1/8 1927 Delage Grand Prix [wip]
- Onderwerp starter Roy vd M.
- Startdatum
Dat is een ferme vooruitgang, die 8 zijn in eens snel klaar.
Nu het zal je niet bevreemden dat ik het stappen plan en het filmpje eens goed bekeken heb.
Zoals ik al eens eerder zei, het is jouw plan, in jouw tekst, dus goed bestuderen om te volgen. Zoals ik lees klopt het filmpje en het plan helemaal. Misschien had ik op de tekening, de onderste helft van de bougie weg gelaten, maar dat was voor de lezer geweest. Dan noem ik vanaf 2,56
Niets anders als complimenten.
Behalve de afronding in het stappen plan.
Schoonmaken met hand en zakzoek.
Technisch gezien, zijner veel spaanders, en die gaan je handen of je vingers in, daar die weerkaakjes hebben, kruipen die echt naar binnen. Doet geen pijn, maar wel irritant, net alsof je in de brandnetels gegrepen heb. De zakdoek idem. En geloof me, als er een staal of messing splinter zit in de vinger waar je de J mee typt.....
De tekst, wijzigen naar reinigen met de kwast en wegwerp tisseu
Nu het zal je niet bevreemden dat ik het stappen plan en het filmpje eens goed bekeken heb.
Zoals ik al eens eerder zei, het is jouw plan, in jouw tekst, dus goed bestuderen om te volgen. Zoals ik lees klopt het filmpje en het plan helemaal. Misschien had ik op de tekening, de onderste helft van de bougie weg gelaten, maar dat was voor de lezer geweest. Dan noem ik vanaf 2,56
Niets anders als complimenten.
Behalve de afronding in het stappen plan.
Schoonmaken met hand en zakzoek.
Technisch gezien, zijner veel spaanders, en die gaan je handen of je vingers in, daar die weerkaakjes hebben, kruipen die echt naar binnen. Doet geen pijn, maar wel irritant, net alsof je in de brandnetels gegrepen heb. De zakdoek idem. En geloof me, als er een staal of messing splinter zit in de vinger waar je de J mee typt.....
De tekst, wijzigen naar reinigen met de kwast en wegwerp tisseu
@Erwin: de berekening, tsja, hoe 'ie er nu staat is het de simpelste versie van allemaal. Uiteindelijk blijkt alles simpeler te zijn dan je eerst denkt.
@Aris: inderdaad had ik op de tekening de onderste helft beter weg kunnen laten. Ik heb de tekening echter nauwelijks meer gebruikt en kende hem op den duur bijna uit mijn hoofd. Inmiddels heb ik ter voorbereiding van de onderste helft wél de bovenste helft weggelaten, dus wat dat betreft liggen we zeker op één lijn.
Dat geldt ook voor de afronding, zij het dat ik alles vóór het schoonmaken al heb natgeborsteld met een penseel. In de praktijk heb ik mijn vingers maar bij één bougie gebruikt, bij de overige gebruikte ik de zakdoek. Ik denk dat de spanen dusdanig klein zijn, dat ze niet door de zakdoek heen komen. Ik weet wat voor irritatie dat soort spul kan geven trouwens, van de glasvezelpen...
Dank voor je nuttige inbreng, ik heb het schema iets aangepast.
@Aris: inderdaad had ik op de tekening de onderste helft beter weg kunnen laten. Ik heb de tekening echter nauwelijks meer gebruikt en kende hem op den duur bijna uit mijn hoofd. Inmiddels heb ik ter voorbereiding van de onderste helft wél de bovenste helft weggelaten, dus wat dat betreft liggen we zeker op één lijn.
Dat geldt ook voor de afronding, zij het dat ik alles vóór het schoonmaken al heb natgeborsteld met een penseel. In de praktijk heb ik mijn vingers maar bij één bougie gebruikt, bij de overige gebruikte ik de zakdoek. Ik denk dat de spanen dusdanig klein zijn, dat ze niet door de zakdoek heen komen. Ik weet wat voor irritatie dat soort spul kan geven trouwens, van de glasvezelpen...
Dank voor je nuttige inbreng, ik heb het schema iets aangepast.
113. De draaibank werd eindelijk eens goed schoongemaakt en in de olie gezet. Ik zou dit vaker moeten doen. Rechts in beeld het smeerschema dat ik heb ingescand, vergroot, verduidelijkt en uitgeprint.
