1/350 CVL-23 USS Princeton 1/350 [wip]
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
Bedankt voor de leuke reacties, het gaat vandaag weer gewoon verder met een update over het dichtkleven van de romp.
Er waren te weinig bolders meegeleverd in de kit, je krijgt er vier maar hebt er minstens zes nodig. Er zit nog wel ergens een paar op een sprue dat niet gebruikt wordt, maar die zijn groter van formaat en dus onbruikbaar. Het is nu niet een erg ingewikkelde vorm, rechts op de foto zie je een origineel. Links zie je mijn creaties.
De romp werd nu dichtgekleefd en ik ben blij dat ik niet al te zeer in detail getreden ben in de hangarruimte. Dit is namelijk niet zonder slag of stoot gegaan.
Al deze onderdelen zijn terug losgekomen bij het samenbrengen van dek en romp, een PE-plaat is verplooid door het losspringen van een knijper.
Er zit momenteel nog maar 1 Hellcat in de hangar, de rest is losgetrild door het dek. Om te zien waar de overgebleven vleugel gebleven was, heb ik een spiegeltje in de lift gelegd.
Je ziet de overgebleven Hellcat, 1 wiel van een onderstel en de tractor. Ik meende de vleugel te herkennen ergens in het midden op de vloer, maar hij lijkt vastgelijmd geraakt te zijn. Ik moet er misschien nog wat naar vissen met een ijzerdraad.
Hoe is deze destructie nu veroorzaakt?
Het dek heeft aan de vier hoeken een richel aan de onderkant, waar de hangarmuren in passen. Die muren zijn echter in de kit als een recht stuk meegeleverd, zoals de eerste posts in het topic tonen. Door ze in de romp te verankeren, krijgen ze dus onderaan een kromming mee. Door de weerstand in de muren krijgen ze bovenaan niet dezelfde ronding als aan de hull en staan ze op sommige plaatsen bijna een centimeter uiteen. Wil je het dek op zijn plaats krijgen, dan moet je de hangarmuren samenknijpen tot je ze tussen deze richels krijgt. Die gaan gelukkig niet over de hele lengte van het dek door, maar wanneer je op het punt gekomen bent waar de richel eindigt, schiet het dek met veel energie en gekraak van PE-verbindingen op zijn plaats, genoeg om de Hellcats van hun plek te stoten. Eentje is daarbij verder geschoven en heeft zijn vleugels verloren. Je moet het dek ook onder spanning vastlijmen, want in het midden wil het omhoogkomen door de hoge druk aan de uiteinden. Er zijn een paar relingen op de hull losgeschoten door de noodzaak om op verschillende plaatsen op de romp te knijpen. Er bleken vooraan een paar doorgangen van de catwalk naar de hangar op een foute plek te zitten, die moesten er ook eerst uit gebroken worden. Een laatste gevolg van deze constructiemethode is dat de voorste liftconstructie nu wal klemt tegen de korte hangarmuur. Daardoor zijn de laatst aangebrachte, zwart geschilderde latjes bol gaan staan. Dit alles is gelukkig niet onomkeerbaar, al zal het terugplaatsen van de Hellcats niet van een leien dakje verlopen. Wie verder nog van plan was om een van deze kits te gaan detailleren, zou ik dus aanraden om eerst het dek vast te lijmen en dan pas het PE aan te brengen.
De voorlaatste foto toont rechts nog iets merkwaardigs, er gaat een verluchtingsrooster gedeeltelijk schuil achter een van de doorgangen naar de galerij. Dit moet een vergissing zijn tijdens het ontwerpen van de galerij, blijkbaar hebben ze dat niet helemaal in 3d gedaan.
Ik heb overigens nog iets besteld dat niet zal misstaan bij de Avengers op het dek.
Dit is de verbeterde MK13 torpedo met een bommenkarretje erbij. Ik vraag me natuurlijk ook af waar ze deze vliegtuigjes vandaan gehaald hebben, het moet een merk zijn dat ik nog niet heb.
Er waren te weinig bolders meegeleverd in de kit, je krijgt er vier maar hebt er minstens zes nodig. Er zit nog wel ergens een paar op een sprue dat niet gebruikt wordt, maar die zijn groter van formaat en dus onbruikbaar. Het is nu niet een erg ingewikkelde vorm, rechts op de foto zie je een origineel. Links zie je mijn creaties.
De romp werd nu dichtgekleefd en ik ben blij dat ik niet al te zeer in detail getreden ben in de hangarruimte. Dit is namelijk niet zonder slag of stoot gegaan.
