Wederom mooie update’s Roy professioneel uitgelegd met de nodige bruikbare tips,weer wat opgestoken
op modelbouw gebied maar ook ivb WW2 ...
op modelbouw gebied maar ook ivb WW2 ...
1/72 Dornier Do 17z [wip]
- Onderwerp starter Roy vd M.
- Startdatum
Hey,
@Makamba, Indd, alle straalmotor aangedreven toestellen maakten gebruik van deze stoffen, om het lijstje te vervolledigen, zelfs de Natter gebruikte deze stoffen. Goe gezien....
@Roy, ik dacht de Academie-versie een gewone versie is, hij staat toch afgebeeld op de doos als een gewone versie, met zelfs een trolley voor een bom op te leggen, eigenlijk ideaal voor je setting. Uiteraard, bommen en brandstof gaan niet samen, dus eigenlijk kun je maar 1 van de beiden gebruiken.....
Ben benieuwd naar je schilderwerken
@Makamba, Indd, alle straalmotor aangedreven toestellen maakten gebruik van deze stoffen, om het lijstje te vervolledigen, zelfs de Natter gebruikte deze stoffen. Goe gezien....
@Roy, ik dacht de Academie-versie een gewone versie is, hij staat toch afgebeeld op de doos als een gewone versie, met zelfs een trolley voor een bom op te leggen, eigenlijk ideaal voor je setting. Uiteraard, bommen en brandstof gaan niet samen, dus eigenlijk kun je maar 1 van de beiden gebruiken.....
Ben benieuwd naar je schilderwerken
@Danny, dank je wel; blij te lezen dat zelfs de gevorderde bouwers zoals jij nog dingen in dit verslag vinden die van nutte kunnen komen.
@Swa: in deze review is te lezen dat ook deze een T-Stoff of C-Stoff-tanker was en dus geen standaard tanker:
Ik ben het met je eens dat de bomtrolley een beetje een vreemde eend in de bijt is (voor zover ik weet heeft de Luftwaffe nooit een bommenwerper op raketbrandstof ingezet). Anderzijds... die Schwimmwagen? Eigenlijk bestaat die set uit een drietal niet bij elkaar horende (ver)voertuigen.
Wat betreft de schilderwerken, daar zal ik morgen mee beginnen. Eerst de cockpit RLM66. Ik ga een beetje color modulation toepassen maar dan op de wijze die mij realistisch lijkt en niet wat de color modulation-adepten 'voorschrijven. Ben ook benieuwd hoe dat eruit komt te zien; wordt vrij simpel!
90. Naar aanleiding van een tip, ben ik tot het besef gekomen dat het zonde zou zijn om de MG15's niet te vervangen door mooie metalen of resin onderdeeltjes. Ik heb 5 stuks van Miniworld en 1 stuk van Eduard (er waren geen Miniworld exemplaren meer) gekocht. Vooral die van Miniworld zijn van verbluffende kwaliteit. Vergelijk bijvoorbeeld de dikte van de loop tussen het plastic exemplaar en Miniworld's exemplaar.
@Swa: in deze review is te lezen dat ook deze een T-Stoff of C-Stoff-tanker was en dus geen standaard tanker:
Ik ben het met je eens dat de bomtrolley een beetje een vreemde eend in de bijt is (voor zover ik weet heeft de Luftwaffe nooit een bommenwerper op raketbrandstof ingezet). Anderzijds... die Schwimmwagen? Eigenlijk bestaat die set uit een drietal niet bij elkaar horende (ver)voertuigen.
Wat betreft de schilderwerken, daar zal ik morgen mee beginnen. Eerst de cockpit RLM66. Ik ga een beetje color modulation toepassen maar dan op de wijze die mij realistisch lijkt en niet wat de color modulation-adepten 'voorschrijven. Ben ook benieuwd hoe dat eruit komt te zien; wordt vrij simpel!
90. Naar aanleiding van een tip, ben ik tot het besef gekomen dat het zonde zou zijn om de MG15's niet te vervangen door mooie metalen of resin onderdeeltjes. Ik heb 5 stuks van Miniworld en 1 stuk van Eduard (er waren geen Miniworld exemplaren meer) gekocht. Vooral die van Miniworld zijn van verbluffende kwaliteit. Vergelijk bijvoorbeeld de dikte van de loop tussen het plastic exemplaar en Miniworld's exemplaar.
Ongelooflijk zoveel detail op een paar mm...
Hey,
Roy, je hebt gelijk, ik dacht dat het de gewone versie was in de doos. Nu goed, ik heb een Me262a staan, dus daar past hij goed bij, anderszins, men heeft een bommenwerper/jager gehad, zijnde de Arado 234, met dezelfde motoren als de 262. En deze zijn operationeel geweest.
Hoe dan ook, een nette bouw en zekers met de Mg's erbij. Wat een verschil met de kitonderdelen, die zullen zeker een meerwaarde geven bij het model. Goed dat je deze hebt vervangen door koper. De laatste tijd er wel wat uit op de kleine schaal, ze moeten niet meer onderdoen voor de koninginneschaal.
