1/350 CV-9 Essex en CV-19 Hancock
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
Iedereen bedankt voor de waardering, thanks Graeme! We gaan ons nu helemaal op het eiland storten. Ik wilde dat van Hancock eerst afbouwen, omdat ik bij dat schip al weet welke versie ik wil bouwen. Er bestaan ook uitgebreide foto's van. Bij Essex weet ik nog niet of het een vroeg of laat stadium zal worden. Ik las dat de brug op het einde vergroot is. De basis kan ik al overnemen.
Dit is het enige platform dat vervangen wordt in de structuur, al worden er nog enkele delen van de brug beplaat. Omdat de instructies zo klein gedrukt zijn, zag ik niet dat je de vloer ook moet plooien.
Aan deze kant is het correct gebouwd.
Aan bakboord is al 1 plooi toegepast, maar je moet het nog eens terugplooien waar die happen er uit genomen zijn. Omdat het zo niet paste, heb ik hier al een vloersteun van het plastic geknipt, maar dat mag ook niet, want dan zijn de PE steunribben te kort.
Nu wordt de schoorsteen opgebouwd. Hier komen toch enkele tientallen PE-stukjes aan te pas. Eerst de pijp uithollen.
De inwendige structuur is een klein puzzelwerkje, dat ik pas na een tweede poging passend kreeg.
Er komt een rooster op dat ondanks de kleine onderdeeltjes heel goed meevalt om te bouwen. Wel goed de instructies bestuderen. Vaak lopen er enkele bouwstappen dooreen. Stukjes worden eerst voorgesteld en in de volgende stap pas gemonteerd. Af en toe klopt het nummer niet. Dan is het handig om er een goed boek bij te hebben.
De schouw is dichtgemaakt.
Het onderhoudsplatform wordt verstevigd met twee types driehoeken, maar ik besloot om hier allemaal dezelfde nummers te gebruiken aangezien dit beter past.
Een voetrail komt rond de uitlaat, daarbij wordt eerst het middelpunt bevestigd en dan de twee kanten. Probeer je alles tegelijk, dan schuift dit altijd ergens de foute kant uit.
Nu met reling. Die had ik eerst achterstevoren op zijn plek zitten, maar dat klopt niet met de stanchions.
Twee stoompijpen in gedraaid messing zijn nog toegevoegd.
Alle deurtjes die ik nog overhad, zijn hier op een rijtje gelegd. Ik zal moeten kiezen welk type er waar moet komen, want hierover geeft Pontos geen aanwijzingen. Die met een draaiwieltje zijn "quick-acting doors", waarvan er altijd eentje in een groep voorkomt samen met een paar "non-quick-acting" exemplaren. Zo kan je in gevechtsmode toch nog snel in afgesloten ruimtes doordringen. De blog van Ryan Zemanski had hier net een heel handige aflevering over:
De deuren zijn hier op de eilanden geplaatst. Voor de open exemplaren moest er nog een gat geboord en uitgevijld worden. Ik heb voor Hancock wel detailfoto's zodat op de bakboordzijde met 12 exemplaren de meeste deuren wel zullen kloppen qua model. Hier zijn de 8 luikjes voor Essex ook al geplaatst, hoewel ik dus nog geen foto's zag waarop deze opstelling voorkomt. De rest zijn gewone deuren. In de uitsparingen op de galerijen zijn vlaggenbakken gekleefd, en er is een "pri-fly" tentje toegevoegd. De vloer is nu correct geplooid.
Met de nodige relingen en laddertjes. Maar er komen er nog bij, en dan is er nog niks gebeurd aan de mast. Dit alles zal straks dus ook nog voor de Essex moeten gebeuren.
Dit is het enige platform dat vervangen wordt in de structuur, al worden er nog enkele delen van de brug beplaat. Omdat de instructies zo klein gedrukt zijn, zag ik niet dat je de vloer ook moet plooien.
Aan deze kant is het correct gebouwd.
Aan bakboord is al 1 plooi toegepast, maar je moet het nog eens terugplooien waar die happen er uit genomen zijn. Omdat het zo niet paste, heb ik hier al een vloersteun van het plastic geknipt, maar dat mag ook niet, want dan zijn de PE steunribben te kort.
Nu wordt de schoorsteen opgebouwd. Hier komen toch enkele tientallen PE-stukjes aan te pas. Eerst de pijp uithollen.
De inwendige structuur is een klein puzzelwerkje, dat ik pas na een tweede poging passend kreeg.
Er komt een rooster op dat ondanks de kleine onderdeeltjes heel goed meevalt om te bouwen. Wel goed de instructies bestuderen. Vaak lopen er enkele bouwstappen dooreen. Stukjes worden eerst voorgesteld en in de volgende stap pas gemonteerd. Af en toe klopt het nummer niet. Dan is het handig om er een goed boek bij te hebben.
De schouw is dichtgemaakt.
Het onderhoudsplatform wordt verstevigd met twee types driehoeken, maar ik besloot om hier allemaal dezelfde nummers te gebruiken aangezien dit beter past.
Een voetrail komt rond de uitlaat, daarbij wordt eerst het middelpunt bevestigd en dan de twee kanten. Probeer je alles tegelijk, dan schuift dit altijd ergens de foute kant uit.
Nu met reling. Die had ik eerst achterstevoren op zijn plek zitten, maar dat klopt niet met de stanchions.
Twee stoompijpen in gedraaid messing zijn nog toegevoegd.
Alle deurtjes die ik nog overhad, zijn hier op een rijtje gelegd. Ik zal moeten kiezen welk type er waar moet komen, want hierover geeft Pontos geen aanwijzingen. Die met een draaiwieltje zijn "quick-acting doors", waarvan er altijd eentje in een groep voorkomt samen met een paar "non-quick-acting" exemplaren. Zo kan je in gevechtsmode toch nog snel in afgesloten ruimtes doordringen. De blog van Ryan Zemanski had hier net een heel handige aflevering over:
De deuren zijn hier op de eilanden geplaatst. Voor de open exemplaren moest er nog een gat geboord en uitgevijld worden. Ik heb voor Hancock wel detailfoto's zodat op de bakboordzijde met 12 exemplaren de meeste deuren wel zullen kloppen qua model. Hier zijn de 8 luikjes voor Essex ook al geplaatst, hoewel ik dus nog geen foto's zag waarop deze opstelling voorkomt. De rest zijn gewone deuren. In de uitsparingen op de galerijen zijn vlaggenbakken gekleefd, en er is een "pri-fly" tentje toegevoegd. De vloer is nu correct geplooid.