Al deze onderdelen zijn terug losgekomen bij het samenbrengen van dek en romp, een PE-plaat is verplooid door het losspringen van een knijper.
Er zit momenteel nog maar 1 Hellcat in de hangar, de rest is losgetrild door het dek. Om te zien waar de overgebleven vleugel gebleven was, heb ik een spiegeltje in de lift gelegd.
Je ziet de overgebleven Hellcat, 1 wiel van een onderstel en de tractor. Ik meende de vleugel te herkennen ergens in het midden op de vloer, maar hij lijkt vastgelijmd geraakt te zijn. Ik moet er misschien nog wat naar vissen met een ijzerdraad.
Hoe is deze destructie nu veroorzaakt?
Het dek heeft aan de vier hoeken een richel aan de onderkant, waar de hangarmuren in passen. Die muren zijn echter in de kit als een recht stuk meegeleverd, zoals de eerste posts in het topic tonen. Door ze in de romp te verankeren, krijgen ze dus onderaan een kromming mee. Door de weerstand in de muren krijgen ze bovenaan niet dezelfde ronding als aan de hull en staan ze op sommige plaatsen bijna een centimeter uiteen. Wil je het dek op zijn plaats krijgen, dan moet je de hangarmuren samenknijpen tot je ze tussen deze richels krijgt. Die gaan gelukkig niet over de hele lengte van het dek door, maar wanneer je op het punt gekomen bent waar de richel eindigt, schiet het dek met veel energie en gekraak van PE-verbindingen op zijn plaats, genoeg om de Hellcats van hun plek te stoten. Eentje is daarbij verder geschoven en heeft zijn vleugels verloren. Je moet het dek ook onder spanning vastlijmen, want in het midden wil het omhoogkomen door de hoge druk aan de uiteinden. Er zijn een paar relingen op de hull losgeschoten door de noodzaak om op verschillende plaatsen op de romp te knijpen. Er bleken vooraan een paar doorgangen van de catwalk naar de hangar op een foute plek te zitten, die moesten er ook eerst uit gebroken worden. Een laatste gevolg van deze constructiemethode is dat de voorste liftconstructie nu wal klemt tegen de korte hangarmuur. Daardoor zijn de laatst aangebrachte, zwart geschilderde latjes bol gaan staan. Dit alles is gelukkig niet onomkeerbaar, al zal het terugplaatsen van de Hellcats niet van een leien dakje verlopen. Wie verder nog van plan was om een van deze kits te gaan detailleren, zou ik dus aanraden om eerst het dek vast te lijmen en dan pas het PE aan te brengen.
De voorlaatste foto toont rechts nog iets merkwaardigs, er gaat een verluchtingsrooster gedeeltelijk schuil achter een van de doorgangen naar de galerij. Dit moet een vergissing zijn tijdens het ontwerpen van de galerij, blijkbaar hebben ze dat niet helemaal in 3d gedaan.
Ik heb overigens nog iets besteld dat niet zal misstaan bij de Avengers op het dek.
Dit is de verbeterde MK13 torpedo met een bommenkarretje erbij. Ik vraag me natuurlijk ook af waar ze deze vliegtuigjes vandaan gehaald hebben, het moet een merk zijn dat ik nog niet heb.
De torpedo's zijn vandaag al aangekomen:
Ik heb de doos maar goed laten volstoppen, de andere spullen zien jullie spoedig elders opduiken.
Om de inhoud nu op schaal te laten zien, want er zijn grote en kleine lucifers, heb ik deze foto gemaakt. Bovenaan zie je een centimeterschaal.
Degenen die in onzekerheid verkeerden over het lot van de Hellcats kan ik gerust stellen, ze zitten allemaal terug in de romp.
Hier zie je nog het eenzame landingsgestel dat recht stond in de hangar, terwijl de vleugel ergens aan de wand vast hing. Waarschijnlijk zat hij onder de verluchtingsbuizen gekneld. Alles is er uit gehaald met een pincet. Daarna zijn de vliegtuigen hersteld en één voor één teruggeplaatst. Om te vermijden dat het vijfde exemplaar teveel lijm morste aan de binnenkant, heb ik de lijm daarvoor via de middelste hangardeur met een mespuntje binnengebracht en zo onder de wielen gesmeerd. Het was dan nog even schuiven, maar je ziet er niets van op de vloer.
Daarna kon het hijsmechanisme van de lift gemonteerd worden. Ik stelde vast dat er maar voldoende hijskabels zijn voor een lift; wie de twee liften beneden wil, kan wel de onderdelen van de latere liften gebruiken, maar dan moet hij de wieltjes in tweeën klieven. De kabels zijn erg dun. Ik heb er een aan de lift gepast en al de andere dan op maat geknipt. Daarna heb ik ze in de zwarte primer gespoten. De montage was redelijk eenvoudig. Hier wat plaatjes van de lift.
