Let op! Lange update... neem een biertje erbij 
Mooi proper werk Roy en ik blijf vol bewondering voor die nieuwe Airfix kits; een mens zou op de duur spijt hebben dat ie nog van die oude liggen heeft.
Laat ik wat ik hierover kan zeggen ultrakort samenvatten... naar mijn idee zijn modelbouwers bijna allemaal integraal ook verzamelaars. Ikzelf ben van het verzamelen, heb oude Lego (jaren '60-'80) verzameld en Dinky Toys bijvoorbeeld, maar gelukkig hou ik het met de modelbouwdozen heel erg binnen de perken. Ik heb één boekenplankje vol staan en ik ben van plan niet meer te kopen dan dat ik redelijkerwijze verwacht te zullen bouwen.
Op een ander forum las ik een thread waarin werd gevraagd hoeveel exemplaren iemand van één model had. Bijv. van een Spitfire, of van een Tiger tank. De aantallen liepen op naar de 100 kits van één zo'n onderwerp (weliswaar variaties, BF109E of BF109H en dergelijke)... iemand had 100 Phantoms. Iemand anders ging daar weer overheen. En uiteindelijk stond het 'record' bij iemand die in zijn stash maar liefst 600 Mitsubishi Zeros had liggen. En iemand anders toonde een aantal kasten met doosjes, gesorteerd naar merk, waar de reguliere modelbouwwinkeluitbater jaloers op zou zijn. Zelf begrijp ik dat alleen vanuit verzamelaarsoogpunt; want bouwen kun je die 600 zeros echt niet meer als je 60 jaar oud bent en een gemiddelde levensverwachting koestert.
Dan zijn er nog modelbouwers die met het argument komen dat de kits in waarde stijgen. Werkelijk? Misschien enkele kits van zeer zeldzame onderwerpen, of bepaalde aftermarket. Maar een Italeri-doosje uit 1980 is gemiddeld echt niet in waarde gestegen. Dat geldt vooral voor modellen waar iedere kitbouwer er wel een van heeft uitgebracht, zoals de Mitsubishi Zero of de Spitfire of de FW190 of de Panther tank. De kits die worden geproduceerd, zijn steeds verfijnder. Tamiya was jarenlang koploper, maar moet nu concurreren met Hasegawa, Zoukei-Mura, Dragon en, serieus nu toch echt ook wel (ongelooflijk maar waar) Airfix. Hobbyboss, Revell en Trumpeter volgen. De kits van nu zijn verfijnder dan die van 20 jaar geleden, en over 20 jaar zullen de kits waarschijnlijk ook weer verfijnder zijn dan die van nu (hoewel het de vraag is of de hobby dan nog zo groot is). De aftermarket van dan zal toegespitst zijn op die nieuwe modellen... en dan zit je met je stash van 600 modellen. Mijn advies: bouw wat je wilt bouwen en probeer het 'koopspook' zo veel mogelijk te negeren. Scheelt geld en ruimte en is, gelet op het bovenstaande, ook nog eens logisch... maar ik besef dat logica en modelbouw niet altijd even goed samengaan
Wat Eduard en andere PE betreft is en blijft het aanpassen en dryfitten alhoewel dat laatste bij PE dikwijls heel moeilijk is.
In dit geval zal er (als je een goed resultaat wilt behalen) helaas toch echt gedryfit moeten worden met zeer fragiele delen, wat niet makkelijk is. Ik zal dat hieronder beschrijven.
De nacelles
121. In de nacelles van de Dornier kwam het landingsgestel te zitten, als het werd ingetrokken. De ruimtes waar de landingsgestellen in zitten, bevinden zich recht achter de motor. Plaatsen we de achterste wand, dan blijkt dat Airfix' onderdeeltje iets bijgeschuurd moet worden.
122. Met photo etch bevestigd, schuren.
123. Lijmen met Gator Glue.
124. Vervolgens met de vinger deppen, totdat er alleen nog maar een laagje 'stickiness' overblijft.
125. In positie brengen.
126. En aandrukken. Ik heb geen zin om een half uur lang met mijn vinger tegen dat onderdeel te drukken, dus doe ik het zo.
127. Eduard's photo etch voor de nacelles is moeilijk te hanteren. Om het me wat makkelijker te maken, gebruik ik een stukje Evergreen Angle .080" (#292) om een stuk aan elkaar te lijmen.
128. Zo dus.
129. Eerst moet het PE-onderdeel worden bijgeslepen omdat het niet past: het is te lang. Haal er ongeveer een halve millimeter of misschien zelfs nog meer vanaf. Steeds goed blijven dryfitten. Ook daarna past het niet 100% goed maar dat maakt niet veel uit, er is straks niets of bijna niets meer van te zien. Maar het is wel verwarrend.
