1/72 Dornier Do 17z [wip]
- Onderwerp starter Roy vd M.
- Startdatum
Daar lijkt het niet op, wat die horizontale streep ter hoogte van de cockpit betreft. Het gaat om deze:
Je ziet deze lijn op elke foto terugkomen. Dit zijn geen afneembare onderdelen... de eerstvolgende gelegenheid waarbij deze verwijderd werden was op de sloop. Het kan zijn, dat dit een licht onvolkomen afwerking betrof in de Dornier-fabriek, maar ik denk dat de kier hier zo pregnant in het beeld komt ten gevolge van de sterke curve die de romp hier maakt. De panelen die hier samen komen, zouden eigenlijk aan de bij elkaar komende randen schuin moeten worden afgeslepen. Ik weet niet of dat ook daadwerkelijk is gedaan. Maar het zal zeker een moeilijke aaneensluiting zijn geweest. Tekeningetje ter verduidelijking:
Ten slotte nog een stukje illustratie van het verschil tussen de Airfix-paneellijnen en de potlood-exemplaren. Deze zijn gemaakt met het 2H-potlood. Ik was even vergeten dat de opgedroogde secondenlijm ook een mooie donkere kleur heeft.
Het verschil in dikte is hier duidelijk te zien.
Hoi Roy, 1/72 is voor mij te klein, 1/48 kan ik nog net mee uit de voeten met de details... Ik heb wel respect voor mensen die op deze schaal details aan kunnen brengen... Het model is in totaliteit toch wel groot ondanks de schaal.
Ik heb zelf niet veel met Duitse vliegtuigen, met uitzondering van de Bf109 en de FW109. Ik ben meer geallieerd georiënteerd
De P51 en spitfire staan nog altijd zeer hoog op mijn lijstjeIk ga je vorderingen zeker volgen, ook het verweren..
grtz Ed
@Bart: da's een goeie, daar ga ik eens een onderzoekje naar doen. Merci!
@Edwin: toch is het ook weer niet zo heel groot. Getriggerd door je BF109-opmerking, heb ik eens een 1/32 BF109 en de 1/72 Do17 tegenover elkaar geplaatst.
De Dornier was niet echt een heel groot vliegtuig.
Blij je in dit topic mee te hebben
@Edwin: toch is het ook weer niet zo heel groot. Getriggerd door je BF109-opmerking, heb ik eens een 1/32 BF109 en de 1/72 Do17 tegenover elkaar geplaatst.
De Dornier was niet echt een heel groot vliegtuig.
Blij je in dit topic mee te hebben
302. Met een potlood van de hardste kwaliteit die regulier te verkrijgen is, 9H, heb ik nog eens wat lijntjes getrokken. Ze zijn inderdaad flinterdun (ik schat in 0,05-0,07mm. dik) en er kan nu ook wat kracht worden gezet zonder dat het te dik wordt.
Bij de bovenste pijl heb ik nauwelijks kracht gezet (maar wel iets), bij de onderste pijl heb ik wat meer kracht gezet.
Wat opvalt is, dat de lijnen er van verschillende kanten anders uitzien, waarschijnlijk door het grafiet. Je kunt dat bijvoorbeeld zien aan het verschil tussen de horizontale lijnen (=grijs) en de verticale (=wit). Dit is toch echt afkomstig van hetzelfde potlood. Vooralsnog heb ik het idee dat dit in het voordeel werkt, omdat er een 3D-werking vanuit gaat alsof er echt kleine groefjes zitten. Wat opvalt is dat dit effect bij H2 afwezig is. Ik ga nog 's kijken hoe het me in de loop van de tijd bevalt.
Totaal bestede tijd: 104 uren
Bij de bovenste pijl heb ik nauwelijks kracht gezet (maar wel iets), bij de onderste pijl heb ik wat meer kracht gezet.
Wat opvalt is, dat de lijnen er van verschillende kanten anders uitzien, waarschijnlijk door het grafiet. Je kunt dat bijvoorbeeld zien aan het verschil tussen de horizontale lijnen (=grijs) en de verticale (=wit). Dit is toch echt afkomstig van hetzelfde potlood. Vooralsnog heb ik het idee dat dit in het voordeel werkt, omdat er een 3D-werking vanuit gaat alsof er echt kleine groefjes zitten. Wat opvalt is dat dit effect bij H2 afwezig is. Ik ga nog 's kijken hoe het me in de loop van de tijd bevalt.
Totaal bestede tijd: 104 uren
Ik ben niet goed mee. Zal je die lijnen inkrassen of blijft het een potloodlijn?
Wat betreft de vergrotende foto's gebruiken om een perfect model neer te zetten, ik ben het stadium van de uitvluchten net gepasseerd. Nu gebruik ik die foto's ook als hulpmiddel. Bij een project in de wachtrij deed ik dat nog niet maar dat zal veranderen als ik er aan verder werk. We hebben die mogelijkheid dus waarom zouden we het niet gebruiken om de kwaliteit van de werken te verhogen. Je hoeft zelfs die foto's niet te nemen, ik doe het met de camera van de iPad zonder af te drukken. Gewoon vergroten en zo van alle kanten bekijken, werkt beter dan een vergrootglas.