Ik stel wel vast dat het houten dek de neiging heeft om aan de kanten op te krullen. Misschien moet hier een druppel lijm onder gelegd worden.
Ik heb hier een uitsparing gegraveerd waarin het boeggeschutsplatform aan stuurboord komt. Dit paste net niet lekker tegen de romp aan maar met de extra millimeter ruimte gaat het goed.
Ik heb dit aan de andere zijde ook uitgevoerd, vreemd genoeg bleek het daar niet nodig en zit mijn gravure nu iets te laag. Dat wordt opvullen.
Ik heb de doos maar goed laten volstoppen, de andere spullen zien jullie spoedig elders opduiken.
Om de inhoud nu op schaal te laten zien, want er zijn grote en kleine lucifers, heb ik deze foto gemaakt. Bovenaan zie je een centimeterschaal.
Degenen die in onzekerheid verkeerden over het lot van de Hellcats kan ik gerust stellen, ze zitten allemaal terug in de romp.
Hier zie je nog het eenzame landingsgestel dat recht stond in de hangar, terwijl de vleugel ergens aan de wand vast hing. Waarschijnlijk zat hij onder de verluchtingsbuizen gekneld. Alles is er uit gehaald met een pincet. Daarna zijn de vliegtuigen hersteld en één voor één teruggeplaatst. Om te vermijden dat het vijfde exemplaar teveel lijm morste aan de binnenkant, heb ik de lijm daarvoor via de middelste hangardeur met een mespuntje binnengebracht en zo onder de wielen gesmeerd. Het was dan nog even schuiven, maar je ziet er niets van op de vloer.
Daarna kon het hijsmechanisme van de lift gemonteerd worden. Ik stelde vast dat er maar voldoende hijskabels zijn voor een lift; wie de twee liften beneden wil, kan wel de onderdelen van de latere liften gebruiken, maar dan moet hij de wieltjes in tweeën klieven. De kabels zijn erg dun. Ik heb er een aan de lift gepast en al de andere dan op maat geknipt. Daarna heb ik ze in de zwarte primer gespoten. De montage was redelijk eenvoudig. Hier wat plaatjes van de lift.
Ik stel wel vast dat het houten dek de neiging heeft om aan de kanten op te krullen. Misschien moet hier een druppel lijm onder gelegd worden.
Ik heb hier een uitsparing gegraveerd waarin het boeggeschutsplatform aan stuurboord komt. Dit paste net niet lekker tegen de romp aan maar met de extra millimeter ruimte gaat het goed.
Ik heb dit aan de andere zijde ook uitgevoerd, vreemd genoeg bleek het daar niet nodig en zit mijn gravure nu iets te laag. Dat wordt opvullen.
Bedankt aan de supporters! Deze update gaat nu over een ander deel van het schip, de davits waar de twee sloepen van het schip aan hangen.
De onderdeeltjes die je van Dragon krijgt, zien er al keurig gegoten en op schaal uit. Mooi, maar als je de foto goed bekijkt, is er toch een deel opvallende details verloren gegaan. De steunbalken van deze constructie bestonden uit geperforeerde H-profielen. Ik betwijfel of ze in deze afmetingen, zo'n 1,5mm dikte, te koop zijn. Toch is dit te zichtbaar om het hierbij te laten. Ik wilde eens een poging wagen om zelf zulke profieltjes samen te stellen, ik had het vroeger nog al eens gedaan. Dat waren wel volle H-profielen, zonder gaten in.
Omdat ik de drie metalen strips van het profiel zelf aaneen moest lijmen, kon ik de gaten niet achteraf boren omwille van de stevigheid. Je moet dus eerst een rij gaten boren. Gelukkig kon dit op een regelmatige tussenafstand van 1mm.
Daarna kan je aan de twee zijden van de rij gaten een insnijding maken en komt er een geperforeerd plaatje uit. Dit moet nog wel wat bijgevijld worden aan de zijden, zodat eventuele rafels op de lijmkant weg zijn. Een tweede plaatje wordt hier geprepareerd, de gaten van de eerste serie profielen hebben een diameter van 0,5mm.
Ik heb de rij gaten doen ophouden op 1/4 van een uiteinde, omdat dit gedeelte van het profiel schuil gaat achter de galerijen.
Voor de tweede serie profielen waren de gaten 0.30, het dunste boortje dat ik heb. Deze zijn ook met een tussenafstand van 0,5mm geboord, wat wel enig dubbelzicht kan opleveren boven zo'n reflecterende plaat aluminium... Om dit makkelijker te maken, is er met een scherp scalpel een inkeping gemaakt waar er geboord moest worden.