Met de nodige relingen en laddertjes. Maar er komen er nog bij, en dan is er nog niks gebeurd aan de mast. Dit alles zal straks dus ook nog voor de Essex moeten gebeuren.
We gaan door met het eiland van de Hancock.
De balustrade voor de brug is hier een rechte plaat die overloopt in een afronding vooraan. Op de bovenrand en op elk van de volgende niveaus is een venturi-systeem gelast. Dat moet ervoor zorgen dat door wind opgezweept zeewater wegblijft van het dek. Naast de brug zit een galerij voor 20-mm afweergeschut, die hoekig afgewerkt is vooraan en een aangezet stuk lijkt te hebben dat onderaan oploopt met een trapje.
Het PE-stuk heeft een uitsparing in de balustrade die Hancock nooit gehad heeft. De galerij is afgerond en de onderrand loopt over hele lengte door.
Met de cirkelzaag kan de rand van het PE-stuk doorgezaagd worden zonder de rest te vervormen.
Een doorlopende strook, gemaakt van reststukken van het PE, is in de plaats gezet. Daardoor blijven er nog twee driehoekige gaten over in de bodem, die op hun beurt dichtgemaakt worden met PE-fragmenten. Tenslotte zijn de 4 identieke steunribben onderaan vervangen door op lengte gemaakte stukken.
De voorste twee segmenten van de galerij zijn afgezaagd, iets hoger teruggezet en voorzien van een hoekige rand.
De eerste venturi wordt opgebouwd. Om het stuk te plooien moest ik aan de buigstraal de lengte van de schotten toevoegen.
Enkele stukjes komen er toch uit bij het vastlijmen van de venturi.
Het bovenste uitzichtplatform is nu ook voorzien. Deze venturi is te kort, die zou moeten doorlopen aan de zijkanten.
Evenals de verdieping tussenin, die helemaal moet doorlopen. Misschien vind ik de moed om nog een dertigtal van deze stukjes te snijden. Met de afwerking van de platforms kunnen nu de uitsteeksels op het eiland opgebouwd worden. We beginnen met de hoofdmast.
De PE-stukken die op de grote ra bevestigd moeten worden, zijn gelukkig uitgespaard rond de trappen die in het stuk gedraaid zijn. Je moet natuurlijk wel opletten dat je deze hoeken er niet uitvijlt.
Er zijn zoveel gedraaide stukken dat je deze steeds moet checken met het silhouet dat meegeleverd is. Sommige zijn even lang maar met andere uitsparingen of ringen.
De mast wordt zo goed mogelijk uitgelijnd en de schuine positie van de twee stutten van de driepoot wordt voorbereid.
De constructie staat al recht, maar toch heb ik later nog de hoek van het kleinste platform bijgesteld.
Eens op de brug geplaatst, blijkt dat de mast nog bijgedraaid moet worden. Gelukkig is er een lang uiteinde om aan te wringen.
Zo is er alvast wat symmetrie. Maar we zijn er nog niet.
De mast staat nog uit zijn lood, want de stutten staan nog op de plastic uiteinden uit de kit, en die zijn meteen in de stukken gedraaid.
Die moeten er dus nog af. Op die plek wordt een gaatje geboord. Noodzakelijkerwijze is dit een haaks geboord gaatje, maar de paspin van de hellende stut kan er wel grotendeels door gedrukt worden. Ook die luidspreker moest er nog af.
Het blijkt ook dat het onderste platform van de mast interfereert met de wand van de schoorsteen. Ik moet er een groefje in maken. Dat doe ik met een boor, om geen PE in de buurt los te stoten.
Nu stond de mast mooi rechtop.
Het grote platform wordt verstevigd. Elk van de driehoeken heeft een andere vorm, maar ze duiden niet aan wat de onderkant is.
De reling is geplaatst, met de optie van een stuk beplating achteraan.
De ra kan er nu op, met antennes voor friend-or-foe-identificatie en weerstations.
Ik dacht die eerst apart te schilderen, maar heb hem toch maar vastgelijmd op het eiland zodat dit als geheel geschilderd kan worden. Anders gaat bij het bevestigen vast weer wat reling loskomen.
Nu worden er een aantal radarantennes opgebouwd, waarbij ik naar de volgende foto's moest kijken.
Hancock heeft in vergelijking van de opties in de Pontos-set een iets variërende opstelling. Toch zijn alle nodige schotel- en matrasantennes voorzien.
We beginnen met de SM radar. Dit is de enige die ik nog niet eerder gebouwd had. Uitzoeken hoe deze ineen hoort te zitten volgens de instructies, is een uitdaging. Op detailfoto's is er ook een fijn raster dat men in de PE-set niet heeft gereproduceerd, dit is zo dun dat het al met riggingline zou moeten toegevoegd worden, maar dan zou je 20 evenwijdige draadjes op een halve vierkante centimeter moeten spannen. Dat heb ik toch maar niet uitgevoerd.
De SK matrasantenne is minder ingewikkeld om te bouwen. De masttop heeft twee kleinere schotelantennes. Bovenaan een YE homing beacon en een sneuwvlokvormige TBS antenne, met daaronder een SG-1-schotel. De luchthoorn van het schip staat op de bakboordzijde van de schoorsteen.
Even een vergelijking van de Mk.37 vuurleidingstorens voor het 5 inch geschut, de kit naast een set van L'Arsenal die ik vorig jaar kocht:
Het viel me al meteen op, dat er een enorm verschil in afmetingen was. Daarom heb ik nagemeten in mijn boek hoe breed de behuizing moet zijn:
In het boek is schaal 1/100 30 mm breed. De kit heeft 8,5 mm, wat bij omrekening goed klopt: 30x2=60 op 1/50 en dan 60:7=8,6 op 1/350. Dan zit L'Arsenal meer in de buurt van 1/400 met 7,5 mm.