Wat betreft de vergrotende foto's gebruiken om een perfect model neer te zetten, ik ben het stadium van de uitvluchten net gepasseerd. Nu gebruik ik die foto's ook als hulpmiddel. Bij een project in de wachtrij deed ik dat nog niet maar dat zal veranderen als ik er aan verder werk. We hebben die mogelijkheid dus waarom zouden we het niet gebruiken om de kwaliteit van de werken te verhogen. Je hoeft zelfs die foto's niet te nemen, ik doe het met de camera van de iPad zonder af te drukken. Gewoon vergroten en zo van alle kanten bekijken, werkt beter dan een vergrootglas.
Ik zal het nader toelichten, uitgaande van deze tekening:
De panelen van een Duits vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog zaten zeer strak tegen elkaar aan. Mijn inschatting van een paar posts geleden was, op basis van wat ik online en in musea heb gezien, dat er zo'n 1 tot 2 millimeter tussen twee panelen zat. Ik heb dat gecontroleerd op basis van een foto in een boek. Het betreft hier een Messerschmitt 109. De foto toont de voorkant van de vleugel ter hoogte van de opening waar de mitrailleur zat.
De opening voor de mitrailleur is ongeveer 6 centimeter in diameter.
Op de volgende Gimp-bewerking is te zien hoe groot het verschil is tussen de Airfix-panel line en het werkelijke exemplaar.
De echte groef blijkt ongeveer 1,15mm. breed, die van Airfix zou, zoals eerder berekend, 21,6mm. breed zijn. Bijna 19 keer te groot dus (!!).
Op schaal 1/72 zou de groef 0,016mm. breed zijn. Mijn potloodstreepje van 0,05-0,07mm. zou dus eigenlijk nog steeds minstens 3 keer te groot zijn. Een groef maken is evenmin schaalgetrouw want mijn scalpel is 0,23mm. op het uiteinde, mijn razor saw 0,20mm.
Het is vervolgens ook de vraag hoe diep de echte groeven zijn. Ik schat voor deze uiteenzetting in dat de aluminium panelen waar dit soort vliegtuigen mee bekleed werden, en dan hou ik het zeer ruim aan, 3mm. dik waren. Persoonlijk denk ik eerder aan 2mm. (weet iemand hier het antwoord?) maar laten we het eens op 3mm. houden. Dat is dan op schaal 1/72 een diepte van 0,04mm. Bij het model van Airfix kan ik dat niet meten, maar ik schat in dat de diepte zo'n 0,2mm. is.
Je kunt op de volgende foto zien hoe ondiep zo'n panel line 'ligt'. Zie de grootte van de klinknagels om een idee te krijgen van de breedte en diepte van de panel line ernaast.
Samengevat: op schaal 1/72 is een panelline ongeveer 0,016mm. breed en 0,04mm. diep.
Dat is met het blote oog alleen dan te zien, wanneer men datzelfde oog zeer dicht bij het model plaatst. Anders zijn de panel lines onzichtbaar. Omdat de markt van modelbouwers, in afwijking daarvan en om wat voor reden dan ook, vraagt om zichtbare panel lines en ook klinknagels (zelfs op schaal 1/72), besluiten kitmakers om de schaalwerking te laten varen en dit soort minuscule details extreem te vergroten (in dit voorbeeld maar liefst 1900%). Het is een keuze die eenieder voor zich kan maken (en die steeds met de bezem kan worden geveegd onder het aloude bankstel der 'artistieke vrijheid'). Ikzelf heb een tot autisme neigende drang om een model zo veel mogelijk te laten lijken op het origineel, ook als dat het model in de ogen van 90% van de modelbouwwereld visueel minder interessant zou maken.
Ik kreeg twee jaar geleden op Britmodeler, waar dit topic ook bijgehouden werd (en zal worden), de felle kritiek van een bouwer, dat ik geen wash toepaste op het interieur. Mijn model was 'niet goed' omdat ik dat niet deed. Kennelijk had hij zichzelf die mening aangeleerd, want bij verwering hoort nu eenmaal pavloviaans een wash. Ik heb hem toen vriendelijk uitgelegd, dat een pinwash -waar hij het over had- in de meeste gevallen geen vorm van verwering is maar een vorm van accentuering, bijvoorbeeld om schaduwen te leggen; en dat een pinwash alleen al om die reden vaak niet realistisch is omdat een schaduw zich vanzelfsprekend niet om een complete klinnagel werpt. Je hebt die schaduw aan de ene kant of de andere kant, maar niet beide. Verder zette ik uitvoerig uiteen, dat een wash op schaal 1/72 overvloedig was. Die bouwer werkte vooral op grotere schalen en daar is een wash misschien gewenst, misschien niet... maar in schaal 1/72 lijkt een wash vooral op... een wash. Het gewenste illusie-effect blijft uit.