Voor de ander twee platen van het profiel is er gebruik gemaakt van resten foto-etsmateriaal. Er zat al genoeg op de ramen van WEM. Dit is iets stijver dan het aluminium en het is gekalibreerd, zodat je strakke profielen overhoudt. Dit verlijmen gebeurt met gele ZAP.
Bij een vergelijking met de foto zien de stukken er bruikbaar uit, al is het kleine profiel links in feite wat te zwaar uitgevallen.
De davits en steunstangen worden dan van de plastic onderdelen naar de profielen overgezet. Dit moet precies gebeuren als ik het straks op de romp wil passen.
Het was nog een titanenwerk om dit gelijmd te krijgen door de trage secondelijm en de neiging van de profielen om terug uit elkaar te bewegen. Aan de stuurboordzijde paste een van de balken bovendien niet op de galerij omdat daar een doorgang zat, dit is ook een misrekening in de kit. Ik heb met een Dremel die doorgang bijgewerkt tot de balk er in paste. Hopelijk blijft dit allemaal op zijn plek als de boten er op zitten.
De onderdeeltjes die je van Dragon krijgt, zien er al keurig gegoten en op schaal uit. Mooi, maar als je de foto goed bekijkt, is er toch een deel opvallende details verloren gegaan. De steunbalken van deze constructie bestonden uit geperforeerde H-profielen. Ik betwijfel of ze in deze afmetingen, zo'n 1,5mm dikte, te koop zijn. Toch is dit te zichtbaar om het hierbij te laten. Ik wilde eens een poging wagen om zelf zulke profieltjes samen te stellen, ik had het vroeger nog al eens gedaan. Dat waren wel volle H-profielen, zonder gaten in.
Omdat ik de drie metalen strips van het profiel zelf aaneen moest lijmen, kon ik de gaten niet achteraf boren omwille van de stevigheid. Je moet dus eerst een rij gaten boren. Gelukkig kon dit op een regelmatige tussenafstand van 1mm.
Daarna kan je aan de twee zijden van de rij gaten een insnijding maken en komt er een geperforeerd plaatje uit. Dit moet nog wel wat bijgevijld worden aan de zijden, zodat eventuele rafels op de lijmkant weg zijn. Een tweede plaatje wordt hier geprepareerd, de gaten van de eerste serie profielen hebben een diameter van 0,5mm.
Ik heb de rij gaten doen ophouden op 1/4 van een uiteinde, omdat dit gedeelte van het profiel schuil gaat achter de galerijen.
Voor de tweede serie profielen waren de gaten 0.30, het dunste boortje dat ik heb. Deze zijn ook met een tussenafstand van 0,5mm geboord, wat wel enig dubbelzicht kan opleveren boven zo'n reflecterende plaat aluminium... Om dit makkelijker te maken, is er met een scherp scalpel een inkeping gemaakt waar er geboord moest worden.
Voor de ander twee platen van het profiel is er gebruik gemaakt van resten foto-etsmateriaal. Er zat al genoeg op de ramen van WEM. Dit is iets stijver dan het aluminium en het is gekalibreerd, zodat je strakke profielen overhoudt. Dit verlijmen gebeurt met gele ZAP.
Bij een vergelijking met de foto zien de stukken er bruikbaar uit, al is het kleine profiel links in feite wat te zwaar uitgevallen.
De davits en steunstangen worden dan van de plastic onderdelen naar de profielen overgezet. Dit moet precies gebeuren als ik het straks op de romp wil passen.
Het was nog een titanenwerk om dit gelijmd te krijgen door de trage secondelijm en de neiging van de profielen om terug uit elkaar te bewegen. Aan de stuurboordzijde paste een van de balken bovendien niet op de galerij omdat daar een doorgang zat, dit is ook een misrekening in de kit. Ik heb met een Dremel die doorgang bijgewerkt tot de balk er in paste. Hopelijk blijft dit allemaal op zijn plek als de boten er op zitten.
Ik ben toch nog eens gaan kijken in Artobi. Er waren wel 1x1mm messing U-profielen maar geen H-profielen. Ook in plastic werd de maat niet dicht genoeg benaderd. Ik heb dan maar wat grijze verf gekocht, ik wilde namelijk de schoorstenen al voorbereiden op de montage.
Aan de binnenkant kan je niet meer goed spuiten eens de schoorsteen tegen de hull aan zit. Ik heb wel Light Grey van Tamiya gebruikt en niet een van de definitieve kleuren. Zolang er maar geen glanzend messing meer te zien is, is het goed.