Roy, je hebt gelijk, ik dacht dat het de gewone versie was in de doos. Nu goed, ik heb een Me262a staan, dus daar past hij goed bij, anderszins, men heeft een bommenwerper/jager gehad, zijnde de Arado 234, met dezelfde motoren als de 262. En deze zijn operationeel geweest.
Hoe dan ook, een nette bouw en zekers met de Mg's erbij. Wat een verschil met de kitonderdelen, die zullen zeker een meerwaarde geven bij het model. Goed dat je deze hebt vervangen door koper. De laatste tijd er wel wat uit op de kleine schaal, ze moeten niet meer onderdoen voor de koninginneschaal.
@Danny: ja, onvoorstelbaar dat zoiets zo precies gemaakt kan worden. Inmiddels ook de Eduard MG15 bekeken, die kan zich qua kwaliteit meten met de Miniworld versie zo lijkt het; alleen is dat loopje van plastic of een soort resin, en dat van Miniworld van een soort metaal.
@Swa: ik ben bang dat ik je ook daarin moet teleurstellen; de Me 262 en de Ar 234 hadden Jumo 004-straalmotoren en dus niet geen raketaandrijving zoals de Me 163. Ook voor het tanken van de Messerschmitt 262 is het Academy-model dus niet geschikt. Je snapt inmiddels mijn onbegrip over waarom er niet een gewone uitvoering wordt uitgebracht?
Je zou voor een Arado 234 eventueel nog die tanker kunnen gebruiken om de startraketten mee te kunnen aftanken. Voor de Messerschmitt gaat dat volgens mij niet op.
Wat betreft de bouw, ja ik ben zeker blij dat ik die Mg15s heb vervangen althans vervangende exemplaren heb verkocht. Vanavond helaas geen spuitwerk want ik ben doodop. Zal hopelijk morgen worden, hoewel er eigenlijk op het werk teveel moet gebeuren...
@Swa: ik ben bang dat ik je ook daarin moet teleurstellen; de Me 262 en de Ar 234 hadden Jumo 004-straalmotoren en dus niet geen raketaandrijving zoals de Me 163. Ook voor het tanken van de Messerschmitt 262 is het Academy-model dus niet geschikt. Je snapt inmiddels mijn onbegrip over waarom er niet een gewone uitvoering wordt uitgebracht?
Je zou voor een Arado 234 eventueel nog die tanker kunnen gebruiken om de startraketten mee te kunnen aftanken. Voor de Messerschmitt gaat dat volgens mij niet op.
Wat betreft de bouw, ja ik ben zeker blij dat ik die Mg15s heb vervangen althans vervangende exemplaren heb verkocht. Vanavond helaas geen spuitwerk want ik ben doodop. Zal hopelijk morgen worden, hoewel er eigenlijk op het werk teveel moet gebeuren...
90. Inmiddels is RLM66 gespoten. Gebruikt zijn Vallejo Air 71.055 (RLM66), 71.001 (wit), Vallejo thinner en Vallejo flow improver. Als deze in de juiste verhouding zijn gemengd, gaan de spuitwerkzaamheden zonder problemen. Ik heb 20% wit toegevoegd voor het schaaleffect. Voor een uitgebreide uitleg hierover, die ik niet beter zou kunnen doen, zie hier.
De verhouding die ik heb gebruikt is:
- 10 druppels 71.055.
- 2 druppels 71.001.
- 6 druppels thinner.
- 2 druppels flow improver.
Beginnen met flow improver, vervolgens de verschillende druppels verf en thinner door elkaar toevoegen in het cupje, goed mengen en klaar is kees. Het spuiten gaat perfect; het handige van Vallejo air is dan ook, dat je altijd precies weet hoe je moet mengen. Scheelt tijd en verf.
Beide helften van de cockpit, de pilotenstoel, de achterwand, de drie andere stoelen en nog wat restonderdelen hebben twee laagjes gekregen. Ik had daarvoor genoeg aan tweemaal de bovengenoemde cocktail. Dus in totaal 40 druppels voor twee laagjes.
De kleur wijkt wel wat af van die van de instrumenten-PE zoals aangeleverd door Eduard. Dat hou je toch, ook de structuur van de metalen onderdeeltjes is anders. Ook in werkelijkheid was de kleur van het de instrumenten overigens iets anders dan die van het omliggende gespoten metaal, meen ik; sterker nog, bij jachtvliegers was het interieur tot eind 1941 RLM02, behalve de instrumenten die ongeveer RLM66 als kleur hadden. Ik heb dus vrede met het kleurverschil, ook al omdat dit een snelle bouw is.
Totaal bestede tijd: 46 uur.
De verhouding die ik heb gebruikt is:
- 10 druppels 71.055.
- 2 druppels 71.001.
- 6 druppels thinner.
- 2 druppels flow improver.
Beginnen met flow improver, vervolgens de verschillende druppels verf en thinner door elkaar toevoegen in het cupje, goed mengen en klaar is kees. Het spuiten gaat perfect; het handige van Vallejo air is dan ook, dat je altijd precies weet hoe je moet mengen. Scheelt tijd en verf.