Een wat wetenschappelijker benadering in de modelbouw is soms gewenst, vind ik tenminste. Mensen nemen al te snel iets van 'de modelbouwgemeenschap' aan. Als je de Spaanse modelbouwschool, bijvoorbeeld diens vertegenwoordiger Villalba, zou mogen geloven, zien vliegtuiginterieurs eruit als bij elkaar geraapte snoepkraaminboedels. Daar wordt een effect nog sterker overdreven, om het netvlies te plezieren met een karikaturale weergave van de werkelijkheid. Ik heb de artikelen en zelfs het boek van Villalba met veel interesse gelezen, haalde een aantal nuttige technieken eruit en liet het overige voor wat het is.
Om nog eens een onderwerp aan te snijden (in mijn eigen topic voel ik me daartoe ongeremd)... preshading en postshading. Zoals sommigen van mij wel weten, vind ik beide methoden in 99% van de gevallen verkeerd toegepast. Zoals hierboven al aangetoond, zitten de panel lines op een echt vliegtuig dicht tegen elkaar aan. De groeven zijn een U-vorm en geen V-vorm. De meeste tegenwoordige modelbouwers hebben zich aangesloten bij het illustere genootschap van de preshaders. Zij spuiten de toekomstige paneellijnen zwart en gaan daarna de panelen zelf inkleuren met de airbrush, zodat er een donkere belijning overblijft. Ik vind dit, zo mogelijk, nog gruwelijker dan eggplanes en dat is een prestatie op zich. Het heeft totaal niets met realisme te maken, want het is niet gebaseerd op de werkelijkheid. Die strepen zitten er in het echt natuurlijk niet. Toch is ooit iemand ermee begonnen en als schapen binnen de kudde holt 80% van de vliegtuigbouwers achter elkaar aan. Ik kan daarvoor drie mogelijke oorzaken bedenken:
1) Ofwel, ze denken zelf niet na. Ze zien het bij een ander, denken dat het zo hoort en doen het dan ook maar.
2) Ofwel, ze weten dat het eigenlijk onrealistisch is, maar durven het niet anders te doen, bijvoorbeeld uit vrees voor commentaar van een jury of van een mede-modelbouwer.
3) Artistieke vrijheid. Want daarmee kom je altijd weg uiteindelijk. Toch opvallend dat 80% van de modelbouwers dezelfde artistieke vrijheid kiest. Net als vroeger, toen je tientallen alto's had die allemaal 'alternatief' waren. Door allemaal dezelfde andersoortige kleding en kapsels te dragen. Ik heb dat altijd een wat pover statement gevonden.
Een beleefd oproepje: mensen, denk zelf na. Bekijk referentiefoto's en bestudeer ze goed. Bouw dat wat je constateert. Tenzij je natuurlijk van je artistieke vrijheid gebruik wilt maken.
Tijdens de beurs van Veldhoven, 21 oktober, maakte ik een paar foto's van in mijn ogen tenenkrommende voorbeelden van preshading (of postshading), speciaal voor onderhavige post. Waarschuwing, deze beelden zijn niet geschikt voor gevoelige modelbouwzieltjes die ik zojuist heb overtuigd van de overbodigheid (in veel gevallen, niet alle) van dit soort bewerking. Kijken op eigen risico dus.
Ik weet niet wat voor type vrachtwagen dit is, maar ik gok een Zis-5. Wat een formidabel overdreven panel lines, met op niets gebaseerde preshading eromheen. Idem het dak. Merkwaardig genoeg is het vliegtuig erachter veel gematigder gedaan, wellicht dat een andere bouwer zich daarmee bezig gehouden heeft.
En nog zoiets, dit is denk ik een F15:
Let op de ringen op de rompverhogingen waar de motoren onder zitten. Als je die uit zou snijden en tegen elkaar zou lijmen, zou je de ontstane cilinder zonder probleem als visdobber kunnen gebruiken. Of als regenworm, aan de haak.
Waar o waar zitten toch die ringen in werkelijkheid:
Enfin, zoals bij verwering geldt ook hier: in der Beschränkung zeigt sich erst der Meister. Hou het fijntjes, hou het klein, want je bent bezig met modelbouw op verkleinde schaal in plaats van vergrotend.
En dan nu, om terug te komen op Alains vraag... ja, de nagenoeg onzichtbare (0,016mm. breed) en zeer ondiepe (0,04mm.) groefjes die panel lines moeten voorstellen, zullen met het potlood worden ingetekend, nadat de onderscheiden panel lines los van elkaar zullen zijn verweerd, om net dat nuanceverschil te verkrijgen.
Hopelijk heb ik het op deze wijze duidelijk en onomwonden uiteengezet.
De panelen van een Duits vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog zaten zeer strak tegen elkaar aan. Mijn inschatting van een paar posts geleden was, op basis van wat ik online en in musea heb gezien, dat er zo'n 1 tot 2 millimeter tussen twee panelen zat. Ik heb dat gecontroleerd op basis van een foto in een boek. Het betreft hier een Messerschmitt 109. De foto toont de voorkant van de vleugel ter hoogte van de opening waar de mitrailleur zat.