114. Op naar de zeskanten. Allereerst wordt een stuk staal van 15mm. afgekort. Dat wordt in een spantang gestoken (7mm. moet zichtbaar blijven). Let erop dat geen gehard staal wordt gebruikt, dat valt niet mooi te draaien.
De kop van het werkstuk wordt afgevlakt. Ik gebruik een 3mm.-frees. Het werkstuk staat links van de frees en wordt van achteren naar voren gehaald. Er ontstaat een mooi plat vlak. De leischroef (waarmee het werkstuk van rechts naar links kan worden verplaatst) wordt op 0 afgesteld.
115. De frees wordt naar boven gezet. De leischroef wordt op 0,51mm. gezet. Dat is de latere hoogte van de kleine zeskant.
Met het freesbitje wordt de bovenkant van het werkstuk gezocht. Eenmaal gevonden, wordt het werkstuk naar achteren verplaatst en gaat de frees 1 volle millimeter naar beneden. Nu staat het geheel klaar om de eerste van zes kanten weg te frezen. Daarbij gebruik ik slijpvloeistof.
Ik doe precies hetzelfde aan de andere kant van de staaf (180 graden gedraai). Ook daar wordt 1 millimeter weggeslepen. Als dat klaar is, meet ik het resultaat op. Het verschil tussen het gemetene enerzijds en het getal 1,60mm. anderzijds, wordt door twee gedeeld. De uitkomst is het getal dat de frees nog verder naar beneden moet.
De afstand tussen de twee kanten moet 1,60mm. zijn. Hier klopt dat toevallig precies, maar met 1,62 of 1,63 had ik ook genoegen genomen.
Hoe dan ook, nu eenmaal deze instelling is vastgelegd, kan ik die gebruiken voor alle acht (plus één reserve) bougies. Vanaf nu gaat het dus snel.
116. De resterende vier kanten worden gefreesd. Daarna is de kleine zeskant klaar.
117. Om de grote zeskant te maken, moet de hoogteschroef 0,25mm. omhoog en moet de leischroef op 1,14mm. worden ingesteld.
Omdat de grote zeskant in het echt willekeurig staat ten opzichte van de kleine zeskant, breng ik ook dergelijke willekeur aan.
Als de zes kanten gefreesd zijn, nog eens meten en dan zit het erop!
Grote complimenten voor Proxxon, de frees werkt ontzettend nauwkeurig en fijn.
118. Het maken van de twee zeskanten op één werkstukje kost, als eenmaal de hoogte is ingesteld, ongeveer 20 minuten, dus even lang als de bovenkant van de bougie.
Hier is de willekeur in relatieve positie van de kleine en grote zeskant goed te zien:
Totale bouwtijd: 32u.
Totale afmetingen-studie: 27u.
114. Op naar de zeskanten. Allereerst wordt een stuk staal van 15mm. afgekort. Dat wordt in een spantang gestoken (7mm. moet zichtbaar blijven). Let erop dat geen gehard staal wordt gebruikt, dat valt niet mooi te draaien.
De kop van het werkstuk wordt afgevlakt. Ik gebruik een 3mm.-frees. Het werkstuk staat links van de frees en wordt van achteren naar voren gehaald. Er ontstaat een mooi plat vlak. De leischroef (waarmee het werkstuk van rechts naar links kan worden verplaatst) wordt op 0 afgesteld.
115. De frees wordt naar boven gezet. De leischroef wordt op 0,51mm. gezet. Dat is de latere hoogte van de kleine zeskant.
Met het freesbitje wordt de bovenkant van het werkstuk gezocht. Eenmaal gevonden, wordt het werkstuk naar achteren verplaatst en gaat de frees 1 volle millimeter naar beneden. Nu staat het geheel klaar om de eerste van zes kanten weg te frezen. Daarbij gebruik ik slijpvloeistof.
Ik doe precies hetzelfde aan de andere kant van de staaf (180 graden gedraai). Ook daar wordt 1 millimeter weggeslepen. Als dat klaar is, meet ik het resultaat op. Het verschil tussen het gemetene enerzijds en het getal 1,60mm. anderzijds, wordt door twee gedeeld. De uitkomst is het getal dat de frees nog verder naar beneden moet.
