1/32 M65 Atoomkanon [DONE]

[StevenVD]

Ik moest nu ook eens naar de draaischijf gaan kijken.



Die staat onder het zwaartepunt van het kanon, dat zo goed gekalibreerd is dat enkele manschappen het met de hand rond dit punt kunnen draaien. De schijf heeft een inspringende rand zodat ze op een oneffen terrein met kiezels houvast vindt. Je ziet ook haken om ze op een transportwagon te bevestigen. De schijf die in de kit meegeleverd is, is een centimeter te groot. Ik dacht dat ik vandaag een goed vervangmiddel gevonden had.



Dit deksel van Red Band-snoepjes had een gietnaad op de exacte diameter van 8,3cm en had ook nog eens verstevigingsribben die om de andere rib op de juiste plaats zaten (aangezien het kanon er 24 heeft en het deksel 16).



Hier zie je hoe mooi dat uitkomt. Het is geen styreen maar dan lijmen we het wel anders, dacht ik.



Helaas zat de flens anders rond het deksel dan bij de draaischijf nodig was. De buitenrand moest plat op de grond liggen en ging nu schuin omhoog.



Dan heb ik maar de oude schijf ingekort om toch al de binnenzijde goed te hebben. Hier is er ook een styreenstrookje onder gelijmd. Hiertegen ga ik nieuwe ribben kleven.



Een schijf uitsnijden was gemakkelijk te doen met de cirkelsnijder. Ik moet wel nog een methode vinden om de opstaande rand in die schijf te krijgen. Dat zou wel eens moeilijker kunnen worden dan het klinkt, want het materiaal zal de neiging hebben om ergens aan de rand ineen te stuiken of te rimpelen als er hitte gebruikt wordt. Misschien moet ik een nieuw deksel zoeken dat op die diameter al een opstaand randje heeft.



Nog een tussenstand van de motoren, met de oliekoelers er op.

 

[Roy vd M.]

Dat Red Band-deksel zat wel heel dicht bij de juiste vorm, was heel toevallig geweest.

 

[StevenVD]

Ja, spijtig, want de dikte van dat materiaal was beter dan waar ik mee moet werken.

 

[StevenVD]

Vandaag gaat het meer op een cursus alchemie lijken. We moeten namelijk een stukje gaan thermovormen. De schijf moet een opstaand randje krijgen. Ik ging dus op zoek naar voorwerpen die een diameter hadden die iets kleiner was dan de draaischijf en die verwarmd konden worden. Zo zou alleen de rand van de schijf opgewarmd worden en plooibaar worden.



De eerste poging was met een aansteker als warmtebron. Ik had een vaas en een metalen sierobject gevonden die als binnen- en buitenmal konden dienen. De spuitstand van Tamiya er onder deed de zaak roteren zodat er gelijkmatig verwarmd kon worden.



Door de ongelijkmatige opwarming en de noodzaak om de schijf met de hand tegen de vaas aan te duwen raakte de rand op verschillende plaatsen ingestuikt.



Na wat nabewerken lijmde ik het resultaat onder het kitonderdeel. Er zaten mogelijkheden in de methode, maar dit stuk was toch iets te onregelmatig van vorm om zo te gebruiken. Ik haalde het er terug vanaf.



Meteen ging ik op zoek naar een meer gesofisticeerde aanpak. Het sierstuk had aan de binnenkant eigenlijk ook een bruikbaar gedeelte, waarbij het taps toeliep naar binnen toe. De schijf kon dus niet naar binnen vallen zoals in de vaas. Ik kon dit metalen stuk opwarmen op een kookplaat, zodat de warmte gelijktijdig over de schijf verdeeld werd. De hitte nam ook geleidelijk toe, dus ik kon de schijf weghalen als de vervorming voldoende was. Een glazen potje diende om de druk op de schijf te houden zodat die niet naar boven zou opkrullen.



Het potje was ook met tape aan de schijf bevestigd, zodat ik ze nog kon wegnemen als dat nodig was zonder m'n vingers te branden aan de pot. Toen ik het er na een paar minuten bakken afhaalde, was er een mooie doorbuiging te zien.



Dan konden de 24 ribben uitgesneden worden met behulp van de eerste als mal.



Met het eindresultaat ben ik nu een stuk tevredener, zeker nu er een nieuwe methode voor bedacht was die meteen werkte.





Nu nog de transporthaken en ze kan al gebruikt worden.