De opening voor de mitrailleur is ongeveer 6 centimeter in diameter.
Op de volgende Gimp-bewerking is te zien hoe groot het verschil is tussen de Airfix-panel line en het werkelijke exemplaar.
De echte groef blijkt ongeveer 1,15mm. breed, die van Airfix zou, zoals eerder berekend, 21,6mm. breed zijn. Bijna 19 keer te groot dus (!!).
Op schaal 1/72 zou de groef 0,016mm. breed zijn. Mijn potloodstreepje van 0,05-0,07mm. zou dus eigenlijk nog steeds minstens 3 keer te groot zijn. Een groef maken is evenmin schaalgetrouw want mijn scalpel is 0,23mm. op het uiteinde, mijn razor saw 0,20mm.
Het is vervolgens ook de vraag hoe diep de echte groeven zijn. Ik schat voor deze uiteenzetting in dat de aluminium panelen waar dit soort vliegtuigen mee bekleed werden, en dan hou ik het zeer ruim aan, 3mm. dik waren. Persoonlijk denk ik eerder aan 2mm. (weet iemand hier het antwoord?) maar laten we het eens op 3mm. houden. Dat is dan op schaal 1/72 een diepte van 0,04mm. Bij het model van Airfix kan ik dat niet meten, maar ik schat in dat de diepte zo'n 0,2mm. is.
Je kunt op de volgende foto zien hoe ondiep zo'n panel line 'ligt'. Zie de grootte van de klinknagels om een idee te krijgen van de breedte en diepte van de panel line ernaast.
Samengevat: op schaal 1/72 is een panelline ongeveer 0,016mm. breed en 0,04mm. diep.
Dat is met het blote oog alleen dan te zien, wanneer men datzelfde oog zeer dicht bij het model plaatst. Anders zijn de panel lines onzichtbaar. Omdat de markt van modelbouwers, in afwijking daarvan en om wat voor reden dan ook, vraagt om zichtbare panel lines en ook klinknagels (zelfs op schaal 1/72), besluiten kitmakers om de schaalwerking te laten varen en dit soort minuscule details extreem te vergroten (in dit voorbeeld maar liefst 1900%). Het is een keuze die eenieder voor zich kan maken (en die steeds met de bezem kan worden geveegd onder het aloude bankstel der 'artistieke vrijheid'). Ikzelf heb een tot autisme neigende drang om een model zo veel mogelijk te laten lijken op het origineel, ook als dat het model in de ogen van 90% van de modelbouwwereld visueel minder interessant zou maken.
Ik kreeg twee jaar geleden op Britmodeler, waar dit topic ook bijgehouden werd (en zal worden), de felle kritiek van een bouwer, dat ik geen wash toepaste op het interieur. Mijn model was 'niet goed' omdat ik dat niet deed. Kennelijk had hij zichzelf die mening aangeleerd, want bij verwering hoort nu eenmaal pavloviaans een wash. Ik heb hem toen vriendelijk uitgelegd, dat een pinwash -waar hij het over had- in de meeste gevallen geen vorm van verwering is maar een vorm van accentuering, bijvoorbeeld om schaduwen te leggen; en dat een pinwash alleen al om die reden vaak niet realistisch is omdat een schaduw zich vanzelfsprekend niet om een complete klinnagel werpt. Je hebt die schaduw aan de ene kant of de andere kant, maar niet beide. Verder zette ik uitvoerig uiteen, dat een wash op schaal 1/72 overvloedig was. Die bouwer werkte vooral op grotere schalen en daar is een wash misschien gewenst, misschien niet... maar in schaal 1/72 lijkt een wash vooral op... een wash. Het gewenste illusie-effect blijft uit.
Een wat wetenschappelijker benadering in de modelbouw is soms gewenst, vind ik tenminste. Mensen nemen al te snel iets van 'de modelbouwgemeenschap' aan. Als je de Spaanse modelbouwschool, bijvoorbeeld diens vertegenwoordiger Villalba, zou mogen geloven, zien vliegtuiginterieurs eruit als bij elkaar geraapte snoepkraaminboedels. Daar wordt een effect nog sterker overdreven, om het netvlies te plezieren met een karikaturale weergave van de werkelijkheid. Ik heb de artikelen en zelfs het boek van Villalba met veel interesse gelezen, haalde een aantal nuttige technieken eruit en liet het overige voor wat het is.
Om nog eens een onderwerp aan te snijden (in mijn eigen topic voel ik me daartoe ongeremd)... preshading en postshading. Zoals sommigen van mij wel weten, vind ik beide methoden in 99% van de gevallen verkeerd toegepast. Zoals hierboven al aangetoond, zitten de panel lines op een echt vliegtuig dicht tegen elkaar aan. De groeven zijn een U-vorm en geen V-vorm. De meeste tegenwoordige modelbouwers hebben zich aangesloten bij het illustere genootschap van de preshaders. Zij spuiten de toekomstige paneellijnen zwart en gaan daarna de panelen zelf inkleuren met de airbrush, zodat er een donkere belijning overblijft. Ik vind dit, zo mogelijk, nog gruwelijker dan eggplanes en dat is een prestatie op zich. Het heeft totaal niets met realisme te maken, want het is niet gebaseerd op de werkelijkheid. Die strepen zitten er in het echt natuurlijk niet. Toch is ooit iemand ermee begonnen en als schapen binnen de kudde holt 80% van de vliegtuigbouwers achter elkaar aan. Ik kan daarvoor drie mogelijke oorzaken bedenken:
1) Ofwel, ze denken zelf niet na. Ze zien het bij een ander, denken dat het zo hoort en doen het dan ook maar.