De walvisjagersloepen die aan de davits komen, zijn voorzien van het roer uit de kit en niet dat van WEM, want het lijkt er niet op. Je ziet hier ook hoe gedetailleerd de binnenkant van de boot gegoten is.
Ik heb de lift vooraan in het vliegdek gemonteerd. Dit moest met een hamertje gebeuren omdat hij nauw paste, zelfs nadat ik de randen taps geschuurd had. Het was wel uitkijken dat het PE er niet af sprong, vandaar een schuurstick om te dempen.
Bij het monteren van de schoorstenen pasten de twee voorste niet goed. Blijkbaar zijn in de handleiding deze schoorsteenpijpen omgewisseld, want ik had deze gemarkeerd per bouwstap. Het was noodzakelijk om het PE van deze te demonteren en om te wisselen, want elk van de pijpen heeft een andere vorm om op de bolling van de romp recht uitgelijnd te blijven.
Nu zitten ze alle vier kaarsrecht. Het PE sluit niet overal tot tegen de hull aan, dat komt ook omdat de vloer op de blister een richel vertoont. Die heb ik wel dichtgeplamuurd maar niet geëffend.
Ik wilde ook meteen het eiland monteren, zodat het niet meer de kans krijgt om te vallen zoals tot hiertoe mogelijk was. Bij de eerste montagepoging zat het niet goed op de romp. Het helde naar binnen, dus werd er een extra randje aangekleefd en werd er een inkeping gemaakt voor de PE galerij. Ook de twee balken onderaan werden ingekort, maar de achterste moest daarna nog weggeknipt worden om het eiland helemaal haaks te krijgen. Ook de mast voor de grote radarschotel tussen de schoorstenen moest bijgeplooid worden. Alleen op de allerlaatste foto's is dit allemaal geregeld geraakt. Nu kan de verdere detaillering beginnen.
Aan de binnenkant kan je niet meer goed spuiten eens de schoorsteen tegen de hull aan zit. Ik heb wel Light Grey van Tamiya gebruikt en niet een van de definitieve kleuren. Zolang er maar geen glanzend messing meer te zien is, is het goed.
De walvisjagersloepen die aan de davits komen, zijn voorzien van het roer uit de kit en niet dat van WEM, want het lijkt er niet op. Je ziet hier ook hoe gedetailleerd de binnenkant van de boot gegoten is.
Ik heb de lift vooraan in het vliegdek gemonteerd. Dit moest met een hamertje gebeuren omdat hij nauw paste, zelfs nadat ik de randen taps geschuurd had. Het was wel uitkijken dat het PE er niet af sprong, vandaar een schuurstick om te dempen.
Bij het monteren van de schoorstenen pasten de twee voorste niet goed. Blijkbaar zijn in de handleiding deze schoorsteenpijpen omgewisseld, want ik had deze gemarkeerd per bouwstap. Het was noodzakelijk om het PE van deze te demonteren en om te wisselen, want elk van de pijpen heeft een andere vorm om op de bolling van de romp recht uitgelijnd te blijven.
Nu zitten ze alle vier kaarsrecht. Het PE sluit niet overal tot tegen de hull aan, dat komt ook omdat de vloer op de blister een richel vertoont. Die heb ik wel dichtgeplamuurd maar niet geëffend.
Ik wilde ook meteen het eiland monteren, zodat het niet meer de kans krijgt om te vallen zoals tot hiertoe mogelijk was. Bij de eerste montagepoging zat het niet goed op de romp. Het helde naar binnen, dus werd er een extra randje aangekleefd en werd er een inkeping gemaakt voor de PE galerij. Ook de twee balken onderaan werden ingekort, maar de achterste moest daarna nog weggeknipt worden om het eiland helemaal haaks te krijgen. Ook de mast voor de grote radarschotel tussen de schoorstenen moest bijgeplooid worden. Alleen op de allerlaatste foto's is dit allemaal geregeld geraakt. Nu kan de verdere detaillering beginnen.
Hey,
Het is de moeite man... we blijven gewoon volgen, oe's en aa's krijg je al genoeg met deze.
Ik hoop echter dat je toch nog iets gaat zien van het binnenwerk die je gemonteerd hebt, enkel door het achterste lift zal misschien wat weinig zijn, tenzij er elders nog 'gaten' zijn....
Het is de moeite man... we blijven gewoon volgen, oe's en aa's krijg je al genoeg met deze.
Ik hoop echter dat je toch nog iets gaat zien van het binnenwerk die je gemonteerd hebt, enkel door het achterste lift zal misschien wat weinig zijn, tenzij er elders nog 'gaten' zijn....