 

[Pascal]

Steven wat je aan het maken bent begrijp ik door er over te lezen maar hoe je het maakt blijft voorlopig een raadsel knap.
daar het niet over terreinen kon rijden en niet 100% juist kon schieten is men ermee gestopt zover ik Engels begrijp.
grt Pascal

 

[StevenVD]

Bedankt, Pascal. Dat apparaat leek in het begin revolutionair omdat het niet afhankelijk was van het weer om in te zetten en omdat het snel klaarstond om af te schieten. Het was echter te log op het terrein. Ook kon je met een raket een kleiner doelwit raken van verder weg, dit was eigenlijk schieten met een kanon op een mug als je een tactische vergelijking maakt.

 

[PeiperJ]

Respect voor je volharding en tevens alle knappe update's die je plaatst Steven.

 

[Beyond]

Inventiviteit is toch een grote hulp tijdens het scratshen
Prachtig werk alweer!

 

[StevenVD]

Dank voor de aandacht, de haakjes zijn er nu ook opgezet.



Ze dienen niet om de plaat mee vast te binden maar er hoort blijkbaar een set grondankers bij. Die worden los vervoerd maar ze zijn te bewonderen op het kanon in Albuquerque.



Deze acht stukjes duurden even lang om te maken dan de 24 dunne.



Met de inkeping er in gesneden.



En nu eens kijken hoe dat vastzat onder het kanon. Maar ik moet ook nog zien of ik de onderkant ga afwerken, die heb ik gezien in een video. Daar heeft men een camera gemonteerd op de rijweg, zodat je een paar unieke onderaanzichten krijgt van de trucks. Er waren concentrische cirkels op de plaat te zien. Als ze van de grond staat zoals bij het model, moeten die dus ook aanwezig zijn.

 

[StevenVD]

Vandaag stond er alweer een lastig klusje op het programma. De 12 kleppendeksels voor de motoren moesten nog geplooid worden. Hiervoor had ik niet veel materiaal nodig:



Dit plaatje was de grondstof en het batterijcontactplaatje er bovenop was het gerei waarmee gewerkt werd.



De afgeronde zijde kon gebruikt worden voor het uitduwen van de holte onderaan het deksel. Dit werd gedaan boven een materiaalbakje zodat de randen ondersteuning gaven aan de plaat.



Hier is de uitstulping al herkenbaar, maar nog niet scherp afgelijnd.



Door met de vingernagel in te drukken, kan de vorm van het deksel aan beide kanten recht afgelijnd worden.



Daarna wordt er een insnijding gedaan evenwijdig met de uitstulping aan beide kanten.



Het stuk wordt op lengte gesneden en afgerond aan de kantjes.



De buitenmaten hebben we nu al maar het deksel is niet rechthoekig. Het schaalplan wordt nu gebruikt om insnijdingen te doen. Die worden gebruikt om de hoeken van de plaatjes weg te vijlen.



Dat zal in fase 2 gebeuren.

 

[StevenVD]

Gisteren heb ik nog dit juk gemaakt waar de draaischijf aan komt te hangen. Ik heb het plastic maar dik genoeg genomen zodat dat zeker niet doorhangt.





De verticale delen moeten wat teruggetrokken zitten. Gelukkig waren er die plannen, anders had ik het kitonderdeel waarschijnlijk gebruikt.

 

[StevenVD]

Nu is het achterste platform aan de beurt. Hiermee kan er nog een paar graden aan azimut gewijzigd worden zonder dat het hele kanon opgekrikt moet worden.





Het kitpart heeft redelijke afmetingen maar niet de juiste vorm qua profielen. Net zoals het vorige stuk is het te breed omdat het rond het oversize affuit moest passen. Dus maken we het maar weer zelf.



Zo kan ook de as om het kanon aan de ondergrond aan te passen later ingevoegd worden.



Hier zie je het stuk zitten onder het affuit.

 

[StevenVD]

De volgende stap is het draaiplatform zelf. Het moest groter dan het kitonderdeel.



Op het platform komt een heugel met zo'n grote draaicirkel dat het apparaat hem niet kon snijden. Ik heb het dan maar met de losse hand gedaan onder het schaalplan en dan wat bijgevijld. De heugel is gemaakt met drie platen boven elkaar.



Die moet nog wel met twee clamps aan het platform gelijmd worden.



Het geheel zal er dan heel anders uitzien dan wat ze voor ogen hadden.