Beide helften van de cockpit, de pilotenstoel, de achterwand, de drie andere stoelen en nog wat restonderdelen hebben twee laagjes gekregen. Ik had daarvoor genoeg aan tweemaal de bovengenoemde cocktail. Dus in totaal 40 druppels voor twee laagjes.
De kleur wijkt wel wat af van die van de instrumenten-PE zoals aangeleverd door Eduard. Dat hou je toch, ook de structuur van de metalen onderdeeltjes is anders. Ook in werkelijkheid was de kleur van het de instrumenten overigens iets anders dan die van het omliggende gespoten metaal, meen ik; sterker nog, bij jachtvliegers was het interieur tot eind 1941 RLM02, behalve de instrumenten die ongeveer RLM66 als kleur hadden. Ik heb dus vrede met het kleurverschil, ook al omdat dit een snelle bouw is.
Totaal bestede tijd: 46 uur.
91. Afplakken voor highlights, op een zeer beperkt aantal plekken.
92. Subtiel verschil: in plaats van 10xRLM66+2xwit wordt het nu 8xRLM66+4xwit.
93. RLM02 aangebracht (eerst RLM66 laten drogen en afplakken).
94. Schilderen van de draadjes.
95. Dryfit met glaasje ertegenaan... het valt me eigenlijk super mee hoe goed de draadjes te zien zijn. Dit doet me twijfelen of het wel de moeite waard is om te vacuformen.
96. Landkaartje van Polen, 1939, verkleinen tot 1,3cm., uitprinten, aantal keren vouwen (m.b.v. mesjes), die kan straks op een stoel rondslingerend tonen waar dit vliegtuig zojuist vandaan kwam en waar het wederom naartoe zal gaan als de nieuwe lading bommen zal zijn geplaatst en het vliegtuig zal zijn afgetankt.
Totaal bestede tijd: 49 uur.
92. Subtiel verschil: in plaats van 10xRLM66+2xwit wordt het nu 8xRLM66+4xwit.
93. RLM02 aangebracht (eerst RLM66 laten drogen en afplakken).
94. Schilderen van de draadjes.
95. Dryfit met glaasje ertegenaan... het valt me eigenlijk super mee hoe goed de draadjes te zien zijn. Dit doet me twijfelen of het wel de moeite waard is om te vacuformen.
96. Landkaartje van Polen, 1939, verkleinen tot 1,3cm., uitprinten, aantal keren vouwen (m.b.v. mesjes), die kan straks op een stoel rondslingerend tonen waar dit vliegtuig zojuist vandaan kwam en waar het wederom naartoe zal gaan als de nieuwe lading bommen zal zijn geplaatst en het vliegtuig zal zijn afgetankt.
Totaal bestede tijd: 49 uur.
Zeer mooie update Roy wat bedoel je met vacuformen. .
Roy, vandaag je Dornier Do 17z in het echt kunnen beoordelen/bewonderen, is altijd nog beter dan op foto's... ik gebruik het woord "Subliem" met hoofdletter en niet de "S" van slijmen !
Had ook éérst de mening van... zoveel kan dit toch niet verschillen? Moet eerlijk mijn mening grondig herzien... zowel tijdens de demo ,maar ook aan het friemel werkje die je voor me deed met het PE scharniertje.
Inderdaad een gewoon " dotje " lijn die je ruim lang genoeg kan gebruiken voor de verwerking tijdens het kleef/correctie proces en minuut na minuut z'n kleefkracht bewijst! En dan ook nog zonder enig spoor van lijmrest na te laten.
Je hebt me duidelijk over de streep getrokken, die lijm wil/zal ik in de toekomst zeker gebruiken voor het PE kleefwerk
Verder wil ik je ook nog bedanken om m'n fout recht te trekken ivm het geplooide PE onderdeel , en me eveneens te tonen hoe ik die kleine scharniertjes met as dia van 0,3 mm aan moet pakken. Terwijl het nog fris in m'n geheugen zit nu , zal ik toch niet lang wachten de 3 resterende scharnieren te maken. Mede daardoor is mijn vrees om met PE onderdelen ,nu toch een stuk gedaald en zal de drive er weer komen om eraan verder te werken.
Nogmaals bedankt voor de hulp , uitleg & geduld, en sorry voor het off-topic te gaan , maar ik wou dit toch graag delen !
Had ook éérst de mening van... zoveel kan dit toch niet verschillen? Moet eerlijk mijn mening grondig herzien... zowel tijdens de demo ,maar ook aan het friemel werkje die je voor me deed met het PE scharniertje.
Inderdaad een gewoon " dotje " lijn die je ruim lang genoeg kan gebruiken voor de verwerking tijdens het kleef/correctie proces en minuut na minuut z'n kleefkracht bewijst! En dan ook nog zonder enig spoor van lijmrest na te laten.