2) Ofwel, ze weten dat het eigenlijk onrealistisch is, maar durven het niet anders te doen, bijvoorbeeld uit vrees voor commentaar van een jury of van een mede-modelbouwer.
3) Artistieke vrijheid. Want daarmee kom je altijd weg uiteindelijk. Toch opvallend dat 80% van de modelbouwers dezelfde artistieke vrijheid kiest. Net als vroeger, toen je tientallen alto's had die allemaal 'alternatief' waren. Door allemaal dezelfde andersoortige kleding en kapsels te dragen. Ik heb dat altijd een wat pover statement gevonden.
Een beleefd oproepje: mensen, denk zelf na. Bekijk referentiefoto's en bestudeer ze goed. Bouw dat wat je constateert. Tenzij je natuurlijk van je artistieke vrijheid gebruik wilt maken.
Tijdens de beurs van Veldhoven, 21 oktober, maakte ik een paar foto's van in mijn ogen tenenkrommende voorbeelden van preshading (of postshading), speciaal voor onderhavige post. Waarschuwing, deze beelden zijn niet geschikt voor gevoelige modelbouwzieltjes die ik zojuist heb overtuigd van de overbodigheid (in veel gevallen, niet alle) van dit soort bewerking. Kijken op eigen risico dus.
Ik weet niet wat voor type vrachtwagen dit is, maar ik gok een Zis-5. Wat een formidabel overdreven panel lines, met op niets gebaseerde preshading eromheen. Idem het dak. Merkwaardig genoeg is het vliegtuig erachter veel gematigder gedaan, wellicht dat een andere bouwer zich daarmee bezig gehouden heeft.
En nog zoiets, dit is denk ik een F15:
Let op de ringen op de rompverhogingen waar de motoren onder zitten. Als je die uit zou snijden en tegen elkaar zou lijmen, zou je de ontstane cilinder zonder probleem als visdobber kunnen gebruiken. Of als regenworm, aan de haak.
Waar o waar zitten toch die ringen in werkelijkheid:
Enfin, zoals bij verwering geldt ook hier: in der Beschränkung zeigt sich erst der Meister. Hou het fijntjes, hou het klein, want je bent bezig met modelbouw op verkleinde schaal in plaats van vergrotend.
En dan nu, om terug te komen op Alains vraag... ja, de nagenoeg onzichtbare (0,016mm. breed) en zeer ondiepe (0,04mm.) groefjes die panel lines moeten voorstellen, zullen met het potlood worden ingetekend, nadat de onderscheiden panel lines los van elkaar zullen zijn verweerd, om net dat nuanceverschil te verkrijgen.
Hopelijk heb ik het op deze wijze duidelijk en onomwonden uiteengezet.
Ik was vergeten dit te beantwoorden.
Je zou dit kunnen zien als een stap voorwaarts op je modelbouwpad. Foto's zijn niet je vijand maar je vriend. Ik gebruik jouw methode, gewoon eens kijken met de cameravergroting, soms ook. Om de een of andere reden zie ik daar soms dingen die ik anders ook niet had gezien. Maar als je ze eenmaal gezien hebt, kun je er niet meer onderuit. Althans, als je eerlijk bent naar jezelf.
Gedegen modelbouwen is vaak ook kiezen om niet de makkelijkste weg te bewandelen. Als je na je modelbouwploeteringen 'ja' denkt, maar een foto je 'nee' zegt, dan kun je twee dingen doen. Je kunt je op het standpunt stellen dat de lens van je toestel de boel weer eens overdrijft, of je kunt de door de camera verrichte constateringen in je voordeel gebruiken om de onvolkomenheden te herstellen. Ik heb persoonlijk nog nooit meegemaakt, dat mijn camera het mis had. Al is het maar onder een bepaalde hoek, vanaf een bepaalde afstand, in bepaald licht... altijd zit er wel een kern van waarheid in. En vaak is het euvel sneller te verhelpen dan dat de tijd die het je kost om een verdedigingsrede ten behoeve van je eigen modelbouwperfectie te schrijven. Je kunt dus, vind ik, beter je tijd besteden aan die ene minuut extra schuren (en een nieuwe foto maken), of dat verwijderen van dat ene rafeltje (en een nieuwe foto maken) dan in je topic te schrijven waarom je het niet gewoon hebt gecorrigeerd.