Verder is L'Arsenal wel in elk opzicht gedetailleerder, met de scharnieren voor de luiken tenminste voorzien. Op de kit zitten lelijke gietnaden aan de zijkant.
Gelukkig is er in de Pontos set een remedie voorzien voor de ontbrekende voetrails en ladders. Dan zou ik alleen nog graag de scharnieren toevoegen.
De torens om de vuurleiding op te zetten, hebben geen details meegekregen. Een rudimentair deurtje is het enige uitsteeksel. Gelukkig had ik nog heel wat luikjes in de Very Fire uitbreidingsset voor de Cleveland. Niet zoveel als ik voor 2 schepen nodig heb, maar de rest valt wel te scratchen.
Een opening wordt geboord voor elk luikje en dat wordt opgekleefd.
Op de koepels komt een Mk.4 antenne. Hiervoor hebben ze een stuk met omgekeerd ge-etste plooilijnen gemaakt. Ik had die dus eerst fout geplooid. Bij het omplooien breekt dit stuk dan in afzonderlijke fragmentjes. Die zijn wel terug in elkaar gelijmd, maar gezellig was dit niet. De rond geplooide opengeklapte cilinder moet je zo diep mogelijk in het frame duwen, anders passen de dipoolantennes er niet goed op. De manier om het op de koepel te bevestigen met een ingeklemd stukje vond ik dan weer geniaal.
Ook deze zaten gauw vast op het eiland.
Ik zag dat de "stoofpijpantenne" er nog niet op stond. Ik betwijfel of die voorzien is in de kit, maar voor de montage vond ik wel een PE-stuk.
Ik heb dan nog, zoals de instructie vroeg, de achterste mast gemaakt. Hier was ook een uitsparing voor in de schoorsteen. Maar die mast komt niet voor op de referentiefoto's dus zal ik moeten uitkijken of ik die op de Essex nog kwijt kan. Nu volgen nog enkele aanzichten van het grotendeels afgebouwde eiland.
De balustrade voor de brug is hier een rechte plaat die overloopt in een afronding vooraan. Op de bovenrand en op elk van de volgende niveaus is een venturi-systeem gelast. Dat moet ervoor zorgen dat door wind opgezweept zeewater wegblijft van het dek. Naast de brug zit een galerij voor 20-mm afweergeschut, die hoekig afgewerkt is vooraan en een aangezet stuk lijkt te hebben dat onderaan oploopt met een trapje.
Het PE-stuk heeft een uitsparing in de balustrade die Hancock nooit gehad heeft. De galerij is afgerond en de onderrand loopt over hele lengte door.
Met de cirkelzaag kan de rand van het PE-stuk doorgezaagd worden zonder de rest te vervormen.
Een doorlopende strook, gemaakt van reststukken van het PE, is in de plaats gezet. Daardoor blijven er nog twee driehoekige gaten over in de bodem, die op hun beurt dichtgemaakt worden met PE-fragmenten. Tenslotte zijn de 4 identieke steunribben onderaan vervangen door op lengte gemaakte stukken.
De voorste twee segmenten van de galerij zijn afgezaagd, iets hoger teruggezet en voorzien van een hoekige rand.
De eerste venturi wordt opgebouwd. Om het stuk te plooien moest ik aan de buigstraal de lengte van de schotten toevoegen.
Enkele stukjes komen er toch uit bij het vastlijmen van de venturi.
Het bovenste uitzichtplatform is nu ook voorzien. Deze venturi is te kort, die zou moeten doorlopen aan de zijkanten.
Evenals de verdieping tussenin, die helemaal moet doorlopen. Misschien vind ik de moed om nog een dertigtal van deze stukjes te snijden. Met de afwerking van de platforms kunnen nu de uitsteeksels op het eiland opgebouwd worden. We beginnen met de hoofdmast.
De PE-stukken die op de grote ra bevestigd moeten worden, zijn gelukkig uitgespaard rond de trappen die in het stuk gedraaid zijn. Je moet natuurlijk wel opletten dat je deze hoeken er niet uitvijlt.
Er zijn zoveel gedraaide stukken dat je deze steeds moet checken met het silhouet dat meegeleverd is. Sommige zijn even lang maar met andere uitsparingen of ringen.
De mast wordt zo goed mogelijk uitgelijnd en de schuine positie van de twee stutten van de driepoot wordt voorbereid.
De constructie staat al recht, maar toch heb ik later nog de hoek van het kleinste platform bijgesteld.
Eens op de brug geplaatst, blijkt dat de mast nog bijgedraaid moet worden. Gelukkig is er een lang uiteinde om aan te wringen.
Zo is er alvast wat symmetrie. Maar we zijn er nog niet.
De mast staat nog uit zijn lood, want de stutten staan nog op de plastic uiteinden uit de kit, en die zijn meteen in de stukken gedraaid.
Die moeten er dus nog af. Op die plek wordt een gaatje geboord. Noodzakelijkerwijze is dit een haaks geboord gaatje, maar de paspin van de hellende stut kan er wel grotendeels door gedrukt worden. Ook die luidspreker moest er nog af.
Het blijkt ook dat het onderste platform van de mast interfereert met de wand van de schoorsteen. Ik moet er een groefje in maken. Dat doe ik met een boor, om geen PE in de buurt los te stoten.
Nu stond de mast mooi rechtop.
Het grote platform wordt verstevigd. Elk van de driehoeken heeft een andere vorm, maar ze duiden niet aan wat de onderkant is.
De reling is geplaatst, met de optie van een stuk beplating achteraan.
De ra kan er nu op, met antennes voor friend-or-foe-identificatie en weerstations.
Ik dacht die eerst apart te schilderen, maar heb hem toch maar vastgelijmd op het eiland zodat dit als geheel geschilderd kan worden. Anders gaat bij het bevestigen vast weer wat reling loskomen.
Nu worden er een aantal radarantennes opgebouwd, waarbij ik naar de volgende foto's moest kijken.
Hancock heeft in vergelijking van de opties in de Pontos-set een iets variërende opstelling. Toch zijn alle nodige schotel- en matrasantennes voorzien.