Je hebt me duidelijk over de streep getrokken, die lijm wil/zal ik in de toekomst zeker gebruiken voor het PE kleefwerk
Verder wil ik je ook nog bedanken om m'n fout recht te trekken ivm het geplooide PE onderdeel , en me eveneens te tonen hoe ik die kleine scharniertjes met as dia van 0,3 mm aan moet pakken. Terwijl het nog fris in m'n geheugen zit nu , zal ik toch niet lang wachten de 3 resterende scharnieren te maken. Mede daardoor is mijn vrees om met PE onderdelen ,nu toch een stuk gedaald en zal de drive er weer komen om eraan verder te werken.
Nogmaals bedankt voor de hulp , uitleg & geduld, en sorry voor het off-topic te gaan , maar ik wou dit toch graag delen !
@Swa: ik kende die website ook nog niet, was op zoek naar een goede website om te linken. Nou, die heb ik dus gevonden (per ongeluk eigenlijk)! Ik kreeg zelf ook een beter beeld bij het hoe en waarom van 'scale color'.
@Danny: vacuformen is het namaken van een voorwerp zoals een cockpitkap door middel van het verhitten van een stuk (transparant) plastic en het vervolgens om de originele cockpitkap heen te trekken, dit terwijl het plastic onderaan vacuum getrokken wordt door bijvoorbeeld een stofzuiger. Waarom? Om een (veel) dunner glaasje te krijgen. Het Airfix origineel is 0,7mm. dik, wat ruim 5 centimeter in het echt eleven zou betekenen. Kijk maar eens voor de lol op je liniaal hoe dik dat zou zijn. Het glas in de Nautilus verbleekt erbij.
Het echte glas van zo'n cockpit zal, schat ik, zo'n 1 centimeter dik zijn. Dat zou een schaaldikte opleveren (1/72) van 0,14mm. Ik weet niet of dat haalbaar is. In elk geval levert Evergreen een 0,13mm. versie. Maar misschien is die te instabiel; dan zou ik gaan voor de 0,25mm. versie (zie hier. Dat is nog steeds bijna eenderde zo dik als Airfix' versie.
Hoe te vacuformen? Op Youtube zie je diverse handleidingen; om te lezen zie bijvoorbeeld hier. Met zeer instructief (en indrukwekkend en) kort filmpje.
@Filip: dat de Dornier er qua interieur goed uit ziet ligt vooral aan de geweldige kwaliteit van Airfix en Eduard, gelukkig heb ik het niet grandioos verpest; maar zoals tevoren al gezegd zou dat vrij lastig zijn. Het zijn gewoon erg knappe staaltjes techniek. Dank voor het compliment in elk geval. De cockpit is helemaal in elkaar gelijmd met Gator Glue, op één stoeltje na omdat daar geen bevestigingspunt was; dat had Airfix veel te kort ingeschat dus heb ik gekozen voor een CA-brug. Het plastic van de desbetreffende stoel raakt het plastic van de cockpitwand niet of nauwelijks.
Wat betreft Gator Glue, zal ik een uitgebreid how-to topic schrijven waar ook de voor- en nadelen in vermeld gaan worden. Vandaag kwam ik erachter dat naast de twee mij bekende nadelen (niet beschikbaar in Nl/Be en houdbaarheid van slechts één jaar) er nog een nadeel is voor sommige modelbouwers: het droogproces duurt lang (Ik hou het maar op anderhalf uur voor de meest fragiele onderdelen). Ik zal ook beschrijven hoe daarop te anticiperen valt. Tegenover dat langere droogproces krijgt de modelbouwer zeer precieze mogelijkheden tot stellen en aanpassen, omdat -zoals je beschrijft- de lijm steeds iets vaster gaat zitten. Een minuut later zit het onderdeel vaster en is het minder flexibel dan een minuut eerder. Je kunt uiterst minutieus bepalen hoe de stand is van een onderdeel. Voor plaatjes die ergens aan vastgeplakt moeten worden geldt dat niet zozeer als bijkomend voordeel, maar ook daar is het prettig dat je kunt stellen (anders dan bij CA). Je kunt zo mooi die ene tiende millimeter corrigeren, net zolang tot het precies goed zit.
Dat is prachtig om te horen Filip, om eens een waar cliché uit de hoge hoed te toveren: daar doe ik het voor!
Ook nog maar even offtopic, een overzichtje van hoe ik dat scharniertje zo heb gekregen:
1) Scharnieronderdelen van de fret lossnijden ('drukken') met een scherp mesje, op een harde ondergrond zoals een tegeltje.
2) Scharniertjes hard vastklemmen met pincet, dichtbij de verwijderpunten, en dan met een metalen nagelvijltje dat je bij de drogist kunt kopen netjes bijwerken totdat er geen verwijderpunt meer te zien is. Zo'n vijltje werkt perfect en je kunt er ontzettend lang mee doen.
3) Onder photo etch bender, met de lange zijde vastgeklemd (eerst het veertje+klem van de tool naar beneden drukken, daarna wieltje vastdraaien). Let erop dat de vouwlijn (die naar boven wijst) een millimeter of zo van de klem af zit.