Ik denk trouwens dat de paradoxale confrontatie met wat je soms als een verrassing op een foto ziet, ermee te maken heeft dat we met onze ogen anders kijken (doordat we twee lenzen gebruiken en daarmee diepte zien) dan dat de camera beelden vastlegt, door middel van slechts één lens. Onze ogen zijn eraan gewend geraakt kleine schijnbare foutjes in het zichtveld onbewust te corrigeren of in het midden te laten, terwijl als diezelfde ogen een tweedimensionaal iets bekijken, zoals een foto, die techniek niet werkt. Daar zien we ineens wel die foutjes die we eerder niet zagen.
Beste Roy wat jij allemaal uit je pen laat rollen,zo interessant en leerzaam en zo gemakkelijk om alle handelingen te volgen ...
@Bart: da's een goeie, daar ga ik eens een onderzoekje naar doen. Merci!
@Edwin: toch is het ook weer niet zo heel groot.
De Dornier was niet echt een heel groot vliegtuig.
Blij je in dit topic mee te hebben
valt idd mee, maar toch voor 1/72 is het nog best een redelijk model, kwam trouwens nog een mooie bomber tegen op internet, B-17G flying fortress schaal 1/3 (geen type fout)
19 jaar over gedaan....
grtz ed
Stevige aanpassingen aan deze kit Roy. Leuke vorderingen.
Ik weet niet of je het weet, maar zowel Squadron als Tasman hebben vacform canopies en nosecones voor de Airfix kit.
Effe off-topic : dit bouwverslag toont een prachtige F-15, geen overdreven verwering, maar een super-realistisch resultaat :
http://forum.largescaleplanes.com/index.php?showtopic=60892&page=1
Ik weet niet of je het weet, maar zowel Squadron als Tasman hebben vacform canopies en nosecones voor de Airfix kit.
Effe off-topic : dit bouwverslag toont een prachtige F-15, geen overdreven verwering, maar een super-realistisch resultaat :
http://forum.largescaleplanes.com/index.php?showtopic=60892&page=1
Haha,
Een waarheid als een koe maar soms durf ik daar wel eens tegen zondigen en na het schilderen komt dan het schuldgevoel.
Heb je topic hier eens doorlopen en kan niets anders zeggen dan 'hoedje af' tot hier toe
Grtz.
Luc
@Danny: dank je wel voor je reacties in mijn topics, die zorgen toch altijd weer voor extra motivatie om de uitvoerige schrijfsels zo voort te zetten.
@Edwin: jeetje wat een raar project! Maar wel ongelooflijk imposant. Ja dat is wel eens wat anders haha
@Pascal, ik wist dat Squadron een setje in de verkoop had (en dat die niet per se bedoeld was voor de Airfix set), maar die van Tasman kende ik niet. Ik denk dat deze pas in 2016 of 2017 is uitgekomen, gelet op bevoorrading van Aviation Megastore. Goede tip! Ik heb ze meteen maar aangeschaft en ga daar hieronder op in.
Wat de F15 betreft (op het geweldige forum LSP), daar vind ik het nét aan eerlijk gezegd, wat de panel lines betreft. Het had ook geen tikkeltje breder moeten zijn. Wel vind ik de verwering en nagenoeg of volledig afwezige preshading een verademing.
@Luc: dank voor het volgen!
303. Zoals hierboven al genoemd, heb ik de setjes van Tasman en Squadron gekocht. Het zou me een vacuformsessie schelen, zou misschien weer anders zijn dan de resultaten die ik zelf bereik en vooral... zou me een sessie schuren uitsparen. Want dat is niet het leukste werk, het maken van de mal. Dit zijn de setjes:
Rechtsboven trouwens twee aanvullende MG15's van Miniworld. Om de serie compleet te krijgen (de vorige keer waren er net te weinig en had ik maar, iets mindere, Eduard exemplaren meegenomen).
304. Hier de verschillende versies.
Die van Squadron en Tasman verschillen onderling iets. Ik zal de mooiste / best passende pakken, waarschijnlijk die van Tasman omdat die specifiek voor de Airfix-kit zijn gemaakt. Bijkomstig voordeel van de Squadron-set is dat die ook het 'glaswerk' onderaan bevat. Dat was ik niet van plan zelf te gaan vacuformen, omdat die beglazing in het diorama nauwelijks te zien zal zijn, maar nu kan ik toch vrij makkelijk een mooi dunne versie gebruiken.
Ik constateer trouwens dat het voorste glas van zowel Squadron als Tasman erg veel lijkt op mijn eigen vacuform-creatie. Dat zie ik dan maar als een compliment aan mezelf, kennelijk heb ik er het meeste uitgehaald. Sterker nog, ik weet nog niet eens welke van de drie ik zal gebruiken, omdat zoals het er nu naar uit ziet mijn versie het dunste is en dus het meest realistisch (ze zijn alledrie sowieso iets te dik nog... weliswaar veel dunner dan de versie van Airfix maar dan nog). Ik kan dat nu echter niet goed meten, deels omdat ik te lui ben om mijn micrometer erbij te zoeken. Pas als de ruitjes uitgesneden zijn, kan ik een beter oordeel vormen en zal ik ook kiezen welke van de drie ik ga gebruiken. Van de bovenste beglazing gebruik ik één van beide zojuist aangekochte exemplaren, tenzij ze allebei niet goed passen en ik genoodzaakt ben alsnog zelf eentje te vacuformen. Dat zou wel echt een tegenvaller zijn.