We beginnen met de SM radar. Dit is de enige die ik nog niet eerder gebouwd had. Uitzoeken hoe deze ineen hoort te zitten volgens de instructies, is een uitdaging. Op detailfoto's is er ook een fijn raster dat men in de PE-set niet heeft gereproduceerd, dit is zo dun dat het al met riggingline zou moeten toegevoegd worden, maar dan zou je 20 evenwijdige draadjes op een halve vierkante centimeter moeten spannen. Dat heb ik toch maar niet uitgevoerd.
De SK matrasantenne is minder ingewikkeld om te bouwen. De masttop heeft twee kleinere schotelantennes. Bovenaan een YE homing beacon en een sneuwvlokvormige TBS antenne, met daaronder een SG-1-schotel. De luchthoorn van het schip staat op de bakboordzijde van de schoorsteen.
Even een vergelijking van de Mk.37 vuurleidingstorens voor het 5 inch geschut, de kit naast een set van L'Arsenal die ik vorig jaar kocht:
Het viel me al meteen op, dat er een enorm verschil in afmetingen was. Daarom heb ik nagemeten in mijn boek hoe breed de behuizing moet zijn:
In het boek is schaal 1/100 30 mm breed. De kit heeft 8,5 mm, wat bij omrekening goed klopt: 30x2=60 op 1/50 en dan 60:7=8,6 op 1/350. Dan zit L'Arsenal meer in de buurt van 1/400 met 7,5 mm.
Verder is L'Arsenal wel in elk opzicht gedetailleerder, met de scharnieren voor de luiken tenminste voorzien. Op de kit zitten lelijke gietnaden aan de zijkant.
Gelukkig is er in de Pontos set een remedie voorzien voor de ontbrekende voetrails en ladders. Dan zou ik alleen nog graag de scharnieren toevoegen.
De torens om de vuurleiding op te zetten, hebben geen details meegekregen. Een rudimentair deurtje is het enige uitsteeksel. Gelukkig had ik nog heel wat luikjes in de Very Fire uitbreidingsset voor de Cleveland. Niet zoveel als ik voor 2 schepen nodig heb, maar de rest valt wel te scratchen.
Een opening wordt geboord voor elk luikje en dat wordt opgekleefd.
Op de koepels komt een Mk.4 antenne. Hiervoor hebben ze een stuk met omgekeerd ge-etste plooilijnen gemaakt. Ik had die dus eerst fout geplooid. Bij het omplooien breekt dit stuk dan in afzonderlijke fragmentjes. Die zijn wel terug in elkaar gelijmd, maar gezellig was dit niet. De rond geplooide opengeklapte cilinder moet je zo diep mogelijk in het frame duwen, anders passen de dipoolantennes er niet goed op. De manier om het op de koepel te bevestigen met een ingeklemd stukje vond ik dan weer geniaal.
Ook deze zaten gauw vast op het eiland.
Ik zag dat de "stoofpijpantenne" er nog niet op stond. Ik betwijfel of die voorzien is in de kit, maar voor de montage vond ik wel een PE-stuk.
Ik heb dan nog, zoals de instructie vroeg, de achterste mast gemaakt. Hier was ook een uitsparing voor in de schoorsteen. Maar die mast komt niet voor op de referentiefoto's dus zal ik moeten uitkijken of ik die op de Essex nog kwijt kan. Nu volgen nog enkele aanzichten van het grotendeels afgebouwde eiland.
Bedankt iedereen voor de waardering en indrukwekkende gelaatsuitdrukkingen. Ondertussen is de IFF-antenne toch gevonden bij de gedraaide elementen. De zoeklichten van deze kits zijn nogal primitief, dus ging ik kijken wat er over was van de Birmingham-kit en zijn upgradeset. Er was nog wat resin over voor de grote zoeklichten, maar het was wel heel fragiel en na het weghalen van het gietblok moesten fragmenten gereconstrueerd worden.
De kleinere schijnwerpers zaten in de kit van de Birmingham.
Tijdens de vorige updates had ik het een paar keer over de periode waarin Essex neergezet moest gaan worden. De kit is voorzien om het schip te bouwen zoals het in dienst genomen werd in 1943, met een korte brug vooraan op het eiland, ruimte voor een extra 40mm bofors vooraan, een mast type 1 met druppelvormig platform en kleine 20mm-galerijen aan stuurboordzijde.
Maar omdat ik dan geen Corsairs kon inzetten, die ik wel al in aanbouw heb, kies ik er nu voor om de Essex na de verbouwing in het voorjaar van 1945 te bouwen. Dat heeft wel een paar ingrijpende gevolgen voor de vorm van het eiland en zelfs een paar eerder gedane bouwstappen.
Aan de achterkant had Essex nu geen hangende 20mm-galerijen meer. De catwalk daartussen blijft wel kort, in tegenstelling tot de schepen waar die de volle breedte van het vliegdek inneemt. Aan stuurboordzijde komen twee korte galerijen in de plaats, waar ik gelukkig de onderdelen wel voor heb.
De brug wordt verbouwd, waardoor ze meer op die van Hancock gaat gelijken. Er komt een stuk bij vooraan, waardoor de extra 40mm verdwijnt. Op de schoorsteen komt aan stuurboord een platform voor de SK-radar die we bij de Hancock op de hoofdmast aantroffen. 2 korte 20mm-galerijen worden verlengd tot ze ieder 6x 20mm bevatten.
Aan bakboord komt er op de schoorsteen een pyloon met een kleine schotelantenne. Waar de SK-radar stond achter de mast van Hancock, komt een tweede mast met een SC-2 radar die bij Hancock aan stuurboord van de schoorsteen stond. Er komen gelukkig geen venturis op het voorste deel van de brug, wel nog op het uitkijkplatform. Dit betekent dat ik misschien genoeg overschot krijg om de te korte venturis van Hancock af te werken.
De mast van de SC-2 radar steunt op het platform dat nu naar type "racetrackvormig" verbouwd is. De achterkant is niet rond zoals in de Pontosset maar afgeschuind.
De brug wordt nu eerst aangepast. Er moet een blokje bij komen, dat wordt met stukken Evergreen opgebouwd. Het originele front van de kit wordt doorgezaagd en de top met de patrijspoorten is hier gemonteerd.