De afstand tussen de twee kanten moet 1,60mm. zijn. Hier klopt dat toevallig precies, maar met 1,62 of 1,63 had ik ook genoegen genomen.
Hoe dan ook, nu eenmaal deze instelling is vastgelegd, kan ik die gebruiken voor alle acht (plus één reserve) bougies. Vanaf nu gaat het dus snel.
116. De resterende vier kanten worden gefreesd. Daarna is de kleine zeskant klaar.
117. Om de grote zeskant te maken, moet de hoogteschroef 0,25mm. omhoog en moet de leischroef op 1,14mm. worden ingesteld.
Omdat de grote zeskant in het echt willekeurig staat ten opzichte van de kleine zeskant, breng ik ook dergelijke willekeur aan.
Als de zes kanten gefreesd zijn, nog eens meten en dan zit het erop!
Grote complimenten voor Proxxon, de frees werkt ontzettend nauwkeurig en fijn.
118. Het maken van de twee zeskanten op één werkstukje kost, als eenmaal de hoogte is ingesteld, ongeveer 20 minuten, dus even lang als de bovenkant van de bougie.
Hier is de willekeur in relatieve positie van de kleine en grote zeskant goed te zien:
Totale bouwtijd: 32u.
Totale afmetingen-studie: 27u.
Wat mooi Roy, goed gedaan die willekeur!!
Dank jullie wel heren! Wat ik bewonderenswaardig vind is dat jullie (en anderen natuurlijk), ondanks de trage vooruitgang, toch steeds de moeite nemen om een berichtje te plaatsen, me van morele ondersteuning te voorzien, hier een tip, daar een opmerking... dit werkt zeer motiverend! Dat is toch ook het doel van een forum en dat streven jullie voortreffelijk na.
Ik heb de eerste bougie bijna helemaal af, op de scheiding tussen de twee zeskanten en het porselein-schilderwerk na. Deze keer eerst het tussenresultaat, later een toelichting van de techniek.
119. Links een exemplaar vóór het draaien, rechts erna.
120. De twee onderdeeltjes gecombineerd:
121. Ter vergelijking:
Ik heb de eerste bougie bijna helemaal af, op de scheiding tussen de twee zeskanten en het porselein-schilderwerk na. Deze keer eerst het tussenresultaat, later een toelichting van de techniek.
119. Links een exemplaar vóór het draaien, rechts erna.
120. De twee onderdeeltjes gecombineerd:
121. Ter vergelijking:
Laatst bewerkt:
In mijn ogen ziet hij er ook als kloppend uit, mag je met recht trots op zijn.
Nog 1 vraagje puur uit nieuwsgierigheid, wat is nu met het gaatje er in, de resterende kleinste wanddikte, van de bovenste zeskant? Op de foto ziet het er uit als verschrikkelijk weinig.
Op de foto is te zien, uwe vingerafdrukken, hebben dikkere/bredere lijnen. Dan denk ik, ik kijk naar mijn vingers, zie die lijnen, en denk, met dit licht zijn de mijne niet te zien, laat staan nog dunner als het werkstuk. Goed gemaakt en goed gefotograveerd
Nog 1 vraagje puur uit nieuwsgierigheid, wat is nu met het gaatje er in, de resterende kleinste wanddikte, van de bovenste zeskant? Op de foto ziet het er uit als verschrikkelijk weinig.
Op de foto is te zien, uwe vingerafdrukken, hebben dikkere/bredere lijnen. Dan denk ik, ik kijk naar mijn vingers, zie die lijnen, en denk, met dit licht zijn de mijne niet te zien, laat staan nog dunner als het werkstuk. Goed gemaakt en goed gefotograveerd
Laatst bewerkt:
@Patje: hartelijk dank! Ik ben zelf ook tevreden... er is veel verkeerd gegaan maar sinds ik bezig ben met het nieuwe stappenplan (bougie in twee delen) loopt alles voorlopig voorspoedig. Wel prettig!
@Aris: Dank je. Ik heb het niet nagemeten, maar het zou 0,3 millimeter moeten zijn. In elk geval niet méér dan dat, dus ik denk ofwel 0,2 millimeter ofwel 0,3 millimeter.
Dus, maximaal 0,03 centimeter.