 

[Roy vd M.]

Goede tussenstand hoor... dit lijkt wel een nooit eindigend project, maar aan elke uitvoering komt een einde en zo ook aan deze; ik ben benieuwd hoe dit er allemaal nu al als dryfit uit zou zien!

 

[StevenVD]

Het einde is nog niet helemaal in zicht, maar de grote stukken zijn toch al gesneden. Er komt nog een hele serie details aan. Een dryfit zal een van de komende dagen wel aan de orde zijn.



De tandheugel heeft de vorm van een motorketting met vaste schakels. Die zijn nagebootst met stukjes Evergreen die afgesneden zijn met de Amati snijplank.



Ze zijn dan nog eens gelijk gevijld. Er moest geen volledige rij komen omdat in het midden het systeem zit dat er over rolt.



Op de heugel komt een rail met gaatjes voor de pennen.



Ik had eerst deze structuur gemaakt die zo in het boek van Tankograd te herkennen was, met een platte bovenkant.



Daarna bleek dat de rest van de foto's een geplooide bovenkant vertoont. Die heb ik hier in de plaats gezet van de rechte.



Ik heb geen foto's van wat er zich bovenop het deksel bevindt. Volgens de tekening horen daar nog verschillende onderdelen waar ik nu alleen het bovenaanzicht van heb. Het beste zijaanzicht vind je op Primeportal met het kanon van Fort Sill.





Als de hele constructie ineen past zijn we weer een stap verder.



Nu moet ik de verstevigingsribben aan de zijkanten gaan maken.

 

[coachke]

ONGELOOFLIJK wat we hier te zien krijgen , moest er een diploma bestaan voor modelbouw dan zou jij ver boven de masterclass zitten , ik kan met momenten mijn ogen niet geloven
Prachtig
Marc

 

[StevenVD]

Bedankt, Marc. Ik zet het wel eens bij op mijn cv, doe aan modelbouw, het kan een leuk praatje opleveren op de sollicitatie.

Vandaag wat afleiding gevonden van de plastiekobsessie:



Maar daarna toch nog gauw deze plaatjes gefabriceerd.





Morgen gaat er gezaagd worden, denk ik.

 

[StevenVD]

De ribben waren snel gesneden uit 0,30mm styreen. Uit elk stuk werd een hoek weggehaald. Een krantenartikel wees op een krater in Hawaii die de vorm van een smiley aannam, bij mij gebeurt dat met secondelijm. Hij moet er al even staan maar ik merkte hem vandaag pas op.



De ribben werden dan een voor een bijgevijld tot ze de vorm van op de foto hadden.



De bouten op de platen waren verbonden door een lage rib dwars op de andere. Om die goed uit te lijnen kleefde ik ze eerst als een volledige rand.



Daarna sneed ik die door ter hoogte van de uitsnijdingen.



De verticale ribben kwamen dan op hun plek en de horizontale werden ingekort zodat er ruimte kwam om er een roundel in te kleven. Die werden gemaakt met de punch&die.



Tenslotte konden de Mengbouten op hun plek komen. Wat je hier ziet, is eigenlijk nog maar de helft van het werk, de achterste platen moeten ook nog gebouwd worden. Gelukkig zijn daar minder bouten en geen horizontale ribben.

 

[StevenVD]

Ik heb de andere kant ineens ook maar afgewerkt. Als ik dit niet gedaan had, zou het er uitzien zoals in het kleine venstertje.





Het moment begint er aan te komen om na te denken hoe ik de onderhoudsplatformen ga doen. Als ik die wil laten lasersnijden, zal ik er CAD-tekeningen van moeten maken.

 

[StevenVD]

Ik vond aan de armen van de M249 nog een misvorming die er uit wilde voor ik ze ging detailleren.



Op de foto zie je dat het uiteinde een scherp punt vormt en dat het rechthoekig gedeelte van de arm tussen de twee uiteinden vrij kort is. In de kit was dit tussengedeelte te lang. Op de achtergrond zie je de nog onaangepaste rechterkant, waar de doorgetrokken rechten nog een grote afstand afleggen voor ze kruisen. De linkerkant op de voorgrond is reeds doorgezaagd over de groene lijn die je ziet. Er zal vooraan nog een afronding moeten gevijld worden.



Het gat dat hierdoor ontstaat, wordt opgevuld met 1mm styreenplaat en restjes voordat het dichtgeplamuurd wordt.