Bedankt aan de supporters, ik zit er aan te denken om dit in Bornem al eens uit te proberen met de vliegtuigjes er op.
Er zijn ook de hangardeuren in de zijkant. Bij beide liften zijn dus ook de zijkanten te zien. Er is ook nog een stel deuren iets voor de achterste lift. Door al deze deuren kan je nu vliegtuigen zien. Ik ga er ook nog wat mannetjes in plaatsen van de buitenkant af.
tenzij er elders nog 'gaten' zijn....
Er zijn ook de hangardeuren in de zijkant. Bij beide liften zijn dus ook de zijkanten te zien. Er is ook nog een stel deuren iets voor de achterste lift. Door al deze deuren kan je nu vliegtuigen zien. Ik ga er ook nog wat mannetjes in plaatsen van de buitenkant af.
Het einde is al wat dichterbij gekomen, maar ik schat dat er toch nog voor maanden werk aan is. Vandaag heb ik bijvoorbeeld wat relingen en laddertjes aangebracht aan de stuurboordzijde, toen ik zag dat er nog een stukje van de catwalk niet vervangen was. DOor voorzichtig te frezen kon ik het nog gemakkelijk van onder het eiland uit halen, maar door de trillingen alleen al kwam daar een klein stukje af gevallen dat ik nog net opmerkte. Het nieuwe stuk catwalk zit nu op zijn plek en er moesten ook twee ladders in de buurt komen. Ik heb nu besloten om zeker de staketsels onder het eiland te scratchen in plaats van de kit te gebruiken, want er is een paal te weinig en ze moeten ook veel dikker zijn dat wat ik nu kreeg.
Wat je nu nog ziet van de vliegtuigjes, heb ik even op een paar foto's geplaatst. Het is wat schimmig maar het gaat er om wat de kijkhoek is in de hangar.
Wat je nu nog ziet van de vliegtuigjes, heb ik even op een paar foto's geplaatst. Het is wat schimmig maar het gaat er om wat de kijkhoek is in de hangar.
Bedankt voor de complimenten, Pascal.
Er was wel iets waar ik wat heb moeten improviseren. De steunberen onder het eiland waren niet helemaal koosjer nagemaakt in de kit. De onderdelen waren wel heel slank uitgevoerd, hadden geen diepte en er was er zelfs een te weinig.
Ik heb de stukken metaal al uitgesneden die in de plaats moeten komen. Je merkt dat ze bovenaan sterk uitwaaieren om het gewicht van het eiland te kunnen verdelen.
Een strip metaal wordt aan beide kanten opgekleefd.
Dan worden wat kleinere verstevigingsstrips toegevoegd.
Nog eens een foto van het eiland, waar ik nu wel een paar zaken terug ga moeten demonteren.
Hier zijn drie van de balken al vast gezet met secondelijm. Je ziet dat een deel van de catwalk onder de hangarpoorten terug weggehaald is. Dit bleek te ver naar achter door te gaan. Ik had ook twee van de drie locator holes voor de balken fout ingeschat, het is belangrijk dat ze gelijk verdeeld worden onder de lengte van het eiland.
Hier zitten alle gescratchte elementen op hun plek. Het gaat niet eenvoudig worden om nu de hangarpoorten dicht te maken voor het beschilderen, maar da's een zorg voor later.
Er was wel iets waar ik wat heb moeten improviseren. De steunberen onder het eiland waren niet helemaal koosjer nagemaakt in de kit. De onderdelen waren wel heel slank uitgevoerd, hadden geen diepte en er was er zelfs een te weinig.
Ik heb de stukken metaal al uitgesneden die in de plaats moeten komen. Je merkt dat ze bovenaan sterk uitwaaieren om het gewicht van het eiland te kunnen verdelen.
Een strip metaal wordt aan beide kanten opgekleefd.
Dan worden wat kleinere verstevigingsstrips toegevoegd.
Nog eens een foto van het eiland, waar ik nu wel een paar zaken terug ga moeten demonteren.
Hier zijn drie van de balken al vast gezet met secondelijm. Je ziet dat een deel van de catwalk onder de hangarpoorten terug weggehaald is. Dit bleek te ver naar achter door te gaan. Ik had ook twee van de drie locator holes voor de balken fout ingeschat, het is belangrijk dat ze gelijk verdeeld worden onder de lengte van het eiland.
Hier zitten alle gescratchte elementen op hun plek. Het gaat niet eenvoudig worden om nu de hangarpoorten dicht te maken voor het beschilderen, maar da's een zorg voor later.
