Het tussenresultaat is natuurlijk een stuk beter dan je met de Belarus voor elkaar kreeg. Echter moet ik wel mijn reputatie een beetje in de gaten houden en hier en daar wat overbodige en ergerlijke, muggenzifterige kritiek spuien:
- Ik sluit me bij Ron aan dat ik vooraf algemeen zou verweren en daarna pas vervuiling aanbrengen.
- Ik vind de lak algemeen te uniform. Overal dezelfde kleur: motorblok, panelen, cabine et cetera. Er zijn geweldige en bijzonder eenvoudige manieren, met olieverf, om daar variatie in aan te brengen. Eigenlijk ook een soort verwering, maar dan heel gematigd, waardoor je tinten in de lak brengt.
- Het komt ook wat donker op me over, maar dat kan zeker de fotografische belichting zijn of mijn gebrek aan kennis over de Angelsaksische oorlogsmobielen. Maar als ik gelijk heb, denk dan aan de schaalwerking: hoe kleiner het model des te lichter je de kleuren kunt doen om tot een realistisch eindresultaat te komen. Daarbij zullen bijna alle verweringstechnieken (op een enkele na) het model alleen maar donkerder maken.
- Ga je proberen de koplampen realistisch na te maken, door een bolletje weer te geven (bijv. een bolletje snel gestolde secondenlijm) als lampje?
- Ook de rupsen lijken me wat aan de donkere kant.
- De v-snaren voor op de poelies bij de motor (krukas, waterpomp misschien) zullen toch zeker niet zijn meegespoten in olive drab. Als je daar nog bij kunt, zou ik die zeker van een laagje antraciet of zoiets voorzien.
- Dat je een glossy laag gebruikt vóór en na de decals doet mijn handjes spartelen en klappen van enthousiasme. Het is een Hogeschool-van-de-modelbouw-uitgangspunt dat je hier toepast, iets wat velen toch lijken over te slaan. Waar ik echter een vraagteken bij zet is je keuze om het glossy te laten. Als ik zo eens kijk naar referentiefoto's, denk ik dat je hier te maken hebt met een matte, hooguit satijnen, finish op het echte model. Ik zou dezelfde volgorde hanteren als jij, maar dan een matte eindvernis eroverheen leggen. Dus: glossy, decals, glossy, mat. De tweede glossy laag is dan bedoeld om de decals (en dan met name de decal film) volledig te integreren in het model. Doe je het goed, dan is nagenoeg niet of helemaal niet meer te zien dat het ooit een decal was. De matte eindlaag is natuurlijk bedoeld om een mat uiterlijk te krijgen. Die matheid is vervolgens ook weer handig bij het verweren, omdat pigmentdeeltjes en andere verweringsprut beter blijven plakken. Overigens kun je van de huidige situatie gebruik maken om een paar washes te plaatsen, want de capillaire werking van de dunne washverf viert nu hoogtij. Als je straks een matte eindlaag zou hebben (het is jouw model he, jouw keuze), dan zouden washes niet meer zo netjes op je model kunnen worden aangebracht als dat dat nu kan.
- De laklaag van het dozerblad ziet er beter uit dan die op je eigen auto. Hoewel ik een groot voorstander ben van minimale verweringen (nu dat meestal realistischer is... ik bezit helaas geen grammetje kunstzinnige vrijheid binnen de grenzen van mijn schedel, dus ben ik aangewezen op wat ik op foto's zie en dat probeer ik dan na te bouwen), is zo'n dozerblad toch wel het eerste waar krassen in komen en waar stukken blank staal te zien zullen zijn. Ik besluit dit intermezzo dan ook met een verwijzing naar een van mijn favoriete modellen aller tijden, van mijn favoriete modelbouwer Michael Rinaldi:
Van de oorspronkelijke laklaag is volgens Rinaldi eigenlijk nauwelijks meer iets over. Het dagelijkse geschuur van zand en gesteente alleen al, onder ontzagwekkende krachten en druk, doet die laag al ras verdwijnen. Omdat het kan, nog wat foto's. Alle copyrights liggen bij Michael Rinaldi maar die zal het vast niet erg vinden dat zijn prachtige model nog eens onder de aandacht wordt gebracht. Zo wel, dan haal ik de foto's weer weg.
Bekijk altijd ook voldoende referentiefoto's van de echte bulldozer...
Zo, dit lijkt me weer voldoende om net niet verbannen te worden
