu vond ik ze wel wat te dun, ongeveer 0.5mm terwijl ik 0.7 had gebruikt.
Het logo van Oshkosh is ook meegeleverd. Dit is wel voorzien in plastic, maar het zal toch scherper zijn als het in etch gemaakt is.
Er moet nog wat meer op de kap komen, want er zijn scharnieren voorzien in de grille die hier nog niet gemonteerd zijn. Er zit ook een lamp achter de grille en ik dacht dat die diende om de motor te verlichten, maar op de foto zie ik nu dat die door de grille heen schijnt. Daar is ook PE voor voorzien. Links zie je nog de plek waar een steun in PE op moet komen. In feite zou de kap veel beter op het chassis passen, als ik de twee strips onderaan tegen de fenders zou kunnen afsnijden, maar die moeten er zijn. Nu zal de kap niet helemaal recht zitten; maar dat schijnt in het echt ook het geval te zijn.
Deze stukjes zullen gebruikt worden om achteruitkijkspiegels mee te knutselen. Maar nu komt er eerst een intermezzo.
Een passage via de Turnhoutsebaan bracht me langs Baillien. Vandaar kwamen deze twee handige dozen mee. Eentje ervan komt van pas in dit project. Het is de palletlift van Gecko Models. De andere doos verdwijnt voorlopig in de stapel, want er kan nog een ton aan aftermarket voor bijeengezocht worden, werkelijk elk merk heeft er wat voor uitgebracht en omdat niemand deze tank maakt is dat ook allemaal nog in stock. Er is dus geen haast.
De palletlift bestaat uit zeer degelijk verpakte sprues in harde grijze plastic. Er is een luxueuze kleurenhandleiding bij. Op de boxart staat wel een plaatje met meerdere palletten op een lift, dat geeft de valse indruk dat de sprue met de pallet meerdere malen voorkomt, dus da's het enige minpuntje van deze kit.
Stap 1 wordt een meerkeuzetoestand waarbij je de lift op of neer kan laten gaan. Ik koos voor op, dus stap 2. Let op, onderdeel Eg3 is al snel ondersteboven gezet en dit heeft zware gevolgen voor het eindresultaat. Let op de schuine zijvlakjes ervan, die moeten onder een driehoek passen.
Hier zijn de twee componenten van de lift gemonteerd. De steel is in twee delen, je kan hem draaien maar niet neerlaten zoals bij een echte palletlift.
Hier zit de behuizing ertussen en om die te doen passen moest ik dus van het eerder genoemde onderdeel twee stukken afsnijden. Niet dat dat er later nog aan te zien is. Bij de stap 1 voor de neerlaten lift zijn de onderdelen met de wieltjes een geheel met de pootjes en komen die in de rechthoekige openingen uit.
Het pallet, ik heb de planken er blijkbaar verkeerd om op zitten.
Er zitten twee types vaten bij deze kit, met zelfs een paar ongebruikte hevelpompen.
De passing van de vaten is prima. Ik kan dit bij de truck neerzetten met een paar mooie kleurtjes er op.
Een van de fenders zat er helemaal niet goed op en die stak dus te ver uit. De reden is dat de balk vooraan een stuk te ver naar buiten vastgelijmd was, het model had daar niet eens pasnokjes om de boel bijeen te houden.
Na wat overtuigingskracht zit de balk meer naar binnen. Daarbij moest ik wel de lampbeschermer terugkleven. Even later ontdekte ik dat alle handgrepen die ik zelf geplooid had, al in geplooide metalen stukken in de kit meegeleverd waren. Nu vond ik ze wel wat te dun, ongeveer 0.5mm terwijl ik 0.7 had gebruikt.
Het logo van Oshkosh is ook meegeleverd. Dit is wel voorzien in plastic, maar het zal toch scherper zijn als het in etch gemaakt is.
Er moet nog wat meer op de kap komen, want er zijn scharnieren voorzien in de grille die hier nog niet gemonteerd zijn. Er zit ook een lamp achter de grille en ik dacht dat die diende om de motor te verlichten, maar op de foto zie ik nu dat die door de grille heen schijnt. Daar is ook PE voor voorzien. Links zie je nog de plek waar een steun in PE op moet komen. In feite zou de kap veel beter op het chassis passen, als ik de twee strips onderaan tegen de fenders zou kunnen afsnijden, maar die moeten er zijn. Nu zal de kap niet helemaal recht zitten; maar dat schijnt in het echt ook het geval te zijn.
Deze stukjes zullen gebruikt worden om achteruitkijkspiegels mee te knutselen. Maar nu komt er eerst een intermezzo.
Een passage via de Turnhoutsebaan bracht me langs Baillien. Vandaar kwamen deze twee handige dozen mee. Eentje ervan komt van pas in dit project. Het is de palletlift van Gecko Models. De andere doos verdwijnt voorlopig in de stapel, want er kan nog een ton aan aftermarket voor bijeengezocht worden, werkelijk elk merk heeft er wat voor uitgebracht en omdat niemand deze tank maakt is dat ook allemaal nog in stock. Er is dus geen haast.
De palletlift bestaat uit zeer degelijk verpakte sprues in harde grijze plastic. Er is een luxueuze kleurenhandleiding bij. Op de boxart staat wel een plaatje met meerdere palletten op een lift, dat geeft de valse indruk dat de sprue met de pallet meerdere malen voorkomt, dus da's het enige minpuntje van deze kit.