@Aris: Dank je. Ik heb het niet nagemeten, maar het zou 0,3 millimeter moeten zijn. In elk geval niet méér dan dat, dus ik denk ofwel 0,2 millimeter ofwel 0,3 millimeter.
Dus, maximaal 0,03 centimeter.
Hier moet ik ook bekennen, ik heb ook zitten turen, allemaal net verschillend
Ik heb het eens nagekeken voor de lol. Inderdaad zijn de ringen op de bougie (porselein-gedeelte) iets smaller dan de lijnen van mijn vinger. Er zit steeds minder dan een halve millimeter tussen.
@Jelle: dank je wel.
122. Het maken van die willekeur is bijzonder eenvoudig (hoewel het misschien niet zo makkelijk wegleest.. voor de zekerheid heb ik ten behoeve van de vlugge lezer wat tekstverduidelijkingen aangebracht).
1) Voorop gesteld: de verdeelschijf, waar ik de zeskanten mee maak, moet 40 rotaties maken om één volledige ronde van 360 graden te maken.
2) Ik wil een zeskant maken door middel van die verdeelschijf. Dus na elke gefreesde zeskant moet er 6 2/3 rotatie worden gemaakt (40 gedeeld door 6). Die 2/3 is eenvoudig te vinden door het juiste pinnetje op de schijf te kiezen.
3) Ik begin met de kleine zeskant. De beginpositie van het onderdeel maakt niet uit, omdat het toch rond is.
4) Als alle zes de kanten van de kleine zeskant zijn gefreesd, is het de beurt aan de grote zeskant. Wil ik de grote zeskant, net als op de tekening, precies in dezelfde positie als de kleine zeskant, dan begin ik (na het vergroten van de diameter) meteen met frezen zonder de verdeelschijf anders in te stellen.
5) Wil ik daarentegen een andere positie, dan roteer ik de verdeelschijf eerst 1, 2, 3, 4 of 5 wendingen (dat is de 'factor willekeur') en pas dán begin ik met het frezen van de eerste zijde van de grote zeskant. Vervolgens werk ik de grote zeskant af.
123. Het instellen van het X-nulpunt kost veel tijd (check, dubbel check, triple check), maar dan krijg je wel het gewenste resultaat... twee (voor mij nochtans) gelijk uitziende bougies.
123. Met een centerboor wordt het midden van het werkstuk gezocht en geduid. De boor is veel dikker dan het werkstuk.
124. Daarna wordt met een 1mm.-boor het gaatje geboord, 3,6mm. diep. Na twee bougies (een paar seconden na het maken van onderstaande foto!) brak het boortje af IN het werkstuk. Goed dus dat ik een reserve-exemplaar had gemaakt; ik heb het nodig gehad.
Ter vervanging van de oude 1mm.HSS-boor heb ik een 1mm. kobaltboor gebruikt. Niet goedkoop, maar veel sterker en duurzamer.
Zoals eerder geschreven, draait de boor zelf niet; het werkstuk roteert razendsnel om de boor heen.
Hier de kobaltboor aan het werk:
125. Vervolgens wordt het kleine zeskantje aan de bovenkant afgevlakt. Eerst moet de horizontale positie van de boor nauwkeurig worden afgesteld, dat afstellen kan wel 10 minuten duren. Het is het moeilijkste werkje van de hele bougie.
126. Idem voor de grote zeskant.
127. Vanaf 1,14mm. wordt de diameter in totaal 0,94mm. verkleind. Dat gaat in zeven stappen (0,15; 0,30; 0,45; 0,60; 0,75; 0,85; 0,94). Die laatste stap zorgt tegelijkertijd voor afronding van de grote zeskant aan de onderzijde.
128. Als door die laatste actie opstaande randjes ontstaan, verwijder ik ze met een mesje.
129. Ten slotte breng ik nog één verdieping aan.
Telkens na afronding van één exemplaar, blijf ik controleren of de bougies er hetzelfde uitzien. In de hieronder staande reeks heb ik bij één exemplaar een (niet-fatale) foutje gemaakt, de onderdeel is een millimeter te ver afgedraaid. Gelukkig is van dit foutje straks niets meer te zien.
130. Aan de hand van een tekening wordt een inschatting gemaakt van de positie van de bougies op het model. Ik vergelijk of de onderlinge posities er vergelijkbaar uitzien met die op een foto. Let wel, de bougies op de foto zijn andere (modernere) dan die welke ik heb gemaakt.