4) Met vouwmesje onder de vier tandjes van het PE-deeltje proberen te komen.
5) De tandjes 90 graden omvouwen. Goed kijken of het wel echt 90 graden is; dat de tandjes precies recht omhoog staan wil niet alles zeggen. Probeer (hoewel het soms lastig te zien is) de hoek te spotten.
6) Onderdeeltje verwijderen uit tool.
7) Dunne speld of naald in de hoek van het onderdeeltje leggen (op een plat oppervlak). Vervolgens met een mesje de tandjes om de speld of naald heen drukken. Eventueel nog een beetje aandrukken met een pincet. Als ze alle vier zijn gebogen, speld of naald weghalen. Nu is de basiscurve gemaakt.
8 ) Leg het 0,3mm. metaaldraadje (of was het toch 0,4? In elk geval is die speakerdraad 0,1 of 0,2; dat zat verkeerd in mijn hoofd) in de hoek van het onderdeeltje.
9) Vouw met een mesje de vier tandjes om het metaaldraadje heen. Druk aan met een pincet. Bekijk het resultaat goed in het licht van een tafellamp en maak desnoods een foto om erachter te komen of het scharnierpunt écht recht zit, ten opzichte van de andere. Indien niet recht -> met pincet of mesje voorzichtig recht duwen.
10) Bouw nog zo'n ding. Leg ze in elkaar. Nu komt het moeilijkste: druk het metaaldraad door de in totaal acht scharnierpuntjes heen. Ik heb het uiteindelijk zo gedaan: eerst de eerste twee punten door rijgen, daarna de V-vorm in een zo natuurlijk mogelijke pose zetten, dan door rijgen. Dat ging eigenlijk meteen goed, maar misschien was het ook wel geluk. Het is in elk geval van belang om in de voorgaande stappen precies te werken, zodat de scharnierpunten mooi ten opzichte van elkaar uitgelijnd zitten.
11) Als dat goed zit, kun je de lipjes (die later aan de platen komen vast te zitten) in de gewenste positie buigen, bijvoorbeeld met een vouwmesje op een hard plat oppervlak. Let goed op dat dit buigen de integriteit van de scharnierpunten niet aantast.
12) De twee uiteinden afknippen en stipjes secondenlijm op doen. Let op dat deze het messing niet raken. Idealiter in combinatie met accelerator gebruiken (Zip Kicker), zodat het bolletje lijm niet ongewenst vervormt tijdens het drogen. Je zou ook één van de scharnieren kunnen vastlijnen aan het metaaldraadje (op de vier scharnierpunten van dat onderdeeltje). Dit is wel een precies en riskant werkje.
De stand van zaken van de Dornier nu (bouwverslag volgt) :
@Danny: vacuformen is het namaken van een voorwerp zoals een cockpitkap door middel van het verhitten van een stuk (transparant) plastic en het vervolgens om de originele cockpitkap heen te trekken, dit terwijl het plastic onderaan vacuum getrokken wordt door bijvoorbeeld een stofzuiger. Waarom? Om een (veel) dunner glaasje te krijgen. Het Airfix origineel is 0,7mm. dik, wat ruim 5 centimeter in het echt eleven zou betekenen. Kijk maar eens voor de lol op je liniaal hoe dik dat zou zijn. Het glas in de Nautilus verbleekt erbij.
Het echte glas van zo'n cockpit zal, schat ik, zo'n 1 centimeter dik zijn. Dat zou een schaaldikte opleveren (1/72) van 0,14mm. Ik weet niet of dat haalbaar is. In elk geval levert Evergreen een 0,13mm. versie. Maar misschien is die te instabiel; dan zou ik gaan voor de 0,25mm. versie (zie hier. Dat is nog steeds bijna eenderde zo dik als Airfix' versie.
Hoe te vacuformen? Op Youtube zie je diverse handleidingen; om te lezen zie bijvoorbeeld hier. Met zeer instructief (en indrukwekkend en) kort filmpje.
@Filip: dat de Dornier er qua interieur goed uit ziet ligt vooral aan de geweldige kwaliteit van Airfix en Eduard, gelukkig heb ik het niet grandioos verpest; maar zoals tevoren al gezegd zou dat vrij lastig zijn. Het zijn gewoon erg knappe staaltjes techniek. Dank voor het compliment in elk geval. De cockpit is helemaal in elkaar gelijmd met Gator Glue, op één stoeltje na omdat daar geen bevestigingspunt was; dat had Airfix veel te kort ingeschat dus heb ik gekozen voor een CA-brug. Het plastic van de desbetreffende stoel raakt het plastic van de cockpitwand niet of nauwelijks.