Bedankt, Marc, Beyond, Aris en Yves! Aan het schip is er ondertussen niet zoveel gebeurd, behalve enkele zaken aan de catwalks. Ik heb de antennepijlers aan de bakboordzijde gemonteerd in neergelaten toestand, zodat ze het aanbrengen van het houten dek niet kunnen hinderen. Er zijn weinig plaatjes in het boek van deze toestand, maar ik had toch ook geen zin om de al aangebrachte relingen door te knippen om het doorgangsgat voor elk van de vier pijlers te maken. Volgens Tracy zat er aan elk stuk toch reling vastgemaakt voor beide toestanden.
De foto boven toont wel San Jacinto, een zusterschip, maar dit is een van de duidelijkste opnames en je ziet ook meteen de functie van de antennekabels. Ik had deze en nog ander interessante plaatjes van https://nara.getarchive.net/media/cvl-30-san-jacinto-21ccab, ook al wordt er de latere configuratie getoond met de schotelantenne tussen de schoorstenen.
Ook de wieltjes voor het neerlaten van de sloepen zijn gemonteerd. Het PE is hier niet helemaal op voorzien, er zijn daar gewoon perforaties in de catwalks.
Vandaag zijn ook de Mk.13 airplane torpedo's gemaakt. Eerst wat referentieplaatjes van een interessante site, die eigenlijk over de Falklandoorlog gaat maar ook de geschiedenis van deze torpedo aanstipt, https://wwiiafterwwii.wordpress.com/2017/08/28/mk13-torpedo-during-the-falklands-war/.
Je ziet hier een mooie doorsnede van een torpedobommenwerper met de installatie van de torpedo in het bommenruim. Deze torpedo was aangepast aan het afwerpen uit een vliegtuig, iets wat een scheepstorpedo buiten gevecht zou stellen eens hij het water raakt. Toen dit getest werd, bleek eerst al de ontsteking op scherp gesteld te worden door de luchtstroom, iets wat pas in het water diende te gebeuren door een schoepenwieltje. Daardoor detoneerde de torpedo al bij het neerkomen. Ook de besturing bleek niet opgewassen tegen de klap, zodat er een verstevigde staart als bij een vliegtuigbom voorzien moest worden.
Om de torpedo snel af te remmen, werd een houten drag ring, door de zeelui "het picklesvat" genaamd, over de kop van de torpedo geklemd met een spie. Dit viel er in het water af zodat het wapen snel op zijn doel af kon gaan.
Laten we nog eens kijken wat er in de kit van Master-Model zit.
Er zitten tien gedraaide torpedo's, in, waarvan er negen door mij gebruikt kunnen worden, aangezien er maar negen bommenwerpers op het dek staan. Het PE-fret voorziet echter in twaalf stuks van elk onderdeel. De reden hiervoor is, dat de constructie ervan zo moeilijk is dat er meerdere onderdelen beschadigd raken.
De handleiding is prima, al worden de parts niet genummerd. Verwarring is toch niet mogelijk, er zijn maar 4 verschillende stukjes.
De bommenkarretjes zijn het gemakkelijkste deel, wanneer je ze voorzichtig uit het fret gesneden krijgt. Er zullen toch een paar stukjes loskomen, zoals enkele wieltjes.
Maar er stonden vrij snel negen karretjes klaar.
Daarna kom je aan het gekkenwerk, de staart. Volgens de handleiding is hier eigenlijk geen lijm nodig en kan je het hele stuk in enkele bewegingen in elkaar plooien. Alleen, de verbindingen zijn zo flinterdun dat drie van de vier stukjes van het geheel loskomen omdat je twee verschillende plooirichtingen moet uitvoeren. Elk driehoekje draait een kwartslag rond zijn as en dan 180° tot tegen de staart aan. Deze plooit ineen als een doosje, maar bij het inbrengen van het lichaam plooit het even makkelijk weer uit elkaar. De meeste stukjes zijn hier dus toch gelijmd en een van de twaalf is tijdens het bevestigen, verloren gegaan omdat alle onderdelen tegelijk los kwamen. Gelukkig zijn er teveel van.
Dan rest ons nog de aandrijving. Twee propellertjes per stuk, elk maar een goeie millimeter groot. Gelukkig passen deze over het naaldje aan elk gedraaid stuk.
Wel moet je je eerst een kwartier onledig houden met het regelen van de pitch, wat alleen met een pincet lukt. Daarna zijn ze terug een zakje in gegaan, want ik wil deze pas na het schilderen van de torpedo's aanbrengen aangezien ze in messing mogen blijven.