De platformen die rond de brug lopen, worden nu geplaatst. In de Pontosset zijn zowel het platform uit 1943 (onderaan) meegegeven als dat voor Hornet in 1944. Dat is blijkbaar net wat ik nodig had voor Essex in 1945, dus dat stuk is hier al geplooid. Maar het oudere brugdeel is nog wel bruikbaar om het nieuwe verdiep op de brug te omvatten. Daarvoor moet het wel ingekort worden, de lijn geeft aan waar er gesneden moet worden.
Vooraan zijn er nog twee inkepingen die opgevuld zullen moeten worden. De rest past rond de brug.
Dit wordt de nieuwe splintershield uit scratchmateriaal.
Alleen de gaatjes nog opvullen.
Ik heb de pri-flytent nog eens gebruikt, al is die op de voorgaande foto niet te herkennen. De schoorsteen is hetzelfde als bij Hancock qua basis.
De aanpassing die nodig is aan het mastplatform. Ook in het boek van Trojca vond ik geen tekening hiervan.
Onderaan de platformen worden de steunstructuren weer aangebracht.
De 20-mm galerijen worden volledig gescratcht omdat de kitonderdelen in dit geval onbruikbaar waren om te verlengen. Hier de ontplooiing, maar ik heb de stukken later nog wat aangepast.
De posities voor de kanons worden uitgemeten, zodat er perforaties aanwezig zijn.
Dezelfde onderbouw voor de mast is nodig.
Hier zijn de onderdelen vastgemaakt op de brug. In de mast kan je nu de scheepsbel zien hangen, waar je een gedraaid stukje met PE klepel voor meekrijgt bij Pontos. De wasspelden zet ik voor de veiligheid van de ra ook hier in, want het eiland is niet erg stabiel.
Ook de galerijen krijgen ondersteuning uit stukjes PE-fret.
Een deel van de radars is hier al geïnstalleerd. Helaas merkte ik net dat de pyloon naast de schoorsteen op een korter platform moet komen, die is er ondertussen dus weer afgehaald.
Toevoeging van de tweede mast en het platform voor de SK. De postbode heeft vandaag het extra cockpit-PE aangeleverd, dus we gaan spoedig weer over naar de airwing.
De kleinere schijnwerpers zaten in de kit van de Birmingham.
Tijdens de vorige updates had ik het een paar keer over de periode waarin Essex neergezet moest gaan worden. De kit is voorzien om het schip te bouwen zoals het in dienst genomen werd in 1943, met een korte brug vooraan op het eiland, ruimte voor een extra 40mm bofors vooraan, een mast type 1 met druppelvormig platform en kleine 20mm-galerijen aan stuurboordzijde.
Maar omdat ik dan geen Corsairs kon inzetten, die ik wel al in aanbouw heb, kies ik er nu voor om de Essex na de verbouwing in het voorjaar van 1945 te bouwen. Dat heeft wel een paar ingrijpende gevolgen voor de vorm van het eiland en zelfs een paar eerder gedane bouwstappen.
Aan de achterkant had Essex nu geen hangende 20mm-galerijen meer. De catwalk daartussen blijft wel kort, in tegenstelling tot de schepen waar die de volle breedte van het vliegdek inneemt. Aan stuurboordzijde komen twee korte galerijen in de plaats, waar ik gelukkig de onderdelen wel voor heb.
De brug wordt verbouwd, waardoor ze meer op die van Hancock gaat gelijken. Er komt een stuk bij vooraan, waardoor de extra 40mm verdwijnt. Op de schoorsteen komt aan stuurboord een platform voor de SK-radar die we bij de Hancock op de hoofdmast aantroffen. 2 korte 20mm-galerijen worden verlengd tot ze ieder 6x 20mm bevatten.
Aan bakboord komt er op de schoorsteen een pyloon met een kleine schotelantenne. Waar de SK-radar stond achter de mast van Hancock, komt een tweede mast met een SC-2 radar die bij Hancock aan stuurboord van de schoorsteen stond. Er komen gelukkig geen venturis op het voorste deel van de brug, wel nog op het uitkijkplatform. Dit betekent dat ik misschien genoeg overschot krijg om de te korte venturis van Hancock af te werken.
De mast van de SC-2 radar steunt op het platform dat nu naar type "racetrackvormig" verbouwd is. De achterkant is niet rond zoals in de Pontosset maar afgeschuind.
De brug wordt nu eerst aangepast. Er moet een blokje bij komen, dat wordt met stukken Evergreen opgebouwd. Het originele front van de kit wordt doorgezaagd en de top met de patrijspoorten is hier gemonteerd.
De platformen die rond de brug lopen, worden nu geplaatst. In de Pontosset zijn zowel het platform uit 1943 (onderaan) meegegeven als dat voor Hornet in 1944. Dat is blijkbaar net wat ik nodig had voor Essex in 1945, dus dat stuk is hier al geplooid. Maar het oudere brugdeel is nog wel bruikbaar om het nieuwe verdiep op de brug te omvatten. Daarvoor moet het wel ingekort worden, de lijn geeft aan waar er gesneden moet worden.
Vooraan zijn er nog twee inkepingen die opgevuld zullen moeten worden. De rest past rond de brug.
Dit wordt de nieuwe splintershield uit scratchmateriaal.
Alleen de gaatjes nog opvullen.
Ik heb de pri-flytent nog eens gebruikt, al is die op de voorgaande foto niet te herkennen. De schoorsteen is hetzelfde als bij Hancock qua basis.
De aanpassing die nodig is aan het mastplatform. Ook in het boek van Trojca vond ik geen tekening hiervan.
Onderaan de platformen worden de steunstructuren weer aangebracht.
De 20-mm galerijen worden volledig gescratcht omdat de kitonderdelen in dit geval onbruikbaar waren om te verlengen. Hier de ontplooiing, maar ik heb de stukken later nog wat aangepast.
De posities voor de kanons worden uitgemeten, zodat er perforaties aanwezig zijn.
Dezelfde onderbouw voor de mast is nodig.