Wat betreft Gator Glue, zal ik een uitgebreid how-to topic schrijven waar ook de voor- en nadelen in vermeld gaan worden. Vandaag kwam ik erachter dat naast de twee mij bekende nadelen (niet beschikbaar in Nl/Be en houdbaarheid van slechts één jaar) er nog een nadeel is voor sommige modelbouwers: het droogproces duurt lang (Ik hou het maar op anderhalf uur voor de meest fragiele onderdelen). Ik zal ook beschrijven hoe daarop te anticiperen valt. Tegenover dat langere droogproces krijgt de modelbouwer zeer precieze mogelijkheden tot stellen en aanpassen, omdat -zoals je beschrijft- de lijm steeds iets vaster gaat zitten. Een minuut later zit het onderdeel vaster en is het minder flexibel dan een minuut eerder. Je kunt uiterst minutieus bepalen hoe de stand is van een onderdeel. Voor plaatjes die ergens aan vastgeplakt moeten worden geldt dat niet zozeer als bijkomend voordeel, maar ook daar is het prettig dat je kunt stellen (anders dan bij CA). Je kunt zo mooi die ene tiende millimeter corrigeren, net zolang tot het precies goed zit.
Dat is prachtig om te horen Filip, om eens een waar cliché uit de hoge hoed te toveren: daar doe ik het voor!
Ook nog maar even offtopic, een overzichtje van hoe ik dat scharniertje zo heb gekregen:
1) Scharnieronderdelen van de fret lossnijden ('drukken') met een scherp mesje, op een harde ondergrond zoals een tegeltje.
2) Scharniertjes hard vastklemmen met pincet, dichtbij de verwijderpunten, en dan met een metalen nagelvijltje dat je bij de drogist kunt kopen netjes bijwerken totdat er geen verwijderpunt meer te zien is. Zo'n vijltje werkt perfect en je kunt er ontzettend lang mee doen.
3) Onder photo etch bender, met de lange zijde vastgeklemd (eerst het veertje+klem van de tool naar beneden drukken, daarna wieltje vastdraaien). Let erop dat de vouwlijn (die naar boven wijst) een millimeter of zo van de klem af zit.
4) Met vouwmesje onder de vier tandjes van het PE-deeltje proberen te komen.
5) De tandjes 90 graden omvouwen. Goed kijken of het wel echt 90 graden is; dat de tandjes precies recht omhoog staan wil niet alles zeggen. Probeer (hoewel het soms lastig te zien is) de hoek te spotten.
6) Onderdeeltje verwijderen uit tool.
7) Dunne speld of naald in de hoek van het onderdeeltje leggen (op een plat oppervlak). Vervolgens met een mesje de tandjes om de speld of naald heen drukken. Eventueel nog een beetje aandrukken met een pincet. Als ze alle vier zijn gebogen, speld of naald weghalen. Nu is de basiscurve gemaakt.
8 ) Leg het 0,3mm. metaaldraadje (of was het toch 0,4? In elk geval is die speakerdraad 0,1 of 0,2; dat zat verkeerd in mijn hoofd) in de hoek van het onderdeeltje.
9) Vouw met een mesje de vier tandjes om het metaaldraadje heen. Druk aan met een pincet. Bekijk het resultaat goed in het licht van een tafellamp en maak desnoods een foto om erachter te komen of het scharnierpunt écht recht zit, ten opzichte van de andere. Indien niet recht -> met pincet of mesje voorzichtig recht duwen.
10) Bouw nog zo'n ding. Leg ze in elkaar. Nu komt het moeilijkste: druk het metaaldraad door de in totaal acht scharnierpuntjes heen. Ik heb het uiteindelijk zo gedaan: eerst de eerste twee punten door rijgen, daarna de V-vorm in een zo natuurlijk mogelijke pose zetten, dan door rijgen. Dat ging eigenlijk meteen goed, maar misschien was het ook wel geluk. Het is in elk geval van belang om in de voorgaande stappen precies te werken, zodat de scharnierpunten mooi ten opzichte van elkaar uitgelijnd zitten.
11) Als dat goed zit, kun je de lipjes (die later aan de platen komen vast te zitten) in de gewenste positie buigen, bijvoorbeeld met een vouwmesje op een hard plat oppervlak. Let goed op dat dit buigen de integriteit van de scharnierpunten niet aantast.
12) De twee uiteinden afknippen en stipjes secondenlijm op doen. Let op dat deze het messing niet raken. Idealiter in combinatie met accelerator gebruiken (Zip Kicker), zodat het bolletje lijm niet ongewenst vervormt tijdens het drogen. Je zou ook één van de scharnieren kunnen vastlijnen aan het metaaldraadje (op de vier scharnierpunten van dat onderdeeltje). Dit is wel een precies en riskant werkje.
De stand van zaken van de Dornier nu (bouwverslag volgt) :
Vandaag twee extra voordelen van Gator Glue ontdekt: het laat niet los als het verhit wordt (probeer dat maar eens met CA) en je kunt er metalen onderdelen mee lijmen die, tijdens het drogen, iets van positie (moeten) veranderen. Probeer ook dat maar eens met CA.
De romp van de Dornier bleek een beetje krom te zijn. Inmiddels verholpen met behulp van een haardroger, pincet en tangetje. Zoals gezegd, grote update volgt. Het bovenstaande even als geheugensteuntje aan mezelf voor het upcoming Gator Glue-topic.