305. Minstens zo goed nieuws was er bij Aviation Megastore, waar ik deze twee setjes kon kopen (en de MG15's), in de vorm van dit stukje modelbouwgenot:
Eindelijk heb ik 'm weer! Ik was mijn vorige CMK schuurstick kwijt. In Veldhoven had niemand zo'n ding te koop (!), de vorige keer dat ik bij Aviation Megastore was leken ze het ook niet te hebben, maar nu... bleek hij bij de CMK aftermarket-spullen te liggen in plaats van de (diverse andere) schuurstickjes in de tools-sectie. Beetje raar... maar goed. Helaas hadden ze er maar ééntje. Luitjes, als je ergens zo'n schuurstickje te koop ziet, meteen kopen. Kost 5 euro, biedt je anderhalf jaar schuurplezier (ik weet nog steeds niet hoe ze dat doen... schuurpapier houdt het bij mij hooguit een minuut uit) en is zo ontzettend handig; het dingetje heeft vier verschillende korrel-zijden.
Binnenkort een update over welk transparant plastic er in welke mate past...
@Edwin: jeetje wat een raar project! Maar wel ongelooflijk imposant. Ja dat is wel eens wat anders haha
@Pascal, ik wist dat Squadron een setje in de verkoop had (en dat die niet per se bedoeld was voor de Airfix set), maar die van Tasman kende ik niet. Ik denk dat deze pas in 2016 of 2017 is uitgekomen, gelet op bevoorrading van Aviation Megastore. Goede tip! Ik heb ze meteen maar aangeschaft en ga daar hieronder op in.
Wat de F15 betreft (op het geweldige forum LSP), daar vind ik het nét aan eerlijk gezegd, wat de panel lines betreft. Het had ook geen tikkeltje breder moeten zijn. Wel vind ik de verwering en nagenoeg of volledig afwezige preshading een verademing.
@Luc: dank voor het volgen!
303. Zoals hierboven al genoemd, heb ik de setjes van Tasman en Squadron gekocht. Het zou me een vacuformsessie schelen, zou misschien weer anders zijn dan de resultaten die ik zelf bereik en vooral... zou me een sessie schuren uitsparen. Want dat is niet het leukste werk, het maken van de mal. Dit zijn de setjes:
Rechtsboven trouwens twee aanvullende MG15's van Miniworld. Om de serie compleet te krijgen (de vorige keer waren er net te weinig en had ik maar, iets mindere, Eduard exemplaren meegenomen).
304. Hier de verschillende versies.
Die van Squadron en Tasman verschillen onderling iets. Ik zal de mooiste / best passende pakken, waarschijnlijk die van Tasman omdat die specifiek voor de Airfix-kit zijn gemaakt. Bijkomstig voordeel van de Squadron-set is dat die ook het 'glaswerk' onderaan bevat. Dat was ik niet van plan zelf te gaan vacuformen, omdat die beglazing in het diorama nauwelijks te zien zal zijn, maar nu kan ik toch vrij makkelijk een mooi dunne versie gebruiken.
Ik constateer trouwens dat het voorste glas van zowel Squadron als Tasman erg veel lijkt op mijn eigen vacuform-creatie. Dat zie ik dan maar als een compliment aan mezelf, kennelijk heb ik er het meeste uitgehaald. Sterker nog, ik weet nog niet eens welke van de drie ik zal gebruiken, omdat zoals het er nu naar uit ziet mijn versie het dunste is en dus het meest realistisch (ze zijn alledrie sowieso iets te dik nog... weliswaar veel dunner dan de versie van Airfix maar dan nog). Ik kan dat nu echter niet goed meten, deels omdat ik te lui ben om mijn micrometer erbij te zoeken. Pas als de ruitjes uitgesneden zijn, kan ik een beter oordeel vormen en zal ik ook kiezen welke van de drie ik ga gebruiken. Van de bovenste beglazing gebruik ik één van beide zojuist aangekochte exemplaren, tenzij ze allebei niet goed passen en ik genoodzaakt ben alsnog zelf eentje te vacuformen. Dat zou wel echt een tegenvaller zijn.
305. Minstens zo goed nieuws was er bij Aviation Megastore, waar ik deze twee setjes kon kopen (en de MG15's), in de vorm van dit stukje modelbouwgenot:
Eindelijk heb ik 'm weer! Ik was mijn vorige CMK schuurstick kwijt. In Veldhoven had niemand zo'n ding te koop (!), de vorige keer dat ik bij Aviation Megastore was leken ze het ook niet te hebben, maar nu... bleek hij bij de CMK aftermarket-spullen te liggen in plaats van de (diverse andere) schuurstickjes in de tools-sectie. Beetje raar... maar goed. Helaas hadden ze er maar ééntje. Luitjes, als je ergens zo'n schuurstickje te koop ziet, meteen kopen. Kost 5 euro, biedt je anderhalf jaar schuurplezier (ik weet nog steeds niet hoe ze dat doen... schuurpapier houdt het bij mij hooguit een minuut uit) en is zo ontzettend handig; het dingetje heeft vier verschillende korrel-zijden.