De torpedo's staan hier klaar met de staart er op, maar voor het laatste onderdeel moeten ze op het karretje gelegd worden. De houten spie van het "picklesvat" is hier in PE megeleverd.
Hier zit alles er op en er aan. Dit is dus wel op een halve dag te doen, maar mispak je niet aan deze set want er is doorzettingsvermogen voor nodig.
De foto boven toont wel San Jacinto, een zusterschip, maar dit is een van de duidelijkste opnames en je ziet ook meteen de functie van de antennekabels. Ik had deze en nog ander interessante plaatjes van https://nara.getarchive.net/media/cvl-30-san-jacinto-21ccab, ook al wordt er de latere configuratie getoond met de schotelantenne tussen de schoorstenen.
Ook de wieltjes voor het neerlaten van de sloepen zijn gemonteerd. Het PE is hier niet helemaal op voorzien, er zijn daar gewoon perforaties in de catwalks.
Vandaag zijn ook de Mk.13 airplane torpedo's gemaakt. Eerst wat referentieplaatjes van een interessante site, die eigenlijk over de Falklandoorlog gaat maar ook de geschiedenis van deze torpedo aanstipt, https://wwiiafterwwii.wordpress.com/2017/08/28/mk13-torpedo-during-the-falklands-war/.
Je ziet hier een mooie doorsnede van een torpedobommenwerper met de installatie van de torpedo in het bommenruim. Deze torpedo was aangepast aan het afwerpen uit een vliegtuig, iets wat een scheepstorpedo buiten gevecht zou stellen eens hij het water raakt. Toen dit getest werd, bleek eerst al de ontsteking op scherp gesteld te worden door de luchtstroom, iets wat pas in het water diende te gebeuren door een schoepenwieltje. Daardoor detoneerde de torpedo al bij het neerkomen. Ook de besturing bleek niet opgewassen tegen de klap, zodat er een verstevigde staart als bij een vliegtuigbom voorzien moest worden.
Om de torpedo snel af te remmen, werd een houten drag ring, door de zeelui "het picklesvat" genaamd, over de kop van de torpedo geklemd met een spie. Dit viel er in het water af zodat het wapen snel op zijn doel af kon gaan.
Laten we nog eens kijken wat er in de kit van Master-Model zit.
Er zitten tien gedraaide torpedo's, in, waarvan er negen door mij gebruikt kunnen worden, aangezien er maar negen bommenwerpers op het dek staan. Het PE-fret voorziet echter in twaalf stuks van elk onderdeel. De reden hiervoor is, dat de constructie ervan zo moeilijk is dat er meerdere onderdelen beschadigd raken.
De handleiding is prima, al worden de parts niet genummerd. Verwarring is toch niet mogelijk, er zijn maar 4 verschillende stukjes.
De bommenkarretjes zijn het gemakkelijkste deel, wanneer je ze voorzichtig uit het fret gesneden krijgt. Er zullen toch een paar stukjes loskomen, zoals enkele wieltjes.
Maar er stonden vrij snel negen karretjes klaar.
Daarna kom je aan het gekkenwerk, de staart. Volgens de handleiding is hier eigenlijk geen lijm nodig en kan je het hele stuk in enkele bewegingen in elkaar plooien. Alleen, de verbindingen zijn zo flinterdun dat drie van de vier stukjes van het geheel loskomen omdat je twee verschillende plooirichtingen moet uitvoeren. Elk driehoekje draait een kwartslag rond zijn as en dan 180° tot tegen de staart aan. Deze plooit ineen als een doosje, maar bij het inbrengen van het lichaam plooit het even makkelijk weer uit elkaar. De meeste stukjes zijn hier dus toch gelijmd en een van de twaalf is tijdens het bevestigen, verloren gegaan omdat alle onderdelen tegelijk los kwamen. Gelukkig zijn er teveel van.
Dan rest ons nog de aandrijving. Twee propellertjes per stuk, elk maar een goeie millimeter groot. Gelukkig passen deze over het naaldje aan elk gedraaid stuk.
Wel moet je je eerst een kwartier onledig houden met het regelen van de pitch, wat alleen met een pincet lukt. Daarna zijn ze terug een zakje in gegaan, want ik wil deze pas na het schilderen van de torpedo's aanbrengen aangezien ze in messing mogen blijven.
De torpedo's staan hier klaar met de staart er op, maar voor het laatste onderdeel moeten ze op het karretje gelegd worden. De houten spie van het "picklesvat" is hier in PE megeleverd.
Hier zit alles er op en er aan. Dit is dus wel op een halve dag te doen, maar mispak je niet aan deze set want er is doorzettingsvermogen voor nodig.