De romp van de Dornier bleek een beetje krom te zijn. Inmiddels verholpen met behulp van een haardroger, pincet en tangetje. Zoals gezegd, grote update volgt. Het bovenstaande even als geheugensteuntje aan mezelf voor het upcoming Gator Glue-topic.
97. Schilderen met penseel 0. Zes druppels zwart (Model Air 71.057) en een druppel wit (Model Air 71.001). Er hoeft niet verdund te worden. Beetje op het penseel pakken, paar keer de punt van het penseel afdeppen, en schilderen maar. Op de foto hieronder waren de cartridges trouwens nog iets te licht, ik heb ze later overgeschilderd met de bovengenoemde combi.
98. Dit is de uiteindelijke kleur:
99. De leren banden van de stoeltjes van de schutters:
100. Aantal olieverfjes klaarmaken. Om de lijnolie eruit te trekken, doe ik puntjes olie op een stuk karton. Na een half uur zit er om elk stukje verf een kring van olie. Dit onttrekken van lijnolie bevordert de bewerkbaarheid van de verf, verkleint de droogtijd en geeft een mooier resultaat.
101. Op de volgende foto zijn bepaalde wanden met olieverf behandeld (heel klein beetje opbrengen, verschillende kleuren op verschillende plekken, en uitsmeren). Nuanceverschil, maar een verschil desniettegenstaande. Je ziet op deze foto ook dat er nog wat reliëf is verwijderd, ter plaatsing van een plaatje photo etched metal. Eduard heeft dat ten onrechte niet in zijn instructies vermeld.
102. Drybrush met zilver-olieverf. Gaf een wat heftig effect, dus inmiddels op enkele puntjes na vervangen door aluminium van Vallejo.
103. De pilotenstoelbevestiging is een zwak punt in het ontwerp van Airfix (hoewel niet zo zwak als de bevestiging van de voorste schuttersstoel). Ik heb secondenlijm gebruikt om beide stoelen vast te zetten (d.m.v. een 'brug'). De glansplekken zijn vervolgens overgeschilderd met olieverf (daar kan nog dagenlang mee geschilderd worden trouwens).
104. De instrumentenpanelen krijgen een druppeltje Gator Glue op de randen en krijgen dan hun frontjes opgeplakt.
105. Om instrumentenglaasjes na te bootsen, gebruik ik druppels Quickshine Floor Finish.
106. De vorige keer had ik laten zien dat Eduard's panelen (zie hieronder de radio-instrumenten) licht glinsterend en bovendien in een wat te lichte kleur zijn. De oplossing is zeer simpel: meng een beetje donkerbruin + geel olieverf (Abteilung olieverven), breng olieverf op de stukken photo etch aan met het penseel, meteen daarna met de vinger uitwrijven en verwijderen. Het resultaat is een betere kleur + nog een beetje vuil ook. En dat met ontzettend weinig moeite. Het vuil vind ik wel mooi staan, dus laat ik lekker zitten. Als dat verwijderd moet worden, kan het met een heel klein beetje terpentine.
Zie hier het verschil tussen de aangepaste versie (bovenaan) en de nog niet aangepaste versie (onderaan).
107. De stoeltjes zijn eindelijk geplaatst. De keuze luidt: ofwel scheef plaatsen, ofwel héél fragiel plaatsen, ofwel met secondenlijm bevestigen. Vooral geldt dit voor de stoel rechtsvoor. Deze zit nu niet of nauwelijks tegen het plastic van de zijwand aan. Fout van Airfix.
108. De tussentijdse resultaten.
109. Vervolgens wordt de romp verlijmd met Gator Glue, en ingetaped.
110. Aluminium voor de chipping, grafiet (zijkant potlood) voor wat slijtageranden zoals hier op de pilotenstoel. Het vliegtuig krijgt trouwens maar een zeer bescheiden verwering, gelet op de begin-van-de-oorlog-status.
111. Schuren van de bolling: niet veel schuurwerk nodig. Inmiddels is ook de laatste stoel bevestigd. Dit is een nauwkeurig werkje.
112. Het viel me (nu pas) op, door dryfit van wat onderdelen in de bommenruimte, dat de romp krom staat.
113. Met een haardroger, een pincet en een tangetje kon het vrij snel rechtgebogen worden. De Gator Glue liet niet los, ondanks de hitte.
114. Recht.
115. De cockpit in gerede staat. Het bevestigen van de hendeltjes en slingertjes, links achter de pilotenstoel, was zenuwslopend. Grr...
116. Op de ledendag kreeg ik van meerdere mensen te horen dat ze het model wat groter hadden verwacht. Hier een muntje erbij om een beeld te krijgen van de schaal en grootte.
Totaal bestede tijd: 60 uren.
98. Dit is de uiteindelijke kleur:
99. De leren banden van de stoeltjes van de schutters:
100. Aantal olieverfjes klaarmaken. Om de lijnolie eruit te trekken, doe ik puntjes olie op een stuk karton. Na een half uur zit er om elk stukje verf een kring van olie. Dit onttrekken van lijnolie bevordert de bewerkbaarheid van de verf, verkleint de droogtijd en geeft een mooier resultaat.