Na een uitgebreide dryfit besloten hoe het onderdeel te plaatsen. Daarna licht Gator Glue aanbrengen en vervolgens met de vinger deppen.
130. Dit is dan de uiteindelijke positie. Let op de kier rechtsonder; dit is niet te vermijden. Als je het PE-deel bij zou schuren, zou het niet meer recht komen te staan. Ontwerpfoutje van Eduard dat uiteindelijk geen problemen geeft omdat het niet of nauwelijks zichtbaar zal zijn; zoals gezegd, op het moment van bouwen wel verwarrend.
131. Aan de andere zijde kon ik geen L-stuk gebruiken omdat daar de ribben zichtbaar zijn. Ik heb daar eerst het verticale stuk geplaatst.
132. De zijwanden van de nacelles moesten worden ontdaan van 'ribben'...
133. ... en daarna uitgediept om de ultra-lelijke ejector pin marks te verwijderen en de wanden mooi dun te krijgen. Hou een referentiefoto erbij en je schrikt ervan hoe groot het verschil in dikte is.
Na het frezen netjes glad schuren met grof schuurpapier -> medium schuurpapier -> kleine korrel.
134. Ook hier is er een kier te zien aan de voorzijde, en ook hier is daar later niets of nauwelijks meer iets van te zien.
135. De instructies van Airfix geven aan dat de zijwanden eerst aan elkaar moeten worden gelijmd en vervolgens geplaatst. Met de photo etch van Eduard vond ik het handiger om eerst de ene wand te plaatsen...
136. ... en dan de photo etch op te hangen aan het stripje bovenaan. Volgens de instructies van Eduard moet dit aan de bovenste hand rangen, wat ertoe zou leiden dat de ribben niet bevestigd zouden kunnen worden aan de eerder geplaatste photo etch 'box'. Het is een kwestie van dryfitten hier... als je geen Gator Glue of Gator's Grip gebruikt maar secondenlijm, doe dit dan met de traagst drogende secondenlijm die je kunt vinden. Lijm het onderdeel vast, kijk dan héél voorzichtig of de ribjes de 'box' net raken, laat het dan drogen. Het is de kunst dit bij alle vier de ribben te doen, zonder dat deze afbreken. Buig ze dus niet te vaak.
Hier zitten ze nog los:
137. Hier zitten ze in positie. Er zijn geen uitsparingen voor de ribben, dus het is een beetje pionieren. De strip werd later nog beter vastgedrukt met CA lijm.
138. Het vastzetten van de photo etch op de wand tussen landingsgestelruimte en motor.
139. De andere nacelle-zijwand laten we even voor wat 'ie is. Even een dryfit met de motor.
140. Ik had gelezen dat de motorkappen veel te dik waren en niet om de motor heen zouden kunnen. Dit klopte! Kwestie van goed frezen en dit probleem is makkelijk opgelost.
141. Ziehier! het past
142. Volledige dryfit van de bakboord nacelle.
143. De vijfde PE-rib moet worden bevestigd tegen een gegoten rib.
144. Aan de andere kant is ongeveer dezelfde situatie qua ribben: ook geen uitsparingen, ook voorzichtig zijn, ook dryfitten. Het blijkt dat de instructies van Eduard daar wél ongeveer kloppen.
Het aanbrengen van Gator Glue doe ik met een schuurpapiertje. Dit is stug en dun, en je kunt er eenvoudig mee in de nacelle komen.
145. Nadat de Gator Glue was gedroogd, bracht ik nog wat dunne CA-lijm aan op de raakvlakjes tussen 'box' en ribben, om iets meer stevigheid te geven. Het teveel aan lijm kan worden opgezogen met een tissue, dat is het voordeel van dunne CA.
Hier zit een en ander op z'n plek:
146. Landingsgestel. Dit onderdeel kostte minstens een kwartier om 'schoon te maken'.
147. Aftermarket resin-wiel stiekem zonder onder de kraan te houden afgezaagd van het gietblok. Ik zal het nooit meer doen
.
148. Prachtige constructie. Chapeau Airfix!
149. Vandaag op de beurs een reservekit gekocht, ik heb wat weinig geduld met reserveonderdelen die toegestuurd zullen worden als ze eindelijk op voorraad raken. 22 euro 50... valt wel mee; kan straks misschien in een tombola als het reserveonderdeel arriveert.
150. Deze dryfit is
zeker niet volstrekt nutteloos en is
écht per se nodig om dingen te weten te komen over pasvorm etc.
Totaal bestede tijd: 70 uren.