Stap 1 wordt een meerkeuzetoestand waarbij je de lift op of neer kan laten gaan. Ik koos voor op, dus stap 2. Let op, onderdeel Eg3 is al snel ondersteboven gezet en dit heeft zware gevolgen voor het eindresultaat. Let op de schuine zijvlakjes ervan, die moeten onder een driehoek passen.
Hier zijn de twee componenten van de lift gemonteerd. De steel is in twee delen, je kan hem draaien maar niet neerlaten zoals bij een echte palletlift.
Hier zit de behuizing ertussen en om die te doen passen moest ik dus van het eerder genoemde onderdeel twee stukken afsnijden. Niet dat dat er later nog aan te zien is. Bij de stap 1 voor de neerlaten lift zijn de onderdelen met de wieltjes een geheel met de pootjes en komen die in de rechthoekige openingen uit.
Het pallet, ik heb de planken er blijkbaar verkeerd om op zitten.
Er zitten twee types vaten bij deze kit, met zelfs een paar ongebruikte hevelpompen.
De passing van de vaten is prima. Ik kan dit bij de truck neerzetten met een paar mooie kleurtjes er op.
Bedankt voor de goedkeuringen. Er is nog een toevoeging gekomen aan het diorama, ik heb de Italeri container gekocht.
Er staan zulke containers op alle foto's die ik van de truck vond.
In deze doos zitten twee identieke sprues en zelfs wat decals om er een legercontainer van te maken. De handleiding is eenvoudig en duidelijk.
De eerste stap is het assembleren van de boven- en onderkant die uit twee identieke helften bestaan. Die zijn even groot als de zijkanten, maar die konden uit een stuk. Misschien komt dit door de structuur van de containerlocks op de hoeken. Daardoor moet je wel twee kieren weghalen.
Van de hoekprofielen zijn er sommige wel krom gegoten. Die heb ik met de hand rechtgeplooid.
De container zit vrij stevig in elkaar en je kan ook de binnenkant tonen, al zitten er in het plafond wel wat ejector pin marks.
Voor een afgesloten container kloppen de meegeleverde details wel, maar niet als je de deuren wil openzetten. Italeri heeft het vergrendelingssysteem bevrozen in gesloten toestand met de grendels in de slotjes en de stangen vastgedraaid. Die zou je dan zo aan de open deur moeten laten zitten.
Hier zie je de elementen van zo'n containerslot. Ik heb wel eens een zeecontainer moeten openmaken in mijn opgravingsverleden. De grendel valt naar beneden als die niet gezekerd is en het is ook lastig om de deur te sluiten als de stangen in gesloten stand gedraaid zouden staan. Hier moeten we dus aan de slag om wat te veranderen.
Ik sneed de grendels los van het verzegelingsoogje en plaatste dat apart op de deur.
Dan werd de grendel terug dichtgemaakt en naar beneden gekanteld. De rechte achterkanten van de bussen waarin de stang draait werden rond geschuurd en zo kon de hele stang gedraaid geplaatst worden.
Toen dit er goed uitzag, wed de vierde stang ook zo uitgevoerd.
Ik heb een dry-fit van de container gedaan met de palletlift en daarbij werd een probleem duidelijk. Als het pallet uit de container moest komen, dan zou ook de andere deur open moeten. Dat betekent dus dat de reeds geplaatste stangen er terug af moeten...
Ik zou misschien de container schuin doorzagen om een meer dynamische opstelling op het dio te krijgen, en dan kan ik het andere stukje gebruiken voor de aanzet van een tweede container.
Er staan zulke containers op alle foto's die ik van de truck vond.
In deze doos zitten twee identieke sprues en zelfs wat decals om er een legercontainer van te maken. De handleiding is eenvoudig en duidelijk.
De eerste stap is het assembleren van de boven- en onderkant die uit twee identieke helften bestaan. Die zijn even groot als de zijkanten, maar die konden uit een stuk. Misschien komt dit door de structuur van de containerlocks op de hoeken. Daardoor moet je wel twee kieren weghalen.
Van de hoekprofielen zijn er sommige wel krom gegoten. Die heb ik met de hand rechtgeplooid.
De container zit vrij stevig in elkaar en je kan ook de binnenkant tonen, al zitten er in het plafond wel wat ejector pin marks.
Voor een afgesloten container kloppen de meegeleverde details wel, maar niet als je de deuren wil openzetten. Italeri heeft het vergrendelingssysteem bevrozen in gesloten toestand met de grendels in de slotjes en de stangen vastgedraaid. Die zou je dan zo aan de open deur moeten laten zitten.
Hier zie je de elementen van zo'n containerslot. Ik heb wel eens een zeecontainer moeten openmaken in mijn opgravingsverleden. De grendel valt naar beneden als die niet gezekerd is en het is ook lastig om de deur te sluiten als de stangen in gesloten stand gedraaid zouden staan. Hier moeten we dus aan de slag om wat te veranderen.
Ik sneed de grendels los van het verzegelingsoogje en plaatste dat apart op de deur.
Dan werd de grendel terug dichtgemaakt en naar beneden gekanteld. De rechte achterkanten van de bussen waarin de stang draait werden rond geschuurd en zo kon de hele stang gedraaid geplaatst worden.
Toen dit er goed uitzag, wed de vierde stang ook zo uitgevoerd.
Ik heb een dry-fit van de container gedaan met de palletlift en daarbij werd een probleem duidelijk. Als het pallet uit de container moest komen, dan zou ook de andere deur open moeten. Dat betekent dus dat de reeds geplaatste stangen er terug af moeten...
Ik zou misschien de container schuin doorzagen om een meer dynamische opstelling op het dio te krijgen, en dan kan ik het andere stukje gebruiken voor de aanzet van een tweede container.