101. Op de volgende foto zijn bepaalde wanden met olieverf behandeld (heel klein beetje opbrengen, verschillende kleuren op verschillende plekken, en uitsmeren). Nuanceverschil, maar een verschil desniettegenstaande. Je ziet op deze foto ook dat er nog wat reliëf is verwijderd, ter plaatsing van een plaatje photo etched metal. Eduard heeft dat ten onrechte niet in zijn instructies vermeld.
102. Drybrush met zilver-olieverf. Gaf een wat heftig effect, dus inmiddels op enkele puntjes na vervangen door aluminium van Vallejo.
103. De pilotenstoelbevestiging is een zwak punt in het ontwerp van Airfix (hoewel niet zo zwak als de bevestiging van de voorste schuttersstoel). Ik heb secondenlijm gebruikt om beide stoelen vast te zetten (d.m.v. een 'brug'). De glansplekken zijn vervolgens overgeschilderd met olieverf (daar kan nog dagenlang mee geschilderd worden trouwens).
104. De instrumentenpanelen krijgen een druppeltje Gator Glue op de randen en krijgen dan hun frontjes opgeplakt.
105. Om instrumentenglaasjes na te bootsen, gebruik ik druppels Quickshine Floor Finish.
106. De vorige keer had ik laten zien dat Eduard's panelen (zie hieronder de radio-instrumenten) licht glinsterend en bovendien in een wat te lichte kleur zijn. De oplossing is zeer simpel: meng een beetje donkerbruin + geel olieverf (Abteilung olieverven), breng olieverf op de stukken photo etch aan met het penseel, meteen daarna met de vinger uitwrijven en verwijderen. Het resultaat is een betere kleur + nog een beetje vuil ook. En dat met ontzettend weinig moeite. Het vuil vind ik wel mooi staan, dus laat ik lekker zitten. Als dat verwijderd moet worden, kan het met een heel klein beetje terpentine.
Zie hier het verschil tussen de aangepaste versie (bovenaan) en de nog niet aangepaste versie (onderaan).
107. De stoeltjes zijn eindelijk geplaatst. De keuze luidt: ofwel scheef plaatsen, ofwel héél fragiel plaatsen, ofwel met secondenlijm bevestigen. Vooral geldt dit voor de stoel rechtsvoor. Deze zit nu niet of nauwelijks tegen het plastic van de zijwand aan. Fout van Airfix.
108. De tussentijdse resultaten.
109. Vervolgens wordt de romp verlijmd met Gator Glue, en ingetaped.
110. Aluminium voor de chipping, grafiet (zijkant potlood) voor wat slijtageranden zoals hier op de pilotenstoel. Het vliegtuig krijgt trouwens maar een zeer bescheiden verwering, gelet op de begin-van-de-oorlog-status.
111. Schuren van de bolling: niet veel schuurwerk nodig. Inmiddels is ook de laatste stoel bevestigd. Dit is een nauwkeurig werkje.
112. Het viel me (nu pas) op, door dryfit van wat onderdelen in de bommenruimte, dat de romp krom staat.
113. Met een haardroger, een pincet en een tangetje kon het vrij snel rechtgebogen worden. De Gator Glue liet niet los, ondanks de hitte.
114. Recht.
115. De cockpit in gerede staat. Het bevestigen van de hendeltjes en slingertjes, links achter de pilotenstoel, was zenuwslopend. Grr...
116. Op de ledendag kreeg ik van meerdere mensen te horen dat ze het model wat groter hadden verwacht. Hier een muntje erbij om een beeld te krijgen van de schaal en grootte.
Totaal bestede tijd: 60 uren.
, en het is klein...
Inderdaad heel klein,
Hey,
Roy, knappe prestaties man
Het is indd klein, ben steeds werkzaam in deze schaal en kan dit uiteraard beamen. Niettemin, je levert mooi werk op de vierkante centimeter. Ik kan me voorstellen dat de hendels achter de piloot een zenuwslopend werkje was, meestal monteer ik deze al voordat ik het geheel sluit, maar zo heeft ieder zijn werkmethode natuurlijk. We volgens nog steeds.
Die Gator glue interesseert me wel, blijkbaar toch nog iets anders dan die Gator grip me dunkt.... Alhoewel dat dat spul ook heel goed werkt. Ik zijn er tevreden mee....
Roy, knappe prestaties man
Het is indd klein, ben steeds werkzaam in deze schaal en kan dit uiteraard beamen. Niettemin, je levert mooi werk op de vierkante centimeter. Ik kan me voorstellen dat de hendels achter de piloot een zenuwslopend werkje was, meestal monteer ik deze al voordat ik het geheel sluit, maar zo heeft ieder zijn werkmethode natuurlijk. We volgens nog steeds.
Die Gator glue interesseert me wel, blijkbaar toch nog iets anders dan die Gator grip me dunkt....
Alhoewel dat dat spul ook heel goed werkt. Ik zijn er tevreden mee....
Je staat echt versteld hoeveel detail hier te zien is,respect Roy. ..