131. Ten slotte wordt, met dezelfde beitel maar in een andere positie, een groef van 0,75mm. gemaakt tussen de twee zeskanten, en wordt het onderdeeltje afgestoken.
En zo is het verspaanwerk klaar. Per bougie waren het ten minste 42 machinehandelingen, exclusief instellen. Bij de eerste bougie waren het ongeveer 100 machinehandelingen. Toch duurde het maken van een bougie op deze wijze slechts iets meer dan een uur, in tegenstelling tot de eerdere methode waar ik drie en een half uur mee bezig was, met een resultaat dat van twijfelachtige kwaliteit was.
De bougies hoeven nu alleen nog wit geschilderd te worden (waar het porselein zich bevindt) alsook verweerd.
Totale bouwtijd: 37u.
Totale afmetingen-studie: 27u.
124. Daarna wordt met een 1mm.-boor het gaatje geboord, 3,6mm. diep. Na twee bougies (een paar seconden na het maken van onderstaande foto!) brak het boortje af IN het werkstuk. Goed dus dat ik een reserve-exemplaar had gemaakt; ik heb het nodig gehad.
Ter vervanging van de oude 1mm.HSS-boor heb ik een 1mm. kobaltboor gebruikt. Niet goedkoop, maar veel sterker en duurzamer.
Zoals eerder geschreven, draait de boor zelf niet; het werkstuk roteert razendsnel om de boor heen.
Hier de kobaltboor aan het werk:
125. Vervolgens wordt het kleine zeskantje aan de bovenkant afgevlakt. Eerst moet de horizontale positie van de boor nauwkeurig worden afgesteld, dat afstellen kan wel 10 minuten duren. Het is het moeilijkste werkje van de hele bougie.
126. Idem voor de grote zeskant.
127. Vanaf 1,14mm. wordt de diameter in totaal 0,94mm. verkleind. Dat gaat in zeven stappen (0,15; 0,30; 0,45; 0,60; 0,75; 0,85; 0,94). Die laatste stap zorgt tegelijkertijd voor afronding van de grote zeskant aan de onderzijde.
128. Als door die laatste actie opstaande randjes ontstaan, verwijder ik ze met een mesje.
129. Ten slotte breng ik nog één verdieping aan.
Telkens na afronding van één exemplaar, blijf ik controleren of de bougies er hetzelfde uitzien. In de hieronder staande reeks heb ik bij één exemplaar een (niet-fatale) foutje gemaakt, de onderdeel is een millimeter te ver afgedraaid. Gelukkig is van dit foutje straks niets meer te zien.
130. Aan de hand van een tekening wordt een inschatting gemaakt van de positie van de bougies op het model. Ik vergelijk of de onderlinge posities er vergelijkbaar uitzien met die op een foto. Let wel, de bougies op de foto zijn andere (modernere) dan die welke ik heb gemaakt.
131. Ten slotte wordt, met dezelfde beitel maar in een andere positie, een groef van 0,75mm. gemaakt tussen de twee zeskanten, en wordt het onderdeeltje afgestoken.
En zo is het verspaanwerk klaar. Per bougie waren het ten minste 42 machinehandelingen, exclusief instellen. Bij de eerste bougie waren het ongeveer 100 machinehandelingen. Toch duurde het maken van een bougie op deze wijze slechts iets meer dan een uur, in tegenstelling tot de eerdere methode waar ik drie en een half uur mee bezig was, met een resultaat dat van twijfelachtige kwaliteit was.
De bougies hoeven nu alleen nog wit geschilderd te worden (waar het porselein zich bevindt) alsook verweerd.
Totale bouwtijd: 37u.
Totale afmetingen-studie: 27u.
@Patrick: ik ben blij dat het tussenresultaat naar believen is en dat je ook steeds weer de moeite neemt me te motiveren. Dat is zeer waardevol.