Hier zijn de onderdelen vastgemaakt op de brug. In de mast kan je nu de scheepsbel zien hangen, waar je een gedraaid stukje met PE klepel voor meekrijgt bij Pontos. De wasspelden zet ik voor de veiligheid van de ra ook hier in, want het eiland is niet erg stabiel.
Ook de galerijen krijgen ondersteuning uit stukjes PE-fret.
Een deel van de radars is hier al geïnstalleerd. Helaas merkte ik net dat de pyloon naast de schoorsteen op een korter platform moet komen, die is er ondertussen dus weer afgehaald.
Toevoeging van de tweede mast en het platform voor de SK. De postbode heeft vandaag het extra cockpit-PE aangeleverd, dus we gaan spoedig weer over naar de airwing.
Bedankt voor de waardering. Nog even een vergelijking tussen de eilanden van Hancock, die nu een volledige set venturi's heeft, en Essex, waar nog de luidsprekers en de zoeklichten op ontbreken.
Er is deze week een set met cockpits aangekomen uit China, in de plaats van een set die nog niet geleverd is door L'Arsenal. Die zou eventueel nog extra kunnen komen, als ze er aan geraken. Maar met deze kunnen de vliegtuigen nu aangepakt worden.
Naast deze set had ik nog wat ouder spul liggen, buiten wat er nog in de Pontos sets zit.
Ik besloot te beginnen met de Avengers. Daar moeten twee componenten per toestel geplaatst worden, ieder met een zitje. De piloot krijgt ook een stuurknuppel.
De zitjes zijn geplaatst. Hier is te zien dat er wat ruimte blijft tussen de twee stukjes, daar moet je een stuk plastic tussen kleven.
Na enkele manipulaties ben ik een cabine kwijt, er zitten er al drie op hun plek. Hiervoor werd de zijwand van elke Avenger zo dun mogelijk gesneden.
Hier zijn nu alle exemplaren te zien die een cockpit hebben. Er zijn er ook nog zonder, daar wacht ik nog maar even mee.om het glas er op te krijgen, zal dit bij elk toestel uitgehold moeten worden.
Met Tamiya wit zijn de plafonds van beide schepen gespoten. Ik ga dit niet verder detailleren aangezien het niet zichtbaar zal zijn, maar de witte kleur zal volgens mij de zichtbaarheid in de hanger vergroten, naast het feit dat het kan reflecteren op de vliegtuigen in de hangar. Ik heb al sommige delen van de buitenkant in de primer gezet, maar er moet nog wat gewijzigd worden aan de opstelling.
Ook de muren staan in het wit. Deze zijn wel zichtbaar en haast alle ejectormarks waren er uit gehaald. Het wordt nog wel even nadenken over het afplakwerk voor het hangardek.
Er is deze week een set met cockpits aangekomen uit China, in de plaats van een set die nog niet geleverd is door L'Arsenal. Die zou eventueel nog extra kunnen komen, als ze er aan geraken. Maar met deze kunnen de vliegtuigen nu aangepakt worden.
Naast deze set had ik nog wat ouder spul liggen, buiten wat er nog in de Pontos sets zit.
Ik besloot te beginnen met de Avengers. Daar moeten twee componenten per toestel geplaatst worden, ieder met een zitje. De piloot krijgt ook een stuurknuppel.
De zitjes zijn geplaatst. Hier is te zien dat er wat ruimte blijft tussen de twee stukjes, daar moet je een stuk plastic tussen kleven.
Na enkele manipulaties ben ik een cabine kwijt, er zitten er al drie op hun plek. Hiervoor werd de zijwand van elke Avenger zo dun mogelijk gesneden.
Hier zijn nu alle exemplaren te zien die een cockpit hebben. Er zijn er ook nog zonder, daar wacht ik nog maar even mee.om het glas er op te krijgen, zal dit bij elk toestel uitgehold moeten worden.
Met Tamiya wit zijn de plafonds van beide schepen gespoten. Ik ga dit niet verder detailleren aangezien het niet zichtbaar zal zijn, maar de witte kleur zal volgens mij de zichtbaarheid in de hanger vergroten, naast het feit dat het kan reflecteren op de vliegtuigen in de hangar. Ik heb al sommige delen van de buitenkant in de primer gezet, maar er moet nog wat gewijzigd worden aan de opstelling.
Ook de muren staan in het wit. Deze zijn wel zichtbaar en haast alle ejectormarks waren er uit gehaald. Het wordt nog wel even nadenken over het afplakwerk voor het hangardek.
Bedankt. Er liggen hier wel wat operatiemiddelen klaar.
OK, nu over naar de Helldivers. Ik was wel vergeten dat ik nog drie Dragon Avengers had, die nu geen cockpit hebben. Die zal ik dan maar dichtmaken, dan valt dat niet op.
Ook de Helldiver had meerdere bemanningsleden, dus ook meer cabines om te plooien.
Aangezien de canopy in het midden niet doorschijnt, moet hier gelukkig geen plastic tussen. Maar het clearpart zal wel nauwkeurig verzaagd moeten worden om daarop te passen.
Op de cabine van de boordschutter komt wel een draairing. Die had vooraan open moeten zijn, want nu komt het frame over het stoeltje te zitten.
Dit past allemaal mooi in de romp.
De kanonnen zijn bevestigd aan de vuurmond, dus moeten die voorzichtig bijgevijld worden. Helaas geen foto van, zie ik nu.
De Hellcats hebben de kleinste cockpit.
Het past er nog net in.
Ik heb nu wel aan de Dragons gedacht. Van eentje vind ik de vleugelbasis niet.
Er zijn er nog een boel meer die geen cockpit krijgen, deze 14 daarentegen zullen open blijven. Dat was ook een gewoonte bij tropische temperaturen.
Van de Corsairs hoef ik er gelukkig maar zes te voorzien, dit PE past heel slecht in de romp. Die is smaller dan die van de Hellcat terwijl de PE cabine net groter gemaakt is. Ik heb diepe groeven moeten uitsnijden aan de binnenkant, tot voorbij de canopyrand en elke romp met twee klemmen moeten samendrukken om de kieren zo klein mogelijk te maken.