Binnenkort een update over welk transparant plastic er in welke mate past...
306. Vergeet het Squadron-setje maar, in elk geval wat betreft de voorzijde. Het is te breed en ook met te dik plastic.
Het recentere Tasman-setje is van betere kwaliteit, heeft dunner plastic (bijna even dun als dat welk ik zelf gebruik om te vacuformen, 0.38mm. tegenover 0.31mm. wat mijn eigen plastic betreft) en past helemaal perfect.
Het op maat snijden is een kwestie van eerst een dun snijrandje trekken. Nauwelijks kracht zetten, anders kun je uitschieten. Alles wegsnijden, daarna op maat schuren en de rafeltjes weghalen. Het plastic laat zich net zo moeilijk bewerken als mijn eigen spul (waar ik inmiddels genoegzaam ervaring mee heb doordat ik de velgjes voor mijn Mercedes-Benz heb gevacuformd en talloze gaatjes heb moeten 'schoonmaken' wat geen sinecure is). Voorzichtig schuren, wegschrapen van rafeltjes et cetera, blijven herhalen totdat het goed is.
307. Ik ga het exemplaar van Tasman (bovenaan) gebruiken, dat duidelijk hoekiger is dan mijn eigen versie (onderaan). Tasman kon dit resultaat bereiken door gebruik te maken van een perfecte gefreesde mal, apparatuur die ik ten tijde van het maken van mijn eigen mal niet ter beschikking had. Ik heb de oude ruit van Airfix eenvoudigweg bijgeschuurd en dan krijg je niet zo'n mooi scherpe randen ook al heb ik echt mijn best gedaan met m'n schuurstickje. Dus nogmaals mijn dank aan Pascal (Wet Sellery) voor zijn oplettendheid!
308. Mijn eigen versie en die van Tasman tegen elkaar.
309. Het past fantastisch en ziet er erg goed uit. Alle details zijn prima te zien, ook al is het plastic iets dikker dan dat van mijn zelfgemaakte ruitje.
Totaal bestede tijd: 105 uren
Het recentere Tasman-setje is van betere kwaliteit, heeft dunner plastic (bijna even dun als dat welk ik zelf gebruik om te vacuformen, 0.38mm. tegenover 0.31mm. wat mijn eigen plastic betreft) en past helemaal perfect.
Het op maat snijden is een kwestie van eerst een dun snijrandje trekken. Nauwelijks kracht zetten, anders kun je uitschieten. Alles wegsnijden, daarna op maat schuren en de rafeltjes weghalen. Het plastic laat zich net zo moeilijk bewerken als mijn eigen spul (waar ik inmiddels genoegzaam ervaring mee heb doordat ik de velgjes voor mijn Mercedes-Benz heb gevacuformd en talloze gaatjes heb moeten 'schoonmaken' wat geen sinecure is). Voorzichtig schuren, wegschrapen van rafeltjes et cetera, blijven herhalen totdat het goed is.
307. Ik ga het exemplaar van Tasman (bovenaan) gebruiken, dat duidelijk hoekiger is dan mijn eigen versie (onderaan). Tasman kon dit resultaat bereiken door gebruik te maken van een perfecte gefreesde mal, apparatuur die ik ten tijde van het maken van mijn eigen mal niet ter beschikking had. Ik heb de oude ruit van Airfix eenvoudigweg bijgeschuurd en dan krijg je niet zo'n mooi scherpe randen ook al heb ik echt mijn best gedaan met m'n schuurstickje. Dus nogmaals mijn dank aan Pascal (Wet Sellery) voor zijn oplettendheid!
308. Mijn eigen versie en die van Tasman tegen elkaar.
309. Het past fantastisch en ziet er erg goed uit. Alle details zijn prima te zien, ook al is het plastic iets dikker dan dat van mijn zelfgemaakte ruitje.
Totaal bestede tijd: 105 uren
Héél mooi snijwerk met die vacuform neus. Ziet er een stuk beter uit dan die uit de kit.
Bijzonder interessant waar je mee bezig bent Roy en ik vind je posts boeiend om te lezen.
Wat betreft schaduwen en dergelijke heb ik een tip van een mede modelbouwer opgevolgd en een vulpotlood gekocht.
In mijn geval is het een 0,3mm met HB stiften, wellicht handiger dan een potlood wat telkens geslepen moet worden?
Veel plezier en ik blijf je volgen als altijd, groet Ronald
Wat betreft schaduwen en dergelijke heb ik een tip van een mede modelbouwer opgevolgd en een vulpotlood gekocht.
In mijn geval is het een 0,3mm met HB stiften, wellicht handiger dan een potlood wat telkens geslepen moet worden?
Veel plezier en ik blijf je volgen als altijd, groet Ronald