@Bart: het is andersom:
132. Ik heb de bougies nagemaakt zoals te zien op de tekening uit 1927. Bougies zijn wegwerpproducten, net als motorolie en remblokjes: zijn ze versleten, dan worden ze vervangen. Omdat er geen originele exemplaren meer bewaard zijn gebleven bij de auto's, althans voor zover mij bekend, moest ik eerst uitzoeken hoe de tekening moest worden geïnterpreteerd qua materialen. Om die reden stelde ik in het topic de vraag, welke materialen jullie het meest logisch leken als horende bij de volgende markeringen:
Uiteindelijk diende het antwoord zich min of meer zelf aan, doordat ik deze zeer gelijkende versie vond:
Behoudens de kartelingen aan de voet en aan de bovenkant, lijkt deze bougie opvallend veel op die van de tekening. Dus ik wist bijna zeker welk deel staal, welk deel porselein en welk deel messing moest worden.
Het maken van de originele bougies is een keuze die ik zeer bewust heb gemaakt. Het maakt mijn model, zelfs als andere mensen ook een schaalmodel van de Delage 15-S-8 maken, toch nog uniek (tenzij ook anderen de originele bougies namaken, wat ik van harte zou toejuichen trouwens). Ik wil de auto weergeven zoals die was tijdens een van de races in 1927 (welke races stuk voor stuk door deze auto werden gewonnen, nog steeds een historisch unicum trouwens... het dichtst bij dit resultaat kwam team McLaren in 1988 met de MP4/4, door op één na alle wedstrijden te winnen. Daarna is het de Mercedes uit 2016, met winst in alle wedstrijden op twee na. Vanzelfsprekend is dit alles niet goed onderling te vergelijken, want in 1927 waren er slechts vier races, maar feitelijk doet dat niet af aan het record. Overigens was het niet alleen zo dat de Delages alle races wonnen, meestal werden ze ook tweede en soms ook derde.
Tot zover dit historische uitstapje. Ik wil de auto dus weergeven zoals bij één van de races, ik weet nog niet welke. Ook toen al waren er verschillen van race tot race, omdat de auto's steeds verbeterd werden en de racenummers veranderd (!).
Om die reden heb ik me veel extra moeite getroost, want de bougies zoals bij foto 130 te zien zijn ontzettend veel makkelijker te maken (hetgeen ik tevoren al meldde). Die zijn wél relatief eenvoudig uit één stuk te maken en de handelingen zijn ook overzichtelijker. Ik denk dat ik per bougie niet meer dan één uur nodig had gehad. Maar ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik deze moeilijke route heb gekozen, omdat het resultaat des te bevredigender is en ik veel meer heb geleerd dan wanneer ik de modernere bougies had nagemaakt.
@Bart: het is andersom:
132. Ik heb de bougies nagemaakt zoals te zien op de tekening uit 1927. Bougies zijn wegwerpproducten, net als motorolie en remblokjes: zijn ze versleten, dan worden ze vervangen. Omdat er geen originele exemplaren meer bewaard zijn gebleven bij de auto's, althans voor zover mij bekend, moest ik eerst uitzoeken hoe de tekening moest worden geïnterpreteerd qua materialen. Om die reden stelde ik in het topic de vraag, welke materialen jullie het meest logisch leken als horende bij de volgende markeringen:
Uiteindelijk diende het antwoord zich min of meer zelf aan, doordat ik deze zeer gelijkende versie vond:
Behoudens de kartelingen aan de voet en aan de bovenkant, lijkt deze bougie opvallend veel op die van de tekening. Dus ik wist bijna zeker welk deel staal, welk deel porselein en welk deel messing moest worden.
Het maken van de originele bougies is een keuze die ik zeer bewust heb gemaakt. Het maakt mijn model, zelfs als andere mensen ook een schaalmodel van de Delage 15-S-8 maken, toch nog uniek (tenzij ook anderen de originele bougies namaken, wat ik van harte zou toejuichen trouwens). Ik wil de auto weergeven zoals die was tijdens een van de races in 1927 (welke races stuk voor stuk door deze auto werden gewonnen, nog steeds een historisch unicum trouwens... het dichtst bij dit resultaat kwam team McLaren in 1988 met de MP4/4, door op één na alle wedstrijden te winnen. Daarna is het de Mercedes uit 2016, met winst in alle wedstrijden op twee na. Vanzelfsprekend is dit alles niet goed onderling te vergelijken, want in 1927 waren er slechts vier races, maar feitelijk doet dat niet af aan het record. Overigens was het niet alleen zo dat de Delages alle races wonnen, meestal werden ze ook tweede en soms ook derde.