Door de spanning braken twee van de romphelften doormidden en er moeten nog een paar kieren gedicht worden. Dit zijn voorlopig de laatste 1/350 interieurs die ik in huis heb, de rest zijn Dauntless maar die heb ik hier niet nodig. Er komen wel nog heel wat wieldeurtjes en propellertjes aan.
OK, nu over naar de Helldivers. Ik was wel vergeten dat ik nog drie Dragon Avengers had, die nu geen cockpit hebben. Die zal ik dan maar dichtmaken, dan valt dat niet op.
Ook de Helldiver had meerdere bemanningsleden, dus ook meer cabines om te plooien.
Aangezien de canopy in het midden niet doorschijnt, moet hier gelukkig geen plastic tussen. Maar het clearpart zal wel nauwkeurig verzaagd moeten worden om daarop te passen.
Op de cabine van de boordschutter komt wel een draairing. Die had vooraan open moeten zijn, want nu komt het frame over het stoeltje te zitten.
Dit past allemaal mooi in de romp.
De kanonnen zijn bevestigd aan de vuurmond, dus moeten die voorzichtig bijgevijld worden. Helaas geen foto van, zie ik nu.
De Hellcats hebben de kleinste cockpit.
Het past er nog net in.
Ik heb nu wel aan de Dragons gedacht. Van eentje vind ik de vleugelbasis niet.
Er zijn er nog een boel meer die geen cockpit krijgen, deze 14 daarentegen zullen open blijven. Dat was ook een gewoonte bij tropische temperaturen.
Van de Corsairs hoef ik er gelukkig maar zes te voorzien, dit PE past heel slecht in de romp. Die is smaller dan die van de Hellcat terwijl de PE cabine net groter gemaakt is. Ik heb diepe groeven moeten uitsnijden aan de binnenkant, tot voorbij de canopyrand en elke romp met twee klemmen moeten samendrukken om de kieren zo klein mogelijk te maken.
Door de spanning braken twee van de romphelften doormidden en er moeten nog een paar kieren gedicht worden. Dit zijn voorlopig de laatste 1/350 interieurs die ik in huis heb, de rest zijn Dauntless maar die heb ik hier niet nodig. Er komen wel nog heel wat wieldeurtjes en propellertjes aan.
Laatst bewerkt:
Bedankt voor de likes. Aan de scheepsromp was me in het begin iets opgevallen dat ik nog wilde verbeteren, maar ik vond in de uitbreidingsset niets dat daarvoor bedoeld was.
Een stel verluchtingsroosters was meegegoten met de zijwand, maar dit was duidelijk niet machinaal gefreesd. Iemand had de lijnen met de losse hand ingekrast. Gelukkig had ik van het atoomkanon nog wat diamond mesh over, dat hier perfect in zou passen.
De oude roosters werden opengeboord en recht gevijld.
Mijn eerste idee was om zoals bij de Columbia aparte roostertjes in te brengen. Maar dat zag er niet veel beter uit dan het origineel, want er zit een oriëntatie aan het mesh en die had ik niet voor elk stuk gelijk zitten. Zelfs als dat gelukt was, dan zou de onderbreking tussen de vier roosters niet uitkomen met de doorlopende rijen gaten. Het was ook moeilijk om de fragiele randen van dit type mesh goed af te werken. Dan waren er nog de vier vierkante openingen links, het was onbegonnen werk om een stukje van een vierkante millimeter uit de mesh te snijden. Ik haalde de stukjes er terug uit.
Het was veel mooier als er een groot stuk mesh doorliep achter de wand, maar het plastic was te dik en aan de linkerkant bij de vierkantjes zat er zelfs een schot achter. Er moest dus een kruisvormig stukje wand in PE gescratcht worden. Dat is gelukkig een vorm die in veel PE-ramen voorkomt, want ik had het voor beide schepen twee keer nodig.
Nu konden ook de kleine openingen afgewerkt worden.
Voor de Hancock werd dan hetzelfde gedaan. Aan degene die dit wil namaken wel de opmerking dat deze roosters vanaf een bepaald moment in de opeenvolging van Essex-schepen hier niet meer geplaatst werden.
Bij de Essex moest de achterste catwalk nog ingekort worden en de twee galerijen verwijderd, waarbij andere galerijen aan stuurboord kwamen. Dit stuk was al geplooid en bevestigd, dus er moest behoedzaam mee omgesprongen worden.
Hier zit het terug op zijn plek, met een van de nieuwe platformen rechts in beeld. De PE driehoekjes daarvoor kreeg je alleen voor de bakboordzijde, dus hier zie je een scratchversie. Ik merkte later dat je voor de lange Pontos PE-strip aan de dekrand ook nog de versie krijgt waar deze twee platformpjes in uitgehaald zijn, maar het bleek identiek aan wat ik ondertussen van de oude strip afgesneden had.
Dit zijn de plateaus waar de 5-inch-opstellingen op staan. Je ziet twee keer exact dezelfde onderdelen, maar voor de ene Pontos-set hebben sommige ervan andere nummers. De reden is dat de lay-out van de sets verschillend is, en er is meer plek bij de ene voor stukje 397, terwijl dat bij de andere op 370 gezet is.
Het was dus even zoeken naar welke nummers er overeen kwamen en waar die allemaal zaten, maar hier heb ik ze schoongemaakt en klaargelegd.
De grote stukken zijn hier geplooid en geassembleerd.
Nu zijn ook de kleine toegevoegd, waarbij er geen druppel teveel lijm gebruikt mocht worden wegens de vele kleine perforaties. De truc is om de deeltjes aan een kant van lijm te voorzien en de rest vanaf de buitenkant van de schijf in te laten trekken. Vlak voor deze foto zag ik dat er twee kleine stukjes weg waren en heb ik er nog een paar gescratcht.
Alle vliegtuigrompen zonder cockpit zijn nu ook geassembleerd. Ik verwacht niet dat het verlate deel van mijn bestelling cockpit-PE bij L'Arsenal nog vóór hun reces van twee maanden zal aankomen. Ze verhuizen namelijk naar Marokko en zullen vandaar verder produceren.
