@ Peter & Mark:
------------------------------------------------------------------------------------
Landmijnen?
Het voorbije weekend was ik met de Tiger aan het rijden toen ik plots onder de linker sprocket aluminiumvijlsel zag vallen.
Groot alarm!
Landmijnen lagen er niet, vijandelijke troepen waren er niet aanwezig dus kon dit maar één oorzaak hebben: de Tiger zelf!
Toen ik dan een kijkje nam zag ik dat er een inbus boutje van de linker overbrenginskast was losgekomen en dit schuurde doodleuk tegen de sprocket. Daar kwam dan al dat vijlsel vandaan!
Boutje paraplu en m'n humeur onder nul. Goed bezig Droop!
Er zat niets anders op dan Erika de Werkstatt binnen te rijden voor reparatie.
De sprocket verwijderen en een ander boutje indraaien is niet zo'n groot werk maar ik bedacht me dat ik enkele maanden geleden bij Armortek spiksplinternieuwe sprockets had besteld omdat van de originele die ik heb, de tanden niet apart konden verwijderd worden. Die waren in één stuk aan de sproket gegoten.
Die nieuwe daarentegen hebben tanden die men op de trekwielen met bouten moet bevestigen.
In geval van oorlogsschade is dit véél interessanter dan zo'n komplete sprocket te verwijderen.
Daarom besloot ik het nu groots aan te pakken en de nieuwe trekwielen te plaatsen.
De foto's van Erika bij de tandarts:
Hier zien we de overbrenginskast waarvan er zo'n boutje was losgekomen dat doodleuk tegen de sprocket aan het schuren was.
Terwijl de wielen er af waren heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de overbrengingen goed van schroefasvet te voorzien. Dit vet heb ik nog staan van toen ik nog met rc schepen in de weer was.
Het smeert zéér goed en water en vochtigheid krijgen geen kans om de tandwielen aan te tasten. Een klasseprodukt, al zeg ik het zelf.
Links op de foto zien we één van de oude sprockets. Daarnaast staat een nieuwe.
De bouten van de oude zijn nep. Die van de nieuwe zijn wel degelijk de bouten die de tanden op het wiel houden.
Hier zien we nog eens goed het verschil tussen beide modellen.
Na enkele uren was de klus geklaard en had Erika'tje nieuwe tandjes gekregen. Flinke meid!
Terwijl de rupsen toch waren verwijderd heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om haar wielen optimaal uit te lijnen.
Zoals Yves kan getuigen was dit niet echt goed in orde omdat er soms bij het achteruit rijden door één bepaald loopwiel rare sprongetjes gemaakt werden.
Enfin, ik heb er twee dagen werk aan gehad om alles 200% in orde te krijgen, te smeren, wielen uit te lijnen, hier en daar andere bouten en rondelen te plaatsen.
Na ettelijke testen loopt ze nu als een zonnetje.
Ik hoefde enkel nog de rupsen er terug op te leggen en de juffrouw was terug klaar om de strijd aan te gaan.
Als ik haar geluid op 'uit' zet bij het rijden, dan is het net een naaimachientje (nou ja, eentje van 150 kg dan...
) dat loopt.
Opdracht volbracht!
Droop