Tot zover dit historische uitstapje. Ik wil de auto dus weergeven zoals bij één van de races, ik weet nog niet welke. Ook toen al waren er verschillen van race tot race, omdat de auto's steeds verbeterd werden en de racenummers veranderd (!).
Om die reden heb ik me veel extra moeite getroost, want de bougies zoals bij foto 130 te zien zijn ontzettend veel makkelijker te maken (hetgeen ik tevoren al meldde). Die zijn wél relatief eenvoudig uit één stuk te maken en de handelingen zijn ook overzichtelijker. Ik denk dat ik per bougie niet meer dan één uur nodig had gehad. Maar ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik deze moeilijke route heb gekozen, omdat het resultaat des te bevredigender is en ik veel meer heb geleerd dan wanneer ik de modernere bougies had nagemaakt.
@Patje: de volgende stap wordt het maken van de bougiekabel-connectoren. Ik kan helaas nog niet zo veel aan het motorblok doen, omdat ik wacht op afmetingen. Die zouden oorspronkelijk vorige week of twee weken geleden worden gegeven, maar helaas gaat het misschien wel een half jaar langer duren omdat de auto momenteel in Engeland staat vanwege het 90-jarig bestaan van dit type. Wat ik dus vooral ga doen is bouwplannen maken... bijvoorbeeld hoe de motor in elkaar te zetten.
Hoe dan ook, wil ik eerst de motor helemaal afronden alvorens met chassis en de rest te beginnen.
@Erwin: als ik er één extra zou maken, zou dat ongeveer twee uur kosten omdat de machines opnieuw ingesteld zou moeten worden. Die tijd besteed ik liever aan iets anders, of op het moment dat ik erachter kom dat ik een extra exemplaar nodig heb (als ik er eentje kwijt raak dus). De behoefte om de bougie naast de auto te plaatsen bestaat bij mij niet zo, alleen al omdat ze uiteindelijk zeer in het zicht zullen zitten. Je ziet meteen hoe klein ze zijn en pas als je er van dichtbij naar kijkt (op 15 centimeter afstand maximaal) zie je ook de details.
Ik denk dat ik de auto vooral met motorkap open, of met de kappen er volledig af, zal tonen.
133. Om ervoor te zorgen dat de onderdeeltjes niet kwijt raken én om te beoordelen of de bougies qua grootte ongeveer overeenkomen met die op de foto, heb ik een aluminium plaatje gefreesd en daar gaatjes in geboord. Dit is dus ongeveer op schaal 1/12.
Ter vergelijking, een tekening uit 1949 (toen al 22 jaar na de laatste door de Delage verreden grand prix, dus niet als ultiem bewijs te gebruiken, maar de locaties van de bougies wordt er wel duidelijk door):
(Original copyright Creswell; current copyright unknown, upon request of the rightful copyright holder the above photo will be deleted instantly)
Hoe dan ook, wil ik eerst de motor helemaal afronden alvorens met chassis en de rest te beginnen.
@Erwin: als ik er één extra zou maken, zou dat ongeveer twee uur kosten omdat de machines opnieuw ingesteld zou moeten worden. Die tijd besteed ik liever aan iets anders, of op het moment dat ik erachter kom dat ik een extra exemplaar nodig heb (als ik er eentje kwijt raak dus). De behoefte om de bougie naast de auto te plaatsen bestaat bij mij niet zo, alleen al omdat ze uiteindelijk zeer in het zicht zullen zitten. Je ziet meteen hoe klein ze zijn en pas als je er van dichtbij naar kijkt (op 15 centimeter afstand maximaal) zie je ook de details.
Ik denk dat ik de auto vooral met motorkap open, of met de kappen er volledig af, zal tonen.
133. Om ervoor te zorgen dat de onderdeeltjes niet kwijt raken én om te beoordelen of de bougies qua grootte ongeveer overeenkomen met die op de foto, heb ik een aluminium plaatje gefreesd en daar gaatjes in geboord. Dit is dus ongeveer op schaal 1/12.
Ter vergelijking, een tekening uit 1949 (toen al 22 jaar na de laatste door de Delage verreden grand prix, dus niet als ultiem bewijs te gebruiken, maar de locaties van de bougies wordt er wel duidelijk door):
(Original copyright Creswell; current copyright unknown, upon request of the rightful copyright holder the above photo will be deleted instantly)