Bij een aantal van de vliegtuigjes zorgde de offset van de vleugelaanzet voor een foute hoek. Ik heb dit geïllustreerd aan de hand van dit schema. Beeld je in dat de gele helft van de mal iets naar links verschoven is ten opzichte van de oranje helft, dan krijg je een schuin aanhechtingsvlak als je de gietnaad wegschuurt. Bij de ene vleugel is dit tegengesteld aan de andere. Daarom zit deze gekke helling in de vleugels, wat pas uit te meten is wanneer je de romp dichtkleeft. Bij al deze gevallen moet ik dus de verbinding breken met een platte tang en opnieuw lijm toevoegen.
Hier hebben de Avengers hun cowling en stabilisatoren gekregen. Maar de stapel vleugels moet nog volledig uitgeboord worden voor de wielbakken zoals de twee paar exemplaren die nog uit het Princeton-project voortkwamen. Trumpeter vond het namelijk verkieslijk om die dicht te gieten, terwijl je verwacht dat het merendeel van deze vliegtuigjes uitgeklapte landingsgestellen heeft. We gaan dus nog wat freeswerk tegemoet. Bij de drie clearpart Avengers is gekozen voor het gesloten torpedo/bommenluik, aangezien ze al de vleugels gestrekt hebben. Ik heb nog een pakket metalen torpedo's, die zullen op de meegeleverde karretjes moeten blijven liggen.
Een stel verluchtingsroosters was meegegoten met de zijwand, maar dit was duidelijk niet machinaal gefreesd. Iemand had de lijnen met de losse hand ingekrast. Gelukkig had ik van het atoomkanon nog wat diamond mesh over, dat hier perfect in zou passen.
De oude roosters werden opengeboord en recht gevijld.
Mijn eerste idee was om zoals bij de Columbia aparte roostertjes in te brengen. Maar dat zag er niet veel beter uit dan het origineel, want er zit een oriëntatie aan het mesh en die had ik niet voor elk stuk gelijk zitten. Zelfs als dat gelukt was, dan zou de onderbreking tussen de vier roosters niet uitkomen met de doorlopende rijen gaten. Het was ook moeilijk om de fragiele randen van dit type mesh goed af te werken. Dan waren er nog de vier vierkante openingen links, het was onbegonnen werk om een stukje van een vierkante millimeter uit de mesh te snijden. Ik haalde de stukjes er terug uit.
Het was veel mooier als er een groot stuk mesh doorliep achter de wand, maar het plastic was te dik en aan de linkerkant bij de vierkantjes zat er zelfs een schot achter. Er moest dus een kruisvormig stukje wand in PE gescratcht worden. Dat is gelukkig een vorm die in veel PE-ramen voorkomt, want ik had het voor beide schepen twee keer nodig.
Nu konden ook de kleine openingen afgewerkt worden.
Voor de Hancock werd dan hetzelfde gedaan. Aan degene die dit wil namaken wel de opmerking dat deze roosters vanaf een bepaald moment in de opeenvolging van Essex-schepen hier niet meer geplaatst werden.
Bij de Essex moest de achterste catwalk nog ingekort worden en de twee galerijen verwijderd, waarbij andere galerijen aan stuurboord kwamen. Dit stuk was al geplooid en bevestigd, dus er moest behoedzaam mee omgesprongen worden.
Hier zit het terug op zijn plek, met een van de nieuwe platformen rechts in beeld. De PE driehoekjes daarvoor kreeg je alleen voor de bakboordzijde, dus hier zie je een scratchversie. Ik merkte later dat je voor de lange Pontos PE-strip aan de dekrand ook nog de versie krijgt waar deze twee platformpjes in uitgehaald zijn, maar het bleek identiek aan wat ik ondertussen van de oude strip afgesneden had.
Dit zijn de plateaus waar de 5-inch-opstellingen op staan. Je ziet twee keer exact dezelfde onderdelen, maar voor de ene Pontos-set hebben sommige ervan andere nummers. De reden is dat de lay-out van de sets verschillend is, en er is meer plek bij de ene voor stukje 397, terwijl dat bij de andere op 370 gezet is.
Het was dus even zoeken naar welke nummers er overeen kwamen en waar die allemaal zaten, maar hier heb ik ze schoongemaakt en klaargelegd.
De grote stukken zijn hier geplooid en geassembleerd.
Nu zijn ook de kleine toegevoegd, waarbij er geen druppel teveel lijm gebruikt mocht worden wegens de vele kleine perforaties. De truc is om de deeltjes aan een kant van lijm te voorzien en de rest vanaf de buitenkant van de schijf in te laten trekken. Vlak voor deze foto zag ik dat er twee kleine stukjes weg waren en heb ik er nog een paar gescratcht.
Alle vliegtuigrompen zonder cockpit zijn nu ook geassembleerd. Ik verwacht niet dat het verlate deel van mijn bestelling cockpit-PE bij L'Arsenal nog vóór hun reces van twee maanden zal aankomen. Ze verhuizen namelijk naar Marokko en zullen vandaar verder produceren.
Bij een aantal van de vliegtuigjes zorgde de offset van de vleugelaanzet voor een foute hoek. Ik heb dit geïllustreerd aan de hand van dit schema. Beeld je in dat de gele helft van de mal iets naar links verschoven is ten opzichte van de oranje helft, dan krijg je een schuin aanhechtingsvlak als je de gietnaad wegschuurt. Bij de ene vleugel is dit tegengesteld aan de andere. Daarom zit deze gekke helling in de vleugels, wat pas uit te meten is wanneer je de romp dichtkleeft. Bij al deze gevallen moet ik dus de verbinding breken met een platte tang en opnieuw lijm toevoegen.
Hier hebben de Avengers hun cowling en stabilisatoren gekregen. Maar de stapel vleugels moet nog volledig uitgeboord worden voor de wielbakken zoals de twee paar exemplaren die nog uit het Princeton-project voortkwamen. Trumpeter vond het namelijk verkieslijk om die dicht te gieten, terwijl je verwacht dat het merendeel van deze vliegtuigjes uitgeklapte landingsgestellen heeft. We gaan dus nog wat freeswerk tegemoet. Bij de drie clearpart Avengers is gekozen voor het gesloten torpedo/bommenluik, aangezien ze al de vleugels gestrekt hebben. Ik heb nog een pakket metalen torpedo's, die zullen op de meegeleverde karretjes moeten blijven liggen.